ပိယဇာတိကသုတ္
အက်ဉ္း – ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊
သူျကြယ္တစ္ေယာက္၏ ခ်စ္စရာ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ေသဆံုး၏။ ထိုသူျကြယ္သည္ သား ေသဆံုးျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္ကိစၥကို မလုပ္လို၊ ထမင္းကိုလည္း မစားလို။ သုသာန္သို႔ သြား၍ ''သား အဘယ္မွာနည္း၊ သား အဘယ္မွာနည္း'' ဟု ငိုေျကြး၏။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထိုင္ေန၏။
ထိုသူျကြယ္ကို ျမတ္စြာဘုရား သည္ ''သူျကြယ္ သင္၏ မ်က္စိစေသာ ဣေျနဿဒတို႔သည္ ေဖာက္ ျပန္စြာ ရွိေပစြ'' ဟု မိန္႔၏။ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏ္ုပ္၏ မ်က္စိစေသာ ဣေျနဿဒတို့သည္ အဘယ္မွာ ေဖာက္ေဖာက္ ျပန္ျပန္ မရွိဘဲ ေနကုန္အံ့နည္း။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္၏ ခ်စ္စရာ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ေသဆံုး၏။ သား ေသဆံုးျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္ကိစၥကို မလုပ္လို၊ ထမင္းကိုလည္း မစားလို။ သုသာန္သို႔ သြား၍ ''သား အဘယ္မွာနည္း၊ သား အဘယ္မွာနည္း'' ဟု ငိုေျကြးပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူျကြယ္ ဤအရာသည္ ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေပ၏၊ သူျကြယ္ ဤအရာသည္ ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေပ၏။ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု အဘယ္သူအား ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ႏွစ္သက္ျခင္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔သည္သာ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ထို႔ေနာက္ ထိုသူျကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သျဖင့္ ေနရာမွ ထသြားေလ၏။
ထိုအခါ မ်ားစြာကုန္ေသာ ေလာင္းကစားသမား တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား အနီး၌ အန္ ကစားေနၾက၏၊ ထိုသူျကြယ္သည္ ထိုကစားသမားတို႔ကို ''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ သူျကြယ္ ဤအရာသည္ ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေပ၏၊ သူျကြယ္ ဤအရာသည္ ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေပ၏။ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ အသွ်င္ဘုရား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု အဘယ္သူအား ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ႏွစ္သက္ျခင္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔သည္သာ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အခ်င္းတို႔ ငါသည္ ရဟန္း ေဂါတမ၏ စကားကို မႏွစ္ၿမိဳ႕၍ ေနရာမွထကာ ဖဲခဲ့ၿပီ'' ဟု ေျပာဆို၏။
''သူျကြယ္ ဤအရာသည္ ဤအတိုင္း ျဖစ္၏၊ သူျကြယ္ ဤအရာသည္ ဤအတိုင္း ျဖစ္၏။ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတို႔သာ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏'' ဟု (ေျပာဆိုၾက ကုန္၏)။ ထိုအခါ ထိုသူျကြယ္သည္ ''ငါ၏ ဝါဒသည္ ကစားသမားတို႔၏ ဝါဒႏွင့္ ညီမွ်၏'' ဟု ဆို၍ ဖဲသြားေလ၏။ ထိုအခါ ဤစကား အေၾကာင္းအရာသည္ အဆင့္ဆင့္ နန္းေတာ္တြင္းသို႔ တိုင္ေရာက္ေလ၏။
ထိုအခါ ပေသနဒိေကာသလမင္းႀကီးသည္ မလဿလိကာမိဖုရားႀကီးကို ''မလဿလိကာမိဖုရား သင္ မိဖုရား၏ ရဟန္းေဂါတမသည္ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏ ဟု ေဟာေတာ္မူ သတတ္'' ဟု မိန္႔ဆို၏။
မင္းႀကီး အကယ္၍ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူသည္ ျဖစ္အံ့၊ ဤစကားသည္ ဤအတိုင္းမွန္ေပ၏ ဟု (သံေတာ္ဦး တင္ေလ၏)။ မလဿလိကာမိဖုရားသည္ ရဟန္းေဂါတမ ေျပာဆိုေသာ စကားတိုင္းကိုပင္ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူသည္ ျဖစ္အံ့၊ ဤစကားသည္ ဤအတိုင္း မွန္ေပ၏ ဟု အလြန္ ဝမ္းေျမာက္ ႏွစ္သက္ေလ့ရွိ၏၊ ''ဆရာ ေျပာဆိုတိုင္းေသာ စကားကို သာလွ်င္ တပည့္သည္ 'ဆရာ ဤစကားသည္ မွန္ပါ၏၊ ဆရာ ဤစကားသည္ မွန္ပါ၏' ဟု အလြန္ ဝမ္းေျမာက္ သကဲ့သို႔၊ မလဿလိကာမိဖုရား သင္လည္း ရဟန္းေဂါတမ ေျပာဆိုေသာ စကားတိုင္းကိုပင္ 'မင္းႀကီး ဤစကားကို အကယ္၍ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူသည္ ျဖစ္အံ့၊ ဤစကားသည္ ဤအတိုင္း မွန္ေပ၏' ဟု အလြန္ ဝမ္းေျမာက္၏။ မျမတ္ႏိုး အပ္ေသာ မလဿလိကာ သြားေလာ့၊ ပ်က္စီးေလေလာ့'' ဟု (ေျပာဆို၏၊ ေအာ္ေငါက္၏)။
ထိုအခါ မလဿလိကာမိဖုရားသည္ နာဠိဇဃၤပုဏၰားကို ေခၚ၍ ''ပုဏၰား သင္ လာေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ငါ၏ စကားျဖင့္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးတိုက္ေလာ့၊ အနာကင္းေၾကာင္း ေရာဂါကင္းေၾကာင္း က်န္းမာေၾကာင္း သန္စြမ္းေၾကာင္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေၾကာင္းတို႔ကို ေမးေလွ်ာက္ ေလာ့၊ 'အသွ်င္ဘုရား မလဿလိကာမိဖုရားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးတိုက္ပါ၏၊ အနာ ကင္းေၾကာင္း ေရာဂါ ကင္းေၾကာင္း က်န္းမာေၾကာင္း သန္စြမ္းေၾကာင္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေၾကာင္းတို႔ကို ေမးျမန္းပါ၏' ဟု ေလွ်ာက္ေလေလာ့၊ ထို႔ျပင္ 'အသွ်င္ဘုရား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းလွ်င္ အမြန္အစ ရွိကုန္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူဖူးပါသေလာ' ဟုလည္း ေလွ်ာက္ေလေလာ့။ ျမတ္စြာ ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူသည့္အတိုင္း ေကာင္းစြာ မွတ္သား နာယူခဲ့၍ ငါ့အား ေျပာၾကားေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ခြၽတ္ယြင္းေသာ စကားကို မေျပာဆိုၾကကုန္'' ဟု ေျပာဆို၏။
''အသွ်င္မိဖုရားႀကီး ေကာင္းပါၿပီ'' ဟူ၍ သာလွ်င္ နာဠိဇဃၤပုဏၰားသည္ မလဿလိကာ မိဖုရားႀကီးအား ျပန္ေလွ်ာက္ၾကား၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ စကားကို ေျပာဆို ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ေဂါတမ မလဿလိကာမိဖုရားသည္ အသွ်င္ေဂါတမ၏ ေျခေတာ္တို႔ ကို ဦးတိုက္ပါ၏၊ အနာကင္းေၾကာင္း ေရာဂါကင္းေၾကာင္း က်န္းမာေၾကာင္း သန္စြမ္းေၾကာင္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေၾကာင္းတို႔ကို ေမးလိုက္ပါ၏၊ ထို႔ျပင္ 'အသွ်င္ဘုရား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ခ်စ္ျခင္းလွ်င္ အမြန္အစ ရွိကုန္၏ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူ ဖူးပါသေလာ' ဟူ၍ လည္း ေျပာဆို မွာထား လိုက္ပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰား ဤအရာသည္ ဤအတိုင္း ျဖစ္၏၊ ပုဏၰား ဤအရာသည္ ဤအတိုင္း ျဖစ္၏။ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏။
သာဝတၳိျပည္၌ တစ္ေယာက္ေသာ မိန္းမ၏ အမိသည္ ေသဆံုး၏၊ ထိုမိန္းမသည္ ထိုအမိ ေသဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ရူးသြပ္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္သည္ ျဖစ္၍ လမ္းမတစ္ခုမွ လမ္းမတစ္ခုသို႔ လမ္းဆံု တစ္ခုမွ လမ္းဆံု တစ္ခုသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''ငါ၏ အမိကို ျမင္ၾကသေလာ၊ ငါ၏ အမိကို ျမင္ၾကသေလာ'' ဟု ဆို၏။ ပုဏၰား သို့ျဖစ္၍ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပုသည္ကို သိသင့္၏။
သာဝတၳိျပည္၌ပင္ တစ္ေယာက္ေသာ မိန္းမ၏ အဖသည္ ေသဆံုး၏၊ ေမာင္ႀကီး ေမာင္ငယ္သည္ ေသဆံုး၏။ ညီမ အစ္မသည္ ေသဆံုး၏။ သားသည္ ေသဆံုး၏။ သမီးသည္ ေသဆံုး၏။ လင္ေယာက္်ားသည္ ေသဆံုး၏၊ ထိုမိန္းမသည္ ထိုလင္ေယာက္်ား ေသဆံုးျခင္း ေၾကာင့္ ရူးသြပ္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္သည္ ျဖစ္၍ လမ္းမတစ္ခုမွ လမ္းမတစ္ခုသို႔ လမ္းဆံု တစ္ခုမွ လမ္းဆံု တစ္ခုသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''ငါ၏လင္ ေယာက္်ားကို ျမင္ၾကပါ သေလာ၊ ငါ၏ လင္ေယာက္်ားကို ျမင္ၾကပါ ကုန္၏ေလာ'' ဟု ဆို၏။ ပုဏၰား သို့ျဖစ္၍ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပုသည္ကို သိသင့္၏။
သာဝတၳိျပည္၌ပင္ တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက္်ား၏ အမိသည္ ေသဆံုး၏၊ ထိုေယာက္်ားသည္ ထိုအမိ ေသဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ရူးသြပ္ စိတ္ပ်ံ႕ လြင့္သည္ ျဖစ္၍လမ္းမတစ္ခုမွ လမ္းမတစ္ခုသု႔ိ လမ္းဆံုတစ္ခုမွ လမ္းဆံုတစ္ခုသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''ငါ၏အမိကို ျမင္ၾကသေလာ၊ ငါ၏ အမိကို ျမင္ၾကသေလာ'' ဟု ဆို၏။ ပုဏၰား သို့ျဖစ္၍ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပုသည္ကို သိသင့္၏။
သာဝတၳိျပည္၌ပင္ တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက္်ား၏ အဖသည္ ေသဆံုး၏။ ညီအစ္ကိုသည္ ေသဆံုး၏။ အစ္မ ႏွမသည္ ေသဆံုး၏။ သားသည္ ေသဆံုး၏။ သမီးသည္ ေသဆံုး၏။ မယားသည္ ေသဆံုး၏၊ ထိုေယာက္်ားသည္ ထိုမယား ေသဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ရူးသြပ္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္သည္ ျဖစ္၍ လမ္းမတစ္ခုမွ လမ္းမတစ္ခုသို႔ လမ္းဆံုတစ္ခုမွ လမ္းဆံုတစ္ခုသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''ငါ၏ မယားကို ျမင္ၾကသေလာ၊ ငါ၏ မယားကို ျမင္ၾကသေလာ'' ဟု ဆို၏။ ပုဏၰား သို့ျဖစ္၍ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပုသည္ကို သိသင့္၏။
သာဝတၳိျပည္၌ပင္ တစ္ေယာက္ေသာ မိန္းမသည္ မိမိလင္ ေယာက္်ား အိမ္မွ မိဘေဆြမ်ဳိးတိ႔ု အိမ္သို႔ သြားေရာက္ ေနထိုင္၏၊ ထိုမိန္းမ၏ မိဘေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ လက္ရွိ လင္ေယာက္်ားႏွင့္ ျဖတ္၍ အျခားေယာက္်ားႏွင့္ ထိမ္းျမား လိုၾက၏၊ ထိုမိန္းမသည္ကား ထိုေနာက္ ထိမ္းျမားမည့္ ေယာက္်ားကို အလိုမရွိ၊ မႏွစ္သက္။ ထိုအခါ ထိုမိန္းမသည္ လက္ရွိလင္ ေယာက္်ားကို ''အရွင့္သား ဤေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ငါ့ကို သင္ႏွင့္ ျဖတ္၍ အျခားေယာက္်ားႏွင့္ ထိမ္းျမား လိုၾက၏၊ ငါသည္ ထိုေယာက္်ားကို အလိုမရွိ'' ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ထိုလက္ရွိ လင္ေယာက္်ားသည္ ထိုမိန္းမကို ႏွစ္ပိုင္း ပိုင္းၿပီးလွ်င္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေသလြန္ေသာ ေနာက္ဘဝ၌ ေပါင္းၾကကုန္အံ့ ဟု ၾကံ၍ မိမိ ရင္ဘတ္ကို ေဖာက္ခြဲ၏။ ပုဏၰား သို့ျဖစ္၍ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပုသည္ကို သိသင့္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
နာဠိဇဃၤပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို အလြန္ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍ ေနရာမွ ထကာ မလဿလိကာ မိဖုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေျပာဆိုခဲ့သမွ် စကား အလံုးစံုကို မလဿလိကာမိဖုရားႀကီးအား ေျပာၾကားေလ၏။ ထိုအခါ မလဿလိကာမိဖုရားႀကီးသည္ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ပေသနဒိေကာသလမင္းႀကီးကို မင္းႀကီး ဝဇိရီသတို႔ သမီးကို သင္မင္းႀကီး ခ်စ္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာ မွန္၏၊ ဝဇိရီသတို႔သမီးကို ငါ ခ်စ္၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ အသင္ မင္းႀကီး၏ ဝဇိရီသတို႔သမီးငယ္၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ သင္မင္းႀကီးအား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ျဖစ္မည္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္ ၏)။ မလဿလိကာ ဝဇိရီသတို႔ သမီးငယ္၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ငါ့မွာ ေသေသာ္လည္း ေသရာ၏၊ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ အဘယ္မွာ မျဖစ္ဘဲ ရွိပါမည္နည္း ဟု (ဆို၏)။ မင္းႀကီး သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္ မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုအေၾကာင္းကို ရည္ရြယ္၍ ''ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏'' ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
သင္မင္းႀကီးသည္ ဝါသဘ ခတၱိယာ မင္းသမီးကို ခ်စ္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာမွန္၏၊ ဝါသဘခတၱိယာ မင္းသမီးကို ငါ ခ်စ္၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ ဝါသဘခတၱိယာ၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ သင္မင္းႀကီးအား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔ သည္ ျဖစ္မည္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္ ၏)။ မလဿလိကာ ဝါသဘ ခတၱိယာ၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ငါ့မွာ ေသေသာ္လည္း ေသရာ၏၊ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ အဘယ္မွာ မျဖစ္ဘဲ ရွိပါမည္နည္း ဟု (ဆို၏)။ မင္းႀကီး သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္ မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္ မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္ ထိုအေၾကာင္းကို ရည္ရြယ္၍ ''ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏'' ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
သင္မင္းႀကီးသည္ ဝိဋဋဴဘ စစ္သူႀကီးကို ခ်စ္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာ မွန္၏၊ ဝိဋဋဴဘ စစ္သူႀကီးကို ငါ ခ်စ္၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။ ဝိဋဋဴဘစစ္သူႀကီး၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိး တစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ သင္မင္းႀကီးအား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ျဖစ္မည္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာဝိဋဋဴ ဘ စစ္သူႀကီး၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ငါ့မွာ ေသေသာ္လည္း ေသရာ၏၊ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ အဘယ္မွာ မျဖစ္ဘဲ ရွိပါမည္နည္း ဟု (ဆို၏)။ မင္းႀကီး သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္ မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္ မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္ ထိုအေၾကာင္းကို ရည္ရြယ္၍ ''ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏'' ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
သင္မင္းႀကီးသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ခ်စ္သည္ မဟုတ္ ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာမွန္၏၊ သင္မိဖုရားကို ငါ ခ်စ္ေပ၏ ဟု (ဆို၏)။ မင္းႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ အကြၽႏု္ပ္၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိး တစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း ေၾကာင့္ သင္မင္းႀကီးအား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္း တို႔သည္ ျဖစ္မည္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာ သင္၏ ေသဆံုးျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ငါ့မွာ ေသေသာ္လည္း ေသရာ၏၊ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ အဘယ္မွာ မျဖစ္ဘဲ ရွိပါမည္နည္း ဟု (ဆို၏)။ မင္းႀကီး သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္ မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းကို ရည္ရြယ္၍ ''ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏'' ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
သင္မင္းႀကီးသည္ ကာသိတိုင္း ေကာသလတိုင္း တို႔ကို ခ်စ္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာမွန္၏၊ ကာသိတိုင္း ေကာသလတိုင္းတို႔ကို ငါခ်စ္၏၊ မလဿလိကာ ကာသိတိုင္း ေကာသလတိုင္းတို႔၏ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ကာသိတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာ စနဿဒကူးကို ခံစားသံုး ေဆာင္ရ၏၊ ပန္းနံ႕သာ နံ႕သာေပ်ာင္းတို႔ကို သံုးေဆာင္ရ၏ ဟု (ဆို၏)။ ကာသိတိုင္း ေကာသလတိုင္းတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိး တစ္မည္ ေျပာင္းလြဲျခင္းေၾကာင့္ သင္မင္းႀကီးအား ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္ရာ သေလာ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။ မလဿလိကာ ကာသိတိုင္း ေကာသလတိုင္းတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ ေျပာင္းလြဲျခင္းေၾကာင့္ ငါ့မွာ ေသေသာ္လည္း ေသရာ၏၊ ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ အဘယ္မွာ မျဖစ္ဘဲ ရွိပါမည္နည္း ဟု (ဆို၏)။ မင္းႀကီး သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္ မူ၍ ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္ မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္ မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုအေၾကာင္းကို ရည္ရြယ္၍ ''ပူေဆြးျခင္း ငိုေျကြးျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ျခင္းတြင္ အစျပု၏'' ဟု ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မလဿလိကာ အံ့ဖြယ္ ရွိစြ၊ မလဿလိကာ မျဖစ္ဖူး ထူးကဲေပစြ ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပညာျဖင့္ ထုိးထြင္း၍ ျမင္ေတာ္ မူတတ္ပါေပစြ၊ မလဿလိကာ လာေလာ့၊ ႏႈတ္ေဆးေရ ေပးေလာ့ ဟု (မိန္႔၏)။ ထို႔ေနာက္ ပေသနဒိေကာသလမင္းႀကီးသည္ ေနရာမွ ထ၍ လက္ဝဲတစ္ဖက္ ပခုံး ထက္၌ ကုိယ္ဝတ္ကုိ စမၼယ္ တင္သည္ကုျိပဳ၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ''နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာ သမၺဳဒဿဒသဿသ၊ နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒဿဒသဿသ၊ နေမာတႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒဿဒသဿသ'' ဟူ၍ သံုးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ဥဒါန္း က်ဴးရင့္ေလ သတည္း။
ခုနစ္ခုေျမာက္ ပိယဇာတိကသုတ္ ၿပီး၏။
Monday, February 22, 2010
Friday, February 19, 2010
ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္
ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္
ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္၏ အက်ဥ္း 'ဥေဒဿဒသ'
ပုဂဿဂိဳလ္ သတၱဝါသည္ ဓာတ္ေျခာက္ပါး ရွိ၏၊ ဖႆာယတန ေျခာက္ပါး ရွိ၏၊ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း တစ္ဆယ့္ ရွစ္ပါး ရွိ၏၊ တည္ရာ ေလးပါး ရွိ၏၊ ယင္းတည္ရာ ေလးပါးတို႔၌ တည္ေသာ ပုဂဿဂိဳလ္သတၱဝါအား ထင္မွတ္ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္း 'အာသေဝါ' တို႔သည္ မျဖစ္ကုန္။ ထင္မွတ္ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္း 'အာသေဝါ' မျဖစ္ေသာ္ ကိေလသာ ၿငိမ္း၏၊ ဝိပႆနာ ပညာကုိ မေမ့ရာ၊ ဝစီသစၥာကုိ ေစာင့္ရာ၏။ ကိေလသာ စြန္ရန္ အားထုတ္ ရာ၏၊ ကိေလသာ ၿငိမ္းမႈကို သာလွ်င္ က်င့္ရာ၏။
ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္၏ အက်ယ္ 'နိေဒဿဒသ'
ပုဂဿဂိဳလ္ သတၱဝါတို့၏ ဓာတ္ေျခာက္ပါး
ပထဝီဓာတ္
အာေပါဓာတ္
ေတေဇာဓာတ္
ဝါေယာဓာတ္
အာကာသဓာတ္
ဝိညာဏဓာတ္
ဖႆာယတန ေျခာက္ပါး
စကၡဳသမၹႆာယတန
ေသာတသမၹႆာယတန
ဃာနသမၹႆာယတန
ဇိဝွါသမၹႆာယတန
ကာယသမၹႆာယတန
မေနာသမၹႆာယတန
စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး
မ်က္စိျဖင့္ အဆင္းရူပါရုံကုိ ျမင္၍ ေသာမနႆ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရူပါရုံကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏၊ ေဒါမနႆ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရူပါရုံကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏၊ ဥေပကၡာ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရူပါရုံကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏။
နားျဖင့္ အသံ 'သဒဿဒါရုံ' ကုိ ၾကား၍---
နွာေခါင္းျဖင့္ အနံ႕ 'ဂနဿဓာရုံ' ကုိ နံ၍---
လွ်ာျဖင့္ အရသာ 'ရသာရုံ' ကုိ လ်က္၍---
ကုိယ္ျဖင့္ အေတြ႕အထိ 'ေဖာ႒ဗၺာရုံ' ကုိ ေတြ႕ထိ၍---
စိတ္ျဖင့္ သေဘာ 'ဓမၼာရုံ' ကုိ သိ၍---
ေသာမနႆ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း ေျခာက္ပါး၊ ေဒါမနႆ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း ေျခာက္ပါး၊ ဥေပကၡာ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း ေျခာက္ပါး
တည္ရာေလးပါး
ပညာ ဟူေသာ တည္ရာ၊
သစၥာ ဟူေသာ တည္ရာ၊
ကိေလသာကုိ စြန္႔ျခင္း ဟူေသာ တည္ရာ၊
ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းဟူေသာ တည္ရာ
ဝိပႆနာပညာကုိ မေမ့့ရာ၊ ဝစီသစၥာကုိ ေစာင့္ရာ၏၊ ကိေလသာ စြန္႔ရန္ အားထုတ္ရာ၏၊ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ က်င့္ရာ၏
ပုဂဿဂိဳလ္ သတၱဝါတို့၏ ဓာတ္ေျခာက္ပါး
ပထဝီဓာတ္ အာေပါဓာတ္ ေတေဇာဓာတ္ ဝါေယာဓာတ္ အာကာသဓာတ္ ဝိညာဏဓာတ္
ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္
ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ သည္ မိမိကုိယ္ကုိ ခက္မာ ၾကမ္းတမ္းေစေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ ဆံပင္ ေမြးညင္း ေျခသည္း လက္သည္း သြား အေရ၊ အသား အေၾကာ အရိုး ရိုးတြင္းျခင္ဆီ အညႇဳိ႕၊ ႏွလံုး အသည္း အေျမႇး အဖ်ဥ္း အဆုတ္၊ အူမ အူသိမ္ အစာသစ္ အစာေဟာင္း နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ မိမိကုိယ္ကုိ ခက္မာ ၾကမ္းတမ္း ေစေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္ ျဖစ္၏။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္လည္းေကာင္း၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သာျဖစ္၏။ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ကုိ ''ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱမဟုတ္'' ဟု ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏၊ ဤသို႔ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္
ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္း သႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ မိမိ ကုိယ္ရွိ ေရ၊ ေရအပါအဝင္ ျဖစ္ေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ သည္းေျခ သလိပ္ ျပည္ ေသြး ေခြၽး အဆီခဲ၊ မ်က္ရည္ ဆီၾကည္ တံေတြး ႏွပ္ အေစး က်င္ငယ္ နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ မိမိကုိယ္ရွိ ေရ၊ ေရအပါ အဝင္ျဖစ္ေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇ ရုပ္။
အတြင္းသႏၲာန္၌ျဖစ္ေသာ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သာပင္တည္း။ ထိုေရ 'အာေပါ' ဓာတ္ကုိ ''ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ ငါ ပိုင္မဟုတ္၊ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱမဟုတ္'' ဟု ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္
အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္း သႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သည္ မိမိကုိယ္ကုိ ပူျခင္းေအးျခင္း နွင့္ အပူအေအး အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ျဖင့္ ျပင္းစြာ ပူျခင္း၊ ေဆြးျမည့္ျခင္း၊ ေလာင္ျခင္း၊ စားေသာက္ေသာ အစာ ေကာင္းစြာ ေက်က်က္ေစျခင္း နွင့္ အမွတ္အသားမရွိ မိမိကုိယ္ရွိ ပူျခင္း ေအးျခင္း နွင့္ အပူအေအး အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္ ျဖစ္၏။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္တို့သည္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သာ ျဖစ္၏။ ''အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ၏ အတၱ မဟုတ္'' ဟု အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကို ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကို တပ္ျခင္း ကင္း၏။
ေလဓာတ္သည္
ေလဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေလဓာတ္သည္ မိမိ ကုိယ္ရွိ ေလဓာတ္ နွင့္ ေလဓာတ္ အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ အထက္သို႔ တက္ေသာေလ ေအာက္သို႔ သက္ေသာေလ ဝမ္း၌ တည္ေသာေလ အူအတြင္း၌ တည္ေသာေလ အဂၤါႀကီးငယ္သို႔ အစဥ္ ေလွ်ာက္ေသာေလ ထြက္သက္ ဝင္သက္ေလ နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ မိမိ ကုိယ္ရွိ ေလ နွင့္ ေလအပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေလဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေလဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း ေလဓာတ္သာလွ်င္တည္း။ ''ေလဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ ေလဓာတ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ေလဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱ မဟုတ္'' ဟု ေလဓာတ္ကုိ ေကာင္း ေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ ေလဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ ေလဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ ေလဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
အာကာသဓာတ္။
အာကာသဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္းသႏၲာန္ ၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အာကာသဓာတ္သည္ မိမိကိုယ္ရွိ ဟင္းလင္းျဖစ္ေသာ အာကာသ ဟင္းလင္းအျပင္ အာကာသ အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စြဲယူအေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ နားေပါက္ ႏွာေခါင္းေပါက္ ခံတြင္းေပါက္ စား ေသာက္ေသာ အစာကို မ်ဳိရာ အေပါက္ စား ေသာက္ေသာ အစာ တည္ရာအေပါက္ စား ေသာက္ေသာ အစာ ေအာက္အသို႔ ထြက္ရာအေပါက္ နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ ေသာ မိမိကိုယ္ရွိ ဟင္းလင္းအျပင္ အာကာသ ေရးျခစ္မထင္ အာကာသ အာကာသ၌ အျကုံးဝင္ေသာ ဟင္းလင္း အသားအေသြးတို႔ မေတြ႕ထိေသာ တဏွာဒိ႒ိ တို႔ျဖင့္ စြဲယူေသာ ကမၼဇရုပ္။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အာကာသဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အာကာသဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း အာကာသဓာတ္ ခ်ည္းပင္တည္း။ ''အာကာသဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ အာကာသဓာတ္သည္ ငါမဟုတ္၊ အာကာသဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱမဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ အာကာသဓာတ္ကို ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ အာကာသဓာတ္ကို ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ အာကာသဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ အာကာသ ဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
ထိုမွတစ္ပါး စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ဝိညာဏ္သည္ သာလွ်င္ ျကြင္းက်န္၏။ ထိုဝိညာဏ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲ၊ ဥေပကၡာ ဟူ၍ သိ၏၊ ဖႆမွ သုခ ေဝဒနာ ျဖစ္၏၊ သုခေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ သုခေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ သုခ ေဝဒနာ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဖႆမွ ဒုကဿခ ေဝဒနာ ျဖစ္၏၊ ဒုကဿခေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ ဒုကဿခေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ ဒုကဿခ ေဝဒနာ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဖႆမွ ဥေပကၡာေဝဒနာ ျဖစ္၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ ဥေပကၡာေဝဒနာ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဥပမာ -- ထင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း၏ ထိခိုက္ ေပါင္းဆံုျခင္းေၾကာင့္ အေငြ႕ ျဖစ္ေပၚ၏၊ မီးျဖစ္ေပၚ၏၊ ထိုထင္းနွစ္ေခ်ာင္း မထိ ခိုက္ဘဲ တျခားစီ ျဖစ္ပါက ထင္းတြင္ျဖစ္ေသာ အေငြ႕သည္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသကဲ့သို႔ ဖႆေျကာင့္ သုခေဝဒနာသည္ ျဖစ္၏၊ သုခေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ သုခေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ ခံစားျခင္း ေဝဒနာ ျဖစ္ေစေသာ သုခ ေဝဒနာသည္ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဒုကၡေဝဒနာ---
ဥေပကၡာေဝဒနာ---
ထိုမွတစ္ပါး စင္ၾကယ္ ျဖဴစင္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာသာ ျကြင္း၏၊ ထိုဥေပကၡာသည္ ႏူးညံ့၏၊ ျပဳလုပ္လိုရာ ရ၏၊ ၿပိဳးၿပိဳး ျပက္ အေရာင္ ရွိ၏။
ဥပမာ – ကြၽမ္းက်င္ေသာ ေရႊပန္းထိမ္သည္ ဖုိကို ဖြဲ႕ကာ ဖိုဝကို လိမ္းက်ံ၍ ညႇပ္ျဖင့္ ေရႊကို ကိုင္၍ ဖိုဝ၌ ထား၏။ ထိုေရႊကို ရံဖန္ရံခါ မႈတ္၏၊ ရံဖန္ရံခါ ေရဖ်န္း၏၊ ရံဖန္ရံခါ ရွု၏၊ ေလွာ္ၿပီးေသာ အျပစ္ကင္းေသာ ထိုေရႊသည္ ႏူးညံ့၏။ ျပဳလုပ္လိုရာ ရ၏၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ အေရာင္ ထြက္၏၊ ေရႊျပား ျဖစ္ေစ၊ နားေတာင္း ျဖစ္ေစ၊ လည္ရြဲ တန္ဆာ ျဖစ္ေစ၊ ေရႊပန္းခိုင္ ျဖစ္ေစ ရရွိနိုင္ သကဲ့သို႔ စင္ၾကယ္ ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ဥေပကၡာသာ ျကြင္း၏၊ ထိုဥေပကၡာသည္ ႏူးညံ့၏၊ ျပဳလုပ္လိုရာ ရ၏၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ အေရာင္ ရွိ၏။
ထိုသူသည္ ''ငါသည္ စင္ၾကယ္ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကာသာနဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ အာကာသာ နဉဿစာယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလမ္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏။ စင္ၾကယ္ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလမ္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကိဉဿၥညာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ အာကိဉဿစညာ ယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလန္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ေနဝသညာ နာသညာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ ေနဝသညာနာ သညာယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလမ္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏'' ဟု ( သိ၏ )။
ထိုသူသည္ ''ငါသည္ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကာသာနဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ အာကာသာနဉဿစာ ယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားေသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားေသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကိဉဿစညာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ အာကိဉဿစညာ ယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားေသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ေနဝသညာ နာသညာယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏'' ဟု ( သိ၏ )။
ထိုသူသည္ ႀကီးပြါးျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္း တို့အတြက္ ရူပါဝစရ စတုတၳ စ်ာန္ ဥေပကၡာကို ျပဳျပင္ ေစ့ေဆာ္ျခင္း မျပု၊ မေတာင့္တ၊ ျပဳျပင္ ေစ့ေဆာ္ေသာ္ျခင္း မျပု၍ မစြဲလမ္း၊ မစြဲလမ္း၍ မေတာင့္တ၊ မေတာင့္တ၍ သီးျခား ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရ၏၊ ''ပဋိသေနဿဓေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုး ၿပီးၿပီ၊ (မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ(မဂ္) ကိစၥ အလို႔ငွါ ျပဳဖြယ္ ကိစၥ မက်န္ေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏။
ထိုသူသည္ သုခေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ သုခေဝဒနာသည္ အျမဲမရွိ 'အနိစၥ' ဟု သိ၍ မ်ဳိသိပ္ မထားအပ္ေျကာင္း၊ မႏွစ္သက္အပ္ေျကာင္း သိ၏၊ ဒုကၡေဝဒနာကို ---
ဥေပကၡာေဝဒနာကို ---
သုခေဝဒနာကို ရာဂါႏုသယႏွင့္ မယွဥ္ဘဲ ခံစား၏။
ဒုကၡေဝဒနာကို ပဋိဃာႏုသယႏွင့္ မယွဥ္ဘဲ ခံစား၏။
ဥေပကၡာေဝဒနာကို အဝိဇၨာႏုသယႏွင့္ မယွဥ္ဘဲ ခံစား၏။
ရဟႏၲာ ပုဂဿဂိဳလ္သည္ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုး ျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ ကိုယ္ခနဿဓာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးေနာက္မွ၊ အသက္ ကုန္ဆံုးမွ ဤအာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ ခံစားမႈ ေဝဒနာ အလံုးစံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမည္ကို သိ၏။
ဥပမာ – ဆီနွင့္ မီးစာကို စြဲ၍ ဆီမီးသည္ ေတာက္၏။ ဆီျဖစ္ေစ၊ မီးစာျဖစ္ေစ ကုန္လွ်င္ ၿငိမ္းသကဲ့သို႔ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုး ျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ ကိုယ္ခနဿဓာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးေနာက္မွ၊ အသက္ ကုန္ဆံုးမွ ဤအာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ ခံစားမႈ ေဝဒနာ အလံုးစံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမည္ကို သိ၏။ ထိုသူ (ရဟန္း)သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ပညာ ဟူေသာ တည္ရာ ရွိ၏။ ခပ္သိမ္းေသာ ဆင္းရဲဒုကၡတို႔ ကုန္ဆံုးရာျဖစ္ေစေသာ ဉာဏ္သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ ပညာ ျဖစ္၏။
ထိုသူ (ရဟန္း)၏ အရဟတၱဖိုလ္ ပညာသည္ ပရမတၳ သစၥာ ျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ အာရုံ၌ တည္၏၊ မပ်က္စီး ေသာသေဘာရွိ၏။ မပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိေသာ တရားသည္ မွန္ကန္ေသာ နိဗၺာန္ (နိေရာဓသစၥာ) ျဖစ္၏။ ထိုသူ (ရဟန္း)သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ ပရမတၳသစၥာ နိဗၺာန္ ဟူေသာ တည္ရာ ရွိ၏။ မပ်က္စီးျခင္း သေဘာ ရွိေသာ နိဗၺာန္သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ အရိယသစၥာ ျဖစ္၏။
ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္အား အျပည့္အဝ ဆင္းရဲေစေသာ ဥပဓိတို႔သည္ ရွိခဲ့၏။ ထိုပုဂဿဂိဳလ္သည္ ထိုဥပဓိတို႔ကို ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ ကဲ့သို႔ ျဖတ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ေပၚျခင္း မရွိေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ အလြန္ျမတ္ေသာ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာကို စြန္႔ျခင္း ျဖစ္၏။ ဥပဓိခပ္သိမ္းကို အရဟတၱမဂ္ ဉာဏ္ျဖင့္ စြန္႔ျခင္းသည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ စြန္႔ျခင္းျဖစ္၏။
ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္ျဖစ္စဉ္က စည္းစိမ္ကို ေရွးရွုၾကံျခင္း 'အဘိဇၩာ' လိုခ်င္ျခင္း 'ဆနဿဒ' ျပင္းစြာ တပ္ႏွစ္သက္ျခင္း 'သာရာဂ' တို့ကို ပုဂဿဂိဳလ္သည္ ပယ္ၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး၊ ထန္းပင္ ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီး၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ ေနာင္ ျဖစ္ေပၚျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့။ ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္ျဖစ္စဉ္က ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ျခင္း 'အာဃာတ' သူတစ္ပါးအား ပ်က္စီးေစျခင္း 'ဗ်ာပါဒ' အျခင္းအရာ မ်ိုးစုံျဖင့္ ျပစ္မွားျခင္း ရွိခဲ့ေသာ ထိုပုဂဿဂိဳလ္သည္ ေဒါသသံုးမ်ဳိးကို ပယ္ၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး၊ ထန္းပင္ငုတ္ ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီး၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္အခါ၌ ျဖစ္ေပၚျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့။ ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္ျဖစ္စဉ္က မသိျခင္း 'အဝိဇၨာ' ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္း 'သေမၼာဟ'တို့ ရွိခဲ့ေသာ ထိုပုဂဿဂိဳလ္သည္ ထိုေမာဟ တရားကို ပယ္ၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး၊ ထန္းပင္ငုတ္ ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီး၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္အခါ၌ ျဖစ္ေပၚျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဆိုခဲ့ၿပီး လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ (ရဟန္း)သည္ အလြန္ျမတ္ေသာ မဂ္ဉာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာကို ၿငိမ္းေအးေစျခင္း ရွိ၏။ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတို႔မွ ဤၿငိမ္းေအးျခင္းသည္ အလြန္ျမတ္ေသာ ၿငိမ္းေအး ျခင္းျဖစ္၏။
တည္ရာ ေလးပါး
တည္ရာေလးပါးတို႔၌ တည္ေသာ ပုဂဿဂိဳလ္သည္ ထင္မွတ္ ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္းတို႔သည္ မျဖစ္၊ ထင္မွတ္ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္း မျဖစ္ေသာ္ ကိေလသာ ၿငိမ္း၏။
ငါဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ဤဟာ ငါျဖစ္၏ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ မျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ရုပ္ရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ရုပ္မရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ သညာရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ သညာမရွိသည္ ျဖစ္လတံၱ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ သညာရွိသည္ လည္းမဟုတ္ သညာမရွိသည္လည္း မဟုတ္ေသာ သညာရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ရဟန္း ထင္မွတ္ျခင္းသည္ အနာေရာဂါ ျဖစ္၏။ ထင္မွတ္ျခင္းသည္ အိုင္းအမာ၊ ထင္မွတ္ ျခင္းသည္ ျမားေျငာင့္။
ထင္မွတ္ျခင္း မညနာ (တဏွာ မာန ဒိ႒ိ) အားလံုးတို႔ကို လြန္ေျမာက္လွ်င္ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအး၏။ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးေသာ (ရဟန္း)သည္ ပဋိသေနဿဓမေန မအို မေသ မပ်က္စီး မေတာင့္တ။ ကံေၾကာင့္ ပဋိသေနဿဓ ေန၏၊ ထိုရဟႏၲာ၌ ပဋိသေနဿဓ ျဖစ္ေစေသာ ကံမရွိ၊ ပဋိသေနဿဓ မေနသူသည္ မအို၊ မအိုသူသည္ မေသ၊ မေသသူသည္ မပ်က္စီး၊ မပ်က္စီးသူသည္ မေတာင့္တ။
အသွ်င္ ပုကၠဳသာတိမေထရ္
