၁ - နကုလပိတုသုတ္
ျမတိစြာဘုရားသည္ ဘဂဿဂတိုင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ့ သားတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပးရာ ေဘသကဠေတာတြင္ သီတင္းသုံးစဉ္အခါက
နကုလပိတာ သူျကြယ္သည္ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ရိုေသစြာ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေနရာ၌ ထိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္၏-
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ အိုမင္းပါၿပီ၊ အရြယ္ရင့္ပါၿပီ၊ အသက္ႀကီးပါၿပီ၊ တတိယအရြယ္ တိုင္ပါၿပီ၊ ေနာက္ဆံုးအရြယ္ ေရာက္ပါၿပီ၊ ကိုယ္သည္ နာက်င္ပါ၏၊ မျပတ္နာက်င္ ေနပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း အျမဲတေစ မဖူးျမင္ႏိုင္ ေတာ့ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္အား ဆံုးမေတာ္မူပါ၊ ကံျမစ္ေတာ္မူပါ၊ အဆံုးအမေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္ရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူျကြယ္ ဤစကားသည္ မွန္ေပ၏၊ ဟုတ္ေပ၏၊ ဤကိုယ္သည္ နာက်င္ေပ၏၊ ဥကဲ့သို႔ ျဖစ္၏၊ အေရပါးတို႔ျဖင့္ ေျမႇးယွက္ထား၏၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ေသာ သူသည္ ဤကိုယ္ကို ရြက္ေဆာင္ ေနရလ်က္ တစ္ခဏမွ်ေသာ္လည္း အနာကင္းသည္ ဆိုပါမူ ထိုသူ႕အား မိုက္သည္ဟု ဆိုရုံမွ တပါး အျခား မရွိေခ်၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာဝယ္ 'ငါသည္ နာက်င္ေသာ ကိုယ္ရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ စိတ္သည္ နာက်င္မႈ ကင္းလတၱံ႕' ဟု က်င့္ပါဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
နကုလပိတာသူျကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္လ်က္ ေနရာမွထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရိုေသစြာ ရွိခိုး၍ အသွ်င္သာရိပုၾတာ ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ နကုလပိတာသူျကြယ္အား အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဤစကားကို ဆို၏- 'သူျကြယ္ သင္၏ ဣေႁႏဿဒတို႔သည္ အလြန္ၾကည္လင္၏၊ မ်က္ႏွာအဆင္းသည္လည္း စင္ၾကယ္၏၊ ျဖဴစင္ ေတာက္ပ၏၊ ယေန႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို နာခဲ့ရပါသေလာ' ဟု ဆို၏။
အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွာ မနာရဘဲ ရွိပါမည္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ယခုပင္ အကြၽႏု္ပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရား စကား အၿမိဳက္ေရျဖင့္ သြန္းေလာင္းလိုက္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူျကြယ္ သင့္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကား အၿမိဳက္ေရျဖင့္ အဘယ္သို႔ သြန္းေလာင္းလိုက္ပါ သနည္းဟု မိန္႔၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား 'အကြၽႏု္ပ္သည္ အိုမင္းပါၿပီ၊ အရြယ္ရင့္ပါၿပီ၊ အသက္ႀကီးပါၿပီ၊ တတိယအရြယ္ တိုင္ပါၿပီ၊ ေနာက္ဆံုးအရြယ္ ေရာက္ပါၿပီ၊ ကိုယ္သည္ နာက်င္ပါ၏၊ မျပတ္နာက်င္ ေနပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း အျမဲတေစ မဖူးျမင္ႏိုင္ ေတာ့ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္အား ဆံုးမေတာ္မူပါ၊ ကံျမစ္ေတာ္မူပါ၊ အဆံုးအမေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္ရာပါ၏' ဟု ေလွ်ာက္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား သူျကြယ္ ဤစကားသည္ မွန္ေပ၏၊ ဟုတ္ေပ၏၊ ဤကိုယ္သည္ နာက်င္ေပ၏၊ ဥကဲ့သို႔ ျဖစ္၏၊ အေရပါးတို႔ျဖင့္ ေျမႇးယွက္ထား၏၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ေသာ သူသည္ ဤကိုယ္ကို ရြက္ေဆာင္ ေနရလ်က္ တစ္ခဏမွ်ေသာ္လည္း အနာကင္းသည္ ဆိုပါမူ ထိုသူ႕အား မိုက္သည္ဟု ဆိုရုံမွ တပါး အျခား မရွိေခ်၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာဝယ္ 'ငါသည္ နာက်င္ေသာ ကိုယ္ရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ စိတ္သည္ နာက်င္မႈ ကင္းလတၱံ႕' ဟု က်င့္ပါ ဟု တရားစကား အၿမိဳက္ေရျဖင့္ သြန္းေလာင္းလိုက္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူျကြယ္ 'အဘယ္သို့ နာက်င္ေသာကိုယ္ နွင့္ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူ၊ နာက်င္ေသာကိုယ္ နွင့္ နာက်င္ေသာ စိတ္မရွိသူ ျဖစ္ပါသနည္း' ဟု ျမတ္စြာ ဘုရားအား ျပန္ေမးေလွ်ာက္ရန္ သင့္ဉာဏ္၌ မထင္ၿပီေလာဟု မိန္႔၏။
အသွ်င္သာရိပုၾတာ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ စကား၏ အနက္ကို သိရန္ အေဝးႀကီးမွ လာရပါ၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ဤစကား၏ အနက္ကို ထင္ေစေတာ္မူပါ ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူျကြယ္ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကားအံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
'အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ' ဟု နကုလပိတာ သူျကြယ္သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာအား ေလွ်ာက္၏။
သူျကြယ္ နာက်င္ေသာကိုယ္ နွင့္ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူ ဟူသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ၊ အရိယာတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ၊ အရိယာတရား၌ မလိမၼာေသာ၊ အရိယာ တရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဖူးျမင္ဖူးေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ မလိမၼာေသာ၊ သူေတာ္ ေကာင္းတရား၌ မယဥ္ေက်းေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ရုပ္ကို အတၱဟူ၍ ယူဆ၏။ ရုပ္ရွိေသာ အတၱ၊ အတၱ၌ ရုပ္၊ ရုပ္၌ အတၱ ဟူ၍ ယူဆ၏။ 'ငါသည္ ရုပ္ျဖစ္၏၊ ရုပ္သည္ ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ ' ဟု ယူဆေသာ ထိုသူ၏ ရုပ္သည္ ေဖာက္ျပန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္၏။ ရုပ္၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ ငိုေျကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္၏။
ေဝဒနာကို အတၱဟူ၍ ယူဆ၏။ ေဝဒနာရွိေသာ အတၱ၊ အတၱ၌ ေဝဒနာ၊ ေဝဒနာ၌ အတၱ ဟူ၍ ယူဆ၏။ 'ငါသည္ ရုပ္ျဖစ္၏၊ ေဝဒနာသည္ ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ ' ဟု ယူဆေသာ ထိုသူ၏ ေဝဒနာသည္ ေဖာက္ျပန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္၏။ ေဝဒနာ၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ ငိုေျကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္၏။
သညာကို အတၱဟူ၍ ယူဆ၏။သညာရွိေသာ အတၱ၊ အတၱ၌ သညာ၊ သညာ၌ အတၱ ဟူ၍ ယူဆ၏။ 'ငါသည္ ရုပ္ျဖစ္၏၊ သညာသည္ ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ ' ဟု ယူဆေသာ ထိုသူ၏ သညာသည္ ေဖာက္ျပန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္၏။ သညာ၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ ငိုေျကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္၏။
သခဿငါရကို အတၱဟူ၍ ယူဆ၏။သခဿငါရရွိေသာ အတၱ၊ အတၱ၌ သခဿငါရ၊ သခဿငါရ၌ အတၱ ဟူ၍ ယူဆ၏။ 'ငါသည္ ရုပ္ျဖစ္၏၊ သခဿငါရသည္ ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ ' ဟု ယူဆေသာ ထိုသူ၏ သခဿငါရသည္ ေဖာက္ျပန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္၏။ သခဿငါရ၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ ငိုေျကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္၏။
ဝိညာဏ္ကို အတၱဟူ၍ ယူဆ၏။ဝိညာဏ္ရွိေသာ အတၱ၊ အတၱ၌ ဝိညာဏ္၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱ ဟူ၍ ယူဆ၏။ 'ငါသည္ ရုပ္ျဖစ္၏၊ ဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ ' ဟု ယူဆေသာ ထိုသူ၏ ဝိညာဏ္သည္ ေဖာက္ျပန္၏၊ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္၏။ ဝိညာဏ္၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ ငိုေျကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္၏။
သူျကြယ္ ဤသို႔ နာက်င္ေသာ ကိုယ္ နွင့္ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူ ျဖစ္၏။
ဤသာသနာေတာ္၌ အၾကားအျမင္ ရွိေသာ၊ အရိယာတို႔ကို ဖူးျမင္ဖူးေသာ၊ အရိယာတရား၌ လိမၼာေသာ၊ အရိယာ တရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို ဖူးျမင္ဖူးေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ လိမၼာေသာ၊ သူေတာ္ ေကာင္းတရား၌ ယဥ္ေက်းေသာ အရိယာ၊ အရိယာ တပည့္သည္ ရုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခဿငါရ၊ ဝိညာဏ္ တို့ကို ထိုသို့ မယူဆ၊ ထိုသို့ မရွု သျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ ငိုေျကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ မျဖစ္ေပ။
နကုလပိတာ သူျကြယ္သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာ၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ေလ၏။
Tuesday, December 22, 2009
အာသဝ ေလးပါး
အာသဝ ေလးပါး
လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) တို႔၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ကာမာသဝ)၊ (ေလာဘ)
(ရူပ၊ အရူပ) ဘဝတို႔၌ လုိခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဘဝါသဝ)၊ (ေလာဘ)
အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ) ဟူေသာ ယုိစီးမွုျဖစ္ျခင္း (ဒိ႒ာသဝ)၊ (ဒိ႒ိ)
သိအပ္သည္ကုိ မသိမႈ (သစၥာ ေလးပါးကုိမသိမႈ) ဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (အဝိဇၨာသဝ)၊ (ေမာဟ)
ကာမာသဝ
၁။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) ၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ကာမာသဝ) ဟူသည္ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) တို႔၌ လိုခ်င္ေတာင့္တမႈ (ကာမစဿဆနဿဒ)၊ လိုခ်င္စဲြလမ္းမႈ (ကာမရာဂ)၊ လိုခ်င္ႏွစ္သက္မႈ (ကာမနႏဿဒီ)၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ (ကာမတဏွာ)၊ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ)၌ တပ္မက္မႈ အေစး (ကာမသိေနဟ)၊ လိုခ်င္မႈ (ကာမ) ဟူေသာပူေလာင္မႈ (ကာမပရိဠာဟ)၊ လိုခ်င္မိန္းေမာမႈ (လိုခ်င္အား ႀကီးသျဖင့္ မိန္းေမာမႈ) (ကာမမုစဿဆာ)၊ လုိခ်င္ဖြယ္ကာမကို မ်ဳိ၍ ၿပီးဆံုးေစျခင္း (လိုခ်င္ဖြယ္ကာမကုိ အၿပီးအဆံုး အျကြင္းအက်န္မရွိ လုိခ်င္မႈ) (ကာမေဇၩာသာန) သေဘာတို့ကုိ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) ၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ကာမာသဝ) ျဖစ္၏။ (ေလာဘ)။
ဘဝါသဝ
၂။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ (ရူပ၊ အရူပ) ဘဝတို႔၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဘဝါသဝ) ဟူသည္ (ရူပ၊ အရူပ) ဘံုတို႔၌ ဘဝကို ေတာင့္တမႈ (ဘဝဆႏဿဒ)၊ ဘဝကို စဲြလမ္းမႈ (ဘဝရာဂ)၊ ဘဝကို ႏွစ္သက္မႈ (ဘဝနနဿဒီ)၊ ဘဝကုိ တပ္မက္မႈ (ဘဝတဏွာ)၊ ဘဝ၌ (တပ္မက္မႈ) အေစး (ဘဝသိေနဟ)၊ ဘဝကို လိုခ်င္မႈဟူေသာ ပူေလာင္မႈ အပူ (ဘဝပရိဠာဟ)၊ ဘဝကုိ လုိခ်င္မႈ အားႀကီးသျဖင့္ မိန္းေမာမႈ (ဘဝမုစဿဆာ)၊ ဘဝကုိ မ်ဳိ၍ ၿပီးဆံုးေစမႈ (ဘဝကုိ အၿပီးအဆံုး အျကြင္းအက်န္မရွိ လုိခ်င္မႈ) (ဘဝေဇၩာသာန) ဟူေသာ သေဘာတို့ကို (ရူပ၊ အရူပ) ဘဝတို႔၌ လုိခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဘဝါသဝ) ျဖစ္၏။ (ေလာဘ)။
ဒိ႒ာသဝ
၃။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ) ဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဒိ႒ာသဝ) ဟူသည္ (ခနဿဓာ ငါးပါး ဟူေသာ) ေလာကသည္ ျမဲ၏ဟူ၍၊ ေလာကသည္ မျမဲဟူ၍၊ ေလာကသည္ ဆံုး၊ စ (အပိုင္းအျခား) ရွိ၏ဟူ၍၊ ေလာကသည္ ဆံုး၊ စ (အပုိင္းအျခား) မရွိဟူ၍၊ အသက္ (ဇီဝ) သည္ပင္ ကုိယ္ ဟူ၍၊ အသက္ (ဇီဝ) နွင့္ ကိုယ္သည္ တစ္ျခားစီ ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ျဖစ္၏ ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ မျဖစ္ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ ျဖစ္လည္းျဖစ္၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူ၍၊ ဤသို႔ အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ)၊ အျမင္မွားမႈ (ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ပါး) တို႔၌ ပါဝင္ျခင္း (ဒိ႒ိဂတ)၊ (အျမင္မွန္ကို ပိတ္ဆီး တတ္ေသာ) အျမင္မွားမႈ ေတာအုပ္ (ဒိ႒ိဂဟန)၊ (အျမင္မွန္သို႔ မေရာက္ႏုိင္ေအာင္ ခက္ခဲေစေသာ) အျမင္မွားမႈ ခရီးခဲ (ဒိ႒ိကႏၲာရ)၊ သမၼာဒိ႒ိကုိ ထြင္းေဖာက္ ဖ်က္ဆီးျခင္းသေဘာ (ဒိ႒ိပိသူ ကာယိက)၊ အျမင္မွားမႈ ဟူေသာ ေဖာက္ျပန္ တုန္လႈပ္ျခင္း သေဘာ (ဒိ႒ိဝိပၹႏဿဒိတ)၊ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌) တုပ္ေႏွာင္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ သေညာဇန)၊ (အာရုံကို မွားေသာ အားျဖင့္) ျမဲစြာ ယူတတ္ေသာ သေဘာ (အယူသည္းေသာ သေဘာ) (ဂါဟ)၊ (အာရုံကို မွားကို) ထပ္ကာထပ္ကာ ျမဲစြာယူတတ္ေသာ သေဘာ (ပဋိဂဿဂါဟ)၊ (အျမင္မွားမႈ၏) တည္ရာျဖစ္ေသာ သေဘာ (ပတိ႒ာဟ)၊ မွားေသာအားျဖင့္ ႏွလံုး သြင္းတတ္ေသာ သေဘာ (အဘိနိေဝသ)၊ မွားေသာ အားျဖင့္ သံုးသပ္တတ္ေသာ သေဘာ (ပရာမာသ)၊ စက္ဆုပ္အပ္ေသာ လမ္းစဥ္ (ကုမၼဂဿဂ)၊ မွားေသာ ခရီး လမ္းေၾကာင္း (မိစဿဆာပထ)၊ မွားယြင္းေသာ သေဘာ (မိစဿဆတၱ)၊ မွားေသာ အယူတည္းဟူေသာ အက်ဳိးမဲ့ တို႔၏ ျဖစ္ရာ (တိတၳာ ယတန)၊ ေဖာက္ျပန္ မွားယြင္းေသာ (အားျဖင့္) စဲြယူျခင္းသေဘာ (ဝိပရိယာ သဂဿဂါဟ) ကို အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ) ဟူေသာ ယုိစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဒိ႒ာသဝ) မည္၏။ (ဒိ႒ိ)။
အဝိဇၨာသဝ
၄။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ သိအပ္သည္ကုိ မသိမႈ (သစၥာေလးပါးကိုမသိမႈ)ဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (အဝိဇၨာသဝ) ဟူသည္ ဆင္းရဲ၌ မသိမႈ၊ ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၌ မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) ၌ မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္၌ မသိမႈ၊ ေရွ႕ (ျဖစ္ၿပီးေသာ ခနဿဓာစသည္) မသိမႈ၊ ေနာက္ (မျဖစ္ေသးေသာ ခနဿဓာစသည္) မသိမႈ၊ ေရွ့ ေနာက္ (ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္လတၱံ့ေသာ ခနဿဓာစသည္) မသိမႈ၊ ဇရာ မရဏ တို့၏ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ (ဇာတိစေသာ အေၾကာင္းတို့ကုိ) စဲြ၍ ျဖစ္ေသာ အက်ဳိးတရား တို႔၌ မသိျခင္း (အညာဏ)၊ (အမွန္တရားကုိ) မျမင္ျခင္း (အဒႆန)၊ ထုိးထြင္း၍ မသိျခင္း (အနဘိသမယ)၊ (အမွန္တရားအား) ေလ်ာ္စြာ မသိတတ္ေသာ (အနႏုေဗာဓ)၊ (အနိစၥစသည္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္၍) မသိေသာ (မွားယြင္းစြာ သိတတ္ေသာ) သေဘာ (အသေမၺာဓ)၊ ထုိးထြင္း၍ မသိျခင္း (အပၸဋိေဝဒ)၊ (အနိစၥ စသည္ျဖင့္) မယူတတ္ေသာ (အသံဂါဟနာ)၊ (အမွန္တရားကုိ) သက္ဝင္၍ (နားလည္၍) မယူတတ္ေသာ (အပရိေယာ ဂါဟနာ)၊ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ မရွုတတ္ (အနိစၥစသည္ကို နိစၥစသည္ဟု မညီမၫြတ္ရွုတတ္) ေသာ (အသမေပကၡနာ)၊ မဆင္ျခင္တတ္ေသာ (အပစၥေဝကၡဏာ)၊ မ်က္ေမွာက္ မရွုတတ္ေသာ (အေကာင္းအဆုိးကို မေဝခဲြတတ္ေသာသေဘာ) (အပစၥကၡကမၼ)၊ (စိတ္) ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းမႈကုိ ဖ်က္ဆီး ေၾကာင္း (ဒုေမၼဇၩ)၊ လူမုိက္ ျဖစ္ေၾကာင္း (ဗာလ်)၊ ေကာင္းစြာ (ခဲြခြဲျခားျခား) အျပားအားျဖင့္ မသိတတ္ေသာ(အသမၸဇည)၊ (အမွန္သေဘာ၌) ေတြေဝျခင္း (အမွန္ကုိ မသိမႈ) (ေမာဟ)၊ (အမွန္သေဘာ၌) ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္း (ပေမာဟ)၊ ထက္ဝန္းက်င္ (တရားအားလံုး၌) ေတြေဝျခင္း (သေမၼာဟ)၊ သိအပ္သည္ကို မသိျခင္း (သစၥာေလးပါးကုိ မသိျခင္း) (အဝိဇၨာ)၊ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌) နစ္ျမဳပ္ ေစတတ္ေသာ မသိမႈ (အဝိေဇၨာဃ)၊ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌) ယွဥ္ေစတတ္ေသာ မသိမႈ (အဝိဇၨာေယာဂ)၊ အစဥ္ကိန္းဝပ္ တတ္ေသာ (ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေၾကာင္းကိုရလွ်င္ ျဖစ္တတ္ေသာ) မသိမႈ (အဝိဇၨာႏုသယ)၊ စိတ္၌ ကိေလသာတို႔၏ ထျကြ ေသာင္းက်န္းျခင္း မသိမႈ (အဝိဇၨာပရိယု႒ာန)။ (စီးပြြါး ခ်မ္းသာသို႔ မေရာက္ႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ပင္တတ္သျဖင့္) တံခါးက်ည္ (မင္းတုပ္) ႏွင့္ တူေသာ မသိမႈ (အဝိဇၨာလဂႌ)၊ အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္ျဖစ္ေသာ (အမွန္တရား၌) ေတြေဝမႈ (ေမာဟ အကုသလမူလ) သေဘာကုိ (သစၥာေလးပါးကို) မသိမႈဟူေသာ ယုိစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (အဝိဇၨာသဝ) ျဖစ္၏။ (ေမာဟ)။
လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) တို႔၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ကာမာသဝ)၊ (ေလာဘ)
(ရူပ၊ အရူပ) ဘဝတို႔၌ လုိခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဘဝါသဝ)၊ (ေလာဘ)
အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ) ဟူေသာ ယုိစီးမွုျဖစ္ျခင္း (ဒိ႒ာသဝ)၊ (ဒိ႒ိ)
သိအပ္သည္ကုိ မသိမႈ (သစၥာ ေလးပါးကုိမသိမႈ) ဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (အဝိဇၨာသဝ)၊ (ေမာဟ)
ကာမာသဝ
၁။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) ၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ကာမာသဝ) ဟူသည္ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) တို႔၌ လိုခ်င္ေတာင့္တမႈ (ကာမစဿဆနဿဒ)၊ လိုခ်င္စဲြလမ္းမႈ (ကာမရာဂ)၊ လိုခ်င္ႏွစ္သက္မႈ (ကာမနႏဿဒီ)၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ (ကာမတဏွာ)၊ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ)၌ တပ္မက္မႈ အေစး (ကာမသိေနဟ)၊ လိုခ်င္မႈ (ကာမ) ဟူေသာပူေလာင္မႈ (ကာမပရိဠာဟ)၊ လိုခ်င္မိန္းေမာမႈ (လိုခ်င္အား ႀကီးသျဖင့္ မိန္းေမာမႈ) (ကာမမုစဿဆာ)၊ လုိခ်င္ဖြယ္ကာမကို မ်ဳိ၍ ၿပီးဆံုးေစျခင္း (လိုခ်င္ဖြယ္ကာမကုိ အၿပီးအဆံုး အျကြင္းအက်န္မရွိ လုိခ်င္မႈ) (ကာမေဇၩာသာန) သေဘာတို့ကုိ လိုခ်င္ဖြယ္ (ကာမ) ၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ကာမာသဝ) ျဖစ္၏။ (ေလာဘ)။
ဘဝါသဝ
၂။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ (ရူပ၊ အရူပ) ဘဝတို႔၌ လိုခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဘဝါသဝ) ဟူသည္ (ရူပ၊ အရူပ) ဘံုတို႔၌ ဘဝကို ေတာင့္တမႈ (ဘဝဆႏဿဒ)၊ ဘဝကို စဲြလမ္းမႈ (ဘဝရာဂ)၊ ဘဝကို ႏွစ္သက္မႈ (ဘဝနနဿဒီ)၊ ဘဝကုိ တပ္မက္မႈ (ဘဝတဏွာ)၊ ဘဝ၌ (တပ္မက္မႈ) အေစး (ဘဝသိေနဟ)၊ ဘဝကို လိုခ်င္မႈဟူေသာ ပူေလာင္မႈ အပူ (ဘဝပရိဠာဟ)၊ ဘဝကုိ လုိခ်င္မႈ အားႀကီးသျဖင့္ မိန္းေမာမႈ (ဘဝမုစဿဆာ)၊ ဘဝကုိ မ်ဳိ၍ ၿပီးဆံုးေစမႈ (ဘဝကုိ အၿပီးအဆံုး အျကြင္းအက်န္မရွိ လုိခ်င္မႈ) (ဘဝေဇၩာသာန) ဟူေသာ သေဘာတို့ကို (ရူပ၊ အရူပ) ဘဝတို႔၌ လုိခ်င္မႈဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဘဝါသဝ) ျဖစ္၏။ (ေလာဘ)။
ဒိ႒ာသဝ
၃။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ) ဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဒိ႒ာသဝ) ဟူသည္ (ခနဿဓာ ငါးပါး ဟူေသာ) ေလာကသည္ ျမဲ၏ဟူ၍၊ ေလာကသည္ မျမဲဟူ၍၊ ေလာကသည္ ဆံုး၊ စ (အပိုင္းအျခား) ရွိ၏ဟူ၍၊ ေလာကသည္ ဆံုး၊ စ (အပုိင္းအျခား) မရွိဟူ၍၊ အသက္ (ဇီဝ) သည္ပင္ ကုိယ္ ဟူ၍၊ အသက္ (ဇီဝ) နွင့္ ကိုယ္သည္ တစ္ျခားစီ ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ျဖစ္၏ ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ မျဖစ္ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ ျဖစ္လည္းျဖစ္၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္ဟူ၍၊ သတၱဝါသည္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ဟူ၍၊ ဤသို႔ အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ)၊ အျမင္မွားမႈ (ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ပါး) တို႔၌ ပါဝင္ျခင္း (ဒိ႒ိဂတ)၊ (အျမင္မွန္ကို ပိတ္ဆီး တတ္ေသာ) အျမင္မွားမႈ ေတာအုပ္ (ဒိ႒ိဂဟန)၊ (အျမင္မွန္သို႔ မေရာက္ႏုိင္ေအာင္ ခက္ခဲေစေသာ) အျမင္မွားမႈ ခရီးခဲ (ဒိ႒ိကႏၲာရ)၊ သမၼာဒိ႒ိကုိ ထြင္းေဖာက္ ဖ်က္ဆီးျခင္းသေဘာ (ဒိ႒ိပိသူ ကာယိက)၊ အျမင္မွားမႈ ဟူေသာ ေဖာက္ျပန္ တုန္လႈပ္ျခင္း သေဘာ (ဒိ႒ိဝိပၹႏဿဒိတ)၊ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌) တုပ္ေႏွာင္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ သေညာဇန)၊ (အာရုံကို မွားေသာ အားျဖင့္) ျမဲစြာ ယူတတ္ေသာ သေဘာ (အယူသည္းေသာ သေဘာ) (ဂါဟ)၊ (အာရုံကို မွားကို) ထပ္ကာထပ္ကာ ျမဲစြာယူတတ္ေသာ သေဘာ (ပဋိဂဿဂါဟ)၊ (အျမင္မွားမႈ၏) တည္ရာျဖစ္ေသာ သေဘာ (ပတိ႒ာဟ)၊ မွားေသာအားျဖင့္ ႏွလံုး သြင္းတတ္ေသာ သေဘာ (အဘိနိေဝသ)၊ မွားေသာ အားျဖင့္ သံုးသပ္တတ္ေသာ သေဘာ (ပရာမာသ)၊ စက္ဆုပ္အပ္ေသာ လမ္းစဥ္ (ကုမၼဂဿဂ)၊ မွားေသာ ခရီး လမ္းေၾကာင္း (မိစဿဆာပထ)၊ မွားယြင္းေသာ သေဘာ (မိစဿဆတၱ)၊ မွားေသာ အယူတည္းဟူေသာ အက်ဳိးမဲ့ တို႔၏ ျဖစ္ရာ (တိတၳာ ယတန)၊ ေဖာက္ျပန္ မွားယြင္းေသာ (အားျဖင့္) စဲြယူျခင္းသေဘာ (ဝိပရိယာ သဂဿဂါဟ) ကို အျမင္မွားမႈ (ဒိ႒ိ) ဟူေသာ ယုိစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (ဒိ႒ာသဝ) မည္၏။ (ဒိ႒ိ)။
အဝိဇၨာသဝ
၄။ အာသဝ ေလးပါးတို႔တြင္ သိအပ္သည္ကုိ မသိမႈ (သစၥာေလးပါးကိုမသိမႈ)ဟူေသာ ယိုစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (အဝိဇၨာသဝ) ဟူသည္ ဆင္းရဲ၌ မသိမႈ၊ ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၌ မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) ၌ မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္၌ မသိမႈ၊ ေရွ႕ (ျဖစ္ၿပီးေသာ ခနဿဓာစသည္) မသိမႈ၊ ေနာက္ (မျဖစ္ေသးေသာ ခနဿဓာစသည္) မသိမႈ၊ ေရွ့ ေနာက္ (ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္လတၱံ့ေသာ ခနဿဓာစသည္) မသိမႈ၊ ဇရာ မရဏ တို့၏ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ (ဇာတိစေသာ အေၾကာင္းတို့ကုိ) စဲြ၍ ျဖစ္ေသာ အက်ဳိးတရား တို႔၌ မသိျခင္း (အညာဏ)၊ (အမွန္တရားကုိ) မျမင္ျခင္း (အဒႆန)၊ ထုိးထြင္း၍ မသိျခင္း (အနဘိသမယ)၊ (အမွန္တရားအား) ေလ်ာ္စြာ မသိတတ္ေသာ (အနႏုေဗာဓ)၊ (အနိစၥစသည္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္၍) မသိေသာ (မွားယြင္းစြာ သိတတ္ေသာ) သေဘာ (အသေမၺာဓ)၊ ထုိးထြင္း၍ မသိျခင္း (အပၸဋိေဝဒ)၊ (အနိစၥ စသည္ျဖင့္) မယူတတ္ေသာ (အသံဂါဟနာ)၊ (အမွန္တရားကုိ) သက္ဝင္၍ (နားလည္၍) မယူတတ္ေသာ (အပရိေယာ ဂါဟနာ)၊ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ မရွုတတ္ (အနိစၥစသည္ကို နိစၥစသည္ဟု မညီမၫြတ္ရွုတတ္) ေသာ (အသမေပကၡနာ)၊ မဆင္ျခင္တတ္ေသာ (အပစၥေဝကၡဏာ)၊ မ်က္ေမွာက္ မရွုတတ္ေသာ (အေကာင္းအဆုိးကို မေဝခဲြတတ္ေသာသေဘာ) (အပစၥကၡကမၼ)၊ (စိတ္) ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းမႈကုိ ဖ်က္ဆီး ေၾကာင္း (ဒုေမၼဇၩ)၊ လူမုိက္ ျဖစ္ေၾကာင္း (ဗာလ်)၊ ေကာင္းစြာ (ခဲြခြဲျခားျခား) အျပားအားျဖင့္ မသိတတ္ေသာ(အသမၸဇည)၊ (အမွန္သေဘာ၌) ေတြေဝျခင္း (အမွန္ကုိ မသိမႈ) (ေမာဟ)၊ (အမွန္သေဘာ၌) ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္း (ပေမာဟ)၊ ထက္ဝန္းက်င္ (တရားအားလံုး၌) ေတြေဝျခင္း (သေမၼာဟ)၊ သိအပ္သည္ကို မသိျခင္း (သစၥာေလးပါးကုိ မသိျခင္း) (အဝိဇၨာ)၊ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌) နစ္ျမဳပ္ ေစတတ္ေသာ မသိမႈ (အဝိေဇၨာဃ)၊ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌) ယွဥ္ေစတတ္ေသာ မသိမႈ (အဝိဇၨာေယာဂ)၊ အစဥ္ကိန္းဝပ္ တတ္ေသာ (ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေၾကာင္းကိုရလွ်င္ ျဖစ္တတ္ေသာ) မသိမႈ (အဝိဇၨာႏုသယ)၊ စိတ္၌ ကိေလသာတို႔၏ ထျကြ ေသာင္းက်န္းျခင္း မသိမႈ (အဝိဇၨာပရိယု႒ာန)။ (စီးပြြါး ခ်မ္းသာသို႔ မေရာက္ႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ပင္တတ္သျဖင့္) တံခါးက်ည္ (မင္းတုပ္) ႏွင့္ တူေသာ မသိမႈ (အဝိဇၨာလဂႌ)၊ အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္ျဖစ္ေသာ (အမွန္တရား၌) ေတြေဝမႈ (ေမာဟ အကုသလမူလ) သေဘာကုိ (သစၥာေလးပါးကို) မသိမႈဟူေသာ ယုိစီးမွု ျဖစ္ျခင္း (အဝိဇၨာသဝ) ျဖစ္၏။ (ေမာဟ)။
Thursday, November 26, 2009
ေဗာဇၩင္ တရား ခုနစ္ပါး
ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္သိ၍ ငါေဟာအပ္ေသာ တရားတို႔ကား သတိပ႒ာန္ေလးပါး သမၼပၸဓာန္ေလးပါး ဣဒဿဓိပါဒ္ေလးပါး ဣေႁႏဿဒငါးပါး ဗိုလ္ငါးပါး ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါး အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္တို႔ ေပတည္း။
ဒီဃနိကာယ---မဟာဝဂဿဂ ပါဠိေတာ္
ကိုခိုင္
သစၥာေလးပါးကိုသိေၾကာင္း ေဗာဇၩင္ တရား ခုနစ္ပါးတို႔ကား-
(၁) ေအာက္ေမ့မႈ သတိ သေမၺာဇၩင္၊
(၂) သေဘာတရားတို႔ကို စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၩင္၊
(၃) အားထုတ္မႈ ဝီရိယ သေမၺာဇၩင္၊
(၄) ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ သေမၺာဇၩင္၊
(၅) ၿငိမ္းေအးမႈ ပႆဒၵိ သေမၺာဇၩင္၊
(၆) တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ သေမၺာဇၩင္၊
(၇) လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္တို႔တည္း။
(၁) သတိသေမၺာဇၩင္
ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့မႈ သတိ ရွိ၏၊ ပညာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ျမတ္ေသာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ၾကာျမင့္ေသာ ကာလက ျပဳခဲ့သည္ကို လည္းေကာင္း၊ ၾကာျမင့္ေသာ ကာလက ဆိုခဲ့သည္ကို လည္းေကာင္း ေအာက္ေမ့ နိုင္ျခင္း၊ အထပ္ထပ္ ေအာက္ေမ့ နိုင္ျခင္းကို ေအာက္ေမ့မႈ သတိသေမၺာဇၩင္ ဟု ဆို၏။
ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိနွင့္ ကိုယ္ပသခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိ နွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္ ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပ သခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၂) ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္
သတိသေမၺာဇၩင္ျဖင့္ ေနေသာ ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့ အမွတ္ရေသာ တရားကို ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၊ သံုးသပ္၊ စူးစမ္းျခင္းကို သေဘာတရားတို႔ကို စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၩင္ ဟု ဆို၏။
ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ၊ ကိုယ္ပသခၤါရ တရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ နွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္ ကိုယ္တြင္းသခၤါရ တရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပသခၤါရ တရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၃) ဝီရိယသေမၺာဇၩင္
တရားကို ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္သံုးသပ္ စူးစမ္းျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား မတြန္႔ဆုတ္ေသာ အားထုတ္ျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္မႈ ဝီရိယသေမၺာဇၩင္ဟု ဆို၏။
ကိုယ္၌ ျဖစ္ေသာ အားထုတ္မႈ ဝီရိယ၊ စိတ္၌ ျဖစ္ေသာအားထုတ္မႈ ဝီရိယ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ေသာ အားထုတ္မႈ ဝီရိယသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ စိတ္၌ျဖစ္ေသာ အားထုတ္မႈ ဝီရိယ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၄) ပီတိသေမၺာဇၩင္
အားထုတ္ျခင္း လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းအား တြယ္တာမႈ (အာမိသ) ကင္းေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိကို ႏွစ္သက္မႈ ပီတိသေမၺာဇၩင္ဟု ဆို၏။
ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ၊ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡ သစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၅) ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၩင္
ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ရဟန္း၏ ကိုယ္၊ စိတ္ တို့၏ ၿငိမ္းေအးမႈကို ပသဿသဒဿဓိ သေမၺာဇၩင္ဟု ဆိုအပ္၏။
ကိုယ္ၿငိမ္းေအးမႈ၊ စိတ္ၿငိမ္းေအးမႈ ပသဿသဒဿဓိ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ္ၿငိမ္းေအးမႈ ပသဿသဒဿဓိ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ စိတ္ၿငိမ္းေအးမႈ ပသဿသဒဿဓိ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၆) သမာဓိသေမၺာဇၩင္
ၿငိမ္းေအးေသာ ကိုယ္ရွိေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာေသာ ရဟန္း၏ စိတ္တည္ၾကည္မႈကို သမာဓိ သေမၺာဇၩင္ဟု ဆို၏။
ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ၊ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၇) ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္
ရဟန္းသည္ ထိုအျခင္းအရာျဖင့္ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ကို ေကာင္းစြာ လ်စ္လ်ဴရွုမႈကို ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္ ဟုဆို၏။
ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာ၊ ကိုယ္ပသခၤါရတရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာ နွစ္မ်ဴိးတြင္ ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပသခၤါရ တရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
ဒီဃနိကာယ---မဟာဝဂဿဂ ပါဠိေတာ္
ကိုခိုင္
သစၥာေလးပါးကိုသိေၾကာင္း ေဗာဇၩင္ တရား ခုနစ္ပါးတို႔ကား-
(၁) ေအာက္ေမ့မႈ သတိ သေမၺာဇၩင္၊
(၂) သေဘာတရားတို႔ကို စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၩင္၊
(၃) အားထုတ္မႈ ဝီရိယ သေမၺာဇၩင္၊
(၄) ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ သေမၺာဇၩင္၊
(၅) ၿငိမ္းေအးမႈ ပႆဒၵိ သေမၺာဇၩင္၊
(၆) တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ သေမၺာဇၩင္၊
(၇) လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္တို႔တည္း။
(၁) သတိသေမၺာဇၩင္
ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့မႈ သတိ ရွိ၏၊ ပညာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ျမတ္ေသာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ၾကာျမင့္ေသာ ကာလက ျပဳခဲ့သည္ကို လည္းေကာင္း၊ ၾကာျမင့္ေသာ ကာလက ဆိုခဲ့သည္ကို လည္းေကာင္း ေအာက္ေမ့ နိုင္ျခင္း၊ အထပ္ထပ္ ေအာက္ေမ့ နိုင္ျခင္းကို ေအာက္ေမ့မႈ သတိသေမၺာဇၩင္ ဟု ဆို၏။
ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိနွင့္ ကိုယ္ပသခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိ နွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္ ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပ သခၤါရတရားတို႔၌ ေအာက္ေမ့မႈ သတိသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၂) ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္
သတိသေမၺာဇၩင္ျဖင့္ ေနေသာ ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့ အမွတ္ရေသာ တရားကို ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၊ သံုးသပ္၊ စူးစမ္းျခင္းကို သေဘာတရားတို႔ကို စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၩင္ ဟု ဆို၏။
ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ၊ ကိုယ္ပသခၤါရ တရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ နွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္ ကိုယ္တြင္းသခၤါရ တရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပသခၤါရ တရားတို႔၌ စိစစ္မႈ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၃) ဝီရိယသေမၺာဇၩင္
တရားကို ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္သံုးသပ္ စူးစမ္းျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား မတြန္႔ဆုတ္ေသာ အားထုတ္ျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္မႈ ဝီရိယသေမၺာဇၩင္ဟု ဆို၏။
ကိုယ္၌ ျဖစ္ေသာ အားထုတ္မႈ ဝီရိယ၊ စိတ္၌ ျဖစ္ေသာအားထုတ္မႈ ဝီရိယ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ေသာ အားထုတ္မႈ ဝီရိယသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ စိတ္၌ျဖစ္ေသာ အားထုတ္မႈ ဝီရိယ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၄) ပီတိသေမၺာဇၩင္
အားထုတ္ျခင္း လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းအား တြယ္တာမႈ (အာမိသ) ကင္းေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိကို ႏွစ္သက္မႈ ပီတိသေမၺာဇၩင္ဟု ဆို၏။
ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ၊ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡ သစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၅) ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၩင္
ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ရဟန္း၏ ကိုယ္၊ စိတ္ တို့၏ ၿငိမ္းေအးမႈကို ပသဿသဒဿဓိ သေမၺာဇၩင္ဟု ဆိုအပ္၏။
ကိုယ္ၿငိမ္းေအးမႈ၊ စိတ္ၿငိမ္းေအးမႈ ပသဿသဒဿဓိ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ္ၿငိမ္းေအးမႈ ပသဿသဒဿဓိ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ စိတ္ၿငိမ္းေအးမႈ ပသဿသဒဿဓိ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၆) သမာဓိသေမၺာဇၩင္
ၿငိမ္းေအးေသာ ကိုယ္ရွိေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာေသာ ရဟန္း၏ စိတ္တည္ၾကည္မႈကို သမာဓိ သေမၺာဇၩင္ဟု ဆို၏။
ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ၊ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ နွစ္မ်ဳိးတြင္ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ဝိတက္ဝိစာရႏွင့္တကြ မျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ သေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
(၇) ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္
ရဟန္းသည္ ထိုအျခင္းအရာျဖင့္ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ကို ေကာင္းစြာ လ်စ္လ်ဴရွုမႈကို ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္ ဟုဆို၏။
ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာ၊ ကိုယ္ပသခၤါရတရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာ နွစ္မ်ဴိးတြင္ ကိုယ္တြင္းသခၤါရတရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကိုရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပသခၤါရ တရားတို႔၌ လ်စ္လ်ဴရွုမႈ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္သည္လည္း ဒုကၡသစၥာကို သိရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ျဖစ္၏။
Wednesday, November 18, 2009
ဗလသံယုတ္
ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္သိ၍ ငါေဟာအပ္ေသာ တရားတို႔ကား သတိပ႒ာန္ေလးပါး သမၼပၸဓာန္ေလးပါး ဣဒဿဓိပါဒ္ေလးပါး ဣေႁႏဿဒငါးပါး ဗိုလ္ငါးပါး ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါး အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္တို႔ ေပတည္း။
ဒီဃနိကာယ---မဟာဝဂဿဂ ပါဠိေတာ္
ကိုခိုင္
မဟာဝဂဿဂသံယုတ္ပါဠိေတာ္
၆ - ဗလသံယုတ္
၁ -- ဂဂဿငါေပယ်ာလဝဂ္
၁–၁၂ - ဗလ စေသာ (၁၂)သုတ္
ရဟန္းတို႔ ဗိုလ္တို႔သည္ သဒဿဓါဗိုလ္၊ ဝီရိယဗိုလ္၊ သတိဗိုလ္၊ သမာဓိဗိုလ္၊ ပညာဗိုလ္တို့တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဂဂၤါျမစ္သည္ အေရွ႕အရပ္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါး တို႔ကို ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရွိုင္းသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ (ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
(ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
=== ၅ -- ၾသဃဝဂ္ ===
၁–၁၀ - ၾသဃစေသာ (၁၀)သုတ္
ရဟန္းတို႔ အထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ ရူပရာဂ၊ အရူပရာဂ၊ မာန၊ ဥဒဿဓစၥ၊ အဝိဇၨာ တို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ (ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဝီရိယဗိုလ္ကို။ သတိဗိုလ္ကို။ သမာဓိဗိုလ္ကို။ (ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဤဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁–၁၂ - ပါစီန စေသာ (၁၂)သုတ္
ရဟန္းတို႔ ဂဂၤါျမစ္သည္ အေရွ႕အရပ္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း သကဲ့သို႔ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားျခင္းကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရွိုင္း၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရွိုင္းသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း
လွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ယံုၾကည္မႈ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားျခင္းကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
=== ၉ -- ဧသနာဝဂ္ ===
၁–၁၂ - ဧသနာ စေသာ (၁၂)သုတ္
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း
လွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ယံုၾကည္မႈ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားျခင္းကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
=== ၁၀ -- ၾသဃဝဂ္ ===
၁-၁၀ - ၾသဃ စေသာ ဆယ္သုတ္
ရဟန္းတို႔ အထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္တို႔သည္ ရူပရာဂ၊ အရူပရာဂ၊ မာန၊ ဥဒဿဓစၥ၊ အဝိဇၨာတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္အဆံုးရွိေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဤဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒီဃနိကာယ---မဟာဝဂဿဂ ပါဠိေတာ္
ကိုခိုင္
မဟာဝဂဿဂသံယုတ္ပါဠိေတာ္
၆ - ဗလသံယုတ္
၁ -- ဂဂဿငါေပယ်ာလဝဂ္
၁–၁၂ - ဗလ စေသာ (၁၂)သုတ္
ရဟန္းတို႔ ဗိုလ္တို႔သည္ သဒဿဓါဗိုလ္၊ ဝီရိယဗိုလ္၊ သတိဗိုလ္၊ သမာဓိဗိုလ္၊ ပညာဗိုလ္တို့တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဂဂၤါျမစ္သည္ အေရွ႕အရပ္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါး တို႔ကို ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရွိုင္းသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ (ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
(ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
=== ၅ -- ၾသဃဝဂ္ ===
၁–၁၀ - ၾသဃစေသာ (၁၀)သုတ္
ရဟန္းတို႔ အထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ ရူပရာဂ၊ အရူပရာဂ၊ မာန၊ ဥဒဿဓစၥ၊ အဝိဇၨာ တို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ (ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ဝီရိယဗိုလ္ကို။ သတိဗိုလ္ကို။ သမာဓိဗိုလ္ကို။ (ကိေလသာမွ) ဆိတ္ျခင္းကို မွီေသာ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကင္းျခင္းကို မွီေသာ ခ်ဳပ္ျခင္းကို မွီေသာ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဤဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁–၁၂ - ပါစီန စေသာ (၁၂)သုတ္
ရဟန္းတို႔ ဂဂၤါျမစ္သည္ အေရွ႕အရပ္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း သကဲ့သို႔ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားျခင္းကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရွိုင္း၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရွိုင္းသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း
လွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ယံုၾကည္မႈ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားျခင္းကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
=== ၉ -- ဧသနာဝဂ္ ===
၁–၁၂ - ဧသနာ စေသာ (၁၂)သုတ္
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း
လွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ယံုၾကည္မႈ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားျခင္းကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္သည္ ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ကိုင္းရိွုင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
=== ၁၀ -- ၾသဃဝဂ္ ===
၁-၁၀ - ၾသဃ စေသာ ဆယ္သုတ္
ရဟန္းတို႔ အထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္တို႔သည္ ရူပရာဂ၊ အရူပရာဂ၊ မာန၊ ဥဒဿဓစၥ၊ အဝိဇၨာတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ သဒဿဓါဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ဝီရိယဗိုလ္ကို။
သတိဗိုလ္ကို။
သမာဓိဗိုလ္ကို။
စြဲမက္မႈ (ရာဂ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ (ေဒါသ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိေသာ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းလွ်င္အဆံုးရွိေသာ ပညာဗိုလ္ကို ပြါးမ်ား၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအထက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ ကုန္ေစျခင္းငွါ ပယ္ျခင္းငွါ ဤဗိုလ္ငါးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
Monday, November 16, 2009
ျပည့္စံုေသာ ယဇ္
အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ယဇ္အလွဴ
၃၄၉။ အသွ်င္ေဂါတမ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ ယဇ္သည္ ရွိပါေသး သလား။
ပုဏၰား သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ္ ့ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ ယဇ္သည္ ရွိေသး၏။
အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ရည္ၫႊန္း၍ အျမဲတမ္းလွဴေနေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) တုိ႔သည္ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယင္းယဇ္ထက္ ကိစၥလည္း နည္း၏၊ အားထုတ္ရမႈလည္း နည္း၏၊ အက်ဳိးလည္း ပိုမ်ား၏၊ အာနိသင္လည္း ပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ ထုိမ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယင္းယဇ္ထက္ အဘယ္ေျကာင့္ ကိစၥလည္း နည္း၊ အားထုတ္ရမႈလည္း နည္း၊ အက်ဳိးလည္း ပိုမ်ား၊ အာနိသင္လည္း ပို ရပါသနည္း။
ပုဏၰား ဤသံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ပြဲသုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း မလာေရာက္ျက၊ အေျကာင္းကား ပုဏၰား ယင္းယဇ္ (ပြဲ) ၌ တုတ္ျဖင့္ ရိုက္ပုတ္ျခင္း၊ လည္ကုိ ဆြဲကုိင္ျခင္းတုိ႔သည္ ရွိ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤယဇ္ပြဲသုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း မလာေရာက္ျကေပ။ ပုဏၰား သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ရည္ၫႊန္း၍ အျမဲတမ္း လွဴေနေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) သုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ျကြေရာက္ျက၏၊ အေျကာင္းကား ပုဏၰား ဤယဇ္ (အလွဴ) ၌ တုတ္ျဖင့္ ရိုက္ပုတ္ျခင္း၊ လည္ကုိ ဆြဲကုိင္ျခင္းတုိ႔သည္ မရွိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤယဇ္ (အလွဴ) သုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၏၊ ပုဏၰား အျမဲတမ္း အလွဴျဖစ္ေသာ ထုိ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယင္းယဇ္ထက္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတား ရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ဤယဇ္ထက္ လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ ဤမ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) ထက္ လည္းေကာင္း ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သလား။
ပုဏၰား ရွိေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ ပါနည္း။
ပုဏၰား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာရွိ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေက်ာင္းေဆာက္၏၊ ပုဏၰား ဤယဇ္ (ေက်ာင္းအလွဴ) သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ဤယဇ္ထက္လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ ဤမ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) ထက္လည္းေကာင္း ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ဤယဇ္တို့ထက္ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သလား။
ပုဏၰား ရွိပါေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ - ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ တရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ ပုဏၰား (ထုိသူ၏) ဤယဇ္ (ကုိးကြယ္ရာဟုဆည္းကပ္မႈ)သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ မ်ဳိးရိုး စဥ္ဆက္ယဇ္ (အလွဴ) ထက္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအလွဴထက္ လည္းေကာင္း ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သေလာ။
ပုဏၰား ရွိေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ မေပးသည္ကုိ ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း၊ မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ ေသာ ေသရည္ေသရက္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း ေဆာက္တည္၏၊ ပုဏၰား (ထုိသူ၏) ယဇ္ (သိကၡာပုဒ္) သည္ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတား ရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္း အလွဴျဖစ္ေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) ထက္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအလွဴထက္ လည္းေကာင္း၊ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္မႈတုိ႔ ထက္ လည္းေကာင္း ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သေလာ။
ပုဏၰား ရွိေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ -------- ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤေလာက၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
ပုဏၰား ရဟန္းသည္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေပ၏။ ပဌမစ်ာန္သုိ႔ ေရာက္၍ ေန၏။ပုဏၰား၊ ဤယဇ္ (ပဌမစ်ာန္) သည္ ေရွးယဇ္တုိ႔ထက္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
ဒုတိယစ်ာန္သုိ႔။
တတိယစ်ာန္သုိ႔။
စတုတၳစ်ာန္သုိ႔ ေရာက္၍ ေန၏၊
ဉာဏ္အျမင္အလုိ႔ငွါ စိတ္ကုိ ေရွးရွုပုိ႔ေဆာင္၏၊ ေရွးရွုညွြတ္ေစ၏၊ ပုဏၰား ဤယဇ္ (ဝိပႆနာဉာဏ္ အျမင္) သည္လည္း ေရွးယဇ္တုိ႔ထက္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
(ငါ့အား) (မဂ္ကိစၥ) အလုိ႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီဟု သိ၏၊ ပုဏၰား ဤယဇ္ (အာသဝကၡယဉာဏ္) သည္လည္း ေရွးယဇ္တုိ႔ထက္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္း ပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