ထိုအခါ၌ အသွ်င္ ပုကၠဳသာတိမေထရ္သည္ ''ငါ့ထံသို႔ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အစဥ္ ေရာက္ေတာ္မူ၏၊ ငါ့ထံသို႔ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္ မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အစဥ္ ေရာက္ေတာ္မူ၏၊ ငါ့ထံသို႔ သစၥာေလးပါးကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစဥ္ ေရာက္ေတာ္မူ၏'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ ေနရာမွ ထလ်က္ လက္ဝဲ ပခုံးစြန္း၌ သကၤန္းကို တင္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔၌ ဦးေခါင္းျဖင့္ ဝပ္လွ်ဳိး၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏ ''ျမတ္စြာဘုရား မိုက္သည့္အေလ်ာက္ ေတြေဝသည့္အေလ်ာက္ မလိမၼာ သည့္ အေလ်ာက္ အျပစ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို လႊမ္းမိုး သြားခဲ့ပါ၏၊ အၾကင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ငါ့သွ်င္ ဟူေသာ ေခၚေဝၚျခင္းျဖင့္ ေခၚထိုက္၏ ဟု မွတ္ထင္မိခဲ့ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုအကြၽႏ္ုပ္၏ အျပစ္ကို ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္းျခင္းငွါ အျပစ္ ဟု သည္းခံေတာ္ မူပါ'' ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ရဟန္း စင္စစ္ မိုက္သည့္အေလ်ာက္ ေတြေဝသည့္အေလ်ာက္ မလိမၼာ သည့္အေလ်ာက္ အျပစ္သည္ သင့္ကို စင္စစ္ လႊမ္းမိုးသြားခဲ့၏၊ သင္သည္ ငါ့ကို ငါ့သွ်င္ ဟူေသာ ေခၚေဝၚျခင္းျဖင့္ ေခၚထိုက္၏ ဟု မွတ္ထင္ခဲ့၏၊ ရဟန္း သင္သည္ အျပစ္ကို အျပစ္ဟု ရွုျမင္၍ အျပစ္ အားေလ်ာ္စြာ ကုစားေသာေၾကာင့္ သင္၏ ထိုအျပစ္ကို ငါတို႔ သည္းခံကုန္၏။ အၾကင္သူသည္ အျပစ္ကို အျပစ္ ဟု ရွုျမင္၍ အေၾကာင္း အားေလ်ာ္စြာ ကုစား၏၊ ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္း၏၊ ဤကုစားျခင္း ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ အရိယာ၏ ဝိနည္း 'အဆံုးအမ' ၌ ႀကီးပြါးျခင္း ပင္တည္း ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏ )။
ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရဟန္း သင့္အား သပိတ္ သကၤန္းသည္ ျပည့္စံုၿပီေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္အား သပိတ္ သကၤန္းသည္ မျပည့္စံုေသးပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရဟန္း ျမတ္စြာဘုရား တို႔သည္ သပိတ္ သကၤန္း မျပည့္စံုသူကို ရဟန္းျပဳ မေပးကုန္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထို႔ေနာက္ အသွ်င္ ပုကၠဳသာတိမေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို အလြန္ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အရိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ သပိတ္ သကၤန္းရွာ ဖဲသြား၏။
ထိုအခါ သပိတ္ သကၤန္းရွာ လွည့္လည္ေသာ အသွ်င္ပုကၠဳသာတိမေထရ္ကို ႏြားမသည္ လွည့္ပတ္၍ အသက္ ဇီဝိန္မွခ်ၿပီ။ ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ထိုင္ေနကုန္၏၊ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ထိုင္ေနကုန္ေသာ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ''ျမတ္စြာဘုရား ပုကၠဳသာတိမည္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား အား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အက်ဥ္းျဖစ္ေသာ အဆံုးအမျဖင့္ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့၏၊ ထိုပုကၠဳသာတိ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ေသရွာေလၿပီ၊ ထိုအမ်ဳိးသား၏ လားရာဂတိကား အဘယ္ပါနည္း၊ တမလြန္ ဘဝသည္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ပုကၠဳသာတိအမ်ဳိးသားသည္ ပညာရွိ၏၊ မွန္ေသာ စကားကို ဆိုေလ့ရွိ၏၊ ေလာကုတၱရာ တရား အားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ရွိ၏၊ ငါ့ကိုလည္း ေလာကုတၱရာတရား ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မပင္ပန္းေစ။ ရဟန္းတို႔ ပုကၠဳသာတိ အမ်ဳိးသားသည္ ငါးပါးကုန္ေသာ ေအာက္ကာမဘံု၌ ျဖစ္ေသာ သံေယာဇဥ္တို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ( အဝိဟာဘံု၌ ) ပဋိသေနဿဓေန၍ ထိုသုဒဿဒါဝါသဘံု၌ပင္ ပရိနိဗၺာန္
ျပဳလတၱံ႕၊ ထိုအဝိဟာဘံုမွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာမရွိ ဟု ( မိန္႔ေတာ္မူ၏ )။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရား ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုရဟန္း တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရား ေဒသနာေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ကုန္၏။
ဆယ္ခုေျမာက္ ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္ ၿပီး၏။
ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္၏ အက်ဥ္း 'ဥေဒဿဒသ'
ပုဂဿဂိဳလ္ သတၱဝါသည္ ဓာတ္ေျခာက္ပါး ရွိ၏၊ ဖႆာယတန ေျခာက္ပါး ရွိ၏၊ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း တစ္ဆယ့္ ရွစ္ပါး ရွိ၏၊ တည္ရာ ေလးပါး ရွိ၏၊ ယင္းတည္ရာ ေလးပါးတို႔၌ တည္ေသာ ပုဂဿဂိဳလ္သတၱဝါအား ထင္မွတ္ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္း 'အာသေဝါ' တို႔သည္ မျဖစ္ကုန္။ ထင္မွတ္ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္း 'အာသေဝါ' မျဖစ္ေသာ္ ကိေလသာ ၿငိမ္း၏၊ ဝိပႆနာ ပညာကုိ မေမ့ရာ၊ ဝစီသစၥာကုိ ေစာင့္ရာ၏။ ကိေလသာ စြန္ရန္ အားထုတ္ ရာ၏၊ ကိေလသာ ၿငိမ္းမႈကို သာလွ်င္ က်င့္ရာ၏။
ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္၏ အက်ယ္ 'နိေဒဿဒသ'
ပုဂဿဂိဳလ္ သတၱဝါတို့၏ ဓာတ္ေျခာက္ပါး
ပထဝီဓာတ္
အာေပါဓာတ္
ေတေဇာဓာတ္
ဝါေယာဓာတ္
အာကာသဓာတ္
ဝိညာဏဓာတ္
ဖႆာယတန ေျခာက္ပါး
စကၡဳသမၹႆာယတန
ေသာတသမၹႆာယတန
ဃာနသမၹႆာယတန
ဇိဝွါသမၹႆာယတန
ကာယသမၹႆာယတန
မေနာသမၹႆာယတန
စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး
မ်က္စိျဖင့္ အဆင္းရူပါရုံကုိ ျမင္၍ ေသာမနႆ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရူပါရုံကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏၊ ေဒါမနႆ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရူပါရုံကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏၊ ဥေပကၡာ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ရူပါရုံကုိ ဆင္ျခင္သံုးသပ္၏။
နားျဖင့္ အသံ 'သဒဿဒါရုံ' ကုိ ၾကား၍---
နွာေခါင္းျဖင့္ အနံ႕ 'ဂနဿဓာရုံ' ကုိ နံ၍---
လွ်ာျဖင့္ အရသာ 'ရသာရုံ' ကုိ လ်က္၍---
ကုိယ္ျဖင့္ အေတြ႕အထိ 'ေဖာ႒ဗၺာရုံ' ကုိ ေတြ႕ထိ၍---
စိတ္ျဖင့္ သေဘာ 'ဓမၼာရုံ' ကုိ သိ၍---
ေသာမနႆ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း ေျခာက္ပါး၊ ေဒါမနႆ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း ေျခာက္ပါး၊ ဥေပကၡာ စိတ္၏ ၾကံစည္ျခင္း သံုးသပ္ျခင္း ေျခာက္ပါး
တည္ရာေလးပါး
ပညာ ဟူေသာ တည္ရာ၊
သစၥာ ဟူေသာ တည္ရာ၊
ကိေလသာကုိ စြန္႔ျခင္း ဟူေသာ တည္ရာ၊
ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းဟူေသာ တည္ရာ
ဝိပႆနာပညာကုိ မေမ့့ရာ၊ ဝစီသစၥာကုိ ေစာင့္ရာ၏၊ ကိေလသာ စြန္႔ရန္ အားထုတ္ရာ၏၊ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ က်င့္ရာ၏
ပုဂဿဂိဳလ္ သတၱဝါတို့၏ ဓာတ္ေျခာက္ပါး
ပထဝီဓာတ္ အာေပါဓာတ္ ေတေဇာဓာတ္ ဝါေယာဓာတ္ အာကာသဓာတ္ ဝိညာဏဓာတ္
ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္
ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ သည္ မိမိကုိယ္ကုိ ခက္မာ ၾကမ္းတမ္းေစေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ ဆံပင္ ေမြးညင္း ေျခသည္း လက္သည္း သြား အေရ၊ အသား အေၾကာ အရိုး ရိုးတြင္းျခင္ဆီ အညႇဳိ႕၊ ႏွလံုး အသည္း အေျမႇး အဖ်ဥ္း အဆုတ္၊ အူမ အူသိမ္ အစာသစ္ အစာေဟာင္း နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ မိမိကုိယ္ကုိ ခက္မာ ၾကမ္းတမ္း ေစေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္ ျဖစ္၏။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္လည္းေကာင္း၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သာျဖစ္၏။ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ကုိ ''ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱမဟုတ္'' ဟု ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏၊ ဤသို႔ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ ေျမ 'ပထဝီ' ဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္
ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္း သႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ မိမိ ကုိယ္ရွိ ေရ၊ ေရအပါအဝင္ ျဖစ္ေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ သည္းေျခ သလိပ္ ျပည္ ေသြး ေခြၽး အဆီခဲ၊ မ်က္ရည္ ဆီၾကည္ တံေတြး ႏွပ္ အေစး က်င္ငယ္ နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ မိမိကုိယ္ရွိ ေရ၊ ေရအပါ အဝင္ျဖစ္ေသာ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇ ရုပ္။
အတြင္းသႏၲာန္၌ျဖစ္ေသာ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သာပင္တည္း။ ထိုေရ 'အာေပါ' ဓာတ္ကုိ ''ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ ငါ ပိုင္မဟုတ္၊ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱမဟုတ္'' ဟု ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ ေရ 'အာေပါ' ဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္
အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္း သႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သည္ မိမိကုိယ္ကုိ ပူျခင္းေအးျခင္း နွင့္ အပူအေအး အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ျဖင့္ ျပင္းစြာ ပူျခင္း၊ ေဆြးျမည့္ျခင္း၊ ေလာင္ျခင္း၊ စားေသာက္ေသာ အစာ ေကာင္းစြာ ေက်က်က္ေစျခင္း နွင့္ အမွတ္အသားမရွိ မိမိကုိယ္ရွိ ပူျခင္း ေအးျခင္း နွင့္ အပူအေအး အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္ ျဖစ္၏။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္တို့သည္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သာ ျဖစ္၏။ ''အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ၏ အတၱ မဟုတ္'' ဟု အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကို ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ အပူအေအး 'မီး' ဓာတ္ကို တပ္ျခင္း ကင္း၏။
ေလဓာတ္သည္
ေလဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေလဓာတ္သည္ မိမိ ကုိယ္ရွိ ေလဓာတ္ နွင့္ ေလဓာတ္ အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ အထက္သို႔ တက္ေသာေလ ေအာက္သို႔ သက္ေသာေလ ဝမ္း၌ တည္ေသာေလ အူအတြင္း၌ တည္ေသာေလ အဂၤါႀကီးငယ္သို႔ အစဥ္ ေလွ်ာက္ေသာေလ ထြက္သက္ ဝင္သက္ေလ နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ မိမိ ကုိယ္ရွိ ေလ နွင့္ ေလအပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စဲြယူေသာ ကမၼဇရုပ္။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေလဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ ေလဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း ေလဓာတ္သာလွ်င္တည္း။ ''ေလဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ ေလဓာတ္သည္ ငါ မဟုတ္၊ ေလဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱ မဟုတ္'' ဟု ေလဓာတ္ကုိ ေကာင္း ေသာ ဝိပႆနာ ပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ ေလဓာတ္ကုိ ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ ေလဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ ေလဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
အာကာသဓာတ္။
အာကာသဓာတ္သည္ အခ်ဳိ႕ အတြင္းသႏၲာန္ ၌ ျဖစ္၏၊ အခ်ဳိ႕ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္၏။ အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အာကာသဓာတ္သည္ မိမိကိုယ္ရွိ ဟင္းလင္းျဖစ္ေသာ အာကာသ ဟင္းလင္းအျပင္ အာကာသ အပါအဝင္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စြဲယူအေသာ ကမၼဇရုပ္။ ရုပ္သည္ နားေပါက္ ႏွာေခါင္းေပါက္ ခံတြင္းေပါက္ စား ေသာက္ေသာ အစာကို မ်ဳိရာ အေပါက္ စား ေသာက္ေသာ အစာ တည္ရာအေပါက္ စား ေသာက္ေသာ အစာ ေအာက္အသို႔ ထြက္ရာအေပါက္ နွင့္ အျခား အမွတ္အသားမရွိ ေသာ မိမိကိုယ္ရွိ ဟင္းလင္းအျပင္ အာကာသ ေရးျခစ္မထင္ အာကာသ အာကာသ၌ အျကုံးဝင္ေသာ ဟင္းလင္း အသားအေသြးတို႔ မေတြ႕ထိေသာ တဏွာဒိ႒ိ တို႔ျဖင့္ စြဲယူေသာ ကမၼဇရုပ္။
အတြင္းသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အာကာသဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အာကာသဓာတ္သည္ လည္းေကာင္း အာကာသဓာတ္ ခ်ည္းပင္တည္း။ ''အာကာသဓာတ္သည္ ငါပိုင္ မဟုတ္၊ အာကာသဓာတ္သည္ ငါမဟုတ္၊ အာကာသဓာတ္သည္ ငါ၏ အတၱမဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ အာကာသဓာတ္ကို ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ မွန္စြာ ရွုသင့္၏။ ဤသို႔ အာကာသဓာတ္ကို ေကာင္းေသာ ဝိပႆနာပညာျဖင့္ အမွန္အတိုင္း ရွုျမင္ေသာ္ အာကာသဓာတ္၌ ၿငီးေငြ႕၏၊ စိတ္သည္ အာကာသ ဓာတ္၌ တပ္ျခင္းကင္း၏။
ထိုမွတစ္ပါး စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ဝိညာဏ္သည္ သာလွ်င္ ျကြင္းက်န္၏။ ထိုဝိညာဏ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲ၊ ဥေပကၡာ ဟူ၍ သိ၏၊ ဖႆမွ သုခ ေဝဒနာ ျဖစ္၏၊ သုခေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ သုခေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ သုခ ေဝဒနာ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဖႆမွ ဒုကဿခ ေဝဒနာ ျဖစ္၏၊ ဒုကဿခေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ ဒုကဿခေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ ဒုကဿခ ေဝဒနာ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဖႆမွ ဥေပကၡာေဝဒနာ ျဖစ္၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ ဥေပကၡာေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ ဥေပကၡာေဝဒနာ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဥပမာ -- ထင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း၏ ထိခိုက္ ေပါင္းဆံုျခင္းေၾကာင့္ အေငြ႕ ျဖစ္ေပၚ၏၊ မီးျဖစ္ေပၚ၏၊ ထိုထင္းနွစ္ေခ်ာင္း မထိ ခိုက္ဘဲ တျခားစီ ျဖစ္ပါက ထင္းတြင္ျဖစ္ေသာ အေငြ႕သည္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသကဲ့သို႔ ဖႆေျကာင့္ သုခေဝဒနာသည္ ျဖစ္၏၊ သုခေဝဒနာကို ခံစားေသာ္ ငါ သုခေဝဒနာကို ခံစား၏ဟု သိ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္လွ်င္ ခံစားျခင္း ေဝဒနာ ျဖစ္ေစေသာ သုခ ေဝဒနာသည္ ခ်ဳပ္၏၊ ၿငိမ္း၏ ဟု သိ၏။
ဒုကၡေဝဒနာ---
ဥေပကၡာေဝဒနာ---
ထိုမွတစ္ပါး စင္ၾကယ္ ျဖဴစင္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာသာ ျကြင္း၏၊ ထိုဥေပကၡာသည္ ႏူးညံ့၏၊ ျပဳလုပ္လိုရာ ရ၏၊ ၿပိဳးၿပိဳး ျပက္ အေရာင္ ရွိ၏။
ဥပမာ – ကြၽမ္းက်င္ေသာ ေရႊပန္းထိမ္သည္ ဖုိကို ဖြဲ႕ကာ ဖိုဝကို လိမ္းက်ံ၍ ညႇပ္ျဖင့္ ေရႊကို ကိုင္၍ ဖိုဝ၌ ထား၏။ ထိုေရႊကို ရံဖန္ရံခါ မႈတ္၏၊ ရံဖန္ရံခါ ေရဖ်န္း၏၊ ရံဖန္ရံခါ ရွု၏၊ ေလွာ္ၿပီးေသာ အျပစ္ကင္းေသာ ထိုေရႊသည္ ႏူးညံ့၏။ ျပဳလုပ္လိုရာ ရ၏၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ အေရာင္ ထြက္၏၊ ေရႊျပား ျဖစ္ေစ၊ နားေတာင္း ျဖစ္ေစ၊ လည္ရြဲ တန္ဆာ ျဖစ္ေစ၊ ေရႊပန္းခိုင္ ျဖစ္ေစ ရရွိနိုင္ သကဲ့သို႔ စင္ၾကယ္ ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ဥေပကၡာသာ ျကြင္း၏၊ ထိုဥေပကၡာသည္ ႏူးညံ့၏၊ ျပဳလုပ္လိုရာ ရ၏၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ အေရာင္ ရွိ၏။
ထိုသူသည္ ''ငါသည္ စင္ၾကယ္ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကာသာနဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ အာကာသာ နဉဿစာယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလမ္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏။ စင္ၾကယ္ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလမ္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကိဉဿၥညာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ အာကိဉဿစညာ ယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလန္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ေနဝသညာ နာသညာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ထိုအခါ ဤဥေပကၡာသည္ ေနဝသညာနာ သညာယတန စ်ာန္ကို အမွီျပု၍ စြဲလမ္း၍ ကာလရွည္ျကာ တည္ရာ၏'' ဟု ( သိ၏ )။
ထိုသူသည္ ''ငါသည္ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကာသာနဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ အာကာသာနဉဿစာ ယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားေသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ဝိညာဏဉဿစာ ယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားေသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို အာကိဉဿစညာ ယတန စ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ အာကိဉဿစညာ ယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားေသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏။ စင္ၾကယ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ရူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္ ဥေပကၡာကို ေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္သို႔ ယူေဆာင္ပါက၊ အစဥ္လိုက္ေသာ ရူပစ်ာန္စိတ္ကိုလည္း ပြါးမည္၊ ေနဝသညာ နာသညာယတန စ်ာန္သည္ ျပဳျပင္ထားသာ 'သခၤတ' တရားျဖစ္၏'' ဟု ( သိ၏ )။
ထိုသူသည္ ႀကီးပြါးျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္း တို့အတြက္ ရူပါဝစရ စတုတၳ စ်ာန္ ဥေပကၡာကို ျပဳျပင္ ေစ့ေဆာ္ျခင္း မျပု၊ မေတာင့္တ၊ ျပဳျပင္ ေစ့ေဆာ္ေသာ္ျခင္း မျပု၍ မစြဲလမ္း၊ မစြဲလမ္း၍ မေတာင့္တ၊ မေတာင့္တ၍ သီးျခား ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရ၏၊ ''ပဋိသေနဿဓေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုး ၿပီးၿပီ၊ (မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ(မဂ္) ကိစၥ အလို႔ငွါ ျပဳဖြယ္ ကိစၥ မက်န္ေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏။
ထိုသူသည္ သုခေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ သုခေဝဒနာသည္ အျမဲမရွိ 'အနိစၥ' ဟု သိ၍ မ်ဳိသိပ္ မထားအပ္ေျကာင္း၊ မႏွစ္သက္အပ္ေျကာင္း သိ၏၊ ဒုကၡေဝဒနာကို ---
ဥေပကၡာေဝဒနာကို ---
သုခေဝဒနာကို ရာဂါႏုသယႏွင့္ မယွဥ္ဘဲ ခံစား၏။
ဒုကၡေဝဒနာကို ပဋိဃာႏုသယႏွင့္ မယွဥ္ဘဲ ခံစား၏။
ဥေပကၡာေဝဒနာကို အဝိဇၨာႏုသယႏွင့္ မယွဥ္ဘဲ ခံစား၏။
ရဟႏၲာ ပုဂဿဂိဳလ္သည္ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုး ျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ ကိုယ္ခနဿဓာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးေနာက္မွ၊ အသက္ ကုန္ဆံုးမွ ဤအာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ ခံစားမႈ ေဝဒနာ အလံုးစံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမည္ကို သိ၏။
ဥပမာ – ဆီနွင့္ မီးစာကို စြဲ၍ ဆီမီးသည္ ေတာက္၏။ ဆီျဖစ္ေစ၊ မီးစာျဖစ္ေစ ကုန္လွ်င္ ၿငိမ္းသကဲ့သို႔ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုး ျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ ခနဿဓာကိုယ္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလွ်င္ အသက္တြင္ အဆံုးျဖစ္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေျကာင္း သိ၏၊ ကိုယ္ခနဿဓာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးေနာက္မွ၊ အသက္ ကုန္ဆံုးမွ ဤအာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ ခံစားမႈ ေဝဒနာ အလံုးစံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမည္ကို သိ၏။ ထိုသူ (ရဟန္း)သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ပညာ ဟူေသာ တည္ရာ ရွိ၏။ ခပ္သိမ္းေသာ ဆင္းရဲဒုကၡတို႔ ကုန္ဆံုးရာျဖစ္ေစေသာ ဉာဏ္သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ ပညာ ျဖစ္၏။