ပုဏၰား ဤျပည့္စံုေသာ ယဇ္ (အာသဝကၡယဉာဏ္) ထက္ သာ၍ လြန္ကဲသည္လည္း ျဖစ္ေသာ သာ၍ မြန္ျမတ္သည္ လည္းျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ပါးေသာ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္သည္ မရွိေတာ့ၿပီ ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။
ကူဋဒနဿတသုတ္ ျပီး၏။
၃၄၉။ အသွ်င္ေဂါတမ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ ယဇ္သည္ ရွိပါေသး သလား။
ပုဏၰား သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ္ ့ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ ယဇ္သည္ ရွိေသး၏။
အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ရည္ၫႊန္း၍ အျမဲတမ္းလွဴေနေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) တုိ႔သည္ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယင္းယဇ္ထက္ ကိစၥလည္း နည္း၏၊ အားထုတ္ရမႈလည္း နည္း၏၊ အက်ဳိးလည္း ပိုမ်ား၏၊ အာနိသင္လည္း ပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ ထုိမ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယင္းယဇ္ထက္ အဘယ္ေျကာင့္ ကိစၥလည္း နည္း၊ အားထုတ္ရမႈလည္း နည္း၊ အက်ဳိးလည္း ပိုမ်ား၊ အာနိသင္လည္း ပို ရပါသနည္း။
ပုဏၰား ဤသံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ပြဲသုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္လည္းေကာင္း မလာေရာက္ျက၊ အေျကာင္းကား ပုဏၰား ယင္းယဇ္ (ပြဲ) ၌ တုတ္ျဖင့္ ရိုက္ပုတ္ျခင္း၊ လည္ကုိ ဆြဲကုိင္ျခင္းတုိ႔သည္ ရွိ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤယဇ္ပြဲသုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း မလာေရာက္ျကေပ။ ပုဏၰား သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ရည္ၫႊန္း၍ အျမဲတမ္း လွဴေနေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) သုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ျကြေရာက္ျက၏၊ အေျကာင္းကား ပုဏၰား ဤယဇ္ (အလွဴ) ၌ တုတ္ျဖင့္ ရိုက္ပုတ္ျခင္း၊ လည္ကုိ ဆြဲကုိင္ျခင္းတုိ႔သည္ မရွိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤယဇ္ (အလွဴ) သုိ႔ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ရဟႏၲာျဖစ္ရန္ က်င့္ေနေသာ သူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၏၊ ပုဏၰား အျမဲတမ္း အလွဴျဖစ္ေသာ ထုိ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယင္းယဇ္ထက္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတား ရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ဤယဇ္ထက္ လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ ဤမ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) ထက္ လည္းေကာင္း ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သလား။
ပုဏၰား ရွိေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ ပါနည္း။
ပုဏၰား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာရွိ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေက်ာင္းေဆာက္၏၊ ပုဏၰား ဤယဇ္ (ေက်ာင္းအလွဴ) သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ဤယဇ္ထက္လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ ဤမ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) ထက္လည္းေကာင္း ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ဤယဇ္တို့ထက္ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သလား။
ပုဏၰား ရွိပါေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ - ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ တရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ ပုဏၰား (ထုိသူ၏) ဤယဇ္ (ကုိးကြယ္ရာဟုဆည္းကပ္မႈ)သည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္းအလွဴျဖစ္ေသာ မ်ဳိးရိုး စဥ္ဆက္ယဇ္ (အလွဴ) ထက္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအလွဴထက္ လည္းေကာင္း ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သေလာ။
ပုဏၰား ရွိေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ မေပးသည္ကုိ ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိလည္းေကာင္း၊ မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေစတတ္ ေသာ ေသရည္ေသရက္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ လည္းေကာင္း ေဆာက္တည္၏၊ ပုဏၰား (ထုိသူ၏) ယဇ္ (သိကၡာပုဒ္) သည္ သံုးပါးေသာစိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတား ရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ထက္လည္းေကာင္း၊ အျမဲတမ္း အလွဴျဖစ္ေသာ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ ယဇ္ (အလွဴ) ထက္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအလွဴထက္ လည္းေကာင္း၊ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္မႈတုိ႔ ထက္ လည္းေကာင္း ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
အသွ်င္ေဂါတမ ကိစၥနည္းေသာ အားထုတ္ရမႈ နည္းေသာ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ားေသာ အာနိသင္လည္းပိုေသာ အျခားယဇ္သည္ ရွိပါေသး သေလာ။
ပုဏၰား ရွိေသး၏။
အသွ်င္ေဂါတမ အဘယ္ပါနည္း။
ပုဏၰား ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ -------- ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤေလာက၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
ပုဏၰား ရဟန္းသည္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေပ၏။ ပဌမစ်ာန္သုိ႔ ေရာက္၍ ေန၏။ပုဏၰား၊ ဤယဇ္ (ပဌမစ်ာန္) သည္ ေရွးယဇ္တုိ႔ထက္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
ဒုတိယစ်ာန္သုိ႔။
တတိယစ်ာန္သုိ႔။
စတုတၳစ်ာန္သုိ႔ ေရာက္၍ ေန၏၊
ဉာဏ္အျမင္အလုိ႔ငွါ စိတ္ကုိ ေရွးရွုပုိ႔ေဆာင္၏၊ ေရွးရွုညွြတ္ေစ၏၊ ပုဏၰား ဤယဇ္ (ဝိပႆနာဉာဏ္ အျမင္) သည္လည္း ေရွးယဇ္တုိ႔ထက္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္းပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
(ငါ့အား) (မဂ္ကိစၥ) အလုိ႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီဟု သိ၏၊ ပုဏၰား ဤယဇ္ (အာသဝကၡယဉာဏ္) သည္လည္း ေရွးယဇ္တုိ႔ထက္ ကိစၥနည္း၏ အားထုတ္ရမႈ နည္း၏ အက်ဳိးလည္း ပိုမ်ား၏ အာနိသင္လည္းပို၏။
ပုဏၰား ဤျပည့္စံုေသာ ယဇ္ (အာသဝကၡယဉာဏ္) ထက္ သာ၍ လြန္ကဲသည္လည္း ျဖစ္ေသာ သာ၍ မြန္ျမတ္သည္ လည္းျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ပါးေသာ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္သည္ မရွိေတာ့ၿပီ ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။
ကူဋဒနဿတသုတ္ ျပီး၏။
သီလကၡန္ပါဠိေတာ္ -- ကူဋဒႏၲသုတ္
သီလကၡန္ပါဠိေတာ္
=== ၅ - ကူဋဒႏၲသုတ္ ===
ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔အေၾကာင္း
တစ္ခါက ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာ ၅ဝဝ နွင့္အတူ မဂဓတုိင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္ေသာ္ ခါဏုမတ အမည္ ရွိေသာ ပုဏၰားရြာသုိ႔ ေရာက္၍ ထုိရြာအနီး အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္က ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ လူစည္ကားေသာ၊ ကြၽဲ ႏြား စသည္ေပါမ်ားေသာ၊ ျမက္ ထင္း ေရတုိ႔ ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ၊ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည္စံုေသာ၊ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ၊ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းက ဆုလာဘ္အျဖစ္ အပုိင္စားေပးထားေသာ ခါဏုမတရြာကုိ အုပ္ခ်ဳပ္၍ေန၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ စီရင္လ်က္ ရွိ၏၊ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ နြားလား ခုနစ္ရာ၊ ႏြားထီးငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ႏြားမငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ဆိတ္ ခုနစ္ရာ၊ သုိး ခုနစ္ရာ၊ ယဇ္တုိင္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထား၏။
ခါဏုမတ ရြာသားတုိ႔သည္ ဤသုိ႔ ၾကားသိေလကုန္၏ -
သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္ မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ မဂဓတုိင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ ခါဏုမတရြာသုိ့ ေရာက္ေတာ္မူ၍ ထုိရြာ၏ အနီး အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေန ေတာ္မူ၏။
ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းသတင္းသည္ ဤသို့ ေက်ာ္ေစာ၏ -
ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထုိက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊
(အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊
ေလာကကုိ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဆံုးမထုိက္သူကုိ ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ႔ပုဂဿဂိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊
နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊
သစၥာေလးပါး တရားတုိ႔ကုိ သိေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း ဗုဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဘုန္းတန္ခုိး ႀကီးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ ဟု ပ်ံ့နွံ့ေန၏။
ထုိ (အသွ်င္ေဂါတမ)သည္ နတ္၊ မာရ္နတ္၊ ျဗဟၼာတို့နွင့္ တကြေသာ ဤေလာက ကုိ လည္းေကာင္း၊ သမဏျဗာဟၼဏ၊ မင္း၊ လူတို့နွင့္တကြေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ လည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊
ထုိ (အသွ်င္ေဂါတမ) သည္ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး ေကာင္းေသာ၊ အနက္ႏွင့္ ျပည္စံုေသာ၊ သဒဿဒါနွင့္ ျပည့္စံုေသာ တရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏၊ အလံုးစံု ျပည့္စံု စင္ၾကယ္ေသာ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ ျပေတာ္မူ၏။ ထုိသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ရဟႏၲာ (ပုဂဿဂိုလ္) တုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏ ဟု ၾကားသိျက၏။
ထုိစဥ္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔သည္ ရြာမွ အစုလုိက္ အအုပ္လုိက္ ထြက္ၾကၿပီး တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကာ အမၺလ႒ိကာ(ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ သြားျက၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ေန႔အခ်ိန္ ေလ်ာင္းစက္လ်က္ ရွိ၏၊ ထုိ ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ ရြာမွ အစုလုိက္ အအုပ္လုိက္ ထြက္ၾကၿပီး တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကာ အမၺလ႒ိကာ(ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ သြားျကေသာ ခါဏုမတရြာမွ ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔ကုိ ျမင္ေသာ္ အတုိင္ပင္ခံ အမတ္အား (ဤသုိ႔) ေမး၏ - အမတ္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔သည္ ရြာမွ အစုလုိက္ အအုပ္လုိက္ ထြက္ၾကၿပီး တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကာ အမၺလ႒ိကာ(ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ အဘယ့္ေၾကာင့္ သြားျက သနည္း ဟု ေမး၏။
အသွ်င္ သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္ မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ မဂဓတုိင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ ခါဏုမတရြာသုိ့ ေရာက္ေတာ္မူ၍ ထုိရြာ၏ အနီး အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေန ေတာ္မူ၏။
ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းသတင္းသည္ ဤသို့ ေက်ာ္ေစာ၏ -
ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထုိက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊
(အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊
ေလာကကုိ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဆံုးမထုိက္သူကုိ ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ႔ပုဂဿဂိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊
နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊
သစၥာေလးပါး တရားတုိ႔ကုိ သိေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း ဗုဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဘုန္းတန္ခုိး ႀကီးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ ဟု ပ်ံ့နွံ့ေန၏။
ထုိသူတုိ႔သည္ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ သြားေနျကပါ၏ဟု အတုိင္ပင္ခံအမတ္ကျပန္ၾကား၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰား၏ စိတ္တြင္ ရဟန္း ေဂါတမသည္ စိတ္ထား သုံးမ်ိုးနွင့္ အရံအတား တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ သိ၏ဟု ငါ ၾကားဖူး၏၊ ငါသည္ကား စိတ္ထား သုံးမ်ိုးနွင့္ အရံအတား တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိမသိ၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ရန္လည္းအလုိရွိ၏၊ ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ စိတ္ထား သုံးမ်ိုးနွင့္ အရံအတား တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ ေမးရမူ ေကာင္းေလစြ ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ အတုိင္ပင္ခံ အမတ္အား (ဤသုိ႔) မိန္႔၏ - အမတ္ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔ကို အသွ်င္တုိ႔ ဆုိင္းငံ့ၾကပါဦး၊ ကူဋဒႏၲပုဏၰား သည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ပါလိမ့္မည္ ဟု ကူဋဒႏၲပုဏၰားက မွာၾကား လုိက္ပါသည္ ဟူ၍ ေျပာၾကားေခ်ေလာ့ ဟု မိန္႔၏။
အသွ်င္ေကာင္းပါၿပီဟု ထုိအမတ္သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္အ မ်ဳိးသားတုိ႔ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔အား ဤစကားကုိ ေျပာဆုိ၏ -
အသွ်င္တုိ႔ ဆုိင္းငံ့ၾကပါဦး၊ ကူဋဒႏၲပုဏၰား သည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ပါလိမ့္မည္ ဟု ကူဋဒႏၲပုဏၰားက မွာၾကားလုိက္ပါသည္ ဟူ၍ ေျပာဆုိ၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰား
ထုိစဥ္အခါ၌ ရာေပါင္းမ်ားစြာကုန္ေသာ ပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰား၏ ယဇ္ႀကီးကုိ ခံစားရန္ အလုိ႔ငွါ ခါဏုမတရြာ၌ တည္းခုိေနကုန္၏၊ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္မည္ကို ၾကားျက၏။ထုိ ပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္မည္ ဟူသည္ မွန္ပါသလား ဟု ေမး၏။
အခ်င္းတုိ႔ မွန္ပါ၏၊ ငါသည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ သြားမည္ဟု ၾကံပါ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ပါနွင့္၊ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ခ်ဥ္းကပ္ပါကအသွ်င္ကူဋဒႏၲ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ ဆုတ္ယုတ္၍၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ တုိးပြါးပါလိမ့္မည္။ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမ သည္သာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ အမိအဖ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ၊ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမ သည္သာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ျကြယ္ဝ၏၊ ဥစၥာမ်ားစြာရွိ၏၊ စည္းစိမ္ျကီးစြာရွိ၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ရွိ၏၊ မ်ားေသာ ေရႊေငြရွိ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ ရြတ္ဆုိတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ နိဃ႑ဳက်မ္း၊ အလကၤာ ကဋဳဘ က်မ္း၊ သဒဿဒါ အကၡရပၸေဘဒ က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသက်မ္းႏွင့္ တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္း( ေဝဒက်မ္းလာ ပုဒ္ရင္းတုိ႔ကုိ ထုတ္ႏုတ္စီစဥ္ျပေသာက်မ္း)ကုိ တတ္၏၊ ဗ်ာကရုဏ္းက်မ္း(ဓာတ္၊ ပစၥည္း၊ ဝိဘတ္တုိ႔ျဖင့္ ေဝဖန္၍ ပုဒ္တုိ႔၏ ၿပီးစီးပံုကုိ ျပေသာက်မ္း)ကုိ တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း (မ်က္ျမင္ေလာက အေၾကာင္းအရာကုိသာ ျပေသာ ရုပ္ဝါဒက်မ္း စာရ္ဗာကဆရာ၏ ရုပ္ဝါဒ) မဟာပုရိသ လကၡဏာ က်မ္းတုိ႔၌ အျကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။
အသွ်င္ ကူဋဒႏၲသည္ အဆင္းလွ၏၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္း သဏဿဍန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏဿဓာရွိ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ကား သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ေကာင္းေသာ စကားရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ ျမြက္ဆုိသံရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းေသာ အျပစ္ကင္းေသာ အဓိပၸါယ္သိလြယ္ေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ မ်ားစြာေသာ သူတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာျဖစ္၏၊ လုလင္သံုးရာ တုိ႔အား ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ပုိ႔ခ်၏၊ အရပ္ေဒသ ဇနပုဒ္တုိ႔မွ လုလင္မ်ားစြာသည္ အသွ်င္ကူဋဒႏၲ ထံ၌ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ သင္ရန္ လာျက၏။
အသွ်င္ ကူဋဒႏၲသည္ အုိမင္း၏၊ အသက္ ႀကီး၏၊ အရြယ္ ရင့္၏၊ ေရွးမီ၏၊ အဆံုးအရြယ္သုိ့ ေရာက္လ်က္ရွိ၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အသက္ ငယ္သူလည္း ျဖစ္၏၊ ရဟန္းငယ္လည္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ အရိုအေသ ျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားသည္ အရိုအေသ ျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။
အသွ်င္ ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ လူစည္ကားေသာ၊ ကြၽဲ ႏြား စသည္ေပါမ်ားေသာ၊ ျမက္ ထင္း ေရတုိ႔ ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ၊ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည္စံုေသာ၊ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ၊ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းက ဆုလာဘ္အျဖစ္ အပုိင္စားေပးထားေသာ ခါဏုမတရြာကုိ အုပ္ခ်ဳပ္၍ေန၏။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္သာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ထုိက္ပါ၏ ဟု ဆုိျက၏။
ျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ခ်ီးက်ဴးျခင္း
ဤသုိ႔ ဆုိကုန္ေသာ္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ထုိပုဏၰားတုိ႔အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏ -
အခ်င္းတုိ႔ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ငါ၏စကားကုိလည္း နားေထာင္ၾကပါဦး၊ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏၊ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကား ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာစကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕မခံရ။ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္ တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ၊ ဤေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိ အသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏။
ရဟန္းေဂါတမသည္ -
မ်ားျပားေသာ ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းကုိ ပယ္စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳ ခဲ့၏။
ေျမေအာက္၌လည္း ထားေသာ ေျမေပၚ၌လည္း ထားေသာ မ်ားစြာေသာ ေရႊေငြကုိ ပယ္စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။
ငယ္ရြယ္ ပ်ိဳမ်စ္သည္ ျဖစ္လ်က္ ေကာင္းစြာမည္းနက္ေသာ ဆံပင္ရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ပဌမအရြယ္ ဟူေသာ ေကာင္းေသာ အရြယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္လ်က္ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။
အမိ အဖတုိ႔ သေဘာမတူၾကသျဖင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိယုိကုန္စဥ္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကုိ ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆုိးအဝတ္တုိ႔ကုိ ဝတ္၍ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။
အဆင္းလွ၏၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏဿဍာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏဿဓာ ရွိ၏။
သီလရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ သီလရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ သီလ ရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ေကာင္းေသာ စကားရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ ျမြက္ဆုိသံရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းေသာ အျပစ္ကင္းေသာ အဓိပၸါယ္ သိလြယ္ေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
မ်ားစြာေသာ သူတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာ ျဖစ္၏။
ကာမဂုဏ္၌ တပ္မက္ျခင္း ကုန္ခန္းၿပီးျဖစ္၏၊ လွ်ပ္ေပၚျခင္း ကင္း၏။
ကံကုိ ယံုၾကည္ေသာ၊ အေၾကာင္းကုိ ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒရွိ၏၊ ပုဏၰားပရိသတ္၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိသာလွ်င္ ေရွးရွု၏။
မင္းမ်ဳိးစဥ္ဆက္ မပ်က္ေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။
မ်ားေသာ ဥစၥာရွိေသာ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိေသာ ျကြယ္ဝေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းခဲ့ျပဳ၏။
တစ္ပါးေသာ တုိင္းႏုိင္ငံ တစ္ပါးေသာ ဇနပုဒ္တုိ႔မွ လူတုိ႔သည္ ျပႆနာ ေမးအံ့ေသာငွါ ရဟန္းေဂါတမထံသုိ႔ လာကုန္၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ နတ္တုိ႔သည္ အသက္ႏွင္း၍ကုိးကြယ္ကုန္၏။
ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းသတင္းသည္ ဤသို့ ေက်ာ္ေစာ၏ -
ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထုိက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊
(အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊
ေလာကကုိ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဆံုးမထုိက္သူကုိ ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ႔ပုဂဿဂိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊
နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊
သစၥာေလးပါး တရားတုိ႔ကုိ သိေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း ဗုဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဘုန္းတန္ခုိး ႀကီးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ ဟု ပ်ံ့နွံ့ေန၏။
သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ေယာက်္ားျမတ္လကၡဏာ တုိ႔ႏွင့္ျပည့္စံု၏။