ထိုသူ (ရဟန္း)၏ အရဟတၱဖိုလ္ ပညာသည္ ပရမတၳ သစၥာ ျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ အာရုံ၌ တည္၏၊ မပ်က္စီး ေသာသေဘာရွိ၏။ မပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိေသာ တရားသည္ မွန္ကန္ေသာ နိဗၺာန္ (နိေရာဓသစၥာ) ျဖစ္၏။ ထိုသူ (ရဟန္း)သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ ပရမတၳသစၥာ နိဗၺာန္ ဟူေသာ တည္ရာ ရွိ၏။ မပ်က္စီးျခင္း သေဘာ ရွိေသာ နိဗၺာန္သည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ အရိယသစၥာ ျဖစ္၏။
ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္အား အျပည့္အဝ ဆင္းရဲေစေသာ ဥပဓိတို႔သည္ ရွိခဲ့၏။ ထိုပုဂဿဂိဳလ္သည္ ထိုဥပဓိတို႔ကို ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ ထန္းပင္ငုတ္ ကဲ့သို႔ ျဖတ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ေပၚျခင္း မရွိေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ အလြန္ျမတ္ေသာ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာကို စြန္႔ျခင္း ျဖစ္၏။ ဥပဓိခပ္သိမ္းကို အရဟတၱမဂ္ ဉာဏ္ျဖင့္ စြန္႔ျခင္းသည္ အလြန္ ျမတ္ေသာ စြန္႔ျခင္းျဖစ္၏။
ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္ျဖစ္စဉ္က စည္းစိမ္ကို ေရွးရွုၾကံျခင္း 'အဘိဇၩာ' လိုခ်င္ျခင္း 'ဆနဿဒ' ျပင္းစြာ တပ္ႏွစ္သက္ျခင္း 'သာရာဂ' တို့ကို ပုဂဿဂိဳလ္သည္ ပယ္ၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး၊ ထန္းပင္ ငုတ္ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီး၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏၊ ေနာင္ ျဖစ္ေပၚျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့။ ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္ျဖစ္စဉ္က ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ျခင္း 'အာဃာတ' သူတစ္ပါးအား ပ်က္စီးေစျခင္း 'ဗ်ာပါဒ' အျခင္းအရာ မ်ိုးစုံျဖင့္ ျပစ္မွားျခင္း ရွိခဲ့ေသာ ထိုပုဂဿဂိဳလ္သည္ ေဒါသသံုးမ်ဳိးကို ပယ္ၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး၊ ထန္းပင္ငုတ္ ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီး၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္အခါ၌ ျဖစ္ေပၚျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့။ ပုထုဇဥ္ ဘဝ၊ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ မရေသးေသာ ပုဂဿဂိဳလ္ျဖစ္စဉ္က မသိျခင္း 'အဝိဇၨာ' ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္း 'သေမၼာဟ'တို့ ရွိခဲ့ေသာ ထိုပုဂဿဂိဳလ္သည္ ထိုေမာဟ တရားကို ပယ္ၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ၿပီး၊ ထန္းပင္ငုတ္ ကဲ့သို႔ ျပဳၿပီး၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေအာင္ ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ ေနာင္အခါ၌ ျဖစ္ေပၚျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဆိုခဲ့ၿပီး လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ (ရဟန္း)သည္ အလြန္ျမတ္ေသာ မဂ္ဉာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာကို ၿငိမ္းေအးေစျခင္း ရွိ၏။ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတို႔မွ ဤၿငိမ္းေအးျခင္းသည္ အလြန္ျမတ္ေသာ ၿငိမ္းေအး ျခင္းျဖစ္၏။
တည္ရာ ေလးပါး
တည္ရာေလးပါးတို႔၌ တည္ေသာ ပုဂဿဂိဳလ္သည္ ထင္မွတ္ ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္းတို႔သည္ မျဖစ္၊ ထင္မွတ္ျခင္း ဟူေသာ ယိုစီးျခင္း မျဖစ္ေသာ္ ကိေလသာ ၿငိမ္း၏။
ငါဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ဤဟာ ငါျဖစ္၏ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ မျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ရုပ္ရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ရုပ္မရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ သညာရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ သညာမရွိသည္ ျဖစ္လတံၱ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ သညာရွိသည္ လည္းမဟုတ္ သညာမရွိသည္လည္း မဟုတ္ေသာ သညာရွိသည္ ျဖစ္လတၱံ႕ ဟူသည္ ထင္မွတ္ျခင္း၊ ရဟန္း ထင္မွတ္ျခင္းသည္ အနာေရာဂါ ျဖစ္၏။ ထင္မွတ္ျခင္းသည္ အိုင္းအမာ၊ ထင္မွတ္ ျခင္းသည္ ျမားေျငာင့္။
ထင္မွတ္ျခင္း မညနာ (တဏွာ မာန ဒိ႒ိ) အားလံုးတို႔ကို လြန္ေျမာက္လွ်င္ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအး၏။ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးေသာ (ရဟန္း)သည္ ပဋိသေနဿဓမေန မအို မေသ မပ်က္စီး မေတာင့္တ။ ကံေၾကာင့္ ပဋိသေနဿဓ ေန၏၊ ထိုရဟႏၲာ၌ ပဋိသေနဿဓ ျဖစ္ေစေသာ ကံမရွိ၊ ပဋိသေနဿဓ မေနသူသည္ မအို၊ မအိုသူသည္ မေသ၊ မေသသူသည္ မပ်က္စီး၊ မပ်က္စီးသူသည္ မေတာင့္တ။
အသွ်င္ ပုကၠဳသာတိမေထရ္
ထိုအခါ၌ အသွ်င္ ပုကၠဳသာတိမေထရ္သည္ ''ငါ့ထံသို႔ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အစဥ္ ေရာက္ေတာ္မူ၏၊ ငါ့ထံသို႔ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္ မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အစဥ္ ေရာက္ေတာ္မူ၏၊ ငါ့ထံသို႔ သစၥာေလးပါးကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစဥ္ ေရာက္ေတာ္မူ၏'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ ေနရာမွ ထလ်က္ လက္ဝဲ ပခုံးစြန္း၌ သကၤန္းကို တင္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔၌ ဦးေခါင္းျဖင့္ ဝပ္လွ်ဳိး၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏ ''ျမတ္စြာဘုရား မိုက္သည့္အေလ်ာက္ ေတြေဝသည့္အေလ်ာက္ မလိမၼာ သည့္ အေလ်ာက္ အျပစ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို လႊမ္းမိုး သြားခဲ့ပါ၏၊ အၾကင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ငါ့သွ်င္ ဟူေသာ ေခၚေဝၚျခင္းျဖင့္ ေခၚထိုက္၏ ဟု မွတ္ထင္မိခဲ့ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုအကြၽႏ္ုပ္၏ အျပစ္ကို ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္းျခင္းငွါ အျပစ္ ဟု သည္းခံေတာ္ မူပါ'' ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ရဟန္း စင္စစ္ မိုက္သည့္အေလ်ာက္ ေတြေဝသည့္အေလ်ာက္ မလိမၼာ သည့္အေလ်ာက္ အျပစ္သည္ သင့္ကို စင္စစ္ လႊမ္းမိုးသြားခဲ့၏၊ သင္သည္ ငါ့ကို ငါ့သွ်င္ ဟူေသာ ေခၚေဝၚျခင္းျဖင့္ ေခၚထိုက္၏ ဟု မွတ္ထင္ခဲ့၏၊ ရဟန္း သင္သည္ အျပစ္ကို အျပစ္ဟု ရွုျမင္၍ အျပစ္ အားေလ်ာ္စြာ ကုစားေသာေၾကာင့္ သင္၏ ထိုအျပစ္ကို ငါတို႔ သည္းခံကုန္၏။ အၾကင္သူသည္ အျပစ္ကို အျပစ္ ဟု ရွုျမင္၍ အေၾကာင္း အားေလ်ာ္စြာ ကုစား၏၊ ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္း၏၊ ဤကုစားျခင္း ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ အရိယာ၏ ဝိနည္း 'အဆံုးအမ' ၌ ႀကီးပြါးျခင္း ပင္တည္း ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏ )။
ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရဟန္း သင့္အား သပိတ္ သကၤန္းသည္ ျပည့္စံုၿပီေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္အား သပိတ္ သကၤန္းသည္ မျပည့္စံုေသးပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရဟန္း ျမတ္စြာဘုရား တို႔သည္ သပိတ္ သကၤန္း မျပည့္စံုသူကို ရဟန္းျပဳ မေပးကုန္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထို႔ေနာက္ အသွ်င္ ပုကၠဳသာတိမေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို အလြန္ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အရိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ သပိတ္ သကၤန္းရွာ ဖဲသြား၏။
ထိုအခါ သပိတ္ သကၤန္းရွာ လွည့္လည္ေသာ အသွ်င္ပုကၠဳသာတိမေထရ္ကို ႏြားမသည္ လွည့္ပတ္၍ အသက္ ဇီဝိန္မွခ်ၿပီ။ ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ထိုင္ေနကုန္၏၊ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ထိုင္ေနကုန္ေသာ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ''ျမတ္စြာဘုရား ပုကၠဳသာတိမည္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား အား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အက်ဥ္းျဖစ္ေသာ အဆံုးအမျဖင့္ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့၏၊ ထိုပုကၠဳသာတိ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ေသရွာေလၿပီ၊ ထိုအမ်ဳိးသား၏ လားရာဂတိကား အဘယ္ပါနည္း၊ တမလြန္ ဘဝသည္ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ပုကၠဳသာတိအမ်ဳိးသားသည္ ပညာရွိ၏၊ မွန္ေသာ စကားကို ဆိုေလ့ရွိ၏၊ ေလာကုတၱရာ တရား အားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ရွိ၏၊ ငါ့ကိုလည္း ေလာကုတၱရာတရား ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မပင္ပန္းေစ။ ရဟန္းတို႔ ပုကၠဳသာတိ အမ်ဳိးသားသည္ ငါးပါးကုန္ေသာ ေအာက္ကာမဘံု၌ ျဖစ္ေသာ သံေယာဇဥ္တို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ( အဝိဟာဘံု၌ ) ပဋိသေနဿဓေန၍ ထိုသုဒဿဒါဝါသဘံု၌ပင္ ပရိနိဗၺာန္
ျပဳလတၱံ႕၊ ထိုအဝိဟာဘံုမွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာမရွိ ဟု ( မိန္႔ေတာ္မူ၏ )။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရား ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုရဟန္း တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရား ေဒသနာေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ကုန္၏။
ဆယ္ခုေျမာက္ ဓာတုဝိဘဂၤသုတ္ ၿပီး၏။
Thursday, February 18, 2010
အဂုၤလိမာလသုတ္
အဂၤုလိမာလသုတ္
အခါတစ္ပါး၌ ပေသနဒိေကာသလမင္း၏ ႏိုင္ငံေတာ္၌ ၾကမ္းျကုတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္၌ လွည့္လည္ ဆြမ္းခံ၍ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ အိပ္ရာ ေနရာကို သိုမွီး သိမ္းဆည္း၍ သပိတ္ သကၤန္းကို ယူၿပီးလွ်င္ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူ ရွိရာသို႔ ခရီးရွည္ ျကြေတာ္မူ၏။
နြားေက်ာင္းသား ဆိတ္ေက်ာင္းသား လယ္ထြန္ ေယာက္်ား ခရီးသြားတို႔သည္ အဂုၤလိမာလ ခိုးသူရွိရာသို႔ ခရီးရွည္ ျကြေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ျမင္ၾက ကုန္ေသာ္ ''ရဟန္း ဤခရီးကို မသြားပါလင့္၊ ရဟန္း ဤခရီး၌ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။ ထိုခရီးကို ေယာက္်ားတို႔သည္ တစ္က်ိပ္ ႏွစ္က်ိပ္ သံုးက်ိပ္ ေလးက်ိပ္ ငါးက်ိပ္ စသည္ျဖင့္ စုေပါင္း၍ သြားၾက၏၊ ထိုသူတို႔သည္လည္း အဂၤုလိမာလ လက္၌ ေသျကရ၏'' ဟု ေျပာဆို ေလွ်ာက္ထား ၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ျကြသြားေတာ္ မူ၏။ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ တိုင္ေအာင္ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ျကြသြားေတာ္ မူ၏။
အဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို အေဝးကပင္ ျမင္၍ ''အံ့ၾသဖြယ္ ရွိေပစြ၊ မျဖစ္ဖူးထူးေပစြ၊ ဤခရီးကို ေယာက္်ားတို႔သည္ တစ္က်ိပ္ ႏွစ္က်ိပ္ သံုးက်ိပ္ ေလးက်ိပ္ ငါးက်ိပ္ စသည္ျဖင့္ စုေပါင္း၍ သြားၾက၏၊ ထိုသူတို႔သည္လည္း ငါ၏ လက္၌ ေသျကရ၏။ သို႔စဉ္လ်က္ ဤရဟန္းသည္ အေဖာ္ မပါ တစ္ပါးတည္း မေလးမခံ့ လာ၏၊ ငါသည္ ဤရဟန္းကို သတ္ရမူ ေကာင္း၏'' ဟု အဂုၤလိမာလ ၾကံ၏။ အဂုၤလိမာလ ခိုးသူသည္ သန္လ်က္ႏွင့္ ကာကို ဆြဲကိုင္၍ ေလးႏွင့္ေတာင့္ကို လြယ္ကာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္မွ အေျပး လိုက္၏။ ျပကေတ့အတိုင္း ျကြသြားေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို အစြမ္းကုန္ ေျပးလိုက္ေသာ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူ မမီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ခိုးျဖင့္ ဖန္ဆင္းေတာ္ မူ၏။
အဂၤုလိမာလသည္ ''အံ့ၾသဖြယ္ ရွိေပစြ၊ မျဖစ္ဖူး ထူးေပစြ၊ ေရွးက ငါသည္ ေျပးေနေသာ ဆင္ကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ေျပးေနေသာ ျမည္းကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ေျပးေနေသာ သမင္ကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ေျပးေနေသာ ရထားကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ယခု ငါသည္ ပကတိအတိုင္း သြားေနေသာ ဤရဟန္းကို အစြမ္းကုန္ လိုက္ေသာ္လည္း မမွီႏိုင္'' ဟု အၾကံ ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားကို ''ရဟန္း ရပ္ေလာ့ ရပ္ေလာ့'' ဟု ဆို၏။ ''အဂၤုလိမာလ ငါသည္ ရပ္ေန၏၊ သင္သာ ရပ္ေလာ့'' ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထိုအခါ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူအား ''သာကီဝင္မင္းသား ျဖစ္ၾက ကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ မွန္သည္ကိုသာ ဆိုေလ့ ရွိၾကကုန္၏၊ မွန္သည္ကို ဝန္ခံေလ့ ရွိၾကကုန္၏၊ သို႔ျဖစ္လ်က္ ဤရဟန္းသည္ သြားလ်က္ သာလွ်င္ 'အဂၤုလိမာလ ငါသည္ ရပ္ေန၏၊ သင္သာ ရပ္ေလာ့' ဟု ဆိုဘိ၏၊ ငါသည္ ဤရဟန္းကို ေမးရပါမူ ေကာင္း၏'' ဟု အၾကံ ျဖစ္၏။
ထိုအခါ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို – ရဟန္း သြားေနလ်က္ ငါရပ္၏ ဟု ဆို၏၊ ရပ္ေသာ ငါ့ကိုလည္း မရပ္ ဟု ဆို၏၊ ရဟန္းသင့္အား ေမးပါအံ့၊ သင္သည္ အဘယ္သို႔ ရပ္တည္၍ အကြၽႏု္ပ္သည္ အဘယ္သို႔ မရပ္တည္ ပါသနည္း ဟုေမး၏။
အဂၤုလိမာလ ငါသည္ အခါခပ္သိမ္း အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၌ တုတ္ လွံတံကို ခ်ထားၿပီး ျဖစ္၍ ရပ္လ်က္ရွိ၏၊ သင္သည္ကား အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၌ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲျခင္းမွ မေစာင့္စည္းသူ ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ရပ္တည္သူ ျဖစ္၍ သင္သည္ မရပ္တည္သူျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပူေဇာ္ထိုက္၍ အျမတ္တရားကို ရွာမွီးေလ့ ရွိေတာ္မူေသာ မွန္ေသာ စကားကိုသာ ဆိုေလ့ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ေနရာသို႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မွ ျကြေရာက္ ေတာ္မူ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ဘုရား၏ တရားႏွင့္ စပ္ယွဥ္ေသာ စကားကို ၾကားနာရသည္ ျဖစ္ပါ၍ မေကာင္းမႈကို ပယ္စြန္႔လ်က္ က်င့္ပါေတာ့အံ့။
ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီးလွ်င္ ခိုးသူႀကီးသည္ သန္လ်က္၊ ေလးလက္နက္တို့ကို ထံုးအိုင္ ကမ္းပါးျပတ္ ေခ်ာက္ထဲသို႔ လႊင့္ပစ္၏၊ ခိုးသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား ေျခေတာ္တို႔ကို ရွိခိုးၿပီး ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ကို ေတာင္းပန္၏။ သနားျခင္း ရွိေသာ၊ အျမတ္တရားကို ရွာမွီးေသာ၊ ေလာက၏ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူကို 'ရဟန္း လာေလာ့' ဟု မိန့္ေတာ္မူ၏၊ ထိုစကားျဖင့္ သာလွ်င္ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူကို ရဟန္းအျဖစ္ ေရာက္ေစ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္အဂၤုလိမာလ ဟူေသာ ေနာက္လိုက္ ရဟန္းႏွင့္ သာဝတၳိျပည္သို႔ ေဒသစာရီ ျကြခ်ီေတာ္ မူ၏၊ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနစဉ္ ပေသနဒိ ေကာသလမင္း၏ နန္းေတာ္ တံခါးဝ၌ လူအမ်ား စည္းေဝးလ်က္ ''မင္းႀကီး သင္ မင္းႀကီး၏ တိုင္းႏိုင္ငံ၌ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူကို တားျမစ္ေတာ္ မူပါေလာ့'' ဟု ျပင္းျပ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္ ေတာင္းဆိုျက၏။
ပေသနဒိ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ျမင္းငါးရာတို႔ျဖင့္ သာဝတၳိျပည္မွ ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္ ထြက္၍ ေဇတဝန္ေက်ာင္းသို႔ ဝင္၏။ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထိုင္ေနေသာ မင္းႀကီးကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''မင္းႀကီး သင္သည္ မဂဓတိုင္း ကို အစိုးရေသာ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရ မင္းကို အမ်က္ထြက္ သေလာ၊ ေဝသာလီျပည္ လိစဿဆဝီ မင္းတို႔ကို အမ်က္ထြက္ သေလာ၊ တစ္ပါးေသာ ရန္သူ တို႔ကို အမ်က္ထြက္ သေလာ'' ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ မဂဓတိုင္းကို အစိုးရေသာ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းကိုလည္း အမ်က္မထြက္ပါ၊ ေဝသာလီျပည္ကို အစိုးရကုန္ေသာ လိစၦဝီမင္းတို႔ကို လည္း အမ်က္မထြက္ပါ၊ တစ္ပါးေသာ ရန္သူမင္းတို႔ကိုလည္း အမ်က္မထြက္ပါ။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္၏ တိုင္းႏိုင္ငံ၌ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူကုိ တားျမစ္ပါအံ့ (ဟုေလွ်ာက္၏)။
မင္းႀကီး သင္သည္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ရိတ္ပယ္၍ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္ရုံလ်က္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ေနေသာ အသက္ သတ္ျခင္းမွ ၾကဥ္ေရွာင္ ေနေသာ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ၾကဥ္ေရွာင္ေနေသာ မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆိုျခင္းမွ ၾကဥ္ေရွာင္ ေနေသာ တစ္ထပ္သာ စားေနေသာ ျမတ္ေသာ တရားရွိေသာ အဂၤုလိမာလကို အကယ္၍ ျမင္လွ်င္ သင္ အဘယ္သို႔ ျပဳအံ့နည္း (ဟုေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ရွိခိုးပါအံ့၊ ခရီးဦး ႀကိဳပါအံ့၊ (ထိုင္ရန္) ေနရာ ေပးပါအံ့၊ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ေဆး ပစၥည္းတို႔ ဖိတ္ၾကားပါအံ့၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ လံုၿခံဳမႈကို စီရင္ေစာင့္ေရွာက္ ပါအံ့။ အသွ်င္ဘုရား ယုတ္ညံ့ေသာ ဒုႆီလ ပုဂဿဂိုလ္တြင္ သီလ ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္အံ့နည္း (ဟုေလွ်ာက္၏)။
အဂၤုလိမာလသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အနီး၌ ထိုင္ေန၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္ယာ လက္ရုံးကို ေျမႇာက္ခ်ီ၍ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးကို ''မင္းႀကီး ဤသူသည္ အဂၤုလိမာလ ျဖစ္၏'' ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္ မူ၏။ ထိုအခါ ပေသနဒီ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ ေျကာက္ရြံ့ေလ၏။ ထိပ္လန့္ ေလ၏၊ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီး ေၾကာက္ရြံ့ ထိတ္လန္႔ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထေနသည္ကို သိေတာ္ မူ၍ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးအား ''မင္းႀကီး မေၾကာက္နွင့္၊ သင့္အား ေဘးမရွိေတာ့ပါ'' ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ပေသနဒိ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ေၾကာက္ရြံ့ ထိတ္လန္႔ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထေနျခင္းမ်ား ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေလ၏၊ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလအား ''အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အဂၤုလိမာလ ေပေလာ'' (ဟုေမး၏)။ ''မင္းႀကီး မွန္ပါ၏'' (ဟုမိန္႔ဆို၏)။ အသွ်င္၏ ဖခင္သည္ အဘယ္အႏြယ္ ရွိပါသနည္း၊ အသွ်င္၏ မယ္ေတာ္သည္ အဘယ္အႏြယ္ ရွိပါသနည္း (ဟုေလွ်ာက္၏)။ မင္းႀကီး အဖသည္ ဂဂဿဂအႏြယ္ အမိသည္ မႏၲာဏီ အႏြယ္ ျဖစ္၏ (ဟုမိန္႔ဆို၏)။ အသွ်င္ ဂဂဿဂအႏြယ္ မႏၲာဏီ၏ သားသည္ ေမြ႕ေလ်ာ္စြာ ေနပါေလာ့၊ အသွ်င္ျမတ္ အက်ဳိးငွါ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ေဆး ပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ေၾကာင့္ၾက အားထုတ္ပါအံ့ (ဟုေလွ်ာက္၏)။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ အရညကင္ဓုတင္ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ ပံသုကူဓုတင္ တိစီ ဝရိက္ဓုတင္ကို ေဆာင္သူျဖစ္ရာ ''မင္းႀကီး၊ သကၤန္း ျပည့္စံုၿပီ'' ဟု ေျပာၾကား၏။ ထိုအခါ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာ ဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္ရာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ''အသွ်င္ ဘုရား အံ့ၾသဖြယ္ ရွိေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား မျဖစ္ဖူး ထူးကဲပါေပစြ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မယဥ္ေက်းေသာ သတၱဝါတို႔ကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမတတ္ပါေပစြ၊ မၿငိမ္သက္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို ၿငိမ္သက္ ေစတတ္ပါေပစြ၊ မၿငိမ္းေအးေသးေသာ သတၱဝါတို႔ကို ၿငိမ္းေအး ေစတတ္ပါေပစြ။ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ အဂုၤလိမာလကို တုတ္လွံတံ၊ ဓားလက္နက္တို့ျဖင့္ မဆံုးမနိုင္ခဲ့ၾကပါ၊ အဂုၤလိမာလကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တုတ္လွံတံ မပါဘဲ ဓားလက္နက္ မပါဘဲ ယဥ္ေက်း ေစနိုင္ပါေပ၏။ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ယခု သြားၾကပါ ကုန္အံ့၊ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ ရွိၾကပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီး သြားရန္ အခ်ိန္ကို သင္သိ၏ (သြားရန္မွာ သင့္ အလိုအတိုင္းပင္ ျဖစ္၏) ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ ေနရာမွထ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ ဖဲခြါ သြားေလ၏။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္း အလို႔ငွါ ဝင္၏။ သာဝတၳိျပည္၌ အိမ္စဥ္ အတိုင္း ဆြမ္း အလို႔ငွါ လွည့္လည္ေတာ္ မူေသာ္ သားမဖြားႏိုင္သျဖင့္ မသက္သာေသာ ကိုယ္ဝန္ရွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ျမင္၍ ''သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ၊ သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ'' ဟုေတြးမိ၏။ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ ဆြမ္းစား ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ယေန႔ နံနက္ပိုင္း အခါက သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္း အလို႔ငွါ အိမ္စဥ္အတိုင္း လွည့္လည္စဉ္ သားမဖြားႏိုင္ေသာ မသက္သာေသာ ကိုယ္ဝန္ရွိေသာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို ျမင္ခဲ့ရ၍ ''သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ၊ သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ'' ဟုေတြးမိပါ၏ (ဟုေလွ်ာက္၏)။
အဂုၤလိမာလ သင္သည္ ထိုမိန္းမထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ''ႏွမ ငါသည္ ေမြးေသာအခါမွ စ၍ ေသေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါတို႔ကို သတ္ဖူးသည္ ဟု မသိစဖူး၊ ထိုမွန္ ေသာ စကားေၾကာင့္ သင့္နွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါတို့ ခ်မ္းသာပါ ေစသတည္း'' ဟု ဆိုေလေလာ့ (ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား သိလ်က္ ခြၽတ္ယြင္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္ပါမည္၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ သတၱဝါ မ်ားစြာတို႔ကို ေသေစလိုေသာ ေစတနာ ႏွင့္တကြ သတ္ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အဂုၤလိမာလ သို႔ျဖစ္မူ သင္သည္ ထိုမိန္းမ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ထိုမိန္းမကို ''ႏွမ ငါသည္ အရိယာဇာတ္ဝင္ ျဖစ္ေသာအခါမွ စ၍ ေသေစ လိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါကို သတ္ဖူးသည္ ဟူ၍ မသိစဖူး၊ ထိုမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သင့္နွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါတို့ ခ်မ္းသာ ပါေစသတည္း'' ဟု ဆိုေလေလာ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ေလွ်ာက္ထား၍ ထိုမိန္းမကို ''ႏွမ ငါသည္ အရိယာဇာတ္ဝင္ ျဖစ္ေသာ အခါမွစ၍ ေသေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါကို သတ္ဖူး၏ ဟူ၍ ငါ မသိစဖူး၊ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သင့္နွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါတို့ ခ်မ္းသာ ပါေစသတည္း'' ဟု ေျပာဆို၏။ ထိုအခါ ထိုမိန္းမနွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါ ခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ တစ္ပါးတည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းထန္စြာ အားထုတ္လ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနသည္ ရွိေသာ္ မၾကာမီ အတုမဲ့ ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ ဆံုးခန္းတိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳ၏၊ ပဋိသေႏဿဓေနမႈ ကုန္၏၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးၿပီးျဖစ္၏၊ ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ (မဂ္)ကိစၥ အတြက္ ျပဳဖြယ္ ကိစၥ မက်န္ေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏။ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ဝင္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အျခားအရပ္သို့ ပစ္ေသာ ခဲသည္ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလ၏ ကိုယ္၌ က်၏၊ အျခားအရပ္သို႔ ပစ္ေသာ တုတ္လွံတံသည္ အသွ်င္အဂုၤလိမာလ၏ ကိုယ္၌ က်၏၊ အျခားအရပ္သို႔ ပစ္ေသာ ေက်ာက္စရစ္သည္ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလ၏ ကိုယ္၌ က်၏၊ အသွ်င္အဂုၤလိမာလ၏ ဦးေခါင္း ကြဲ၍ ေသြးတို့ယိုစီးကာ သပိတ္ သကဿငန္းတို့ ကြဲျပဲကာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေရာက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေဝးမွ လာေသာ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ''မေကာင္းမႈကို အပျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သည္းခံေလာ့၊ မေကာင္းမႈကို အပ ျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သည္းခံေလာ့၊ မေကာင္းမႈကို အပျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သင္သည္ ယင္း (ပါဏာတိပါတ) အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ဳိးအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပတ္လံုး ငရဲ၌ က်က္ေလရာ၏။ မေကာင္းမႈကို အပျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သင္သည္ ထို(ပါဏာတိပါတ) အကုသိုလ္ အက်ဳိးကို ယခုဘဝ၌ပင္ ခံစားရဘိ၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္၍ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းလ်က္ အရဟတၱဖိုလ္ ခ်မ္းသာကို ခံစားစဉ္ ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္၏-
''ေရွးက ေမ့ေလ်ာ့လည္ ေနာက္အခါ မေမ့ေလ်ာ့ သူသည္ တိမ္တိုက္မွ လြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ သတၱ ေလာကကို ထြန္းလင္း၏။ ျပုခဲ့ၿပီးေသာ မေကာင္းမႈကို ကုသိုလ္တရားျဖင့္ တားဆီးသူသည္ တိမ္တိုက္မွ လြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ သတၱေလာကကို ထြန္းလင္း၏။ ငယ္ရြယ္စဥ္က ပင္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ အားထုတ္ေသာ ရဟန္းသည္ တိမ္တိုက္မွ လြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ သတၱေလာကကို ေတာက္ပ ထြန္းလင္း ေစ၏။ ငါ၏ ရန္သူတို႔သည္ တရားႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကို ၾကားနာ ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း၊ ငါ၏ ရန္သူတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ အားထုတ္ ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း၊ ငါ၏ ရန္သူ ျဖစ္ကုန္ေသာ လူတို႔သည္ သူတစ္ပါးအား တရားကို ေဆာက္တည္ ၾကေစသည့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း။ ငါ၏ ရန္သူတို႔သည္ သည္းခံျခင္းကို ဆိုေသာ၊ ေမတၱာကို ခ်ီးက်ဴးေသာ သူတို႔၏ တရားကို အခါခါ နာၾကား ႏိုင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း၊ ထိုတရားကိုလည္း လိုက္နာ က်င့္ၾကံႏိုင္ၾက ပါေစကုန္ သတည္း။ ငါ၏ ရန္သူသည္ ငါ့ကို မညႇဥ္းဆဲ ပါေစသတည္း၊ အျခား သူကိုလည္း မညႇဥ္းဆဲပါေစ သတည္း၊ မြန္ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္၍ အျမဲ တပ္မက္ေသာ တဏွာကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ ပါေစသတည္း။ ေရကို ေျမာင္းသြယ္ကာ ေဆာင္ယူၾက၏၊ ျမားကို ေျဖာင့္ၾက၏၊ သစ္ကို ေျဖာင့္ေအာင္ ေရြၾက၏၊ ပညာရွိတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ဆံုးမၾက၏။ အခ်ဳိ႕သူတို႔သည္ လွံတံ၊ ခြၽန္းေကာက္၊ ႀကိမ္လံုးတို႔ျဖင့္ ဆံုးမၾက၏၊ တာဒိဂုဏ္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ တုတ္လွံတံ လက္နက္ မရွိဘဲ ငါ့ကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမေတာ္ မူ၏။ ငါသည္ ေရွးအခါက ညႇဥ္းဆဲတတ္သူ ျဖစ္လ်က္ 'အဟိံသက' အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ငါသည္ ယေန႔မွ စ၍ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကိုမွ် မညႇင္းဆဲတတ္ ေသာေၾကာင့္ မွန္ကန္ေသာ အမည္ ရခဲ့ၿပီ၊ ငါသည္ ေရွးအခါက အဂုၤလိမာလ ဟူ၍ ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာေသာ ခိုးသူႀကီး ျဖစ္ခဲ့၏၊ ႀကီးစြာေသာ သံသရာၾသဃ၌ နစ္ေမ်ာသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။ ငါသည္ ေရွးအခါက အဂုၤလိမာလဟူ၍ ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ျဖင့္ သူသတ္ေယာက္်ား ျဖစ္ခဲ့၏၊ ကိုးကြယ္ရာ နိဗၺာန္ကို ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ဘဝေနွာင္ႀကိဳးႏွင့္ တူေသာ တဏွာကို ႏုတ္ပယ္ခဲ့ၿပီ။ အႀကိမ္မ်ားစြာ အပါယ္ရြာကို လားေစတတ္ေသာ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ အကုသိုလ္ ကံကိုျပဳခဲ့ ေသာ္လည္း ယင္းကံကို မဂ္ေစတနာျဖင့္ ရိွု့ၿမႇဳိက္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းက်ဳိး ေျကြးၿမီ ကင္းစြာ ေဘာဇဥ္ကို ငါစားရၿပီ။ ပညာမဲ့ လူမိုက္မ်ားသည္ ေမ့ေလ်ာ့ ၾက၏၊ ပညာရွိ ေယာက္်ားသည့္ မေမ့မေလ်ာ့မႈကို ျမတ္ေသာ ဥစၥာ ကဲ့သို႔ ေစာင့္ေရွာက္၏၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အားမထုတ္ၾက ကုန္နွင့္၊ ကာမဂုဏ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေပါင္းေဖာ္မႈကိုအား မထုတ္ၾက ကုန္နွင့္၊ မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ ရွုဆင္ျခင္ သူသာ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာသို႔ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္၏။ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ငါ ေရာက္လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္၏၊ ငါ၏ ရဟန္း ျပဳအံ့ဟု ေျပာဆိုျခင္းသည္ မေကာင္းေသာ ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္၊ ေကာင္းစြာ ေဝဖန္ ေဟာၾကားေသာ တရားတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုး နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၿပီ။ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ငါ ေရာက္လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ေရာက္လာျခင္း ေပတည္း၊ ငါ၏ ရဟန္းျပဳအံ့ ဟု ေျပာဆိုျခင္းသည္ မေကာင္းေသာ ေျပာဆိုျခင္း မဟုတ္၊ ဝိဇၨာသံုးပါးတို႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုး အမကို ျပဳၿပီးၿပီ'' ဟု (က်ဴးရင့္ေလ၏)။
ေျခာက္ခုေျမာက္ အဂုၤလိမာလသုတ္ ၿပီး၏။
အခါတစ္ပါး၌ ပေသနဒိေကာသလမင္း၏ ႏိုင္ငံေတာ္၌ ၾကမ္းျကုတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္၌ လွည့္လည္ ဆြမ္းခံ၍ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ အိပ္ရာ ေနရာကို သိုမွီး သိမ္းဆည္း၍ သပိတ္ သကၤန္းကို ယူၿပီးလွ်င္ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူ ရွိရာသို႔ ခရီးရွည္ ျကြေတာ္မူ၏။
နြားေက်ာင္းသား ဆိတ္ေက်ာင္းသား လယ္ထြန္ ေယာက္်ား ခရီးသြားတို႔သည္ အဂုၤလိမာလ ခိုးသူရွိရာသို႔ ခရီးရွည္ ျကြေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ျမင္ၾက ကုန္ေသာ္ ''ရဟန္း ဤခရီးကို မသြားပါလင့္၊ ရဟန္း ဤခရီး၌ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။ ထိုခရီးကို ေယာက္်ားတို႔သည္ တစ္က်ိပ္ ႏွစ္က်ိပ္ သံုးက်ိပ္ ေလးက်ိပ္ ငါးက်ိပ္ စသည္ျဖင့္ စုေပါင္း၍ သြားၾက၏၊ ထိုသူတို႔သည္လည္း အဂၤုလိမာလ လက္၌ ေသျကရ၏'' ဟု ေျပာဆို ေလွ်ာက္ထား ၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ျကြသြားေတာ္ မူ၏။ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ တိုင္ေအာင္ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ျကြသြားေတာ္ မူ၏။
အဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို အေဝးကပင္ ျမင္၍ ''အံ့ၾသဖြယ္ ရွိေပစြ၊ မျဖစ္ဖူးထူးေပစြ၊ ဤခရီးကို ေယာက္်ားတို႔သည္ တစ္က်ိပ္ ႏွစ္က်ိပ္ သံုးက်ိပ္ ေလးက်ိပ္ ငါးက်ိပ္ စသည္ျဖင့္ စုေပါင္း၍ သြားၾက၏၊ ထိုသူတို႔သည္လည္း ငါ၏ လက္၌ ေသျကရ၏။ သို႔စဉ္လ်က္ ဤရဟန္းသည္ အေဖာ္ မပါ တစ္ပါးတည္း မေလးမခံ့ လာ၏၊ ငါသည္ ဤရဟန္းကို သတ္ရမူ ေကာင္း၏'' ဟု အဂုၤလိမာလ ၾကံ၏။ အဂုၤလိမာလ ခိုးသူသည္ သန္လ်က္ႏွင့္ ကာကို ဆြဲကိုင္၍ ေလးႏွင့္ေတာင့္ကို လြယ္ကာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္မွ အေျပး လိုက္၏။ ျပကေတ့အတိုင္း ျကြသြားေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို အစြမ္းကုန္ ေျပးလိုက္ေသာ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူ မမီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ခိုးျဖင့္ ဖန္ဆင္းေတာ္ မူ၏။
အဂၤုလိမာလသည္ ''အံ့ၾသဖြယ္ ရွိေပစြ၊ မျဖစ္ဖူး ထူးေပစြ၊ ေရွးက ငါသည္ ေျပးေနေသာ ဆင္ကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ေျပးေနေသာ ျမည္းကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ေျပးေနေသာ သမင္ကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ေျပးေနေသာ ရထားကိုလည္း လိုက္၍ ဖမ္းႏိုင္၏၊ ယခု ငါသည္ ပကတိအတိုင္း သြားေနေသာ ဤရဟန္းကို အစြမ္းကုန္ လိုက္ေသာ္လည္း မမွီႏိုင္'' ဟု အၾကံ ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားကို ''ရဟန္း ရပ္ေလာ့ ရပ္ေလာ့'' ဟု ဆို၏။ ''အဂၤုလိမာလ ငါသည္ ရပ္ေန၏၊ သင္သာ ရပ္ေလာ့'' ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထိုအခါ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူအား ''သာကီဝင္မင္းသား ျဖစ္ၾက ကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ မွန္သည္ကိုသာ ဆိုေလ့ ရွိၾကကုန္၏၊ မွန္သည္ကို ဝန္ခံေလ့ ရွိၾကကုန္၏၊ သို႔ျဖစ္လ်က္ ဤရဟန္းသည္ သြားလ်က္ သာလွ်င္ 'အဂၤုလိမာလ ငါသည္ ရပ္ေန၏၊ သင္သာ ရပ္ေလာ့' ဟု ဆိုဘိ၏၊ ငါသည္ ဤရဟန္းကို ေမးရပါမူ ေကာင္း၏'' ဟု အၾကံ ျဖစ္၏။
ထိုအခါ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို – ရဟန္း သြားေနလ်က္ ငါရပ္၏ ဟု ဆို၏၊ ရပ္ေသာ ငါ့ကိုလည္း မရပ္ ဟု ဆို၏၊ ရဟန္းသင့္အား ေမးပါအံ့၊ သင္သည္ အဘယ္သို႔ ရပ္တည္၍ အကြၽႏု္ပ္သည္ အဘယ္သို႔ မရပ္တည္ ပါသနည္း ဟုေမး၏။
အဂၤုလိမာလ ငါသည္ အခါခပ္သိမ္း အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၌ တုတ္ လွံတံကို ခ်ထားၿပီး ျဖစ္၍ ရပ္လ်က္ရွိ၏၊ သင္သည္ကား အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၌ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲျခင္းမွ မေစာင့္စည္းသူ ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ရပ္တည္သူ ျဖစ္၍ သင္သည္ မရပ္တည္သူျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပူေဇာ္ထိုက္၍ အျမတ္တရားကို ရွာမွီးေလ့ ရွိေတာ္မူေသာ မွန္ေသာ စကားကိုသာ ဆိုေလ့ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ေနရာသို႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မွ ျကြေရာက္ ေတာ္မူ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ဘုရား၏ တရားႏွင့္ စပ္ယွဥ္ေသာ စကားကို ၾကားနာရသည္ ျဖစ္ပါ၍ မေကာင္းမႈကို ပယ္စြန္႔လ်က္ က်င့္ပါေတာ့အံ့။
ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီးလွ်င္ ခိုးသူႀကီးသည္ သန္လ်က္၊ ေလးလက္နက္တို့ကို ထံုးအိုင္ ကမ္းပါးျပတ္ ေခ်ာက္ထဲသို႔ လႊင့္ပစ္၏၊ ခိုးသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား ေျခေတာ္တို႔ကို ရွိခိုးၿပီး ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ကို ေတာင္းပန္၏။ သနားျခင္း ရွိေသာ၊ အျမတ္တရားကို ရွာမွီးေသာ၊ ေလာက၏ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူကို 'ရဟန္း လာေလာ့' ဟု မိန့္ေတာ္မူ၏၊ ထိုစကားျဖင့္ သာလွ်င္ အဂၤုလိမာလ ခိုးသူကို ရဟန္းအျဖစ္ ေရာက္ေစ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္အဂၤုလိမာလ ဟူေသာ ေနာက္လိုက္ ရဟန္းႏွင့္ သာဝတၳိျပည္သို႔ ေဒသစာရီ ျကြခ်ီေတာ္ မူ၏၊ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနစဉ္ ပေသနဒိ ေကာသလမင္း၏ နန္းေတာ္ တံခါးဝ၌ လူအမ်ား စည္းေဝးလ်က္ ''မင္းႀကီး သင္ မင္းႀကီး၏ တိုင္းႏိုင္ငံ၌ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူကို တားျမစ္ေတာ္ မူပါေလာ့'' ဟု ျပင္းျပ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္ ေတာင္းဆိုျက၏။
ပေသနဒိ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ျမင္းငါးရာတို႔ျဖင့္ သာဝတၳိျပည္မွ ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္ ထြက္၍ ေဇတဝန္ေက်ာင္းသို႔ ဝင္၏။ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထိုင္ေနေသာ မင္းႀကီးကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''မင္းႀကီး သင္သည္ မဂဓတိုင္း ကို အစိုးရေသာ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရ မင္းကို အမ်က္ထြက္ သေလာ၊ ေဝသာလီျပည္ လိစဿဆဝီ မင္းတို႔ကို အမ်က္ထြက္ သေလာ၊ တစ္ပါးေသာ ရန္သူ တို႔ကို အမ်က္ထြက္ သေလာ'' ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ မဂဓတိုင္းကို အစိုးရေသာ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းကိုလည္း အမ်က္မထြက္ပါ၊ ေဝသာလီျပည္ကို အစိုးရကုန္ေသာ လိစၦဝီမင္းတို႔ကို လည္း အမ်က္မထြက္ပါ၊ တစ္ပါးေသာ ရန္သူမင္းတို႔ကိုလည္း အမ်က္မထြက္ပါ။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္၏ တိုင္းႏိုင္ငံ၌ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ရွိေသာ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲမႈ၌ စိတ္ေစာေသာ သတၱဝါတို႔၌ အသနား ကင္းမဲ့ေသာ အဂုၤလိမာလမည္ေသာ ခိုးသူသည္ ရွိ၏။ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူသည္ ရြာ နိဂံုး နယ္ပယ္ တို႔ကိုဖ်က္ဆီး၏။ လူတို႔ကို သတ္ျဖတ္၍ လက္ေခ်ာင္း ပန္းကံုးကို ေဆာင္၏။ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ထိုအဂၤုလိမာလ ခိုးသူကုိ တားျမစ္ပါအံ့ (ဟုေလွ်ာက္၏)။
မင္းႀကီး သင္သည္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ရိတ္ပယ္၍ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္ရုံလ်က္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ေနေသာ အသက္ သတ္ျခင္းမွ ၾကဥ္ေရွာင္ ေနေသာ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ၾကဥ္ေရွာင္ေနေသာ မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆိုျခင္းမွ ၾကဥ္ေရွာင္ ေနေသာ တစ္ထပ္သာ စားေနေသာ ျမတ္ေသာ တရားရွိေသာ အဂၤုလိမာလကို အကယ္၍ ျမင္လွ်င္ သင္ အဘယ္သို႔ ျပဳအံ့နည္း (ဟုေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ရွိခိုးပါအံ့၊ ခရီးဦး ႀကိဳပါအံ့၊ (ထိုင္ရန္) ေနရာ ေပးပါအံ့၊ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ေဆး ပစၥည္းတို႔ ဖိတ္ၾကားပါအံ့၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ လံုၿခံဳမႈကို စီရင္ေစာင့္ေရွာက္ ပါအံ့။ အသွ်င္ဘုရား ယုတ္ညံ့ေသာ ဒုႆီလ ပုဂဿဂိုလ္တြင္ သီလ ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္အံ့နည္း (ဟုေလွ်ာက္၏)။
အဂၤုလိမာလသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အနီး၌ ထိုင္ေန၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္ယာ လက္ရုံးကို ေျမႇာက္ခ်ီ၍ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးကို ''မင္းႀကီး ဤသူသည္ အဂၤုလိမာလ ျဖစ္၏'' ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္ မူ၏။ ထိုအခါ ပေသနဒီ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ ေျကာက္ရြံ့ေလ၏။ ထိပ္လန့္ ေလ၏၊ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီး ေၾကာက္ရြံ့ ထိတ္လန္႔ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထေနသည္ကို သိေတာ္ မူ၍ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးအား ''မင္းႀကီး မေၾကာက္နွင့္၊ သင့္အား ေဘးမရွိေတာ့ပါ'' ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ပေသနဒိ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ေၾကာက္ရြံ့ ထိတ္လန္႔ ၾကက္သီး ေမြးညင္း ထေနျခင္းမ်ား ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေလ၏၊ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလအား ''အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အဂၤုလိမာလ ေပေလာ'' (ဟုေမး၏)။ ''မင္းႀကီး မွန္ပါ၏'' (ဟုမိန္႔ဆို၏)။ အသွ်င္၏ ဖခင္သည္ အဘယ္အႏြယ္ ရွိပါသနည္း၊ အသွ်င္၏ မယ္ေတာ္သည္ အဘယ္အႏြယ္ ရွိပါသနည္း (ဟုေလွ်ာက္၏)။ မင္းႀကီး အဖသည္ ဂဂဿဂအႏြယ္ အမိသည္ မႏၲာဏီ အႏြယ္ ျဖစ္၏ (ဟုမိန္႔ဆို၏)။ အသွ်င္ ဂဂဿဂအႏြယ္ မႏၲာဏီ၏ သားသည္ ေမြ႕ေလ်ာ္စြာ ေနပါေလာ့၊ အသွ်င္ျမတ္ အက်ဳိးငွါ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ေဆး ပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ေၾကာင့္ၾက အားထုတ္ပါအံ့ (ဟုေလွ်ာက္၏)။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ အရညကင္ဓုတင္ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ ပံသုကူဓုတင္ တိစီ ဝရိက္ဓုတင္ကို ေဆာင္သူျဖစ္ရာ ''မင္းႀကီး၊ သကၤန္း ျပည့္စံုၿပီ'' ဟု ေျပာၾကား၏။ ထိုအခါ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာ ဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္ရာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ''အသွ်င္ ဘုရား အံ့ၾသဖြယ္ ရွိေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား မျဖစ္ဖူး ထူးကဲပါေပစြ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မယဥ္ေက်းေသာ သတၱဝါတို႔ကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမတတ္ပါေပစြ၊ မၿငိမ္သက္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို ၿငိမ္သက္ ေစတတ္ပါေပစြ၊ မၿငိမ္းေအးေသးေသာ သတၱဝါတို႔ကို ၿငိမ္းေအး ေစတတ္ပါေပစြ။ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ အဂုၤလိမာလကို တုတ္လွံတံ၊ ဓားလက္နက္တို့ျဖင့္ မဆံုးမနိုင္ခဲ့ၾကပါ၊ အဂုၤလိမာလကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တုတ္လွံတံ မပါဘဲ ဓားလက္နက္ မပါဘဲ ယဥ္ေက်း ေစနိုင္ပါေပ၏။ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ယခု သြားၾကပါ ကုန္အံ့၊ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ ရွိၾကပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီး သြားရန္ အခ်ိန္ကို သင္သိ၏ (သြားရန္မွာ သင့္ အလိုအတိုင္းပင္ ျဖစ္၏) ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ပေသနဒိ ေကာသလ မင္းႀကီးသည္ ေနရာမွထ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ ဖဲခြါ သြားေလ၏။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္း အလို႔ငွါ ဝင္၏။ သာဝတၳိျပည္၌ အိမ္စဥ္ အတိုင္း ဆြမ္း အလို႔ငွါ လွည့္လည္ေတာ္ မူေသာ္ သားမဖြားႏိုင္သျဖင့္ မသက္သာေသာ ကိုယ္ဝန္ရွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ျမင္၍ ''သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ၊ သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ'' ဟုေတြးမိ၏။ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ ဆြမ္းစား ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ယေန႔ နံနက္ပိုင္း အခါက သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္း အလို႔ငွါ အိမ္စဥ္အတိုင္း လွည့္လည္စဉ္ သားမဖြားႏိုင္ေသာ မသက္သာေသာ ကိုယ္ဝန္ရွိေသာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို ျမင္ခဲ့ရ၍ ''သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ၊ သတၱဝါတို႔သည္ ပင္ပန္းေလစြ'' ဟုေတြးမိပါ၏ (ဟုေလွ်ာက္၏)။
အဂုၤလိမာလ သင္သည္ ထိုမိန္းမထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ''ႏွမ ငါသည္ ေမြးေသာအခါမွ စ၍ ေသေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါတို႔ကို သတ္ဖူးသည္ ဟု မသိစဖူး၊ ထိုမွန္ ေသာ စကားေၾကာင့္ သင့္နွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါတို့ ခ်မ္းသာပါ ေစသတည္း'' ဟု ဆိုေလေလာ့ (ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား သိလ်က္ ခြၽတ္ယြင္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္ပါမည္၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ သတၱဝါ မ်ားစြာတို႔ကို ေသေစလိုေသာ ေစတနာ ႏွင့္တကြ သတ္ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အဂုၤလိမာလ သို႔ျဖစ္မူ သင္သည္ ထိုမိန္းမ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ထိုမိန္းမကို ''ႏွမ ငါသည္ အရိယာဇာတ္ဝင္ ျဖစ္ေသာအခါမွ စ၍ ေသေစ လိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါကို သတ္ဖူးသည္ ဟူ၍ မသိစဖူး၊ ထိုမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သင့္နွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါတို့ ခ်မ္းသာ ပါေစသတည္း'' ဟု ဆိုေလေလာ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ေလွ်ာက္ထား၍ ထိုမိန္းမကို ''ႏွမ ငါသည္ အရိယာဇာတ္ဝင္ ျဖစ္ေသာ အခါမွစ၍ ေသေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ သတၱဝါကို သတ္ဖူး၏ ဟူ၍ ငါ မသိစဖူး၊ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သင့္နွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါတို့ ခ်မ္းသာ ပါေစသတည္း'' ဟု ေျပာဆို၏။ ထိုအခါ ထိုမိန္းမနွင့္ ကိုယ္ဝန္ သတၱဝါ ခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ တစ္ပါးတည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းထန္စြာ အားထုတ္လ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနသည္ ရွိေသာ္ မၾကာမီ အတုမဲ့ ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ ဆံုးခန္းတိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳ၏၊ ပဋိသေႏဿဓေနမႈ ကုန္၏၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးၿပီးျဖစ္၏၊ ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ (မဂ္)ကိစၥ အတြက္ ျပဳဖြယ္ ကိစၥ မက်န္ေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏။ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ဝင္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အျခားအရပ္သို့ ပစ္ေသာ ခဲသည္ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလ၏ ကိုယ္၌ က်၏၊ အျခားအရပ္သို႔ ပစ္ေသာ တုတ္လွံတံသည္ အသွ်င္အဂုၤလိမာလ၏ ကိုယ္၌ က်၏၊ အျခားအရပ္သို႔ ပစ္ေသာ ေက်ာက္စရစ္သည္ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလ၏ ကိုယ္၌ က်၏၊ အသွ်င္အဂုၤလိမာလ၏ ဦးေခါင္း ကြဲ၍ ေသြးတို့ယိုစီးကာ သပိတ္ သကဿငန္းတို့ ကြဲျပဲကာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေရာက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေဝးမွ လာေသာ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ''မေကာင္းမႈကို အပျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သည္းခံေလာ့၊ မေကာင္းမႈကို အပ ျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သည္းခံေလာ့၊ မေကာင္းမႈကို အပျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သင္သည္ ယင္း (ပါဏာတိပါတ) အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ဳိးအားျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပတ္လံုး ငရဲ၌ က်က္ေလရာ၏။ မေကာင္းမႈကို အပျပဳၿပီးေသာ ရဟန္း သင္သည္ ထို(ပါဏာတိပါတ) အကုသိုလ္ အက်ဳိးကို ယခုဘဝ၌ပင္ ခံစားရဘိ၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ အဂုၤလိမာလသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္၍ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းလ်က္ အရဟတၱဖိုလ္ ခ်မ္းသာကို ခံစားစဉ္ ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္၏-
''ေရွးက ေမ့ေလ်ာ့လည္ ေနာက္အခါ မေမ့ေလ်ာ့ သူသည္ တိမ္တိုက္မွ လြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ သတၱ ေလာကကို ထြန္းလင္း၏။ ျပုခဲ့ၿပီးေသာ မေကာင္းမႈကို ကုသိုလ္တရားျဖင့္ တားဆီးသူသည္ တိမ္တိုက္မွ လြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ သတၱေလာကကို ထြန္းလင္း၏။ ငယ္ရြယ္စဥ္က ပင္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ အားထုတ္ေသာ ရဟန္းသည္ တိမ္တိုက္မွ လြတ္ေသာ လကဲ့သို႔ သတၱေလာကကို ေတာက္ပ ထြန္းလင္း ေစ၏။ ငါ၏ ရန္သူတို႔သည္ တရားႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကို ၾကားနာ ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း၊ ငါ၏ ရန္သူတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ အားထုတ္ ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း၊ ငါ၏ ရန္သူ ျဖစ္ကုန္ေသာ လူတို႔သည္ သူတစ္ပါးအား တရားကို ေဆာက္တည္ ၾကေစသည့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း။ ငါ၏ ရန္သူတို႔သည္ သည္းခံျခင္းကို ဆိုေသာ၊ ေမတၱာကို ခ်ီးက်ဴးေသာ သူတို႔၏ တရားကို အခါခါ နာၾကား ႏိုင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း၊ ထိုတရားကိုလည္း လိုက္နာ က်င့္ၾကံႏိုင္ၾက ပါေစကုန္ သတည္း။ ငါ၏ ရန္သူသည္ ငါ့ကို မညႇဥ္းဆဲ ပါေစသတည္း၊ အျခား သူကိုလည္း မညႇဥ္းဆဲပါေစ သတည္း၊ မြန္ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္၍ အျမဲ တပ္မက္ေသာ တဏွာကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ ပါေစသတည္း။ ေရကို ေျမာင္းသြယ္ကာ ေဆာင္ယူၾက၏၊ ျမားကို ေျဖာင့္ၾက၏၊ သစ္ကို ေျဖာင့္ေအာင္ ေရြၾက၏၊ ပညာရွိတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ဆံုးမၾက၏။ အခ်ဳိ႕သူတို႔သည္ လွံတံ၊ ခြၽန္းေကာက္၊ ႀကိမ္လံုးတို႔ျဖင့္ ဆံုးမၾက၏၊ တာဒိဂုဏ္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ တုတ္လွံတံ လက္နက္ မရွိဘဲ ငါ့ကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမေတာ္ မူ၏။ ငါသည္ ေရွးအခါက ညႇဥ္းဆဲတတ္သူ ျဖစ္လ်က္ 'အဟိံသက' အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ငါသည္ ယေန႔မွ စ၍ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကိုမွ် မညႇင္းဆဲတတ္ ေသာေၾကာင့္ မွန္ကန္ေသာ အမည္ ရခဲ့ၿပီ၊ ငါသည္ ေရွးအခါက အဂုၤလိမာလ ဟူ၍ ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာေသာ ခိုးသူႀကီး ျဖစ္ခဲ့၏၊ ႀကီးစြာေသာ သံသရာၾသဃ၌ နစ္ေမ်ာသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။ ငါသည္ ေရွးအခါက အဂုၤလိမာလဟူ၍ ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာေသာ ေသြးစြန္းေသာ လက္ျဖင့္ သူသတ္ေယာက္်ား ျဖစ္ခဲ့၏၊ ကိုးကြယ္ရာ နိဗၺာန္ကို ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ဘဝေနွာင္ႀကိဳးႏွင့္ တူေသာ တဏွာကို ႏုတ္ပယ္ခဲ့ၿပီ။ အႀကိမ္မ်ားစြာ အပါယ္ရြာကို လားေစတတ္ေသာ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ အကုသိုလ္ ကံကိုျပဳခဲ့ ေသာ္လည္း ယင္းကံကို မဂ္ေစတနာျဖင့္ ရိွု့ၿမႇဳိက္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းက်ဳိး ေျကြးၿမီ ကင္းစြာ ေဘာဇဥ္ကို ငါစားရၿပီ။ ပညာမဲ့ လူမိုက္မ်ားသည္ ေမ့ေလ်ာ့ ၾက၏၊ ပညာရွိ ေယာက္်ားသည့္ မေမ့မေလ်ာ့မႈကို ျမတ္ေသာ ဥစၥာ ကဲ့သို႔ ေစာင့္ေရွာက္၏၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အားမထုတ္ၾက ကုန္နွင့္၊ ကာမဂုဏ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေပါင္းေဖာ္မႈကိုအား မထုတ္ၾက ကုန္နွင့္၊ မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ ရွုဆင္ျခင္ သူသာ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာသို႔ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္၏။ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ငါ ေရာက္လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္၏၊ ငါ၏ ရဟန္း ျပဳအံ့ဟု ေျပာဆိုျခင္းသည္ မေကာင္းေသာ ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္၊ ေကာင္းစြာ ေဝဖန္ ေဟာၾကားေသာ တရားတို႔တြင္ အျမတ္ဆံုး နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၿပီ။ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ငါ ေရာက္လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ေရာက္လာျခင္း ေပတည္း၊ ငါ၏ ရဟန္းျပဳအံ့ ဟု ေျပာဆိုျခင္းသည္ မေကာင္းေသာ ေျပာဆိုျခင္း မဟုတ္၊ ဝိဇၨာသံုးပါးတို႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုး အမကို ျပဳၿပီးၿပီ'' ဟု (က်ဴးရင့္ေလ၏)။
ေျခာက္ခုေျမာက္ အဂုၤလိမာလသုတ္ ၿပီး၏။
Sunday, February 14, 2010
ေကာင္းေသာ ညဥ့္တစ္ညဥ့္ ရွိေသာ ရဟန္း
ေကာင္းေသာ ညဥ့္တစ္ညဥ့္ ရွိေသာ ရဟန္း
အတိတ္ခနဿဓာသို႔လည္း အစဥ္မလိုက္ရာ၊ အနာဂတ္ခနဿဓာကိုလည္း မေတာင့္တရာ၊ အတိတ္ခနဿဓာသည္ ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီ၊ အနာဂတ္ခနဿဓာလည္း မေရာက္ လာေသး။ ပစၥဳပၸန္ သေဘာတရားတို့ကို ျဖစ္ဆဲ ခဏလွ်င္ ဝိပႆနာရွုသူသည္ တြန္႔တိုျခင္း ပ်က္စီးျခင္း မရွိလ်က္ အဖန္ဖန္ ပြါးမ်ားရာ၏။ "အဘယ္သူသည္ နက္ဖန္၌ ေသရမည္ကို သိႏိုင္အံ့နည္း၊ ယေန႔ပင္လွ်င္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အလုပ္ကို အားထုတ္ ျပဳလုပ္သင့္၏၊ ငါတို႔မွာ စစ္သည္မ်ားစြာ ရွိေသာ ေသမင္းႏွင့္ ခ်ိန္းခ်က္ထားမႈ မရွိ" ဟူ၍ လြန္စြာ အားထုတ္ေသာ ေန႔ညဥ့္ပတ္လံုး မပ်င္းမရိ အားထုတ္ေသာ ရဟန္းကို 'ေကာင္းေသာ ညဥ့္တစ္ညဥ့္ ရွိေသာ ရဟန္း' ဟု ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္လိုက္ျခင္း
အတိတ္က ငါ၏ စကၡဳပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏ ဟူ၍ ထိုစကၡဳပသာဒနွင့္ရူပါရုံတို႔ ၌ ဆနဿဒရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ျဖစ္၏၊ သိမႈ 'ဝိညာဏ္'သည္ ဆနဿဒရာဂႏွင့္ စပ္ေသာေၾကာင့္ ထိုစကၡဳပသာဒနွင့္ရူပါရုံတို႔ကို အလြန္ ႏွစ္သက္၏၊ ထိုစကၡဳပသာဒနွင့္ ရူပါရုံတို႔ကို အလြန္ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္လိုက္၏။ အတိတ္ကာလ၌ ငါ၏ ေသာတ ပသာဒသည္ ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာန ပသာဒသည္ ---၊ ဂနဿဓာရုံ ---။ ဇိဝွါ ပသာဒသည္ ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒသည္ ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံတို႔သည္ ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာယတန)သည္ ---၊ ဘံုသံုးပါး၌ ဓမၼာရုံတို႔သည္ ---။ ဤသို့ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္လိုက္၏။
အတိတ္ခနဿဓာသိ႔ု အစဥ္မလိုက္ျခင္း
အတိတ္က ငါ၏ စကၡဳပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏ ဟု စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံ တို႔၌ ဆနဿဒရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' မျဖစ္၊ သိမႈ 'ဝိညာဏ္'သည္ ဆနဿဒ ရာဂႏွင့္ မစပ္သျဖင့္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္မလိုက္။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္မလိုက္။
အနာဂတ္ခနဿဓာကို ေတာင့္တျခင္း
အနာဂတ္၌ ငါ၏ စကၡဳပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏ ဟု မရေသးေသာ စကၡဳ ပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ရျခင္းငွါ စိတ္က ေတာင့္တ၏၊ စိတ္က ေတာင့္တသျဖင့္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္၏၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ အနာဂတ္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ေတာင့္တ၏။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ အနာဂတ္ခနဿဓာကို ေတာင့္တ၏။
အနာဂတ္ခနဿဓာကို မေတာင့္တျခင္း
အနာဂတ္၌ ငါ၏ စကၡဳ ပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏ ဟု မရေသးေသာ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ရျခင္းငွါ စိတ္က မေတာင့္တ၊ စိတ္က မေတာင့္တသျဖင့္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္၍ အနာဂတ္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မေတာင့္တ။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ အနာဂတ္ခနဿဓာကို မေတာင့္တ။
ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၌ တြန္႔တိုျခင္း
စကၡဳပသာဒနွင့္ ရူပါရုံ နွစ္ပါးစံုသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္၏၊ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံ၌ ဆနဿဒ ရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ျဖစ္ပါက ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္ေစ၏၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၌ တြန္႔တို၏။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ ပစၥဳပၸန္ တရားတို႔၌ တြန္႔တို၏။
ပစၥဳပၸန္ တရားတို႔၌ မတြန္႔တုိျခင္း