လာေလာ့၊ ေကာင္းေသာ လာျခင္းတည္း ဟုဆုိေလ့ရွိ၏၊ ႏူးညံ့ေသာ စကားရွိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ နွုတ္ဆက္တတ္၏၊ ရႊင္လန္းေသာ မ်က္ႏွာရွိ၏၊ ေပါ့ပါးေသာ ႏႈတ္ရွိ၏၊ ေရွးဦးစြာ ဆုိေလ့ရွိ၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ ပရိသတ္ေလးပါးတုိ႔သည္ အရိုအေသျပဳကုန္၏၊ အေလးျပဳ ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးကုန္၏၊ ပူေဇာ္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္ကုန္၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ မ်ားစြာေသာ နတ္လူတုိ႔သည္ အလြန္ၾကည္ညိဳ ကုန္၏။
ရြာနိဂံုး၌ ေနေသာ္ လူတုိ႔ကုိ ဘီလူးတုိ႔သည္ မညႇဥ္းဆဲကုန္။
သံဃာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ ဂုိဏ္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ၊ ဂုိဏ္းဆရာ လည္းျဖစ္ေသာ၊ ရဟန္းေဂါတမကုိ အယူဝါဒ တည္ေထာင္သူတုိ႔တြင္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆုိအပ္၏၊ အခ်င္းတုိ႔ အေၾကာင္းမူကား ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ ထုိအယူဝါဒ တည္ေထာင္သူ သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းကဲ႔သုိ႔ ထုိထုိ ဤဤ အေၾကာင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚသည္ မဟုတ္၊ အမွန္အားျဖင့္ အတုမရွိ ေသာ အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ျပည့္စံု၍ သာလွ်င္ျဖစ္ေပၚ၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ သား မယား ပရိသတ္ အမတ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကုိးကြယ္၏။ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ သား မယား ပရိသတ္ အမတ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကုိးကြယ္၏။ ေပါကၡရသာတိပုဏၰားသည္ သား မယား ပရိသတ္အမတ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကုိးကြယ္၏။ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ အရိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ အရိုအေသျပဳ၏၊ အေလး ျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားသည္ အရိုအေသျပဳ၏၊ အေလး ျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။
ခါဏုမတရြာသုိ႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ခါဏုမတရြာ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ အခ်င္းတုိ႔ သမဏျဗာဟၼဏ တုိ႔သည္ ငါတုိ႔၏ ရြာနယ္သုိ႔ လာကုန္၏၊ ထုိ (သမဏျဗာဟၼဏ) တုိ႔သည္ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ကုန္၏၊ ဧည့္သည္တုိ႔ကုိ ငါတုိ႔သည္ အရိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးသင့္ကုန္၏၊ ပူေဇာ္သင့္ ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္ သင့္ကုန္၏၊ အၾကင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေဂါတမသည္ ခါဏုမတရြာသုိ႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ခါဏုမတရြာ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါတုိ႔၏ ဧည့္သည္ေတာ္ ျဖစ္ေပ၏၊ ဧည့္သည္ေတာ္ကုိ ငါတုိ႔သည္ အရိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးသင့္ကုန္၏၊ ပူေဇာ္သင့္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္သင့္ ကုန္၏၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ အမွန္ အားျဖင့္ ဆုိလွ်င္ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏။
အခ်င္းတုိ႔ ငါသည္ ထုိအသွ်င္ေဂါတမ၏ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တုိ႔ကုိသာ သိ၏၊ ထုိအသွ်င္ ေဂါတမသည္ကား ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္သာ ျပည့္စံုသည္ မဟုတ္ေပ၊ အမွန္အားျဖင့္ ေသာ္ကား ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ အတုိင္းမသိေသာ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏ဟု ဆုိ၏။
ဤသုိ႔ ဆုိေသာ္ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားအား ဤသုိ႔ ျပန္ၾကားေျပာဆုိကုန္၏ -
ရဟန္းေဂါတမ၏ဂုဏ္တုိ႔ကုိ ခ်ီးက်ဴးေသာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲ၏ စကားအတုိင္းဆုိလွ်င္ ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤမွ ယူဇနာတစ္ရာ (ေဝးကြာေသာ) အရပ္၌ ေနေစကာမူ သဒဿဒါတရားရွိေသာအမ်ဳိးသားသည္ ရိကၡာထုပ္ ေဆာင္၍ ေသာ္လည္း ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္သာတည္း၊ အသွ်င္ကူဋဒႏၲ သုိ႔ျဖစ္၍ အကြၽႏု္ပ္တုိ႔ အားလံုးပင္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ပါကုန္အံ့ ဟုျပန္ၾကား ေျပာဆုိကုန္၏။
မဟာဝိဇိတမင္း၏ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းအေၾကာင္း
ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ မ်ားစြာေသာ ပုဏၰားအေပါင္းႏွင့္အတူ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္)၌ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္စကား) ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏။
ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသား အခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိး၍ သင့္ရာ၌ ထုိင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆုိ ျပီးေသာ္ သင့္ရာ၌ ထုိင္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ အရပ္သုိ႔ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ သင့္ရာ၌ ထုိင္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ အမည္အႏြယ္ကုိ ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ ထုိင္၏။
ထုိင္ၿပီးလတ္ေသာ္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏ -
အသွ်င္ေဂါတမ ရဟန္းေဂါတမသည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ သိေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားဖူးပါ၏၊
အကြၽႏု္ပ္သည္ကား သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ မသိပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ရန္လည္း အလုိရွိပါ၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္ ေဂါတမသည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ ကုိအကြၽႏု္ပ္အား ေဟာေတာ္မူပါ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰား နာၾကားေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကား ေပအံ့ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏၊
အသွ်င္ေကာင္းပါၿပီဟု ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝန္ခံ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ပုဏၰား ေရွးအခါက မဟာဝိဇိတ မည္ေသာ မင္းသည္ ရွိ၏၊ (ထုိမင္းသည္) ျကြယ္ဝ၏၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ားစြာ ရွိ၏၊ ေရႊေငြ မ်ားစြာရွိ၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ အသံုးအေဆာင္ မ်ားစြာရွိ၏၊ ဥစၥာစပါး မ်ားစြာရွိ၏၊ ဘ႑ာ က်ီၾက ျပည့္၏။
ပုဏၰား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ တစ္ေယာက္တည္းေနစဥ္ ဤသုိ႔ အၾကံ ျဖစ္ေပၚ၏ - ငါသည္ ျပန္႔ေျပာေသာ လူ႔စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ရလ်က္ ရွိ၏၊ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေျမအဝန္းကုိ အုပ္စုိး၍ေန၏၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ယင္းသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္း သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏ ဟု အၾကံျဖစ္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိ ေခၚ၍ ဤစကားကုိ မိန္႔ဆုိ၏ -
ပုဏၰား ငါသည္ ဤသုိ့ အၾကံရသည္၊ ငါသည္ ျပန္႔ေျပာေသာ လူ႔စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ရလ်က္ ရွိ၏၊ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေျမ အဝန္းကုိ အုပ္စုိး၍ ေန၏၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ယင္းသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္းသည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏ဟု အၾကံျဖစ္၏။ပုဏၰား ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ရန္ အလုိရွိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္သည္ ငါ့ကုိ ဆံုးမ (ၫႊန္ၾကား) ပါေလာ့ ဟု မိန္႔ဆုိ၏။
ပုဏၰား ဤသုိ႔ မိန္႔ဆုိေသာ္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏- အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ရွိ၏၊ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိ၏၊ ရြာကုိဖ်က္ဆီး၏၊ နိဂံုးကုိ ဖ်က္ဆီး၏၊ ၿမိဳ႕ကုိဖ်က္ဆီး၏၊ ခရီးသြားတုိ႔ကုိ လုယက္၏။
အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ရွိေသာ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိေသာ ႏုိင္ငံ၌ အခြန္ အတုပ္ကုိေကာက္ပါက အသွ်င္မင္းသည္ မျပဳသင့္သည္ကုိ ျပဳသည္ျဖစ္၏၊ အသွ်င္မင္းက ဤသုိ႔ ၾကံရာ၏၊ ငါသည္ ဤခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ (ဒဏ္တပ္၍ ဥစၥာ) ဆံုးရွုံးေစျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ႔ရဲ႕ရွုတ္ခ်ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ (တုိင္းျပည္မွ) ႏွင္ထုတ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ဖယ္ရွားမည္ဟု ျဖစ္ရာ၏၊ (သုိ႔ရာတြင္) ဤနည္းျဖင့္ ဤခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ အျကြင္းမဲ႔ ဖယ္ရွားျခင္း မျဖစ္ႏုိင္ပါ၊ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲ ခံရသည္မွ ျကြင္းက်န္ေသာ ခုိးသူတုိ႔သည္ ေနာက္အခါ၌ မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိ ညႇဥ္းဆဲျကမည္သာ ျဖစ္၏၊ ယင္းခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ အျကြင္းမဲ႔ ဖယ္ရွားရန္ အတြက္ -
အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ လယ္ယာလုပ္သူ၊ ႏြားေမြးသူတုိ႔အား အသွ်င္မင္းသည္ မ်ဳိးရိကၡာကုိ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းပါ၊ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ ကုန္သြယ္သူကို အသွ်င္မင္းသည္ အရင္းအႏီွးကုိ ေထာက္ပံ့ ေပးကမ္းပါ၊ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကုိ အသွ်င္မင္းသည္ လခရိကၡာကုိ စီမံေပးပါ၊ (ဤသုိ႔ ျပဳသည္ရွိေသာ္) နိုင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔ သည္ မိမိတုိ႔ အလုပ္အကုိင္ကို အားထုတ္ လုပ္ကိုင္ ေနျကသျဖင့္ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိ မညႇဥ္းဆဲ ျကပါ၊
အသွ်င္မင္းအတြက္ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္း မ်ားစြာ ရေစမည္၊ ႏုိင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းသျဖင့္ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသျဖင့္ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသား တုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ခ်စ္ခင္စြာ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစလ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ဘဲ ေနၾကရ သလို ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းက အခ်င္း ေကာင္းပါၿပီ ဟု ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ မိမိ၏ ႏုိင္ငံ၌ လယ္ယာလုပ္သူ၊ ႏြားေမြးသူတုိ႔အား မ်ဳိးရိကၡာကုိ ေထာက္ပံ့၏၊ ကုန္သြယ္သူတို့အား အရင္းအႏီွး ေထာက္ပံ့၏၊ မင္းမႈထမ္း တုိ႔ကုိ လခရိကၡာကုိ စီမံေပး၏၊ (ဤသုိ႔ ျပဳသျဖင့္) နိုင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔ သည္ မိမိတုိ႔ အလုပ္အကုိင္ကို အားထုတ္ လုပ္ကိုင္ ေနျကသျဖင့္ ႏုိင္ငံကုိ မညႇဥ္းဆဲ ျက၊ မင္းအတြက္ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္း မ်ားစြာ ရ၏၊ ႏုိင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းသျဖင့္ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသျဖင့္ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသား တုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ခ်စ္ခင္စြာ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစလ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ဘဲ ေနၾကရ သလို ျဖစ္၏။
ပုဏၰား ထုိအခါ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိ ေခၚ၍ ဤစကားကုိ မိန္႔ဆုိ၏ -
အခ်င္း သင္၏ အစီအရင္ကုိ ယူ၍ ငါသည္ ထုိခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ပါၿပီ၊ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္းမ်ားစြာ ရျပီ၊ ႏုိင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းသျဖင့္ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသျဖင့္ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသား တုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ခ်စ္ခင္စြာ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစလ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ဘဲ ေနၾကရ သလို ျဖစ္၏။
ပုဏၰား ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္လုိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြား ခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္သည္ ငါ့ကုိ ဆံုးမ (ၫႊန္ၾကား) ပါ ဟု မိန္႔ဆုိ၏။
အဂဿငါေလးပါး
အသွ်င္မင္း ( ႏုိင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန) အရံမင္း တုိ႔ကုိ ဤသုိ႔ တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ - အသွ်င္တုိ႔ ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္လုိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္တုိ႔သည္ ငါ့အား (ယဇ္ပူေဇာ္ရန္) သေဘာတူျကပါ ဟု တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
နိုင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကို တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
နိုင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰား သူေဌးတုိ့ကို တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံု ရွိေသာ သူျကြယ္တုိ့ကို တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
ပုဏၰား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ အခ်င္း ေကာင္းပါၿပီ ဟု ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ မိမိ၏ ႏုိင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္း၊ အမတ္ မင္းမႈထမ္း၊ ပုဏၰားသူေဌး၊ ဥစၥာအစုအပံု ရွိကုန္ေသာ သူျကြယ္ တုိ့ကို - အခ်င္းတုိ႔ ငါသည္ ယဇ္ႀကီး
ပူေဇာ္လုိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အခ်င္းတုိ႔သည္ ငါ့အား (ယဇ္ပူေဇာ္ရန္) သေဘာတူျကပါ ဟု တုိင္ပင္ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္မင္း ယစ္ပူေဇာ္ေတာ္မူပါ၊ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ သင့္ေသာ အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊ မင္းႀကီး ဟု ေလွ်ာက္ျက၏။
ဤ ေလးမ်ဳိးေသာ သေဘာတူ အသင္းအပင္းတုိ႔သည္ ထုိယဇ္၏ အရံအတားမ်ား ျဖစ္၏။
ယဇ္ ပူေဇာ္သူ၏ အဂၤါရွစ္ပါး
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ အဂၤါရွစ္ပါးနွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္မ်ဳိးရိုး သန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ။
(၂) အဆင္းလွ၏၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္း သဏဿဍာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္ တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏဿဓာရွိ၏။
(၃) ျကြယ္ဝ၏၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ားစြာ ရွိ၏၊ ေရႊေငြ မ်ားစြာရွိ၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ အသံုးအေဆာင္ မ်ားစြာရွိ၏၊ ဥစၥာစပါး မ်ားစြာရွိ၏၊ ဘ႑ာ က်ီၾက ျပည့္၏။
(၄) ဗုိလ္ပါအင္အား ရွိ၏၊ သစၥာရွိေသာ အမိန္႔ကုိ ရိုေသစြာ လုိက္နာေသာ အဂၤါေလးပါး ရွိေသာ စစ္သည္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ (စစ္သည္ဗိုလ္ပါ) အျခံအရံျဖင့္ ရန္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္လႊမ္းမုိးေနသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္၏။
(၅) သဒဿဓါတရားရွိ၏၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတတ္၏၊ (အျမတ္ကုိ ေပးတတ္ေသာ) အလွဴရွင္ျဖစ္၏၊ ရဟန္းပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔ အတြက္ မပိတ္ေသာ တံခါး ရွိ၏၊ ေရတြင္း သဖြယ္ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳ၏။
(၆) အၾကားအျမင္မ်ား၏။
(၇) စကားတို့၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သိ၏။
(၈) ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ ၾကံဆနိုင္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ဤ အဂၤါရွစ္ပါးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း သည္လည္း ထုိယဇ္၏ အရံအတားမ်ား ျဖစ္ၾက၏၊
အဂၤါေလးပါး
(ထို႔ျပင္) ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ အဂၤါေလးပါးနွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္မ်ဳိးရိုး သန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ။
(၂) ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ ရြတ္ဆုိတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ (နိဃ႑ဳ) က်မ္း၊ အလကၤာ (ကဋဳဘ) က်မ္း၊ သဒဿဒါ (အကၡရပၸေဘဒ) က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသ က်မ္းႏွင့္တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကုိ တတ္၏၊ ဗ်ာကရုဏ္းက်မ္းကုိ တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတုိ႔၌ အျကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။
(၃) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၄) ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမ ေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ဤ အဂၤါေလးပါးနွင့္ ျပည့္စံုျခင္း သည္လည္း ထုိယဇ္၏ အရံအတားမ်ား ျဖစ္ၾက၏။
စိတ္ထား သုံးပါး
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးစြာပင္လွ်င္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔ကုိ ၫႊန္ၾကား၏ -
(၁) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ရန္ ၾကံစည္ေတာင့္တေနေသာ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းသည္ ငါ၏
စည္းစိမ္မ်ားစြာ ကုန္ခန္းလိမ့္မည္ ဟု ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိ ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
(၂) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းသည္ ငါ၏
စည္းစိမ္မ်ားစြာ ကုန္ခန္းသည္ ဟု ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိ ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
(၃) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ၿပီးေသာ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းသည္ ငါ၏
စည္းစိမ္မ်ားစြာ ကုန္ခန္းခဲ့သည္ ဟု ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိ ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
ပုဏၰား ဤသံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔ကုိ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ၫႊန္ၾကား၏။
ဆယ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤဆယ္ပါးေသာ အျခင္းအရာတုိ႔ျဖင့္ အလွဴခံတုိ႔အေပၚ၌ (ျဖစ္တတ္ေသာ) ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးက ပင္လွ်င္ ပယ္ေဖ်ာက္၏ -
(၁) အသွ်င္၏ ယဇ္ပြဲသုိ႔ အသက္ကုိ သတ္ေလ့ရွိသူ၊ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္သူတုိ႔သည္ လာျကမည္၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အသက္ကုိ သတ္ေလ့ရွိ ပါက ထုိသူတုိ႔သာ (မေကာင္းက်ဳိး ျဖစ္မည္)၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ သူတုိ႔ကုိ အာရုံျပဳ၍ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ စိတ္ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၂) ခုိးယူေလ့ရွိသူ၊ ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူ။
(၃) ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရိွေသာ သူ၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူ။
(၄) မဟုတ္မမွန္ေျပာေလ့ရွိေသာသူ၊ မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူ။
(၅) ကုန္းစကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူ၊ ကုန္းစကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူ။
(၆) ရုန့္ၾကမ္းေသာ စကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူ၊ ရုန္႔ၾကမ္းေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူ။
(၇) ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာေလ့ရွိသူ၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္သူ။
(၈) လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း အဘိဇၥ်ာ ရွိသူ၊ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း အဘိဇၥ်ာ မရွိသူ။
(၉) ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္ရွိသူ၊ ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္မရွိသူ။
(၁ဝ) မွားေသာ အယူရွိသူ၊ မွန္ေသာ အယူရွိသူ။
အေၾကာင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲ ျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤအေျကာင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) ေကာင္းစြာ ျပ၏၊ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထက္သန္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ရႊင္လန္းေစ၏ -
(၁) ယဇ္ပူေဇာ္ဆဲ အသွ်င္မင္းအား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ (မင္း) သည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔ေသာ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏ ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိတန္ရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) အသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရား သျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ႏုိင္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကား အသွ်င္မင္းသည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔ကုိ တုိင္ပင္ၿပီး ျဖစ္ပါ၏။
ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္း သိပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၂) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္။
(၃) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔ကုိ။
(၄) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူျကြယ္တုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္၊