စကၡဳပသာဒနွင့္ ရူပါရုံ နွစ္ပါးစံုသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္၏၊ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံ၌ ဆနဿဒ ရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' မျဖစ္ပါက ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မနွစ္သက္၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မနွစ္သက္ေသာ သူသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၌ မတြန္႔တို။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ ပစၥဳပၸန္ တရားတို႔၌ မတြန္႔တို။
အက်ဉ္း
လြန္ျပီးေသာ အတိတ္က ခနဿဓာ (အဆင္း၊ အျမင္အာရုံ၊ အသံ၊ အျကားအာရုံ၊ အနံ့၊ အနံ့အာရုံ၊ အရသာ၊ ရသာရုံ၊ ကိုယ္ကာယ၊ ထိေတြ့အာရုံ၊ သေဘာတရား၊ သေဘာတရားအာရုံ) တို့သည္ လြန္ခဲ့ျပီမို့ အစဉ္မလိုက္၊ မေရာက္လာေသးေသာ အနာဂတ္ ခနဿဓာ တို့ကိုလည္း မေတာင့္တ၊ ျဖစ္ဆဲ (ပစဿစုပဿပန္) ခနဿဓာတို့တြင္ မတြန့္တိုပဲ ဝိပသဿသနာရွုျခင္းကို အဖန္တလဲလဲ ျပုေသာ (ရဟန္း)ကို ေကာင္းေသာ ညဉ့္တစ္ညဉ့္ ရွိေသာ ရဟန္းဟု ဗုဒဿဓ ဘုရားရွင္ ဆို၏။
အတိတ္ခနဿဓာသို႔လည္း အစဥ္မလိုက္ရာ၊ အနာဂတ္ခနဿဓာကိုလည္း မေတာင့္တရာ၊ အတိတ္ခနဿဓာသည္ ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီ၊ အနာဂတ္ခနဿဓာလည္း မေရာက္ လာေသး။ ပစၥဳပၸန္ သေဘာတရားတို့ကို ျဖစ္ဆဲ ခဏလွ်င္ ဝိပႆနာရွုသူသည္ တြန္႔တိုျခင္း ပ်က္စီးျခင္း မရွိလ်က္ အဖန္ဖန္ ပြါးမ်ားရာ၏။ "အဘယ္သူသည္ နက္ဖန္၌ ေသရမည္ကို သိႏိုင္အံ့နည္း၊ ယေန႔ပင္လွ်င္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အလုပ္ကို အားထုတ္ ျပဳလုပ္သင့္၏၊ ငါတို႔မွာ စစ္သည္မ်ားစြာ ရွိေသာ ေသမင္းႏွင့္ ခ်ိန္းခ်က္ထားမႈ မရွိ" ဟူ၍ လြန္စြာ အားထုတ္ေသာ ေန႔ညဥ့္ပတ္လံုး မပ်င္းမရိ အားထုတ္ေသာ ရဟန္းကို 'ေကာင္းေသာ ညဥ့္တစ္ညဥ့္ ရွိေသာ ရဟန္း' ဟု ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္လိုက္ျခင္း
အတိတ္က ငါ၏ စကၡဳပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏ ဟူ၍ ထိုစကၡဳပသာဒနွင့္ရူပါရုံတို႔ ၌ ဆနဿဒရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ျဖစ္၏၊ သိမႈ 'ဝိညာဏ္'သည္ ဆနဿဒရာဂႏွင့္ စပ္ေသာေၾကာင့္ ထိုစကၡဳပသာဒနွင့္ရူပါရုံတို႔ကို အလြန္ ႏွစ္သက္၏၊ ထိုစကၡဳပသာဒနွင့္ ရူပါရုံတို႔ကို အလြန္ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္လိုက္၏။ အတိတ္ကာလ၌ ငါ၏ ေသာတ ပသာဒသည္ ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာန ပသာဒသည္ ---၊ ဂနဿဓာရုံ ---။ ဇိဝွါ ပသာဒသည္ ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒသည္ ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံတို႔သည္ ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာယတန)သည္ ---၊ ဘံုသံုးပါး၌ ဓမၼာရုံတို႔သည္ ---။ ဤသို့ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္လိုက္၏။
အတိတ္ခနဿဓာသိ႔ု အစဥ္မလိုက္ျခင္း
အတိတ္က ငါ၏ စကၡဳပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး၏ ဟု စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံ တို႔၌ ဆနဿဒရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' မျဖစ္၊ သိမႈ 'ဝိညာဏ္'သည္ ဆနဿဒ ရာဂႏွင့္ မစပ္သျဖင့္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္မလိုက္။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ အတိတ္ခနဿဓာသို႔ အစဥ္မလိုက္။
အနာဂတ္ခနဿဓာကို ေတာင့္တျခင္း
အနာဂတ္၌ ငါ၏ စကၡဳပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏ ဟု မရေသးေသာ စကၡဳ ပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ရျခင္းငွါ စိတ္က ေတာင့္တ၏၊ စိတ္က ေတာင့္တသျဖင့္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္၏၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ အနာဂတ္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ေတာင့္တ၏။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ အနာဂတ္ခနဿဓာကို ေတာင့္တ၏။
အနာဂတ္ခနဿဓာကို မေတာင့္တျခင္း
အနာဂတ္၌ ငါ၏ စကၡဳ ပသာဒသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏၊ ရူပါရုံတို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ရလို၏ ဟု မရေသးေသာ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ရျခင္းငွါ စိတ္က မေတာင့္တ၊ စိတ္က မေတာင့္တသျဖင့္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မႏွစ္သက္၍ အနာဂတ္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မေတာင့္တ။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ အနာဂတ္ခနဿဓာကို မေတာင့္တ။
ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၌ တြန္႔တိုျခင္း
စကၡဳပသာဒနွင့္ ရူပါရုံ နွစ္ပါးစံုသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္၏၊ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံ၌ ဆနဿဒ ရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ျဖစ္ပါက ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္ေစ၏၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၌ တြန္႔တို၏။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ ပစၥဳပၸန္ တရားတို႔၌ တြန္႔တို၏။
ပစၥဳပၸန္ တရားတို႔၌ မတြန္႔တုိျခင္း
စကၡဳပသာဒနွင့္ ရူပါရုံ နွစ္ပါးစံုသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္၏၊ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္ စကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံ၌ ဆနဿဒ ရာဂႏွင့္ စပ္ေသာ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' မျဖစ္ပါက ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မနွစ္သက္၊ ထိုစကၡဳပသာဒ နွင့္ ရူပါရုံကို မနွစ္သက္ေသာ သူသည္ ျဖစ္ဆဲ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔၌ မတြန္႔တို။ ေသာတပသာဒ---၊ သဒဿဒါရုံ---။ ဃာနပသာဒ---၊ ဂနဿဓာရုံ---။ ဇိဝွါပသာဒ---၊ ရသာရုံ---။ ကာယပသာဒ---၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ---။ ဘဝင္စိတ္ (မနာ ယတန) ---၊ ဓမၼာရုံ---။ ဤသို႔ ပစၥဳပၸန္ တရားတို႔၌ မတြန္႔တို။
အက်ဉ္း
လြန္ျပီးေသာ အတိတ္က ခနဿဓာ (အဆင္း၊ အျမင္အာရုံ၊ အသံ၊ အျကားအာရုံ၊ အနံ့၊ အနံ့အာရုံ၊ အရသာ၊ ရသာရုံ၊ ကိုယ္ကာယ၊ ထိေတြ့အာရုံ၊ သေဘာတရား၊ သေဘာတရားအာရုံ) တို့သည္ လြန္ခဲ့ျပီမို့ အစဉ္မလိုက္၊ မေရာက္လာေသးေသာ အနာဂတ္ ခနဿဓာ တို့ကိုလည္း မေတာင့္တ၊ ျဖစ္ဆဲ (ပစဿစုပဿပန္) ခနဿဓာတို့တြင္ မတြန့္တိုပဲ ဝိပသဿသနာရွုျခင္းကို အဖန္တလဲလဲ ျပုေသာ (ရဟန္း)ကို ေကာင္းေသာ ညဉ့္တစ္ညဉ့္ ရွိေသာ ရဟန္းဟု ဗုဒဿဓ ဘုရားရွင္ ဆို၏။
ဥပကဿကိေလသသုတ္
အသံတို့ ဆူညံလ်က္ အလုိဆနဿဒ တူေသာ လူအေပါင္းသည္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် ငါလူမုိက္ ဟူ၍ မထင္၊ သတိ ကင္း၍ ပညာရွိေယာင္ ဟန္ေဆာင္ ေျပာဆို ျငင္းခံု စကား၌ က်က္စား၏၊ ခံတြင္းပါးစပ္ကုိ ဟ၍ အလုိရွိသမွ် ေျပာေလ့ ရွိ၏၊ ျငင္းခံုမႈျဖင့္ အရွက္ မရွိေသာ အျဖစ္သို႔ ေရာက္သည္ကုိ မသိၾက။
ငါ့ကုိ အမ်က္ထြက္ ဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ညႇဥ္းဆဲဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ေအာင္ႏိုင္ဖူး၏၊ ငါ၏ (ဥစၥာ) ကုိ ယူဖူး၏ ဟူ၍ ရန္ၿငဳိးဖဲြ႕ သူအတြက္ ရန္သည္ မၿငိမ္းႏုိင္။ ငါ့ကုိ အမ်က္ထြက္ ဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ညႇဥ္းဆဲဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ေအာင္ႏိုင္ဖူး၏၊ ငါ၏ (ဥစၥာ) ကုိ ယူဖူး၏ ဟူ၍ ရန္ၿငဳိးမဖဲြ႕ သူအတြက္ ရန္သည္ ၿငိမ္းေအး၏။ ေလာက၌ ရန္တို႔သည္ ရန္တုံ႔မူသျဖင့္ မၿငိမ္းေအးဖူးျက၊ ရန္တုံ႔မမူမွသာလွ်င္ ၿငိမ္းေအးကုန္၏၊ ဤသေဘာကား ေရွးထံုးစဥ္လာ ျဖစ္၏။ ပညာမဲ့သူတို႔သည္ (ငါတို႔ ေသရဦးမည္) ဟူ၍ မသိျက၊ ပညာရွိ တို႔သည္ (ငါတို႔ ေသရဦးမည္) ဟူ၍ သိျက၏၊ ထိုပညာရွိ တို့သည္ သိေသာေၾကာင့္ ခိုက္ရန္မျဖစ္ ၿငိမ္းကုန္၏။ အရိုးကုိျဖတ္ အသက္ကုိသတ္ ႏြား ျမင္း ဥစၥာ တိုင္းျပည္ကုိ လုယက္ေသာ မင္းႏွစ္ပါးတို႔ ေသာ္မွ မဟာမိတ္ ျဖစ္ႏိုင္ေသး၏၊ သင္(ရဟန္း)တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပါင္းဆံုျခင္း မျဖစ္သနည္း။ အတူတကြ က်င့္ဘက္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ တည္တံ့ေသာ သမာဓိရွိေသာ ပညာရင့္မာ ေသာ မိတ္ေဆြကုိ ရျငားအံ့၊ အလံုးစံုေသာ ေဘးရန္တို႔ကုိ လႊမ္းမုိး၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုစြာ က်င့္ရာ၏။ အတူတကြ က်င့္ဘက္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ တည္တံ့ေသာ သမာဓိရွိေသာ ပညာရင့္မာေသာ မိတ္ေဆြကုိ အကယ္၍ မရျငားအံ့၊ ဤသို႔ မရလွ်င္ မင္းသည္ တိုင္းႏိုင္ငံကုိ စြန္႔၍ တစ္ပါးတည္း က်င့္သကဲ့သို႔၊ မာတဂၤ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ ေတာ၌ တစ္ဦးတည္း က်က္စား သကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏၊ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ျခင္းသည္ ျမတ္၏၊ လူမုိက္၌ အေပါင္းအေဖာ္ လုပ္ျခင္းကား ျမတ္သည္ မျဖစ္ရာ၊ မာတဂၤ ဆင္ေျပာင္ ႀကီးသည္ ေတာ၌ တစ္စီးတည္း ေၾကာင့္ၾကမဲ့ လွည့္လည္ က်က္စား သကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကာင့္ၾကမဲ့ က်င့္ရာ၏၊ မေကာင္းမႈတို႔ကုိ မျပဳရာ ဟု ဗုဒဿဓဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ငါ့ကုိ အမ်က္ထြက္ ဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ညႇဥ္းဆဲဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ေအာင္ႏိုင္ဖူး၏၊ ငါ၏ (ဥစၥာ) ကုိ ယူဖူး၏ ဟူ၍ ရန္ၿငဳိးဖဲြ႕ သူအတြက္ ရန္သည္ မၿငိမ္းႏုိင္။ ငါ့ကုိ အမ်က္ထြက္ ဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ညႇဥ္းဆဲဖူး၏၊ ငါ့ကုိ ေအာင္ႏိုင္ဖူး၏၊ ငါ၏ (ဥစၥာ) ကုိ ယူဖူး၏ ဟူ၍ ရန္ၿငဳိးမဖဲြ႕ သူအတြက္ ရန္သည္ ၿငိမ္းေအး၏။ ေလာက၌ ရန္တို႔သည္ ရန္တုံ႔မူသျဖင့္ မၿငိမ္းေအးဖူးျက၊ ရန္တုံ႔မမူမွသာလွ်င္ ၿငိမ္းေအးကုန္၏၊ ဤသေဘာကား ေရွးထံုးစဥ္လာ ျဖစ္၏။ ပညာမဲ့သူတို႔သည္ (ငါတို႔ ေသရဦးမည္) ဟူ၍ မသိျက၊ ပညာရွိ တို႔သည္ (ငါတို႔ ေသရဦးမည္) ဟူ၍ သိျက၏၊ ထိုပညာရွိ တို့သည္ သိေသာေၾကာင့္ ခိုက္ရန္မျဖစ္ ၿငိမ္းကုန္၏။ အရိုးကုိျဖတ္ အသက္ကုိသတ္ ႏြား ျမင္း ဥစၥာ တိုင္းျပည္ကုိ လုယက္ေသာ မင္းႏွစ္ပါးတို႔ ေသာ္မွ မဟာမိတ္ ျဖစ္ႏိုင္ေသး၏၊ သင္(ရဟန္း)တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေပါင္းဆံုျခင္း မျဖစ္သနည္း။ အတူတကြ က်င့္ဘက္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ တည္တံ့ေသာ သမာဓိရွိေသာ ပညာရင့္မာ ေသာ မိတ္ေဆြကုိ ရျငားအံ့၊ အလံုးစံုေသာ ေဘးရန္တို႔ကုိ လႊမ္းမုိး၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုစြာ က်င့္ရာ၏။ အတူတကြ က်င့္ဘက္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ တည္တံ့ေသာ သမာဓိရွိေသာ ပညာရင့္မာေသာ မိတ္ေဆြကုိ အကယ္၍ မရျငားအံ့၊ ဤသို႔ မရလွ်င္ မင္းသည္ တိုင္းႏိုင္ငံကုိ စြန္႔၍ တစ္ပါးတည္း က်င့္သကဲ့သို႔၊ မာတဂၤ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ ေတာ၌ တစ္ဦးတည္း က်က္စား သကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏၊ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ျခင္းသည္ ျမတ္၏၊ လူမုိက္၌ အေပါင္းအေဖာ္ လုပ္ျခင္းကား ျမတ္သည္ မျဖစ္ရာ၊ မာတဂၤ ဆင္ေျပာင္ ႀကီးသည္ ေတာ၌ တစ္စီးတည္း ေၾကာင့္ၾကမဲ့ လွည့္လည္ က်က္စား သကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကာင့္ၾကမဲ့ က်င့္ရာ၏၊ မေကာင္းမႈတို႔ကုိ မျပဳရာ ဟု ဗုဒဿဓဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။
Tuesday, February 2, 2010
ပဌာန္း-ျမန္မာ
၁။ (ကုသိုလ္၊ အသုသိုလ္) ရင္းျမစ္ ၆ ပါးတို့သည္ တရားသေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ ရုပ္တရားတို့ကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂။ ရုပ္သည္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ သေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံသည္ ျကားသိစိတ္ဓါတ္ --- ။ အနံ့သည္ --- ။ အရသာ --- ။ ထိေတြ့အာရုံသည္ --- ။ သေဘာတရားသည္ --- ။ ရုပ္၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ တိေတြ့အာရုံ တို့သည္ စိတ္ဓါတ္ (မေနာဓါတု) သေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ သေဘာတရား အလုံးစုံသည္ သိစိတ္ဓါတ္ (မေနာဝိညာဏဓါတု) သေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ သေဘာတရားတို့မွ သေဘာတရားမ်ား ဆင့္ပြားကာ စိတ္အေတြး သေဘာတရားတို့ ျဖစ္၏။ တရားသေဘာတို့ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၃။ ဆနဿဒျကီးမွူးျခင္းတြင္ ဆနဿဒသည္ တရားသေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ရုပ္ကို ဆနဿဒ ျကီးမွူးျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဝီရိယ --- ။ စိတ္ --- ။ ဝီမံသ(ပညာ) --- ။
၄။ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ မေနာဓါတ္သည္ သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ျကားသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ အနံ့ခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ လွ်ာအာရုံခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ ကိုယ္အာရုံခံသိစိတ္သည္ --- ။ သေဘာတရား မေနာဓါတ္သည္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ -- အကုသိုလ္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ အဗ်ာကတ --- ။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ ကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ တရားသေဘာတို့ စိတ္ေရွးရွုသျဖင့္ သေဘာတရားတို့ တဆက္တစပ္တည္း ျဖစ္ေပါ္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၅။ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ မေနာဓါတ္သည္ သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ျကားသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ အနံ့ခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ လွ်ာအာရုံခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ ကိုယ္အာရုံခံသိစိတ္သည္ --- ။ သေဘာတရား မေနာဓါတ္သည္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ -- အကုသိုလ္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ အဗ်ာကတ ---။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ ကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ တရားသေဘာတို့ စိတ္ေရွးရွုသျဖင့္ သေဘာတရားတို့ ေကာင္းစြာ တဆက္တစပ္တည္း ျဖစ္ေပါ္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၆။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားသေဘာတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္ကို အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ (စိတ္ ၈၉၊ ေစတသိတ္ ၅၂) သေဘာတရား တို့တြင္ အခ်ို့သည္ တစ္ခါတစ္ရံ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အခ်ို့သည္ တစ္ခါတစ္ရံ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးမျဖစ္ေစပါ။
၇။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၈။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားသေဘာတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္ကို ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အလင္း တို့သည္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္စပ္ ေသာ သေဘာတရားျဖင့္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံ တို့သည္ ျကားသိစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္စပ္ ေသာ သေဘာတရားျဖင့္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အနံ့တို့သည္ နွာအာရုံခံဓါတ္ကို ---။ ခ်ိုခ်ဉ္ ရသာတို့သည္ လ်ွာအာရုံခံဓါတ္ကို ---။ ထိေတြ့နိုင္ေသာ အရာတို့သည္ ကိုယ္သိစိတ္ဓါတ္ကို ---။
၉။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ အကုသိုလ္ ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ရာသီဥတု၊ အစားအစာ တို့သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ လူပုဂဿဂိုလ္ တို့သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။
၁ဝ။ အလင္းအာရုံခံသည္ အဦးျဖစ္သျဖင့္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံအာရုံခံ ---။ အနံ့အာရုံခံ ---။ အရသာအာရုံခံ ---။ ကိုယ္ကာယအာရုံခံ ---။ ရုပ္သည္ အဦးျဖစ္သျဖင့္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံ ---။ အနံ့ ---။ အရသာ ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ မေနာဓါတ္၊ မေနာဝိညာဏဓါတ္ တို့ကို အဦးျဖစ္သျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၁။ စိတ္၊ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ အဦးျဖစ္ျပီး ကိုယ္ကာယသည္ အေနွာင္း ျဖစ္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၂။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို စုေဆာင္းမ်ားျပားလာေစ၍ (Cumulative) အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို စုေဆာင္းမ်ားျပားလာေစ၍ (Cumulative) အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကိရိယာဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို စုေဆာင္းမ်ားျပားလာေစ၍ (Cumulative) အက်ိုးျဖစ္၏။
၁၃။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ျပုျခင္း၏ အက်ိုးဆက္ျဖစ္ေသာ ခနဿဓာ (နာမ္ နွင့္ ရုပ္) တို့ကို ကံ(ျပုျခင္း)ျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္၏။ စိတ္ေရွ့ရွုမွု (ေစတနာ) သေဘာတရားေျကာင့္ စိတ္ေျကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ ျဖစ္ေစကာ ကံ(ျပုျခင္း)ျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္၏။
၁၄။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို အက်ိုးဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၅။ တစ္လုပ္စီတြင္ ပါေသာ အာဟာရသည္ ဤကိုယ္ကာယကို အာဟာရ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျပု၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ အာဟာရ သေဘာတရားတို့သည္ (အာဟာရ) ျဖစ္ေျကာင္းရွိေသာ ရုပ္တို့ကို အာဟာရ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျပု၏။