(၅) မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ(မင္း) သည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ့မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ မရွိ၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္ တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း မရွိ၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ခံရ၏၊ အကဲ႔ရဲ႕ ခံရ၏၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏- ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္း အသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ၊ အသွ်င္မင္းသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိပါ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း ရွိပါ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္း သိပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၆) မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ(မင္း) သည္ အဆင္းမလွ၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ မရွိ၊ ၾကည္ညဳိ ဖြယ္ မရွိ၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္း သဏဿဍန္ႏွင့္ မျပည့္စံု၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္း မရွိ၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္မရွိ၊ မခံ့ညား ေသးသိမ္ေသာကုိယ္ခႏဿဓာ ရွိ၏။
(၇) မျကြယ္ဝ၊ ဥစၥာမ်ားစြာ မရွိ၊ စည္းစိမ္ မရွိ၊ ေရႊေငြမ်ားစြာ မရွိ၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ မရွိ၊ ဥစၥာစပါး မ်ားစြာ မရွိ၊ ဘ႑ာတုိက္ က်ီၾကမျပည့္။
(၈) ဗုိလ္ပါအင္အား မရွိ၊ သစၥာရွိေသာ၊ အမိန္႔ကုိ ရိုေသစြာ လုိက္နာေသာ အဂၤါေလးပါး ရွိေသာ စစ္သည္ႏွင့္လည္း မျပည့္စံု၊ (စစ္သည္ဗိုလ္ပါ) အျခံအရံျဖင့္ ရန္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္လႊမ္းမုိးေန သကဲ႔သုိ႔လည္း မျဖစ္။
(၉) သဒဿဓါတရားလည္း မရွိ၊ မေပးကမ္း မစြန္႔ၾကဲတတ္၊ (အျမတ္ကုိ ေပးတတ္ေသာ) အလွဴ ရွင္ လည္းမဟုတ္၊ ရဟန္း ပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔အတြက္ မပိတ္ေသာ တံခါးရွိသည္လည္း မဟုတ္၊ ေရတြင္း သဖြယ္ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳသည္လည္း မဟုတ္။
(၁ဝ) အၾကားအျမင္မမ်ား။
(၁၁) စကားတို့၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိ။
(၈) ပညာမရွိ၊ မလိမၼာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္မရွိ၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ မၾကံဆနိုင္။
ထုိသုိ့ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္၏ ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံု တစ္ေယာက္သည္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔ အသွ်င္မင္း အား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ ေျပာဆုိသူ မျဖစ္ပါ၊ အသွ်င္မင္းသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ ၾကံဆနိုင္၏။
(၁၃) မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ ပုဏၰားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ့မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ မရွိ၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္ တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း မရွိ၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ခံရ၏၊ အကဲ႔ရဲ႕ ခံရ၏၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏- ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ၊ အသွ်င္မင္း၏ ပုေရာဟိတ္ ပုဏဿဏားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိပါ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း ရွိပါ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္း သိပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၁၄) ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ ပုဏၰားသည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ မရြတ္ဆုိတတ္၊ ေဝဒက်မ္း တုိ႔ကုိ မေဆာင္၊ အဘိဓာန္ (နိဃ႑ဳ) က်မ္း၊ အလကၤာ (ေကဋဳဘ) က်မ္း၊ သဒဿဒါ (အကၡရပၸေဘဒ) က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသ က်မ္းႏွင့္တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ မေရာက္၊ ပဒက်မ္းကုိမတတ္၊ ဗ်ာကရုဏ္း က်မ္းကုိ မတတ္၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသ လကၡဏာက်မ္းတုိ႔၌ အျကြင္းမဲ႔ မတတ္ေျမာက္။
(၁၅) ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ သီလလည္း မရွိ၊ တုိးပြါးၿပီးေသာ သီလလည္း မရွိ၊ တုိးပြါး ၿပီးေသာ သီလႏွင့္ မျပည့္စံု။
(၁၆) ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ပညာလည္း မရွိ၊ မလိမၼာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း မရွိ၊ ယဇ္ေယာက္မ ကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမေသာ္၊ ဒုတိယ မျဖစ္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏ ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ။ အသွ်င္မင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏။ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမေသာ္၊ ဒုတိယ ျဖစ္ပါ၏။
ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီးပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္းသည္ သိပါေလာ့၊ အသွ်င္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါ၊ အသွ်င္ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
ဤသုိ႔ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤတစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) ေကာင္းစြာ ျပ၏၊ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထက္သန္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ရႊင္လန္းေစ၏။
ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲ၌ ႏြားတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ဆိတ္ႏွင့္ သုိးတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ၾကက္ ဝက္တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ သတၱဝါ အမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ယဇ္တုိင္ (ျပုလုပ္ရန္) သစ္ပင္တုိ႔ကုိ မခုတ္ျဖတ္ရ၊ ယဇ္အခင္း (ျပုလုပ္ရန္) သမန္းျမက္ တုိ႔ကုိလည္း မရိတ္ရ၊ ထုိ (မဟာဝိဇိတမင္း)၏ ကြၽန္အေစအပါး အမႈလုပ္တုိ႔သည္လည္း တုတ္ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေသာေၾကာင့္ ေဘးျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိလ်က္ အမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ျက၊ အလုိရွိသူတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ၾကရ၏၊ အလုိမရွိသူတုိ႔သည္ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ အလုိရွိေသာ အမႈကုိသာ ျပဳလုပ္ ၾကရ၏၊ အလုိမရွိေသာ အမႈကုိ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲကို ေထာပတ္ ဆီ ဆီဦး ႏုိ႔ဓမ္း ပ်ား တင္လဲျဖင့္သာ ေပးလွူ၏။
ထုိအခါ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူျကြယ္တုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ဥစၥာမ်ားစြာကုိ ယူလ်က္ မဟာဝိဇိတမင္းအား - မင္းျမတ္ မင္းျမတ္ကုိသာ ရည္ရြယ္၍ ဤဥစၥာတို့ကုိ ေဆာင္ခဲ႔ပါ၏၊ မင္းျမတ္သည္ ထုိ (ဥစၥာ) ကုိ ခံယူေတာ္မူပါ- ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
အခ်င္းတုိ႔ (ငါ)အလုိမရွိပါ၊ တရားေသာ အခြန္အတုတ္ျဖင့္ စုေဆာင္းထားေသာ ဤငါ့ဥစၥာသည္လည္း မ်ားလွ၏၊ ထုိ (သင္တုိ႔၏ဥစၥာ) သည္လည္း သင္တုိ႔၏ (ဥစၥာပင္) ျဖစ္ပါေစ၊ ဤ (ငါ့ဥစၥာ) မွလည္း ထပ္၍ ယူကုန္ဦးေလာ့ ဟု မိန္႔၏။
ဤသုိ႔ မဟာဝိဇိတမင္းက ျငင္းပယ္လုိက္သည္ရွိေသာ္ ထုိသူတုိ႔သည္ တစ္ခုေသာ ေနရာသုိ႔ ဖဲသြားၾကၿပီးလွ်င္ - ဤဥစၥာတုိ႔ကို မိမိတုိ႔အိမ္သုိ႔ ျပန္၍ ယူေဆာင္ရန္ မသင့္၊ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ယခုငါတုိ႔သည္ ထုိမင္းသုိ႔ အတုလုိက္၍ ယဇ္ပူေဇာ္ကုန္အံ့ - ဟု ညီညြတ္စြာ ၾကံစည္ ဆံုးျဖတ္ျက၏။
ထုိအခါ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ အေရွ႕မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲ တုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ ေတာင္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ အေနာက္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန သူေဌးသူျကြယ္တုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ ေျမာက္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏။
ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲ၌ ႏြားတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ဆိတ္ႏွင့္ သုိးတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ၾကက္ ဝက္တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ သတၱဝါ အမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ယဇ္တုိင္ (ျပုလုပ္ရန္) သစ္ပင္တုိ႔ကုိ မခုတ္ျဖတ္ရ၊ ယဇ္အခင္း (ျပုလုပ္ရန္) သမန္းျမက္ တုိ႔ကုိလည္း မရိတ္ရ၊ ထုိ (မဟာဝိဇိတမင္း)၏ ကြၽန္အေစအပါး အမႈလုပ္တုိ႔သည္လည္း တုတ္ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေသာေၾကာင့္ ေဘးျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိလ်က္ အမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ျက၊ အလုိရွိသူတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ၾကရ၏၊ အလုိမရွိသူတုိ႔သည္ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ အလုိရွိေသာ အမႈကုိသာ ျပဳလုပ္ ၾကရ၏၊ အလုိမရွိေသာ အမႈကုိ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲကို ေထာပတ္ ဆီ ဆီဦး ႏုိ႔ဓမ္း ပ်ား တင္လဲျဖင့္သာ ေပးလွူ၏။
ဤ သုိ႔လွ်င္ ေလးမ်ဳိးေသာ သေဘာတူ အသင္းအပင္းတုိ႔ လည္းေကာင္း၊ မဟာဝိဇိတမင္း၌ ျပည့္စံု ေသာ ရွစ္ပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား၌ ျပည့္စံုေသာ ေလးပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ လည္းေကာင္း၊ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔ လည္းေကာင္း ပုဏၰား ဤ (အလံုးစံုပါဝင္ေသာ ယဇ္) ကုိ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိေသာ ယဇ္၏ျပည့္စံုျခင္း ဟုဆုိအပ္၏ ဟူ၍ (ေဟာၾကား ေတာ္မူ၏)။
ဤသုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ္ ထုိပုဏၰားတုိ့သည္ ျပင္းျပက်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္ ပဲ႔တင္ထပ္မွ် (ဤသုိ႔) ေျပာဆုိၾကကုန္၏ - ေၾသာ္ အံ့ဖြယ္ေကာင္းေသာ ယဇ္ပြဲပါေပတကား၊ ေၾသာ္ အံ့ဖြယ္ ေကာင္းသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ပြဲပါေပတကား- ဟု ေျပာဆုိၾကကုန္၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ကား ဆိတ္ဆိတ္သာလွ်င္ ထုိင္ေန၏၊ ထုိအခါ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰား ကုိ - အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္းေသာ စကား အေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေကာင္းခ်ီး မေခၚသနည္း- ဟု ဆုိၾကကုန္၏။
အသွ်င္တုိ႔ ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္းေသာ စကားအေနျဖင့္ ေကာင္းခ်ီးမေခၚသည္ မဟုတ္ပါ၊ အၾကင္သူသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္း ေသာ စကားအေနျဖင့္ ေကာင္းခ်ီး မေခၚျငားအံ၊ ထုိသူ၏ ဦးေခါင္းေသာ္လည္း ျပတ္က်ေလရာ၏၊ အသွ်င္တုိ႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ငါသည္ ဤသုိ႔ စဥ္းစားေနပါ၏ -ရဟန္းေဂါတမသည္ - ဤသုိ႔ ငါၾကားဖူး၏- ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း -ဤသုိ႔ ျဖစ္ထုိက္၏- ဟူ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း မဆုိ -ထုိအခါ၌ ဤသုိ႔ျဖစ္ဖူး၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အျခင္းအရာ ျဖစ္ဖူး၏ ဟူ၍သာလွ်င္ ဆုိေခ်၏။ အခ်င္းတုိ႔ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ဤသုိ႔ ေတြးထင္မိ၏ -ရဟန္းေဂါတမသည္ ထုိစဥ္အခါ၌ ယဇ္၏အရွင္ျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္း ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထုိယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကားေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ေသာ္လည္းေကာင္း
ျဖစ္တန္ရာ၏ ဟူ၍ ငါထင္မိ၏- ဟု (ျပန္ေျပာၿပီးလွ်င္) -
အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာယဇ္ကုိ ပူေဇာ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကား၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏဿဓာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ခဲ႔သည္ကုိ အမွတ္ရ ပါသေလာ ဟု (ျမတ္စြာဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္၏)။
ပုဏၰား ဤသုိ႔ေသာ ယဇ္ကုိ ပူေဇာ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကား၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ခႏဿဓာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ခဲ႔သည္ကုိ ငါအမွတ္ရ ပါ၏၊ ထုိစဥ္အခါ၌ ငါသည္ ထုိယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကားေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ျဖစ္ခဲ႔ေပ၏။
=== ၅ - ကူဋဒႏၲသုတ္ ===
ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔အေၾကာင္း
တစ္ခါက ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာ ၅ဝဝ နွင့္အတူ မဂဓတုိင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္ေသာ္ ခါဏုမတ အမည္ ရွိေသာ ပုဏၰားရြာသုိ႔ ေရာက္၍ ထုိရြာအနီး အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္က ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ လူစည္ကားေသာ၊ ကြၽဲ ႏြား စသည္ေပါမ်ားေသာ၊ ျမက္ ထင္း ေရတုိ႔ ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ၊ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည္စံုေသာ၊ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ၊ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းက ဆုလာဘ္အျဖစ္ အပုိင္စားေပးထားေသာ ခါဏုမတရြာကုိ အုပ္ခ်ဳပ္၍ေန၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ စီရင္လ်က္ ရွိ၏၊ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ နြားလား ခုနစ္ရာ၊ ႏြားထီးငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ႏြားမငယ္ ခုနစ္ရာ၊ ဆိတ္ ခုနစ္ရာ၊ သုိး ခုနစ္ရာ၊ ယဇ္တုိင္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ထား၏။
ခါဏုမတ ရြာသားတုိ႔သည္ ဤသုိ႔ ၾကားသိေလကုန္၏ -
သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္ မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ မဂဓတုိင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ ခါဏုမတရြာသုိ့ ေရာက္ေတာ္မူ၍ ထုိရြာ၏ အနီး အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေန ေတာ္မူ၏။
ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းသတင္းသည္ ဤသို့ ေက်ာ္ေစာ၏ -
ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထုိက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊
(အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊
ေလာကကုိ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဆံုးမထုိက္သူကုိ ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ႔ပုဂဿဂိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊
နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊
သစၥာေလးပါး တရားတုိ႔ကုိ သိေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း ဗုဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဘုန္းတန္ခုိး ႀကီးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ ဟု ပ်ံ့နွံ့ေန၏။
ထုိ (အသွ်င္ေဂါတမ)သည္ နတ္၊ မာရ္နတ္၊ ျဗဟၼာတို့နွင့္ တကြေသာ ဤေလာက ကုိ လည္းေကာင္း၊ သမဏျဗာဟၼဏ၊ မင္း၊ လူတို့နွင့္တကြေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ လည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊
ထုိ (အသွ်င္ေဂါတမ) သည္ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး ေကာင္းေသာ၊ အနက္ႏွင့္ ျပည္စံုေသာ၊ သဒဿဒါနွင့္ ျပည့္စံုေသာ တရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏၊ အလံုးစံု ျပည့္စံု စင္ၾကယ္ေသာ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ ျပေတာ္မူ၏။ ထုိသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ရဟႏၲာ (ပုဂဿဂိုလ္) တုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏ ဟု ၾကားသိျက၏။
ထုိစဥ္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔သည္ ရြာမွ အစုလုိက္ အအုပ္လုိက္ ထြက္ၾကၿပီး တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကာ အမၺလ႒ိကာ(ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ သြားျက၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ေန႔အခ်ိန္ ေလ်ာင္းစက္လ်က္ ရွိ၏၊ ထုိ ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ ရြာမွ အစုလုိက္ အအုပ္လုိက္ ထြက္ၾကၿပီး တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကာ အမၺလ႒ိကာ(ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ သြားျကေသာ ခါဏုမတရြာမွ ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔ကုိ ျမင္ေသာ္ အတုိင္ပင္ခံ အမတ္အား (ဤသုိ႔) ေမး၏ - အမတ္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔သည္ ရြာမွ အစုလုိက္ အအုပ္လုိက္ ထြက္ၾကၿပီး တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကာ အမၺလ႒ိကာ(ဥယ်ာဥ္) ဆီသုိ႔ အဘယ့္ေၾကာင့္ သြားျက သနည္း ဟု ေမး၏။
အသွ်င္ သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္ မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ မဂဓတုိင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ ခါဏုမတရြာသုိ့ ေရာက္ေတာ္မူ၍ ထုိရြာ၏ အနီး အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေန ေတာ္မူ၏။
ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းသတင္းသည္ ဤသို့ ေက်ာ္ေစာ၏ -
ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထုိက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊
(အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊
ေလာကကုိ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဆံုးမထုိက္သူကုိ ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ႔ပုဂဿဂိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊
နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊
သစၥာေလးပါး တရားတုိ႔ကုိ သိေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း ဗုဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဘုန္းတန္ခုိး ႀကီးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ ဟု ပ်ံ့နွံ့ေန၏။
ထုိသူတုိ႔သည္ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ သြားေနျကပါ၏ဟု အတုိင္ပင္ခံအမတ္ကျပန္ၾကား၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰား၏ စိတ္တြင္ ရဟန္း ေဂါတမသည္ စိတ္ထား သုံးမ်ိုးနွင့္ အရံအတား တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ သိ၏ဟု ငါ ၾကားဖူး၏၊ ငါသည္ကား စိတ္ထား သုံးမ်ိုးနွင့္ အရံအတား တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိမသိ၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ရန္လည္းအလုိရွိ၏၊ ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ စိတ္ထား သုံးမ်ိုးနွင့္ အရံအတား တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ ေမးရမူ ေကာင္းေလစြ ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ အတုိင္ပင္ခံ အမတ္အား (ဤသုိ႔) မိန္႔၏ - အမတ္ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔ကို အသွ်င္တုိ႔ ဆုိင္းငံ့ၾကပါဦး၊ ကူဋဒႏၲပုဏၰား သည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ပါလိမ့္မည္ ဟု ကူဋဒႏၲပုဏၰားက မွာၾကား လုိက္ပါသည္ ဟူ၍ ေျပာၾကားေခ်ေလာ့ ဟု မိန္႔၏။
အသွ်င္ေကာင္းပါၿပီဟု ထုိအမတ္သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္အ မ်ဳိးသားတုိ႔ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတုိ႔အား ဤစကားကုိ ေျပာဆုိ၏ -
အသွ်င္တုိ႔ ဆုိင္းငံ့ၾကပါဦး၊ ကူဋဒႏၲပုဏၰား သည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ပါလိမ့္မည္ ဟု ကူဋဒႏၲပုဏၰားက မွာၾကားလုိက္ပါသည္ ဟူ၍ ေျပာဆုိ၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰား
ထုိစဥ္အခါ၌ ရာေပါင္းမ်ားစြာကုန္ေသာ ပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰား၏ ယဇ္ႀကီးကုိ ခံစားရန္ အလုိ႔ငွါ ခါဏုမတရြာ၌ တည္းခုိေနကုန္၏၊ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္မည္ကို ၾကားျက၏။ထုိ ပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္မည္ ဟူသည္ မွန္ပါသလား ဟု ေမး၏။
အခ်င္းတုိ႔ မွန္ပါ၏၊ ငါသည္လည္း ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ သြားမည္ဟု ၾကံပါ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ပါနွင့္၊ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ခ်ဥ္းကပ္ပါကအသွ်င္ကူဋဒႏၲ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ ဆုတ္ယုတ္၍၊ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ တုိးပြါးပါလိမ့္မည္။ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမ သည္သာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ အမိအဖ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ၊ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမ သည္သာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ျကြယ္ဝ၏၊ ဥစၥာမ်ားစြာရွိ၏၊ စည္းစိမ္ျကီးစြာရွိ၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ရွိ၏၊ မ်ားေသာ ေရႊေငြရွိ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ ရြတ္ဆုိတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ နိဃ႑ဳက်မ္း၊ အလကၤာ ကဋဳဘ က်မ္း၊ သဒဿဒါ အကၡရပၸေဘဒ က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသက်မ္းႏွင့္ တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္း( ေဝဒက်မ္းလာ ပုဒ္ရင္းတုိ႔ကုိ ထုတ္ႏုတ္စီစဥ္ျပေသာက်မ္း)ကုိ တတ္၏၊ ဗ်ာကရုဏ္းက်မ္း(ဓာတ္၊ ပစၥည္း၊ ဝိဘတ္တုိ႔ျဖင့္ ေဝဖန္၍ ပုဒ္တုိ႔၏ ၿပီးစီးပံုကုိ ျပေသာက်မ္း)ကုိ တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း (မ်က္ျမင္ေလာက အေၾကာင္းအရာကုိသာ ျပေသာ ရုပ္ဝါဒက်မ္း စာရ္ဗာကဆရာ၏ ရုပ္ဝါဒ) မဟာပုရိသ လကၡဏာ က်မ္းတုိ႔၌ အျကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။
အသွ်င္ ကူဋဒႏၲသည္ အဆင္းလွ၏၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္း သဏဿဍန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏဿဓာရွိ၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ကား သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ေကာင္းေသာ စကားရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ ျမြက္ဆုိသံရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းေသာ အျပစ္ကင္းေသာ အဓိပၸါယ္သိလြယ္ေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ မ်ားစြာေသာ သူတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာျဖစ္၏၊ လုလင္သံုးရာ တုိ႔အား ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ပုိ႔ခ်၏၊ အရပ္ေဒသ ဇနပုဒ္တုိ႔မွ လုလင္မ်ားစြာသည္ အသွ်င္ကူဋဒႏၲ ထံ၌ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ သင္ရန္ လာျက၏။