၁၆။ အစိုးရေသာျမင္ျခင္း (စကဿခု - ဣေျနဿဒ) သည္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ေသာ သေဘာတရားတို့ကို အစိုးရျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အစိုးရေသာျကားျခင္း ---။ အစိုးရေသာ အနံ့ခံျခင္း ---။ အစိုးရေသာ (လွ်ာ)အရသာခံျခင္း ---။ အစိုးရေသာ ထိေတြ့အာရုံခံျခင္း ---။ အသက္ရွိရုပ္သည္ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္၌ အသက္ရွိျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ အစိုးရျခင္းနွင့္ ဆက္စပ္ေသာ သေဘာတရားတို့သည္ ထိုအစိုးရျခင္းတို့မွ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္တို့ကို အစိုးရျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၇။ ဈာန္အဂဿငါ ၅ ပါး (ဝိတက္-ျကံျခင္း၊ ဝိစာရ-သုံးသပ္ျခင္း၊ ပီတိ-ျကည္နူးျခင္း၊ သုခ- ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဧကဂဿဂတာ-ဈာန္စိတ္တစ္ခုသာရွိျခင္း) တို့သည္ ဈာန္နွင့္ဆက္စပ္ေသာ တရားသေဘာတို့နွင့္ ထို ဈာန္ေျကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္တို့ကို စူးစိုက္ရွုနိုင္ျခင္း (ဈာန္ဝင္စားျခင္း)ျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၈။ လမ္းေျကာင္း (မဂဿဂင္ ၈ ပါး -- သမဿမာဒိဋဿဌိ-မွန္ေသာ အျမင္၊ သမဿမာသကဿငပဿပ-မွန္ေသာ အေတြး၊ သမဿမာဝါစာ-မွန္ေသာစကား၊ သမဿမာကမနဿတ-မွန္ေသာအလုပ္၊ သမဿမာအာဇီဝ-ေကာင္းေသာ အသက္ေမြးမွု၊ သမဿမာဝါယာမ-မွန္ေသာ လုံ့လထုတ္မွု၊ သမဿမာသတိ-ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ သမဿမာသမာဓိ-ေကာင္းစြာ တည္ျကည္ျခင္း -- နွင့္ -- မိစဿဆာမဂဿဂ ၄ ပါး -- မိစဿဆာဒိဋဿဌိ-မွားေသာအျမင္၊ မိစဿဆာဝါယာမ-မွားေသာ လုံ့လထုတ္မွု၊ မိစဿဆာ သကဿငပဿပ-မွားေသာ အေတြး၊ မိစဿဆာသမာဓိ-မေကာင္းစြာ တည္ျကည္ျခင္း) တို့သည္ လမ္းနွင့္ဆိုင္ေသာ တရားမ်ားနွင့္ လမ္းတို့မွ ျဖစ္ေပါ္ေသာ ရုပ္တို့ကို နည္းလမ္းရွိျခင္းအားျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၉။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို ဆက္စပ္ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂ဝ။ ရုပ္တရား မ်ားသည္ ရုပ္မဟုတ္ေသာ (နာမ္) တရားမ်ားကို မေရာေနွာပဲ ပူးတြဲေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ (နာမ္) တရားမ်ားသည္ ရုပ္တရား မ်ားကို မေရာေနွာပဲ ပူးတြဲေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂၁။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အျပန္အလွန္မွီခို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ကို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ဝါေယာ) ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အလင္းအာရုံခံ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ သေဘာတရားတို့ကို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံအာရုံခံ ---။ အနံ့အာရုံခံ ---။ အရသာအာရုံခံ ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္သည္ ---။ အသံ ---။ အနံ့ ---။ အရသာ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ ထိေတြ့ အာရုံခံနွင့္အာရုံ တို့သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ေသာ တရားတို့ကို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္သည္ မေနာဓါတ္၊ မေနာဝါညာဉ္ဓါတ္ တို့ကို ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ တည္ရွိျခင္းျဖင့္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၂၂။ စိတ္ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ ေကာင္းစြာ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္လ်က္ အသစ္ျဖစ္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္တို့ ျဖစ္ေပါ္ျခင္းနွင့္အတူ မရွိျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂၃။ စိတ္ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ ေကာင္းစြာ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္လ်က္ အသစ္ျဖစ္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္တို့ ျဖစ္ေပါ္ျခင္းနွင့္အတူ ေျပာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂၄။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အျပန္အလွန္မွီခို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္း အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ကို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ဝါေယာ) ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အလင္းအာရုံခံ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ သေဘာတရားတို့ကို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံအာရုံခံ ---။ အနံ့အာရုံခံ ---။ အရသာအာရုံခံ ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္သည္ ---။ အသံ ---။ အနံ့ ---။ အရသာ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ ထိေတြ့ အာရုံခံနွင့္အာရုံ တို့သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ေသာ တရားတို့ကို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္သည္ မေနာဓါတ္၊ မေနာဝါညာဉ္ဓါတ္ တို့ကို ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၂။ ရုပ္သည္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ သေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံသည္ ျကားသိစိတ္ဓါတ္ --- ။ အနံ့သည္ --- ။ အရသာ --- ။ ထိေတြ့အာရုံသည္ --- ။ သေဘာတရားသည္ --- ။ ရုပ္၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ တိေတြ့အာရုံ တို့သည္ စိတ္ဓါတ္ (မေနာဓါတု) သေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ သေဘာတရား အလုံးစုံသည္ သိစိတ္ဓါတ္ (မေနာဝိညာဏဓါတု) သေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ သေဘာတရားတို့မွ သေဘာတရားမ်ား ဆင့္ပြားကာ စိတ္အေတြး သေဘာတရားတို့ ျဖစ္၏။ တရားသေဘာတို့ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ အာရုံကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၃။ ဆနဿဒျကီးမွူးျခင္းတြင္ ဆနဿဒသည္ တရားသေဘာတို့နွင့္ ဆက္စပ္ျခင္းျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ရုပ္ကို ဆနဿဒ ျကီးမွူးျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဝီရိယ --- ။ စိတ္ --- ။ ဝီမံသ(ပညာ) --- ။
၄။ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ မေနာဓါတ္သည္ သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ျကားသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ အနံ့ခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ လွ်ာအာရုံခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ ကိုယ္အာရုံခံသိစိတ္သည္ --- ။ သေဘာတရား မေနာဓါတ္သည္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ -- အကုသိုလ္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ အဗ်ာကတ --- ။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ ကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ တရားသေဘာတို့ စိတ္ေရွးရွုသျဖင့္ သေဘာတရားတို့ တဆက္တစပ္တည္း ျဖစ္ေပါ္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၅။ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ မေနာဓါတ္သည္ သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ျကားသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ အနံ့ခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ လွ်ာအာရုံခံသိစိတ္ဓါတ္သည္ --- ။ ကိုယ္အာရုံခံသိစိတ္သည္ --- ။ သေဘာတရား မေနာဓါတ္သည္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ -- အကုသိုလ္ --- ။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ --- ေနာက္ အဗ်ာကတ ---။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ ကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ တရားသည္ ေနာက္ အကုသိုလ္ျပုျခင္းကို တစပ္တည္း ေကာင္းစြာ ဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ တရားသေဘာတို့ စိတ္ေရွးရွုသျဖင့္ သေဘာတရားတို့ ေကာင္းစြာ တဆက္တစပ္တည္း ျဖစ္ေပါ္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၆။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားသေဘာတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္ကို အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ (စိတ္ ၈၉၊ ေစတသိတ္ ၅၂) သေဘာတရား တို့တြင္ အခ်ို့သည္ တစ္ခါတစ္ရံ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အခ်ို့သည္ တစ္ခါတစ္ရံ အျပန္အလွန္ မွီလ်က္ အညီအညြတ္ အက်ိုးမျဖစ္ေစပါ။
၇။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၈။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အျပန္အလွန္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားသေဘာတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္ကို ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အလင္း တို့သည္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္စပ္ ေသာ သေဘာတရားျဖင့္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံ တို့သည္ ျကားသိစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္စပ္ ေသာ သေဘာတရားျဖင့္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အနံ့တို့သည္ နွာအာရုံခံဓါတ္ကို ---။ ခ်ိုခ်ဉ္ ရသာတို့သည္ လ်ွာအာရုံခံဓါတ္ကို ---။ ထိေတြ့နိုင္ေသာ အရာတို့သည္ ကိုယ္သိစိတ္ဓါတ္ကို ---။
၉။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ အဗ်ာကတကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က အဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ အကုသိုလ္ ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ ရာသီဥတု၊ အစားအစာ တို့သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။ လူပုဂဿဂိုလ္ တို့သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္နွင့္ ျပီးလ်က္ အက်ိုးျဖစ္၏။
၁ဝ။ အလင္းအာရုံခံသည္ အဦးျဖစ္သျဖင့္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံအာရုံခံ ---။ အနံ့အာရုံခံ ---။ အရသာအာရုံခံ ---။ ကိုယ္ကာယအာရုံခံ ---။ ရုပ္သည္ အဦးျဖစ္သျဖင့္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္ကို အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံ ---။ အနံ့ ---။ အရသာ ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္သည္ ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ မေနာဓါတ္၊ မေနာဝိညာဏဓါတ္ တို့ကို အဦးျဖစ္သျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၁။ စိတ္၊ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ အဦးျဖစ္ျပီး ကိုယ္ကာယသည္ အေနွာင္း ျဖစ္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၂။ ေရွ့က ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို စုေဆာင္းမ်ားျပားလာေစ၍ (Cumulative) အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ အကုသိုလ္ သေဘာတရားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို စုေဆာင္းမ်ားျပားလာေစ၍ (Cumulative) အက်ိုးျဖစ္၏။ ေရွ့က ျပုေသာ ကိရိယာဗ်ာကတ သေဘာတရားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေနာက္ျပုေသာ ကုသိုလ္ သေဘာတရားကို စုေဆာင္းမ်ားျပားလာေစ၍ (Cumulative) အက်ိုးျဖစ္၏။
၁၃။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ျပုျခင္း၏ အက်ိုးဆက္ျဖစ္ေသာ ခနဿဓာ (နာမ္ နွင့္ ရုပ္) တို့ကို ကံ(ျပုျခင္း)ျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္၏။ စိတ္ေရွ့ရွုမွု (ေစတနာ) သေဘာတရားေျကာင့္ စိတ္ေျကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ ျဖစ္ေစကာ ကံ(ျပုျခင္း)ျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္၏။
၁၄။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို အက်ိုးဆက္လ်က္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၅။ တစ္လုပ္စီတြင္ ပါေသာ အာဟာရသည္ ဤကိုယ္ကာယကို အာဟာရ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျပု၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ အာဟာရ သေဘာတရားတို့သည္ (အာဟာရ) ျဖစ္ေျကာင္းရွိေသာ ရုပ္တို့ကို အာဟာရ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျပု၏။
၁၆။ အစိုးရေသာျမင္ျခင္း (စကဿခု - ဣေျနဿဒ) သည္ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ေသာ သေဘာတရားတို့ကို အစိုးရျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အစိုးရေသာျကားျခင္း ---။ အစိုးရေသာ အနံ့ခံျခင္း ---။ အစိုးရေသာ (လွ်ာ)အရသာခံျခင္း ---။ အစိုးရေသာ ထိေတြ့အာရုံခံျခင္း ---။ အသက္ရွိရုပ္သည္ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္၌ အသက္ရွိျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ အစိုးရျခင္းနွင့္ ဆက္စပ္ေသာ သေဘာတရားတို့သည္ ထိုအစိုးရျခင္းတို့မွ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္တို့ကို အစိုးရျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၇။ ဈာန္အဂဿငါ ၅ ပါး (ဝိတက္-ျကံျခင္း၊ ဝိစာရ-သုံးသပ္ျခင္း၊ ပီတိ-ျကည္နူးျခင္း၊ သုခ- ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဧကဂဿဂတာ-ဈာန္စိတ္တစ္ခုသာရွိျခင္း) တို့သည္ ဈာန္နွင့္ဆက္စပ္ေသာ တရားသေဘာတို့နွင့္ ထို ဈာန္ေျကာင့္ ျဖစ္လာေသာ ရုပ္တို့ကို စူးစိုက္ရွုနိုင္ျခင္း (ဈာန္ဝင္စားျခင္း)ျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၈။ လမ္းေျကာင္း (မဂဿဂင္ ၈ ပါး -- သမဿမာဒိဋဿဌိ-မွန္ေသာ အျမင္၊ သမဿမာသကဿငပဿပ-မွန္ေသာ အေတြး၊ သမဿမာဝါစာ-မွန္ေသာစကား၊ သမဿမာကမနဿတ-မွန္ေသာအလုပ္၊ သမဿမာအာဇီဝ-ေကာင္းေသာ အသက္ေမြးမွု၊ သမဿမာဝါယာမ-မွန္ေသာ လုံ့လထုတ္မွု၊ သမဿမာသတိ-ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ သမဿမာသမာဓိ-ေကာင္းစြာ တည္ျကည္ျခင္း -- နွင့္ -- မိစဿဆာမဂဿဂ ၄ ပါး -- မိစဿဆာဒိဋဿဌိ-မွားေသာအျမင္၊ မိစဿဆာဝါယာမ-မွားေသာ လုံ့လထုတ္မွု၊ မိစဿဆာ သကဿငပဿပ-မွားေသာ အေတြး၊ မိစဿဆာသမာဓိ-မေကာင္းစြာ တည္ျကည္ျခင္း) တို့သည္ လမ္းနွင့္ဆိုင္ေသာ တရားမ်ားနွင့္ လမ္းတို့မွ ျဖစ္ေပါ္ေသာ ရုပ္တို့ကို နည္းလမ္းရွိျခင္းအားျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၁၉။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို ဆက္စပ္ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂ဝ။ ရုပ္တရား မ်ားသည္ ရုပ္မဟုတ္ေသာ (နာမ္) တရားမ်ားကို မေရာေနွာပဲ ပူးတြဲေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ (နာမ္) တရားမ်ားသည္ ရုပ္တရား မ်ားကို မေရာေနွာပဲ ပူးတြဲေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂၁။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အျပန္အလွန္မွီခို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ကို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ဝါေယာ) ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အလင္းအာရုံခံ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ သေဘာတရားတို့ကို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံအာရုံခံ ---။ အနံ့အာရုံခံ ---။ အရသာအာရုံခံ ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္သည္ ---။ အသံ ---။ အနံ့ ---။ အရသာ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ ထိေတြ့ အာရုံခံနွင့္အာရုံ တို့သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ေသာ တရားတို့ကို တည္ရွိ ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္သည္ မေနာဓါတ္၊ မေနာဝါညာဉ္ဓါတ္ တို့ကို ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ တည္ရွိျခင္းျဖင့္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
၂၂။ စိတ္ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ ေကာင္းစြာ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္လ်က္ အသစ္ျဖစ္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္တို့ ျဖစ္ေပါ္ျခင္းနွင့္အတူ မရွိျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂၃။ စိတ္ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ ေကာင္းစြာ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္လ်က္ အသစ္ျဖစ္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္တို့ ျဖစ္ေပါ္ျခင္းနွင့္အတူ ေျပာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။
၂၄။ ရုပ္မဟုတ္ေသာ ခနဿဓာ ေလးပါး (ေဝဒနကဿခနဿဒာ၊ သညကဿခနဿဓာ၊ သခဿငါရခနဿဓာ၊ ေဝညာဏကဿခနဿဓာ) တို့သည္ အျပန္အလွန္ မွီခို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီဓါတ္၊ ေတေဇာဓါတ္၊ အာေပါဓါတ္၊ ဝါေယာဓါတ္) တို့သည္ အျပန္အလွန္ တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ပဋိသေနဿဓျဖစ္စဉ္အခိုက္တြင္ နာမ္ နွင့္ ရုပ္တို့သည္ အျပန္အလွန္မွီခို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္း အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ စိတ္၊ ေစတသိက္ သေဘာတရားတို့သည္ စိတ္ေျကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ကို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ဓါတ္ျကီးေလးပါး (ပထဝီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ဝါေယာ) ဥပါဒ္ရုပ္ တို့သည္ တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အလင္းအာရုံခံ ျမင္သိစိတ္ဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ သေဘာတရားတို့ကို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ အသံအာရုံခံ ---။ အနံ့အာရုံခံ ---။ အရသာအာရုံခံ ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္သည္ ---။ အသံ ---။ အနံ့ ---။ အရသာ---။ ကိုယ္ကာယ ---။ ရုပ္၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ ထိေတြ့ အာရုံခံနွင့္အာရုံ တို့သည္ မေနာဓါတ္နွင့္ ဆက္စပ္ေသာ တရားတို့ကို တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုးျဖစ္ေစ၏။ ရုပ္သည္ မေနာဓါတ္၊ မေနာဝါညာဉ္ဓါတ္ တို့ကို ျဖစ္နွင့္ျပီးလ်က္ တည္ရွိ မေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းျဖင့္ အက်ိုး ျဖစ္ေစ၏။
ဒုသနေသာ
ဒုသနေသာ
ဒုဇဿဇီဝီတမဇီဝိမွ ေယသေနဿတန ဒဒမွေသ၊ ဝိဇဿဇမာေနသု ေဘာေဂသု ဒီပံ နာကမွ အတဿတေနာ။
သဋဿဌိ သသဿသသဟသဿသာနိ ပရိပုဏဿဏာနိ သဗဿဗေသာ၊ နိရေယ ပစဿစမာနာနံ ကဒါ အေနဿတာ ဘဝိသဿသတိ။
နတဿထိ အေနဿတာ ကုေတာ အေနဿတာ န အေနဿတာ ပဋိဒိသဿသတိ၊ တဒါ ဟိ ပကတံ ပါပံ မမတုယွဉဿစ မာရိသာ။
ေသာ ဟံ နူန ဣေတာ ဂနဿတာ ေယာနိံ လဒဿဓါန မာနုသိံ၊ ဝဒညူ သီလ သမဿပေနဿနာ ကာဟာမိ ကုသလံ ဗဟုံ။
မေသမီ မေကာင္းမွုတို့ကို ျပုခဲ့ျပီ၊ ဥစဿစာ ရွိလ်က္လည္း အားထားစရာ ေပးလွူမွုကို မလုပ္ခဲ့ျက။
ငရဲေရာက္သည္မွာ နွစ္ေပါင္း ေျခာက္ေသာင္းရွိျပီ ဘယ္ေတာ့ လြတ္မည္ မသိရ။
အဆုံးမရွိျပီ၊ ျပီးမည့္ ကာလ မရွိျပီ၊ ျပုမိခဲ့ဘူးေသာ မေကာင္းမွု ကို ခံရသည္။
လြတ္ေျမာက္ေသာေန့မွစ၍ ကုသိုလ္နွင့္ သီလကို ျပုလုပ္ပါေတာ့မည္။
ဒုဇဿဇီဝီတမဇီဝိမွ ေယသေနဿတန ဒဒမွေသ၊ ဝိဇဿဇမာေနသု ေဘာေဂသု ဒီပံ နာကမွ အတဿတေနာ။
သဋဿဌိ သသဿသသဟသဿသာနိ ပရိပုဏဿဏာနိ သဗဿဗေသာ၊ နိရေယ ပစဿစမာနာနံ ကဒါ အေနဿတာ ဘဝိသဿသတိ။
နတဿထိ အေနဿတာ ကုေတာ အေနဿတာ န အေနဿတာ ပဋိဒိသဿသတိ၊ တဒါ ဟိ ပကတံ ပါပံ မမတုယွဉဿစ မာရိသာ။
ေသာ ဟံ နူန ဣေတာ ဂနဿတာ ေယာနိံ လဒဿဓါန မာနုသိံ၊ ဝဒညူ သီလ သမဿပေနဿနာ ကာဟာမိ ကုသလံ ဗဟုံ။
မေသမီ မေကာင္းမွုတို့ကို ျပုခဲ့ျပီ၊ ဥစဿစာ ရွိလ်က္လည္း အားထားစရာ ေပးလွူမွုကို မလုပ္ခဲ့ျက။
ငရဲေရာက္သည္မွာ နွစ္ေပါင္း ေျခာက္ေသာင္းရွိျပီ ဘယ္ေတာ့ လြတ္မည္ မသိရ။
အဆုံးမရွိျပီ၊ ျပီးမည့္ ကာလ မရွိျပီ၊ ျပုမိခဲ့ဘူးေသာ မေကာင္းမွု ကို ခံရသည္။
လြတ္ေျမာက္ေသာေန့မွစ၍ ကုသိုလ္နွင့္ သီလကို ျပုလုပ္ပါေတာ့မည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)