အသွ်င္ ကူဋဒႏၲသည္ အုိမင္း၏၊ အသက္ ႀကီး၏၊ အရြယ္ ရင့္၏၊ ေရွးမီ၏၊ အဆံုးအရြယ္သုိ့ ေရာက္လ်က္ရွိ၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အသက္ ငယ္သူလည္း ျဖစ္၏၊ ရဟန္းငယ္လည္း ျဖစ္၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ အရိုအေသ ျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။
အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားသည္ အရိုအေသ ျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။
အသွ်င္ ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ လူစည္ကားေသာ၊ ကြၽဲ ႏြား စသည္ေပါမ်ားေသာ၊ ျမက္ ထင္း ေရတုိ႔ ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ၊ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည္စံုေသာ၊ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ေသာ၊ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယ မည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းက ဆုလာဘ္အျဖစ္ အပုိင္စားေပးထားေသာ ခါဏုမတရြာကုိ အုပ္ခ်ဳပ္၍ေန၏။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္သာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ထုိက္ပါ၏ ဟု ဆုိျက၏။
ျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ခ်ီးက်ဴးျခင္း
ဤသုိ႔ ဆုိကုန္ေသာ္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ထုိပုဏၰားတုိ႔အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏ -
အခ်င္းတုိ႔ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ငါ၏စကားကုိလည္း နားေထာင္ၾကပါဦး၊ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏၊ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကား ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ ထုိက္ပါ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာစကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕မခံရ။ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေဂါတမသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္ တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ၊ ဤေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိ အသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏။
ရဟန္းေဂါတမသည္ -
မ်ားျပားေသာ ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းကုိ ပယ္စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳ ခဲ့၏။
ေျမေအာက္၌လည္း ထားေသာ ေျမေပၚ၌လည္း ထားေသာ မ်ားစြာေသာ ေရႊေငြကုိ ပယ္စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။
ငယ္ရြယ္ ပ်ိဳမ်စ္သည္ ျဖစ္လ်က္ ေကာင္းစြာမည္းနက္ေသာ ဆံပင္ရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ပဌမအရြယ္ ဟူေသာ ေကာင္းေသာ အရြယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္လ်က္ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။
အမိ အဖတုိ႔ သေဘာမတူၾကသျဖင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိယုိကုန္စဥ္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကုိ ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆုိးအဝတ္တုိ႔ကုိ ဝတ္၍ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။
အဆင္းလွ၏၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္းသဏဿဍာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏဿဓာ ရွိ၏။
သီလရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ သီလရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ သီလ ရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ေကာင္းေသာ စကားရွိ၏၊ ေကာင္းေသာ ျမြက္ဆုိသံရွိ၏၊ ယဥ္ေက်းေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းေသာ အျပစ္ကင္းေသာ အဓိပၸါယ္ သိလြယ္ေသာ စကားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
မ်ားစြာေသာ သူတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္၏၊ ဆရာ့ဆရာ ျဖစ္၏။
ကာမဂုဏ္၌ တပ္မက္ျခင္း ကုန္ခန္းၿပီးျဖစ္၏၊ လွ်ပ္ေပၚျခင္း ကင္း၏။
ကံကုိ ယံုၾကည္ေသာ၊ အေၾကာင္းကုိ ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒရွိ၏၊ ပုဏၰားပရိသတ္၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိသာလွ်င္ ေရွးရွု၏။
မင္းမ်ဳိးစဥ္ဆက္ မပ်က္ေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။
မ်ားေသာ ဥစၥာရွိေသာ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိေသာ ျကြယ္ဝေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းခဲ့ျပဳ၏။
တစ္ပါးေသာ တုိင္းႏုိင္ငံ တစ္ပါးေသာ ဇနပုဒ္တုိ႔မွ လူတုိ႔သည္ ျပႆနာ ေမးအံ့ေသာငွါ ရဟန္းေဂါတမထံသုိ႔ လာကုန္၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ နတ္တုိ႔သည္ အသက္ႏွင္း၍ကုိးကြယ္ကုန္၏။
ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းသတင္းသည္ ဤသို့ ေက်ာ္ေစာ၏ -
ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထုိက္ေသာေၾကာင့္ အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊
(အလံုးစံုေသာတရားတုိ႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ သုဂတ မည္ေတာ္မူ၏၊
ေလာကကုိ သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဆံုးမထုိက္သူကုိ ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ႔ပုဂဿဂိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ မည္ေတာ္မူ၏၊
နတ္လူတုိ႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ မည္ေတာ္မူ၏၊
သစၥာေလးပါး တရားတုိ႔ကုိ သိေစေတာ္မူေသာေၾကာင့္လည္း ဗုဒဿဓ မည္ေတာ္မူ၏၊
ဘုန္းတန္ခုိး ႀကီးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ ဟု ပ်ံ့နွံ့ေန၏။
သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ေယာက်္ားျမတ္လကၡဏာ တုိ႔ႏွင့္ျပည့္စံု၏။
လာေလာ့၊ ေကာင္းေသာ လာျခင္းတည္း ဟုဆုိေလ့ရွိ၏၊ ႏူးညံ့ေသာ စကားရွိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ နွုတ္ဆက္တတ္၏၊ ရႊင္လန္းေသာ မ်က္ႏွာရွိ၏၊ ေပါ့ပါးေသာ ႏႈတ္ရွိ၏၊ ေရွးဦးစြာ ဆုိေလ့ရွိ၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ ပရိသတ္ေလးပါးတုိ႔သည္ အရိုအေသျပဳကုန္၏၊ အေလးျပဳ ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးကုန္၏၊ ပူေဇာ္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္ကုန္၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ မ်ားစြာေသာ နတ္လူတုိ႔သည္ အလြန္ၾကည္ညိဳ ကုန္၏။
ရြာနိဂံုး၌ ေနေသာ္ လူတုိ႔ကုိ ဘီလူးတုိ႔သည္ မညႇဥ္းဆဲကုန္။
သံဃာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ ဂုိဏ္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ၊ ဂုိဏ္းဆရာ လည္းျဖစ္ေသာ၊ ရဟန္းေဂါတမကုိ အယူဝါဒ တည္ေထာင္သူတုိ႔တြင္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆုိအပ္၏၊ အခ်င္းတုိ႔ အေၾကာင္းမူကား ရဟန္းေဂါတမ၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ ထုိအယူဝါဒ တည္ေထာင္သူ သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ေက်ာ္ေစာျခင္းကဲ႔သုိ႔ ထုိထုိ ဤဤ အေၾကာင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚသည္ မဟုတ္၊ အမွန္အားျဖင့္ အတုမရွိ ေသာ အသိဉာဏ္ (ဝိဇၨာ) အက်င့္ (စရဏ) ႏွင့္ျပည့္စံု၍ သာလွ်င္ျဖစ္ေပၚ၏။
ရဟန္းေဂါတမကုိ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ သား မယား ပရိသတ္ အမတ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကုိးကြယ္၏။ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ သား မယား ပရိသတ္ အမတ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကုိးကြယ္၏။ ေပါကၡရသာတိပုဏၰားသည္ သား မယား ပရိသတ္အမတ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ အသက္ႏွင္း၍ ကုိးကြယ္၏။ မဂဓတုိင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ အရိုအေသျပဳ၏၊ အေလးျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ အရိုအေသျပဳ၏၊ အေလး ျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားသည္ အရိုအေသျပဳ၏၊ အေလး ျပဳ၏၊ ျမတ္ႏုိး၏၊ ပူေဇာ္၏၊ တုပ္ဝပ္၏။
ခါဏုမတရြာသုိ႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ခါဏုမတရြာ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ အခ်င္းတုိ႔ သမဏျဗာဟၼဏ တုိ႔သည္ ငါတုိ႔၏ ရြာနယ္သုိ႔ လာကုန္၏၊ ထုိ (သမဏျဗာဟၼဏ) တုိ႔သည္ ဧည့္သည္မ်ား ျဖစ္ကုန္၏၊ ဧည့္သည္တုိ႔ကုိ ငါတုိ႔သည္ အရိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးသင့္ကုန္၏၊ ပူေဇာ္သင့္ ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္ သင့္ကုန္၏၊ အၾကင္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းေဂါတမသည္ ခါဏုမတရြာသုိ႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၍ ခါဏုမတရြာ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္) ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါတုိ႔၏ ဧည့္သည္ေတာ္ ျဖစ္ေပ၏၊ ဧည့္သည္ေတာ္ကုိ ငါတုိ႔သည္ အရိုအေသ ျပဳသင့္ကုန္၏၊ အေလးျပဳသင့္ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးသင့္ကုန္၏၊ ပူေဇာ္သင့္ကုန္၏၊ တုပ္ဝပ္သင့္ ကုန္၏၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ ငါတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ မခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါ၊ အမွန္ အားျဖင့္ ဆုိလွ်င္ ငါတုိ႔သည္သာ ထုိအသွ်င္ေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ထုိက္ပါကုန္၏။
အခ်င္းတုိ႔ ငါသည္ ထုိအသွ်င္ေဂါတမ၏ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တုိ႔ကုိသာ သိ၏၊ ထုိအသွ်င္ ေဂါတမသည္ကား ဤမွ်ေလာက္ေသာ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္သာ ျပည့္စံုသည္ မဟုတ္ေပ၊ အမွန္အားျဖင့္ ေသာ္ကား ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ အတုိင္းမသိေသာ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပ၏ဟု ဆုိ၏။
ဤသုိ႔ ဆုိေသာ္ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားအား ဤသုိ႔ ျပန္ၾကားေျပာဆုိကုန္၏ -
ရဟန္းေဂါတမ၏ဂုဏ္တုိ႔ကုိ ခ်ီးက်ဴးေသာ အသွ်င္ကူဋဒႏၲ၏ စကားအတုိင္းဆုိလွ်င္ ထုိအသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤမွ ယူဇနာတစ္ရာ (ေဝးကြာေသာ) အရပ္၌ ေနေစကာမူ သဒဿဒါတရားရွိေသာအမ်ဳိးသားသည္ ရိကၡာထုပ္ ေဆာင္၍ ေသာ္လည္း ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္သာတည္း၊ အသွ်င္ကူဋဒႏၲ သုိ႔ျဖစ္၍ အကြၽႏု္ပ္တုိ႔ အားလံုးပင္ ရဟန္းေဂါတမကုိ ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ပါကုန္အံ့ ဟုျပန္ၾကား ေျပာဆုိကုန္၏။
မဟာဝိဇိတမင္း၏ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းအေၾကာင္း
ကူဋဒႏၲ ပုဏၰားသည္ မ်ားစြာေသာ ပုဏၰားအေပါင္းႏွင့္အတူ အမၺလ႒ိကာ (ဥယ်ာဥ္)၌ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္စကား) ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏။
ခါဏုမတရြာေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသား အခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိး၍ သင့္ရာ၌ ထုိင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆုိ ျပီးေသာ္ သင့္ရာ၌ ထုိင္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ အရပ္သုိ႔ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ သင့္ရာ၌ ထုိင္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ အမည္အႏြယ္ကုိ ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏၊ အခ်ဳိ႕သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ ထုိင္၏။
ထုိင္ၿပီးလတ္ေသာ္ ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏ -
အသွ်င္ေဂါတမ ရဟန္းေဂါတမသည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ သိေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားဖူးပါ၏၊
အကြၽႏု္ပ္သည္ကား သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ကုိ မသိပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ရန္လည္း အလုိရွိပါ၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္ ေဂါတမသည္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ ကုိအကြၽႏု္ပ္အား ေဟာေတာ္မူပါ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰား နာၾကားေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကား ေပအံ့ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏၊
အသွ်င္ေကာင္းပါၿပီဟု ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝန္ခံ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ပုဏၰား ေရွးအခါက မဟာဝိဇိတ မည္ေသာ မင္းသည္ ရွိ၏၊ (ထုိမင္းသည္) ျကြယ္ဝ၏၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ားစြာ ရွိ၏၊ ေရႊေငြ မ်ားစြာရွိ၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ အသံုးအေဆာင္ မ်ားစြာရွိ၏၊ ဥစၥာစပါး မ်ားစြာရွိ၏၊ ဘ႑ာ က်ီၾက ျပည့္၏။
ပုဏၰား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ တစ္ေယာက္တည္းေနစဥ္ ဤသုိ႔ အၾကံ ျဖစ္ေပၚ၏ - ငါသည္ ျပန္႔ေျပာေသာ လူ႔စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ရလ်က္ ရွိ၏၊ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေျမအဝန္းကုိ အုပ္စုိး၍ေန၏၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ယင္းသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္း သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏ ဟု အၾကံျဖစ္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိ ေခၚ၍ ဤစကားကုိ မိန္႔ဆုိ၏ -
ပုဏၰား ငါသည္ ဤသုိ့ အၾကံရသည္၊ ငါသည္ ျပန္႔ေျပာေသာ လူ႔စည္းစိမ္တုိ႔ကုိ ရလ်က္ ရွိ၏၊ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေျမ အဝန္းကုိ အုပ္စုိး၍ ေန၏၊ ငါသည္ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ယင္းသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္းသည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏ဟု အၾကံျဖစ္၏။ပုဏၰား ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ရန္ အလုိရွိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္သည္ ငါ့ကုိ ဆံုးမ (ၫႊန္ၾကား) ပါေလာ့ ဟု မိန္႔ဆုိ၏။
ပုဏၰား ဤသုိ႔ မိန္႔ဆုိေသာ္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏- အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ရွိ၏၊ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိ၏၊ ရြာကုိဖ်က္ဆီး၏၊ နိဂံုးကုိ ဖ်က္ဆီး၏၊ ၿမိဳ႕ကုိဖ်က္ဆီး၏၊ ခရီးသြားတုိ႔ကုိ လုယက္၏။
အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ရွိေသာ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိေသာ ႏုိင္ငံ၌ အခြန္ အတုပ္ကုိေကာက္ပါက အသွ်င္မင္းသည္ မျပဳသင့္သည္ကုိ ျပဳသည္ျဖစ္၏၊ အသွ်င္မင္းက ဤသုိ႔ ၾကံရာ၏၊ ငါသည္ ဤခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ (ဒဏ္တပ္၍ ဥစၥာ) ဆံုးရွုံးေစျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ႔ရဲ႕ရွုတ္ခ်ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ (တုိင္းျပည္မွ) ႏွင္ထုတ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ဖယ္ရွားမည္ဟု ျဖစ္ရာ၏၊ (သုိ႔ရာတြင္) ဤနည္းျဖင့္ ဤခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ အျကြင္းမဲ႔ ဖယ္ရွားျခင္း မျဖစ္ႏုိင္ပါ၊ သတ္ျဖတ္ ညႇဥ္းဆဲ ခံရသည္မွ ျကြင္းက်န္ေသာ ခုိးသူတုိ႔သည္ ေနာက္အခါ၌ မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိ ညႇဥ္းဆဲျကမည္သာ ျဖစ္၏၊ ယင္းခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ အျကြင္းမဲ႔ ဖယ္ရွားရန္ အတြက္ -
အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ လယ္ယာလုပ္သူ၊ ႏြားေမြးသူတုိ႔အား အသွ်င္မင္းသည္ မ်ဳိးရိကၡာကုိ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းပါ၊ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ ကုန္သြယ္သူကို အသွ်င္မင္းသည္ အရင္းအႏီွးကုိ ေထာက္ပံ့ ေပးကမ္းပါ၊ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံ၌ မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကုိ အသွ်င္မင္းသည္ လခရိကၡာကုိ စီမံေပးပါ၊ (ဤသုိ႔ ျပဳသည္ရွိေသာ္) နိုင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔ သည္ မိမိတုိ႔ အလုပ္အကုိင္ကို အားထုတ္ လုပ္ကိုင္ ေနျကသျဖင့္ အသွ်င္မင္း၏ ႏုိင္ငံကုိ မညႇဥ္းဆဲ ျကပါ၊
အသွ်င္မင္းအတြက္ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္း မ်ားစြာ ရေစမည္၊ ႏုိင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းသျဖင့္ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသျဖင့္ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသား တုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ခ်စ္ခင္စြာ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစလ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ဘဲ ေနၾကရ သလို ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းက အခ်င္း ေကာင္းပါၿပီ ဟု ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ မိမိ၏ ႏုိင္ငံ၌ လယ္ယာလုပ္သူ၊ ႏြားေမြးသူတုိ႔အား မ်ဳိးရိကၡာကုိ ေထာက္ပံ့၏၊ ကုန္သြယ္သူတို့အား အရင္းအႏီွး ေထာက္ပံ့၏၊ မင္းမႈထမ္း တုိ႔ကုိ လခရိကၡာကုိ စီမံေပး၏၊ (ဤသုိ႔ ျပဳသျဖင့္) နိုင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားတုိ႔ သည္ မိမိတုိ႔ အလုပ္အကုိင္ကို အားထုတ္ လုပ္ကိုင္ ေနျကသျဖင့္ ႏုိင္ငံကုိ မညႇဥ္းဆဲ ျက၊ မင္းအတြက္ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္း မ်ားစြာ ရ၏၊ ႏုိင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းသျဖင့္ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသျဖင့္ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသား တုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ခ်စ္ခင္စြာ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစလ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ဘဲ ေနၾကရ သလို ျဖစ္၏။
ပုဏၰား ထုိအခါ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိ ေခၚ၍ ဤစကားကုိ မိန္႔ဆုိ၏ -
အခ်င္း သင္၏ အစီအရင္ကုိ ယူ၍ ငါသည္ ထုိခုိးသူ ဆူးေျငာင့္ကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ပါၿပီ၊ (ဥစၥာစပါး) အစုသည္လည္းမ်ားစြာ ရျပီ၊ ႏုိင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းသျဖင့္ (ခုိးသူ) ဆူးေျငာင့္ မရွိသျဖင့္ (ခုိးသူ) ႏွိပ္စက္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသား တုိ႔သည္လည္း (အခ်င္းခ်င္း) ခ်စ္ခင္စြာ သားသမီးတုိ႔ကုိ ရင္ခြင္၌ ကေစလ်က္ အိမ္တုိ႔ကုိ မပိတ္ဘဲ ေနၾကရ သလို ျဖစ္၏။
ပုဏၰား ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္လုိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြား ခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္သည္ ငါ့ကုိ ဆံုးမ (ၫႊန္ၾကား) ပါ ဟု မိန္႔ဆုိ၏။
အဂဿငါေလးပါး
အသွ်င္မင္း ( ႏုိင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန) အရံမင္း တုိ႔ကုိ ဤသုိ႔ တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ - အသွ်င္တုိ႔ ငါသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္လုိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အသွ်င္တုိ႔သည္ ငါ့အား (ယဇ္ပူေဇာ္ရန္) သေဘာတူျကပါ ဟု တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
နိုင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကို တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
နိုင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰား သူေဌးတုိ့ကို တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံု ရွိေသာ သူျကြယ္တုိ့ကို တုိင္ပင္ေတာ္မူပါ။
ပုဏၰား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ အခ်င္း ေကာင္းပါၿပီ ဟု ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ မိမိ၏ ႏုိင္ငံ၌ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္း၊ အမတ္ မင္းမႈထမ္း၊ ပုဏၰားသူေဌး၊ ဥစၥာအစုအပံု ရွိကုန္ေသာ သူျကြယ္ တုိ့ကို - အခ်င္းတုိ႔ ငါသည္ ယဇ္ႀကီး
ပူေဇာ္လုိ၏၊ ယင္း (ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း) သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ငါ၏ စီးပြားခ်မ္းသာ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏၊ အခ်င္းတုိ႔သည္ ငါ့အား (ယဇ္ပူေဇာ္ရန္) သေဘာတူျကပါ ဟု တုိင္ပင္ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္မင္း ယစ္ပူေဇာ္ေတာ္မူပါ၊ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ သင့္ေသာ အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊ မင္းႀကီး ဟု ေလွ်ာက္ျက၏။
ဤ ေလးမ်ဳိးေသာ သေဘာတူ အသင္းအပင္းတုိ႔သည္ ထုိယဇ္၏ အရံအတားမ်ား ျဖစ္၏။
ယဇ္ ပူေဇာ္သူ၏ အဂၤါရွစ္ပါး
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ အဂၤါရွစ္ပါးနွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္မ်ဳိးရိုး သန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ။
(၂) အဆင္းလွ၏၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ ျမတ္ေသာ အဆင္း သဏဿဍာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္ တူေသာ အဆင္းရွိ၏၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္ရွိ၏၊ ခံ့ညားေသာ ကုိယ္ခႏဿဓာရွိ၏။
(၃) ျကြယ္ဝ၏၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ားစြာ ရွိ၏၊ ေရႊေငြ မ်ားစြာရွိ၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ အသံုးအေဆာင္ မ်ားစြာရွိ၏၊ ဥစၥာစပါး မ်ားစြာရွိ၏၊ ဘ႑ာ က်ီၾက ျပည့္၏။
(၄) ဗုိလ္ပါအင္အား ရွိ၏၊ သစၥာရွိေသာ အမိန္႔ကုိ ရိုေသစြာ လုိက္နာေသာ အဂၤါေလးပါး ရွိေသာ စစ္သည္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ (စစ္သည္ဗိုလ္ပါ) အျခံအရံျဖင့္ ရန္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္လႊမ္းမုိးေနသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္၏။
(၅) သဒဿဓါတရားရွိ၏၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတတ္၏၊ (အျမတ္ကုိ ေပးတတ္ေသာ) အလွဴရွင္ျဖစ္၏၊ ရဟန္းပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔ အတြက္ မပိတ္ေသာ တံခါး ရွိ၏၊ ေရတြင္း သဖြယ္ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳ၏။
(၆) အၾကားအျမင္မ်ား၏။
(၇) စကားတို့၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သိ၏။
(၈) ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ ၾကံဆနိုင္၏။
မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ဤ အဂၤါရွစ္ပါးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း သည္လည္း ထုိယဇ္၏ အရံအတားမ်ား ျဖစ္ၾက၏၊
အဂၤါေလးပါး
(ထို႔ျပင္) ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ အဂၤါေလးပါးနွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၁) အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္မ်ဳိးရိုး သန္႔ေသာ အမိဝမ္းရွိ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္မခံရ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရ။
(၂) ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ ရြတ္ဆုိတတ္၏၊ ေဝဒက်မ္းတုိ႔ကုိ ေဆာင္၏၊ အဘိဓာန္ (နိဃ႑ဳ) က်မ္း၊ အလကၤာ (ကဋဳဘ) က်မ္း၊ သဒဿဒါ (အကၡရပၸေဘဒ) က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသ က်မ္းႏွင့္တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္၏၊ ပဒက်မ္းကုိ တတ္၏၊ ဗ်ာကရုဏ္းက်မ္းကုိ တတ္၏၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသလကၡဏာက်မ္းတုိ႔၌ အျကြင္းမဲ႔ တတ္ေျမာက္၏။
(၃) သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလရွိ၏၊ ႀကီးပြါးေသာ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၄) ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမ ေသာ္လည္းေကာင္း ဒုတိယေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ဤ အဂၤါေလးပါးနွင့္ ျပည့္စံုျခင္း သည္လည္း ထုိယဇ္၏ အရံအတားမ်ား ျဖစ္ၾက၏။
စိတ္ထား သုံးပါး
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးစြာပင္လွ်င္ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔ကုိ ၫႊန္ၾကား၏ -
(၁) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ရန္ ၾကံစည္ေတာင့္တေနေသာ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းသည္ ငါ၏
စည္းစိမ္မ်ားစြာ ကုန္ခန္းလိမ့္မည္ ဟု ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိ ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
(၂) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းသည္ ငါ၏
စည္းစိမ္မ်ားစြာ ကုန္ခန္းသည္ ဟု ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိ ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
(၃) ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ၿပီးေသာ (ကာလ၌) အသွ်င္မင္းသည္ ငါ၏
စည္းစိမ္မ်ားစြာ ကုန္ခန္းခဲ့သည္ ဟု ႏွလံုးမသာျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိ ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။
ပုဏၰား ဤသံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔ကုိ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ၫႊန္ၾကား၏။
ဆယ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤဆယ္ပါးေသာ အျခင္းအရာတုိ႔ျဖင့္ အလွဴခံတုိ႔အေပၚ၌ (ျဖစ္တတ္ေသာ) ႏွလံုးမသာျခင္းကုိ ယဇ္မပူေဇာ္မီ ေရွးဦးက ပင္လွ်င္ ပယ္ေဖ်ာက္၏ -
(၁) အသွ်င္၏ ယဇ္ပြဲသုိ႔ အသက္ကုိ သတ္ေလ့ရွိသူ၊ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္သူတုိ႔သည္ လာျကမည္၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အသက္ကုိ သတ္ေလ့ရွိ ပါက ထုိသူတုိ႔သာ (မေကာင္းက်ဳိး ျဖစ္မည္)၊ ထုိသူတုိ႔တြင္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ သူတုိ႔ကုိ အာရုံျပဳ၍ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ စိတ္ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၂) ခုိးယူေလ့ရွိသူ၊ ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူ။
(၃) ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရိွေသာ သူ၊ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူ။
(၄) မဟုတ္မမွန္ေျပာေလ့ရွိေသာသူ၊ မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူ။
(၅) ကုန္းစကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူ၊ ကုန္းစကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူ။
(၆) ရုန့္ၾကမ္းေသာ စကားကုိ ေျပာေလ့ရွိေသာ သူ၊ ရုန္႔ၾကမ္းေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူ။
(၇) ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာေလ့ရွိသူ၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္သူ။
(၈) လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း အဘိဇၥ်ာ ရွိသူ၊ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း အဘိဇၥ်ာ မရွိသူ။
(၉) ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္ရွိသူ၊ ပ်က္စီးေစလုိေသာ စိတ္မရွိသူ။
(၁ဝ) မွားေသာ အယူရွိသူ၊ မွန္ေသာ အယူရွိသူ။
အေၾကာင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲ ျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤအေျကာင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) ေကာင္းစြာ ျပ၏၊ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထက္သန္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ရႊင္လန္းေစ၏ -
(၁) ယဇ္ပူေဇာ္ဆဲ အသွ်င္မင္းအား မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ (မင္း) သည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အသွ်င္မင္းသည္ ဤသုိ႔ေသာ ယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏ ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိတန္ရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) အသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရား သျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ႏုိင္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကား အသွ်င္မင္းသည္ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔ကုိ တုိင္ပင္ၿပီး ျဖစ္ပါ၏။
ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္း သိပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၂) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္မင္းမႈထမ္းတုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္။
(၃) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔ကုိ။
(၄) နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူျကြယ္တုိ႔ကုိ မတုိင္ပင္၊
(၅) မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ(မင္း) သည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ့မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ မရွိ၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္ တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း မရွိ၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ခံရ၏၊ အကဲ႔ရဲ႕ ခံရ၏၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏- ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔လည္း အသွ်င္မင္းအား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ၊ အသွ်င္မင္းသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိပါ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း ရွိပါ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္း သိပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၆) မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိ(မင္း) သည္ အဆင္းမလွ၊ ရွုခ်င္ဖြယ္ မရွိ၊ ၾကည္ညဳိ ဖြယ္ မရွိ၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္း သဏဿဍန္ႏွင့္ မျပည့္စံု၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ အဆင္း မရွိ၊ ျဗဟၼာႏွင့္တူေသာ ကုိယ္မရွိ၊ မခံ့ညား ေသးသိမ္ေသာကုိယ္ခႏဿဓာ ရွိ၏။
(၇) မျကြယ္ဝ၊ ဥစၥာမ်ားစြာ မရွိ၊ စည္းစိမ္ မရွိ၊ ေရႊေငြမ်ားစြာ မရွိ၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ မရွိ၊ ဥစၥာစပါး မ်ားစြာ မရွိ၊ ဘ႑ာတုိက္ က်ီၾကမျပည့္။
(၈) ဗုိလ္ပါအင္အား မရွိ၊ သစၥာရွိေသာ၊ အမိန္႔ကုိ ရိုေသစြာ လုိက္နာေသာ အဂၤါေလးပါး ရွိေသာ စစ္သည္ႏွင့္လည္း မျပည့္စံု၊ (စစ္သည္ဗိုလ္ပါ) အျခံအရံျဖင့္ ရန္သူတုိ႔ကုိ ဖိႏွိပ္လႊမ္းမုိးေန သကဲ႔သုိ႔လည္း မျဖစ္။
(၉) သဒဿဓါတရားလည္း မရွိ၊ မေပးကမ္း မစြန္႔ၾကဲတတ္၊ (အျမတ္ကုိ ေပးတတ္ေသာ) အလွဴ ရွင္ လည္းမဟုတ္၊ ရဟန္း ပုဏၰား အထီးက်န္သူ ခရီးသြား ဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔အတြက္ မပိတ္ေသာ တံခါးရွိသည္လည္း မဟုတ္၊ ေရတြင္း သဖြယ္ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳသည္လည္း မဟုတ္။
(၁ဝ) အၾကားအျမင္မမ်ား။
(၁၁) စကားတို့၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိ။
(၈) ပညာမရွိ၊ မလိမၼာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္မရွိ၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ မၾကံဆနိုင္။
ထုိသုိ့ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္၏ ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံု တစ္ေယာက္သည္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိ႔ အသွ်င္မင္း အား ေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ ေျပာဆုိသူ မျဖစ္ပါ၊ အသွ်င္မင္းသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္လတၱံ႕ အက်ဳိးတုိ႔ကုိ ၾကံဆနိုင္၏။
(၁၃) မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ ပုဏၰားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ့မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ မရွိ၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္ တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း မရွိ၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ခံရ၏၊ အကဲ႔ရဲ႕ ခံရ၏၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏- ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ၊ အသွ်င္မင္း၏ ပုေရာဟိတ္ ပုဏဿဏားသည္ အမိဘက္ အဖဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတုိ႔မွ ေကာင္းေသာ ဇာတ္ရွိပါ၏၊ ဘုိးေဘး ခုနစ္ဆက္တုိင္ေအာင္ မ်ဳိးရိုးသန္႔ေသာ အမိဝမ္းလည္း ရွိပါ၏၊ ဇာတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ အပယ္ မခံရပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ မခံရပါ။ ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္း သိပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ ေပးလွဴ ပူေဇာ္ပါ၊ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
(၁၄) ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ ပုဏၰားသည္ ေဝဒက်မ္းလာ ဂါထာတုိ႔ကုိ မရြတ္ဆုိတတ္၊ ေဝဒက်မ္း တုိ႔ကုိ မေဆာင္၊ အဘိဓာန္ (နိဃ႑ဳ) က်မ္း၊ အလကၤာ (ေကဋဳဘ) က်မ္း၊ သဒဿဒါ (အကၡရပၸေဘဒ) က်မ္း၊ ငါးခုေျမာက္ ဣတိဟာသ က်မ္းႏွင့္တကြ ေဗဒင္သံုးပံုတုိ႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ မေရာက္၊ ပဒက်မ္းကုိမတတ္၊ ဗ်ာကရုဏ္း က်မ္းကုိ မတတ္၊ ေလာကာယတက်မ္း၊ မဟာပုရိသ လကၡဏာက်မ္းတုိ႔၌ အျကြင္းမဲ႔ မတတ္ေျမာက္။
(၁၅) ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ သီလလည္း မရွိ၊ တုိးပြါးၿပီးေသာ သီလလည္း မရွိ၊ တုိးပြါး ၿပီးေသာ သီလႏွင့္ မျပည့္စံု။
(၁၆) ထုိမင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ပညာလည္း မရွိ၊ မလိမၼာ၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္လည္း မရွိ၊ ယဇ္ေယာက္မ ကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမေသာ္၊ ဒုတိယ မျဖစ္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လ်က္ ဤယဇ္ႀကီးကုိ ပူေဇာ္ဘိ၏ ဟု ေျပာဆုိမည့္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွိရာ၏၊ (သုိ႔ေသာ္) ဤသုိေျပာဆုိသူသည္ တရားသျဖင့္ (ေျပာဆုိသူ) မျဖစ္ပါ။ အသွ်င္မင္း၏ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏။ ယဇ္ေယာက္မကုိင္ေသာ သူတုိ႔တြင္ ပဌမေသာ္၊ ဒုတိယ ျဖစ္ပါ၏။
ဤ (အေၾကာင္း) ေၾကာင့္ ဤယဇ္ႀကီးပူေဇာ္သင့္သည္ကုိ အသွ်င္မင္းသည္ သိပါေလာ့၊ အသွ်င္ ေပးလွဴပူေဇာ္ပါ၊ အသွ်င္ စြန္႔ၾကဲပါ၊ ဝမ္းေျမာက္ ပါ၊ မိမိသႏၲာန္(စိတ္)ကုိ ၾကည္ေစပါ။
ဤသုိ႔ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္ဆဲျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္းအား ဤတစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကုိ) ေကာင္းစြာ ျပ၏၊ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထက္သန္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ရႊင္လန္းေစ၏။
ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲ၌ ႏြားတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ဆိတ္ႏွင့္ သုိးတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ၾကက္ ဝက္တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ သတၱဝါ အမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ယဇ္တုိင္ (ျပုလုပ္ရန္) သစ္ပင္တုိ႔ကုိ မခုတ္ျဖတ္ရ၊ ယဇ္အခင္း (ျပုလုပ္ရန္) သမန္းျမက္ တုိ႔ကုိလည္း မရိတ္ရ၊ ထုိ (မဟာဝိဇိတမင္း)၏ ကြၽန္အေစအပါး အမႈလုပ္တုိ႔သည္လည္း တုတ္ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေသာေၾကာင့္ ေဘးျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိလ်က္ အမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ျက၊ အလုိရွိသူတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ၾကရ၏၊ အလုိမရွိသူတုိ႔သည္ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ အလုိရွိေသာ အမႈကုိသာ ျပဳလုပ္ ၾကရ၏၊ အလုိမရွိေသာ အမႈကုိ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲကို ေထာပတ္ ဆီ ဆီဦး ႏုိ႔ဓမ္း ပ်ား တင္လဲျဖင့္သာ ေပးလွူ၏။
ထုိအခါ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ဥစၥာအစုအပံုရွိေသာ သူျကြယ္တုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ဥစၥာမ်ားစြာကုိ ယူလ်က္ မဟာဝိဇိတမင္းအား - မင္းျမတ္ မင္းျမတ္ကုိသာ ရည္ရြယ္၍ ဤဥစၥာတို့ကုိ ေဆာင္ခဲ႔ပါ၏၊ မင္းျမတ္သည္ ထုိ (ဥစၥာ) ကုိ ခံယူေတာ္မူပါ- ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
အခ်င္းတုိ႔ (ငါ)အလုိမရွိပါ၊ တရားေသာ အခြန္အတုတ္ျဖင့္ စုေဆာင္းထားေသာ ဤငါ့ဥစၥာသည္လည္း မ်ားလွ၏၊ ထုိ (သင္တုိ႔၏ဥစၥာ) သည္လည္း သင္တုိ႔၏ (ဥစၥာပင္) ျဖစ္ပါေစ၊ ဤ (ငါ့ဥစၥာ) မွလည္း ထပ္၍ ယူကုန္ဦးေလာ့ ဟု မိန္႔၏။
ဤသုိ႔ မဟာဝိဇိတမင္းက ျငင္းပယ္လုိက္သည္ရွိေသာ္ ထုိသူတုိ႔သည္ တစ္ခုေသာ ေနရာသုိ႔ ဖဲသြားၾကၿပီးလွ်င္ - ဤဥစၥာတုိ႔ကို မိမိတုိ႔အိမ္သုိ႔ ျပန္၍ ယူေဆာင္ရန္ မသင့္၊ မဟာဝိဇိတမင္းသည္ ယဇ္ႀကီးပူေဇာ္၏၊ ယခုငါတုိ႔သည္ ထုိမင္းသုိ႔ အတုလုိက္၍ ယဇ္ပူေဇာ္ကုန္အံ့ - ဟု ညီညြတ္စြာ ၾကံစည္ ဆံုးျဖတ္ျက၏။
ထုိအခါ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အရံမင္းတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ အေရွ႕မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲ တုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန အမတ္ မင္းမႈထမ္းတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ ေတာင္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန ပုဏၰားသူေဌးတုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ အေနာက္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ နိဂံုးဇနပုဒ္ေန သူေဌးသူျကြယ္တုိ႔သည္ အလွဴ (ယဇ္) ဝင္း၏ ေျမာက္မ်က္ႏွာ၌ အလွဴပြဲတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏။
ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲ၌ ႏြားတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ဆိတ္ႏွင့္ သုိးတုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ၾကက္ ဝက္တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ သတၱဝါ အမ်ဳိးမ်ဳိး တုိ႔ကုိ မသတ္ရ၊ ယဇ္တုိင္ (ျပုလုပ္ရန္) သစ္ပင္တုိ႔ကုိ မခုတ္ျဖတ္ရ၊ ယဇ္အခင္း (ျပုလုပ္ရန္) သမန္းျမက္ တုိ႔ကုိလည္း မရိတ္ရ၊ ထုိ (မဟာဝိဇိတမင္း)၏ ကြၽန္အေစအပါး အမႈလုပ္တုိ႔သည္လည္း တုတ္ျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေသာေၾကာင့္ ေဘးျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ရႊဲစုိ ငုိလ်က္ အမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္ မဟုတ္ျက၊ အလုိရွိသူတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ၾကရ၏၊ အလုိမရွိသူတုိ႔သည္ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ အလုိရွိေသာ အမႈကုိသာ ျပဳလုပ္ ၾကရ၏၊ အလုိမရွိေသာ အမႈကုိ မျပဳလုပ္ၾကရ၊ ထုိအလွဴ (ယဇ္) ပြဲကို ေထာပတ္ ဆီ ဆီဦး ႏုိ႔ဓမ္း ပ်ား တင္လဲျဖင့္သာ ေပးလွူ၏။
ဤ သုိ႔လွ်င္ ေလးမ်ဳိးေသာ သေဘာတူ အသင္းအပင္းတုိ႔ လည္းေကာင္း၊ မဟာဝိဇိတမင္း၌ ျပည့္စံု ေသာ ရွစ္ပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား၌ ျပည့္စံုေသာ ေလးပါးေသာ အဂၤါတုိ႔ လည္းေကာင္း၊ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားတုိ႔ လည္းေကာင္း ပုဏၰား ဤ (အလံုးစံုပါဝင္ေသာ ယဇ္) ကုိ သံုးပါးေသာ စိတ္ထားႏွင့္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ အရံအတားရွိေသာ ယဇ္၏ျပည့္စံုျခင္း ဟုဆုိအပ္၏ ဟူ၍ (ေဟာၾကား ေတာ္မူ၏)။
ဤသုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ္ ထုိပုဏၰားတုိ့သည္ ျပင္းျပက်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္ ပဲ႔တင္ထပ္မွ် (ဤသုိ႔) ေျပာဆုိၾကကုန္၏ - ေၾသာ္ အံ့ဖြယ္ေကာင္းေသာ ယဇ္ပြဲပါေပတကား၊ ေၾသာ္ အံ့ဖြယ္ ေကာင္းသည့္ ျပည့္စံုေသာ ယဇ္ပြဲပါေပတကား- ဟု ေျပာဆုိၾကကုန္၏။
ကူဋဒႏၲပုဏၰားသည္ကား ဆိတ္ဆိတ္သာလွ်င္ ထုိင္ေန၏၊ ထုိအခါ ထုိပုဏၰားတုိ႔သည္ ကူဋဒႏၲပုဏၰား ကုိ - အသွ်င္ကူဋဒႏၲသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္းေသာ စကား အေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေကာင္းခ်ီး မေခၚသနည္း- ဟု ဆုိၾကကုန္၏။
အသွ်င္တုိ႔ ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္းေသာ စကားအေနျဖင့္ ေကာင္းခ်ီးမေခၚသည္ မဟုတ္ပါ၊ အၾကင္သူသည္ ရဟန္းေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ေကာင္း ေသာ စကားအေနျဖင့္ ေကာင္းခ်ီး မေခၚျငားအံ၊ ထုိသူ၏ ဦးေခါင္းေသာ္လည္း ျပတ္က်ေလရာ၏၊ အသွ်င္တုိ႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ငါသည္ ဤသုိ႔ စဥ္းစားေနပါ၏ -ရဟန္းေဂါတမသည္ - ဤသုိ႔ ငါၾကားဖူး၏- ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း -ဤသုိ႔ ျဖစ္ထုိက္၏- ဟူ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း မဆုိ -ထုိအခါ၌ ဤသုိ႔ျဖစ္ဖူး၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အျခင္းအရာ ျဖစ္ဖူး၏ ဟူ၍သာလွ်င္ ဆုိေခ်၏။ အခ်င္းတုိ႔ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ဤသုိ႔ ေတြးထင္မိ၏ -ရဟန္းေဂါတမသည္ ထုိစဥ္အခါ၌ ယဇ္၏အရွင္ျဖစ္ေသာ မဟာဝိဇိတမင္း ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထုိယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကားေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ေသာ္လည္းေကာင္း
ျဖစ္တန္ရာ၏ ဟူ၍ ငါထင္မိ၏- ဟု (ျပန္ေျပာၿပီးလွ်င္) -
အသွ်င္ေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာယဇ္ကုိ ပူေဇာ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကား၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏဿဓာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ခဲ႔သည္ကုိ အမွတ္ရ ပါသေလာ ဟု (ျမတ္စြာဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္၏)။
ပုဏၰား ဤသုိ႔ေသာ ယဇ္ကုိ ပူေဇာ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကား၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ခႏဿဓာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ခဲ႔သည္ကုိ ငါအမွတ္ရ ပါ၏၊ ထုိစဥ္အခါ၌ ငါသည္ ထုိယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရာ၌ ၫႊန္ၾကားေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား ျဖစ္ခဲ႔ေပ၏။
Monday, October 5, 2009
Defective Thinkings
နွလံုးမသြင္းသင့္ေသာ အေျကာင္းမ်ား--- Defective Thinkings
ငါသည္ အတိတ္ကာလက ျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား။ Was I in past?
အတိတ္ကာလက မျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား။ Wasn't I in past?
အတိတ္ကာလက အဘယ္သူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသနည္း။ Who was I in past?
အတိတ္ကာလက အဘယ္သို႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသနည္း။ How was I in past?
ငါသည္ အတိတ္ကာလက အဘယ္သူ ျဖစ္ၿပီး၍ အဘယ္သူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသနည္း။ Who was I after that in past?
ငါသည္ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္လတၱံ႕ေလာ။ Will I in future?
အနာဂတ္ကာလ၌ မျဖစ္လတၱံ႕ေလာ။ Won't I in future?
အနာဂတ္ကာလ၌ အဘယ္သူ ျဖစ္လတၱံ႕နည္း။ Who will I in future?
အနာဂတ္ကာလ၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လတၱံ႕နည္း။ How would I in future?
ငါသည္ အနာဂတ္ကာလ၌ အဘယ္သူ ျဖစ္ၿပီး၍ အဘယ္သူ ျဖစ္လတၱံ႕နည္းဟု ေတြးျကံ၏ (ႏွလံုးသြင္း၏)။ Who would I after that?
ယခု ပစၥဳပၸန္ကာလ၌လည္း-
ငါ ျဖစ္သေလာ။ Am I now?
ငါ မျဖစ္သေလာ။ Am not I now?
ငါ အဘယ္သူ ျဖစ္သနည္း။ Who am I?
ငါ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း။ How am I?
ငါသည္ အဘယ္မွ လာသနည္း။ I come from where?
ထိုငါသည္ အဘယ္သို႔ သြားမည္နည္း။ Where would I go?
ငါသည္ အတိတ္ကာလက ျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား။ Was I in past?
အတိတ္ကာလက မျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား။ Wasn't I in past?
အတိတ္ကာလက အဘယ္သူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသနည္း။ Who was I in past?
အတိတ္ကာလက အဘယ္သို႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသနည္း။ How was I in past?
ငါသည္ အတိတ္ကာလက အဘယ္သူ ျဖစ္ၿပီး၍ အဘယ္သူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသနည္း။ Who was I after that in past?
ငါသည္ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္လတၱံ႕ေလာ။ Will I in future?
အနာဂတ္ကာလ၌ မျဖစ္လတၱံ႕ေလာ။ Won't I in future?
အနာဂတ္ကာလ၌ အဘယ္သူ ျဖစ္လတၱံ႕နည္း။ Who will I in future?
အနာဂတ္ကာလ၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လတၱံ႕နည္း။ How would I in future?
ငါသည္ အနာဂတ္ကာလ၌ အဘယ္သူ ျဖစ္ၿပီး၍ အဘယ္သူ ျဖစ္လတၱံ႕နည္းဟု ေတြးျကံ၏ (ႏွလံုးသြင္း၏)။ Who would I after that?
ယခု ပစၥဳပၸန္ကာလ၌လည္း-
ငါ ျဖစ္သေလာ။ Am I now?
ငါ မျဖစ္သေလာ။ Am not I now?
ငါ အဘယ္သူ ျဖစ္သနည္း။ Who am I?
ငါ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း။ How am I?
ငါသည္ အဘယ္မွ လာသနည္း။ I come from where?
ထိုငါသည္ အဘယ္သို႔ သြားမည္နည္း။ Where would I go?
Thursday, October 1, 2009
ပဋိစဿစသမုပဿပါဒ္ download link
https://docs.google.com/fileview?id=0B0KcmU5AKA4ZNzRlZTEzZjItYWNhNC00OTI4LWFkNzAtMzFjODgxMmFkYmE0&hl=en
ဒီမွာ Download ပါ
ဒီမွာ Download ပါ
အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္အရင္းမူလသံုးပါး
အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္အရင္းမူလသံုးပါး
(က) လုိခ်င္မႈ (ေလာဘ)၊
(ခ) ျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)၊
(ဂ) ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)
လုိခ်င္မႈ (ေလာဘ)။ ။ အၾကင္တပ္မက္မႈ (ရာဂ)၊ ျပင္းစြာတပ္မက္မႈ (သာရာဂ)၊ အဖန္ဖန္ဆြဲေဆာင္မႈ (အႏုနယ)၊ မဆန္႔က်င္မႈ (အႏုေရာဓ)၊ ႏွစ္သက္မႈ (နနဿဒီ)၊ ႏွစ္သက္တပ္မက္မႈ (နနဿဒိရာဂ)၊ စိတ္၏ ျပင္းစြာတပ္မက္မႈ (စိတၱသာရာဂ)၊ လုိလားမႈ (ဣစဿဆာ)၊ တပ္မက္ ေတြေဝမႈ (မုစဿဆာ)၊ မ်ဳိမတတ္တပ္မက္မႈ (အေဇၩာသာန)၊ ဆာေလာင္မႈ (ေဂဓ)၊ ထက္ဝန္းက်င္ဆာေလာင္မႈ (ပရိေဂဓ)၊ တြယ္တာမႈ (သဂ)၊ ေစးကပ္မႈ (ပကၤ)၊ ဆြဲငင္မႈ (ဧဇာ)၊ လွည့္ပတ္မႈ (မာယာ)၊ ျဖစ္ေစမႈ (ဇနိကာ)၊ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေစမႈ (သဉဿဇနနီ)၊ ခ်ဳပ္စပ္မႈ (သိဗၺိနီ)၊ ဖြဲ႕ယွက္မႈ (ဇာလိနီ)၊ ေအာက္ေမ့စီးဆင္းမႈ (သရိတာ)၊ စြဲၿငိမႈ (ဝိသတၱိကာ)၊ ယုိစီးမႈ (ေသာတ)၊ ပ်ံ႕ႏွံ႔တပ္မက္မႈ (ဝိသဋာ)၊ (အာရုံကုိ) ရရန္အားထုတ္မႈ (အာယူဟနီ)၊ အေဖာ္ျဖစ္မႈသေဘာ (ဒုတိယာ)၊ ေတာင့္တမႈ (ပဏိဓိ)၊ ဘဝ၌ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာ ႀကဳိးႏွင့္တူေသာ သေဘာ (ဘ၀ေနတၱိ)၊ ေတာႏွင့္တူေသာ သေဘာ (ဝန)၊ ေတာႀကီးႏွင့္တူေသာ သေဘာ (ဝနထ)၊ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသေဘာ (သႏၴဝ)၊ ေစးကပ္ျခင္း သေဘာ (သိေနဟ)၊ ငဲ႕ကြက္ျခင္းသေဘာ (အေပကၡာ)၊ အထပ္ထပ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းသေဘာ (ပဋိဗနဿဓု)၊ လုိခ်င္မႈ့(အာသာ)၊ လုိခ်င္ေသာ အျခင္းအရာ (အာသီသနာ)၊ လုိခ်င္တတ္သည့္ အျဖစ္ (အာသီသိတတၱ)၊ ရူပါရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ရူပါသာ)၊ သဒဿဒါရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (သဒဿဒါသာ)၊ ဂႏဿဓာရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ဂႏဿဓာသာ)၊ ရသာရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ရသာသာ)၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ေဖာ႒ဗၺာသာ)၊ လာဘ္ကုိ လုိခ်င္မႈ (လာဘာသာ)၊ ဥစၥာကုိလုိခ်င္မႈ (ဓနာသာ)၊ သားသမီးကုိ လုိခ်င္မႈ (ပုတၱာသာ)၊ အသက္ကုိ လုိခ်င္မႈ (ဇီဝိတာသာ)၊ ငါ့ဥစၥာဟုေျပာဆုိ ေစတတ္ေသာ သေဘာ (ဇပၸါ)၊ အလြန္ေျပာဆုိေစတတ္ေသာ သေဘာ (အဘိဇပၸါ)၊ ေျပာဆုိေစတတ္ေသာ အျခင္းအရာ (ဇပၸနာ)၊ ေျပာဆုိေစတတ္သည့္အျဖစ္ (ဇပၸိတတၱ)၊ အာရုံ၌ လုယက္ျခင္းသေဘာ (ေလာလုပၸ)၊ အာရုံ၌ လုယက္ေသာအျခင္းအရာ (ေလာလုပၸါယနာ)၊ အာရုံ၌ လုယက္ တတ္သည့္ အျဖစ္ (ေလာလုပၸါယိ တတၱ)၊ အၿမီးနန္႔သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေသာသေဘာ (ပုစဿဆဉဿဇိကတာ)၊ အေကာင္းႀကိဳက္မႈ (သာဓုကမ်တာ)၊ မတရား တပ္မက္မႈ (အဓမၼရာဂ)၊ အဆမတန္လုိခ်င္မႈ (ဝိသမေလာဘ)၊ ႏွစ္သက္မႈ (နိကႏၲိ)၊ ႏွစ္သက္ေသာ အျခင္းအရာ (နိကာမနာ)၊ ေမွ်ာ္လင့္မႈ (ပတၳနာ)၊ ခ်စ္ခင္မႈ (ပိဟနာ)၊ အလြန္ေမွ်ာ္လင့္မႈ (သမၸတ ၳနာ)၊ ကာမဂုဏ္၌ တပ္မက္မႈ (ကာမတဏွာ)၊ ဘဝ၌ တပ္မက္မႈ (ဘဝတဏွာ)၊ ဘဝကင္းျပတ္သည္၌ တပ္မက္မႈ (ဝိဘဝတဏွာ)၊ ရူပဘံု၌ တပ္မက္မႈ (ရူပတဏွာ)၊ အရူပဘုံ၌ တပ္မက္မႈ (အရူပတဏွာ)၊ ဘဝခ်ဳပ္ျခင္း၌ တပ္မက္မႈ (နိေရာဓတဏွာ)၊ အသံ၌ တပ္မက္မႈ (သဒဿဒတဏွာ)၊ အနံ႔၌ တပ္မက္မႈ (ဂနဿဓတဏွာ)၊ အရသာ၌ တပ္မက္မႈ (ရသတဏွာ)၊ အေတြ႕၌ တပ္မက္မႈ (ေဖာ႒ဗၺတဏွာ)၊ တရား၌ တပ္မက္မႈ (ဓမၼတဏွာ)၊ ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ နစ္ျမဳပ္ေစျခင္းသေဘာ (ၾသဃ)၊ ယွဥ္ေစျခင္းသေဘာ (ေယာဂ)၊ ထံုးဖြဲ႕ျခင္းသေဘာ (ဂႏၴ)၊ စြဲလန္းမႈသေဘာ (ဥပါဒါန္)၊ ပိတ္ပင္ျခင္းသေဘာ (အာဝရဏ)၊ တားျမစ္ျခင္းသေဘာ (နီဝရဏ)၊ ဖံုးကြယ္ျခင္းသေဘာ (ဆဒန)၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းသေဘာ (ဗႏဿဓန)၊ ညစ္ႏြမ္းေစတတ္ေသာသေဘာ (ဥပကၠိေလသ)၊ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာသေဘာ (အႏုသယ)၊ ထျကြတတ္ေသာသေဘာ (ပရိယု႒ာန)၊ ရစ္ပတ္တတ္ေသာ သေဘာ (လတာ)၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးအလုိရွိျခင္းသေဘာ (ေဝဝိစၦ)၊ ဆင္းရဲမႈ၏ အေျခအျမစ္ (ဒုကၡမႈလ)၊ ဆင္းရဲမႈ၏ အေၾကာင္းရင္း (ဒုကၡနိဒါန)၊ ဆင္းရဲမႈ၏ အမြန္အစ (ဒုကၡပၸဘဝ)၊ မာရ္မင္းေက်ာ့ကြင္း (မာရပါသ)၊ မာရ္မင္းငါးမွ်ားခ်ိတ္ (မာရဗဠိသ)၊ မာရ္မင္း၏ နယ္ပယ္ (မာရဝိသယ)၊ တပ္မက္မႈတဏွာျမစ္ (တဏွာနဒီ)၊ တပ္မက္မႈကြန္ရက္ (တဏွာဇာလ)၊ တပ္မက္မႈတဏွာေတာက္ (တဏွာဂဒဿဒုလ)၊ တပ္မက္မႈတဏွာသမုဒဿဒရာ (တဏွာသမုဒဿဒ)၊ လုိခ်င္မက္ေမာမႈ (အဘိဇၩာ)၊ လုိခ်င္မႈ (ေလာဘ)ဟူေသာ အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္ အရင္းမူလသည္ ရွိ၏။
ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)။ ။ ငါ့ကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳခဲ့ၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါ့ကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳေနၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါ့ကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳလိမ့္မည္ဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)။ ငါခ်စ္ခင္သူကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳခဲ့ၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါခ်စ္ခင္သူကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳေနၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါခ်စ္ခင္သူကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳလိမ့္မည္ဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါမုန္းသူ၏ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳခဲ့ၿပီဟု၊ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳေနဆဲဟု၊ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳလိမ့္မည္ဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ တို့နွင့္အတူ အေျကာင္းမရွိပါဘဲ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)တို့သည္ ျဖစ္၏။ ဤသေဘာရွိေသာ စိတ္၏ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ အထပ္ထပ္ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (ပဋိဃာတ)၊ ထိပါးမႈ (ပဋိဃ)၊ အလြန္ဆန္႔က်င္မႈ (ပဋိဝိေရာဓ)၊ စိတ္ဆုိးမႈ (ေကာပ)၊ အလြန္စိတ္ဆုိးမႈ (ပေကာပ)၊ ျပင္းစြာစိတ္ဆုိးမႈ (သမၸေကာပ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)၊ လြန္စြာဖ်က္ဆီး ျပစ္မွားမႈ (ပေဒါသ)၊ ျပင္းစြာ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (သမၸေဒါသ)၊ စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ (စိတၱဗ်ာပတၱိ)၊ စိတ္ပ်က္စီးမႈ (မေနာပေဒါသ)၊ အမ်က္ထြက္မႈ (ေကာဓ)၊ အမ်က္ထြက္ေသာ အျခင္းအရာ (ကုဇၩနာ)၊ အမ်က္ထြက္သည့္ အျဖစ္ (ကုဇၩိတတၱ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားေသာ အျခင္းအရာ (ဒုႆနာ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွား သည့္ အျဖစ္ (ဒုႆိတတၱ)၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ (ဗ်ာပတၱိ)၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အျခင္း အရာ (ဗ်ာပဇၨနာ)၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ အျဖစ္ (ဗ်ာပဇၨိတတၱ)၊ ဆန္႔က်င္မႈ (ဝိေရဓ)၊ အထပ္ထပ္ဆန္႔က်င္မႈ (ပဋိဝိေရာဓ)၊ ၾကမ္းတမ္းမႈ (စ႑ိကၠ)၊ ေကာင္းစြာ မေျပာဆုိႏုိင္ျခင္း (အသုေရာပ)၊ စိတ္မႏွစ္လုိမႈ (အနတၱမနတာ) သည္ ရွိ၏။
ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)။ ။ ဆင္းရဲျခင္းကို မသိမႈ၊ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းကို မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာကို မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို မသိမႈ၊ အနာဂတ္အတြက္ မသိမႈ၊ အတိတ္အတြက္ မသိမႈ၊ ေရွ႕ေနာက္အတြက္ မသိမႈ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးတရား (ပဋိစၥသမုပၸါဒ္) တို႔၌ မသိမႈ သည္ ရွိ၏။ ဤ မသိမႈ (အညာဏ)၊ မျမင္မႈ (အဒႆန) တို့သည္ အဝိဇၨာတည္းဟူေသာ တံခါးက်င္ (အဝိဇၨာလဂႌ)၊ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)ဟူေသာ အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္အရင္း ျဖစ္၏။
(က) လုိခ်င္မႈ (ေလာဘ)၊
(ခ) ျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)၊
(ဂ) ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)
လုိခ်င္မႈ (ေလာဘ)။ ။ အၾကင္တပ္မက္မႈ (ရာဂ)၊ ျပင္းစြာတပ္မက္မႈ (သာရာဂ)၊ အဖန္ဖန္ဆြဲေဆာင္မႈ (အႏုနယ)၊ မဆန္႔က်င္မႈ (အႏုေရာဓ)၊ ႏွစ္သက္မႈ (နနဿဒီ)၊ ႏွစ္သက္တပ္မက္မႈ (နနဿဒိရာဂ)၊ စိတ္၏ ျပင္းစြာတပ္မက္မႈ (စိတၱသာရာဂ)၊ လုိလားမႈ (ဣစဿဆာ)၊ တပ္မက္ ေတြေဝမႈ (မုစဿဆာ)၊ မ်ဳိမတတ္တပ္မက္မႈ (အေဇၩာသာန)၊ ဆာေလာင္မႈ (ေဂဓ)၊ ထက္ဝန္းက်င္ဆာေလာင္မႈ (ပရိေဂဓ)၊ တြယ္တာမႈ (သဂ)၊ ေစးကပ္မႈ (ပကၤ)၊ ဆြဲငင္မႈ (ဧဇာ)၊ လွည့္ပတ္မႈ (မာယာ)၊ ျဖစ္ေစမႈ (ဇနိကာ)၊ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေစမႈ (သဉဿဇနနီ)၊ ခ်ဳပ္စပ္မႈ (သိဗၺိနီ)၊ ဖြဲ႕ယွက္မႈ (ဇာလိနီ)၊ ေအာက္ေမ့စီးဆင္းမႈ (သရိတာ)၊ စြဲၿငိမႈ (ဝိသတၱိကာ)၊ ယုိစီးမႈ (ေသာတ)၊ ပ်ံ႕ႏွံ႔တပ္မက္မႈ (ဝိသဋာ)၊ (အာရုံကုိ) ရရန္အားထုတ္မႈ (အာယူဟနီ)၊ အေဖာ္ျဖစ္မႈသေဘာ (ဒုတိယာ)၊ ေတာင့္တမႈ (ပဏိဓိ)၊ ဘဝ၌ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာ ႀကဳိးႏွင့္တူေသာ သေဘာ (ဘ၀ေနတၱိ)၊ ေတာႏွင့္တူေသာ သေဘာ (ဝန)၊ ေတာႀကီးႏွင့္တူေသာ သေဘာ (ဝနထ)၊ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသေဘာ (သႏၴဝ)၊ ေစးကပ္ျခင္း သေဘာ (သိေနဟ)၊ ငဲ႕ကြက္ျခင္းသေဘာ (အေပကၡာ)၊ အထပ္ထပ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းသေဘာ (ပဋိဗနဿဓု)၊ လုိခ်င္မႈ့(အာသာ)၊ လုိခ်င္ေသာ အျခင္းအရာ (အာသီသနာ)၊ လုိခ်င္တတ္သည့္ အျဖစ္ (အာသီသိတတၱ)၊ ရူပါရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ရူပါသာ)၊ သဒဿဒါရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (သဒဿဒါသာ)၊ ဂႏဿဓာရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ဂႏဿဓာသာ)၊ ရသာရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ရသာသာ)၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံကုိ လုိခ်င္မႈ (ေဖာ႒ဗၺာသာ)၊ လာဘ္ကုိ လုိခ်င္မႈ (လာဘာသာ)၊ ဥစၥာကုိလုိခ်င္မႈ (ဓနာသာ)၊ သားသမီးကုိ လုိခ်င္မႈ (ပုတၱာသာ)၊ အသက္ကုိ လုိခ်င္မႈ (ဇီဝိတာသာ)၊ ငါ့ဥစၥာဟုေျပာဆုိ ေစတတ္ေသာ သေဘာ (ဇပၸါ)၊ အလြန္ေျပာဆုိေစတတ္ေသာ သေဘာ (အဘိဇပၸါ)၊ ေျပာဆုိေစတတ္ေသာ အျခင္းအရာ (ဇပၸနာ)၊ ေျပာဆုိေစတတ္သည့္အျဖစ္ (ဇပၸိတတၱ)၊ အာရုံ၌ လုယက္ျခင္းသေဘာ (ေလာလုပၸ)၊ အာရုံ၌ လုယက္ေသာအျခင္းအရာ (ေလာလုပၸါယနာ)၊ အာရုံ၌ လုယက္ တတ္သည့္ အျဖစ္ (ေလာလုပၸါယိ တတၱ)၊ အၿမီးနန္႔သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေသာသေဘာ (ပုစဿဆဉဿဇိကတာ)၊ အေကာင္းႀကိဳက္မႈ (သာဓုကမ်တာ)၊ မတရား တပ္မက္မႈ (အဓမၼရာဂ)၊ အဆမတန္လုိခ်င္မႈ (ဝိသမေလာဘ)၊ ႏွစ္သက္မႈ (နိကႏၲိ)၊ ႏွစ္သက္ေသာ အျခင္းအရာ (နိကာမနာ)၊ ေမွ်ာ္လင့္မႈ (ပတၳနာ)၊ ခ်စ္ခင္မႈ (ပိဟနာ)၊ အလြန္ေမွ်ာ္လင့္မႈ (သမၸတ ၳနာ)၊ ကာမဂုဏ္၌ တပ္မက္မႈ (ကာမတဏွာ)၊ ဘဝ၌ တပ္မက္မႈ (ဘဝတဏွာ)၊ ဘဝကင္းျပတ္သည္၌ တပ္မက္မႈ (ဝိဘဝတဏွာ)၊ ရူပဘံု၌ တပ္မက္မႈ (ရူပတဏွာ)၊ အရူပဘုံ၌ တပ္မက္မႈ (အရူပတဏွာ)၊ ဘဝခ်ဳပ္ျခင္း၌ တပ္မက္မႈ (နိေရာဓတဏွာ)၊ အသံ၌ တပ္မက္မႈ (သဒဿဒတဏွာ)၊ အနံ႔၌ တပ္မက္မႈ (ဂနဿဓတဏွာ)၊ အရသာ၌ တပ္မက္မႈ (ရသတဏွာ)၊ အေတြ႕၌ တပ္မက္မႈ (ေဖာ႒ဗၺတဏွာ)၊ တရား၌ တပ္မက္မႈ (ဓမၼတဏွာ)၊ ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ နစ္ျမဳပ္ေစျခင္းသေဘာ (ၾသဃ)၊ ယွဥ္ေစျခင္းသေဘာ (ေယာဂ)၊ ထံုးဖြဲ႕ျခင္းသေဘာ (ဂႏၴ)၊ စြဲလန္းမႈသေဘာ (ဥပါဒါန္)၊ ပိတ္ပင္ျခင္းသေဘာ (အာဝရဏ)၊ တားျမစ္ျခင္းသေဘာ (နီဝရဏ)၊ ဖံုးကြယ္ျခင္းသေဘာ (ဆဒန)၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းသေဘာ (ဗႏဿဓန)၊ ညစ္ႏြမ္းေစတတ္ေသာသေဘာ (ဥပကၠိေလသ)၊ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာသေဘာ (အႏုသယ)၊ ထျကြတတ္ေသာသေဘာ (ပရိယု႒ာန)၊ ရစ္ပတ္တတ္ေသာ သေဘာ (လတာ)၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးအလုိရွိျခင္းသေဘာ (ေဝဝိစၦ)၊ ဆင္းရဲမႈ၏ အေျခအျမစ္ (ဒုကၡမႈလ)၊ ဆင္းရဲမႈ၏ အေၾကာင္းရင္း (ဒုကၡနိဒါန)၊ ဆင္းရဲမႈ၏ အမြန္အစ (ဒုကၡပၸဘဝ)၊ မာရ္မင္းေက်ာ့ကြင္း (မာရပါသ)၊ မာရ္မင္းငါးမွ်ားခ်ိတ္ (မာရဗဠိသ)၊ မာရ္မင္း၏ နယ္ပယ္ (မာရဝိသယ)၊ တပ္မက္မႈတဏွာျမစ္ (တဏွာနဒီ)၊ တပ္မက္မႈကြန္ရက္ (တဏွာဇာလ)၊ တပ္မက္မႈတဏွာေတာက္ (တဏွာဂဒဿဒုလ)၊ တပ္မက္မႈတဏွာသမုဒဿဒရာ (တဏွာသမုဒဿဒ)၊ လုိခ်င္မက္ေမာမႈ (အဘိဇၩာ)၊ လုိခ်င္မႈ (ေလာဘ)ဟူေသာ အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္ အရင္းမူလသည္ ရွိ၏။
ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)။ ။ ငါ့ကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳခဲ့ၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါ့ကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳေနၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါ့ကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳလိမ့္မည္ဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)။ ငါခ်စ္ခင္သူကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳခဲ့ၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါခ်စ္ခင္သူကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳေနၿပီဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါခ်စ္ခင္သူကို အက်ဳိးမဲ့ေအာင္ ျပဳလိမ့္မည္ဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ ငါမုန္းသူ၏ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳခဲ့ၿပီဟု၊ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳေနဆဲဟု၊ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳလိမ့္မည္ဟု ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ တို့နွင့္အတူ အေျကာင္းမရွိပါဘဲ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)တို့သည္ ျဖစ္၏။ ဤသေဘာရွိေသာ စိတ္၏ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (အာဃာတ)၊ အထပ္ထပ္ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕မႈ (ပဋိဃာတ)၊ ထိပါးမႈ (ပဋိဃ)၊ အလြန္ဆန္႔က်င္မႈ (ပဋိဝိေရာဓ)၊ စိတ္ဆုိးမႈ (ေကာပ)၊ အလြန္စိတ္ဆုိးမႈ (ပေကာပ)၊ ျပင္းစြာစိတ္ဆုိးမႈ (သမၸေကာပ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)၊ လြန္စြာဖ်က္ဆီး ျပစ္မွားမႈ (ပေဒါသ)၊ ျပင္းစြာ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (သမၸေဒါသ)၊ စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ (စိတၱဗ်ာပတၱိ)၊ စိတ္ပ်က္စီးမႈ (မေနာပေဒါသ)၊ အမ်က္ထြက္မႈ (ေကာဓ)၊ အမ်က္ထြက္ေသာ အျခင္းအရာ (ကုဇၩနာ)၊ အမ်က္ထြက္သည့္ အျဖစ္ (ကုဇၩိတတၱ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွားေသာ အျခင္းအရာ (ဒုႆနာ)၊ ဖ်က္ဆီးျပစ္မွား သည့္ အျဖစ္ (ဒုႆိတတၱ)၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ (ဗ်ာပတၱိ)၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အျခင္း အရာ (ဗ်ာပဇၨနာ)၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ အျဖစ္ (ဗ်ာပဇၨိတတၱ)၊ ဆန္႔က်င္မႈ (ဝိေရဓ)၊ အထပ္ထပ္ဆန္႔က်င္မႈ (ပဋိဝိေရာဓ)၊ ၾကမ္းတမ္းမႈ (စ႑ိကၠ)၊ ေကာင္းစြာ မေျပာဆုိႏုိင္ျခင္း (အသုေရာပ)၊ စိတ္မႏွစ္လုိမႈ (အနတၱမနတာ) သည္ ရွိ၏။
ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)။ ။ ဆင္းရဲျခင္းကို မသိမႈ၊ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းကို မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာကို မသိမႈ၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို မသိမႈ၊ အနာဂတ္အတြက္ မသိမႈ၊ အတိတ္အတြက္ မသိမႈ၊ ေရွ႕ေနာက္အတြက္ မသိမႈ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးတရား (ပဋိစၥသမုပၸါဒ္) တို႔၌ မသိမႈ သည္ ရွိ၏။ ဤ မသိမႈ (အညာဏ)၊ မျမင္မႈ (အဒႆန) တို့သည္ အဝိဇၨာတည္းဟူေသာ တံခါးက်င္ (အဝိဇၨာလဂႌ)၊ ေတြေဝမႈ (ေမာဟ)ဟူေသာ အကုသုိလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္အရင္း ျဖစ္၏။
Monday, September 28, 2009
သမၼပၸဓာန္ ေလးပါး
သမၼပၸဓာန္ ေလးပါး
(တရားအားထုတ္ျခင္း လုံ႔လ ေလးမ်ဳိး)
(၁) အကုသိုလ္ မျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားမႈ
မျဖစ္ေသးေသာ အကုသိုလ္ တရားယုတ္တို႔ မျဖစ္ေပၚေအာင္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လ ထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္ အားထုတ္၏။
(၂) အကုသိုလ္ပယ္ရန္ ႀကိဳးစားမႈ
ျဖစ္ၿပီးေသာ (မျဖစ္ေတာ့ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ) အကုသိုလ္ တရားယုတ္တို႔ကို ပယ္ရန္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္အားထုတ္၏။
(၃) ကုသိုလ္ျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားမႈ
မျဖစ္ဖူးေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ေပၚရန္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္ အားထုတ္၏။
(၄) ကုသိုလ္တည္တံ့တိုးပြါးရန္ ႀကိဳးစားမႈ
ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ တည္တံ့ရန္ မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ မ်ားစြာျဖစ္ပြါးရန္ ျပန္႔ေျပာရန္ တိုးပြါးရန္ ျပည့္စံုေစရန္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္ အားထုတ္၏။
*************************************************************************************************
၃၉၂။ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏ဟု ဆိုရာ၌ - လိုလားမႈ ဆနဿဒ၊ လိုလားသည္၏ အျဖစ္ ဆနဿဒိကတာ၊ ျပဳလိုသည္၏ အျဖစ္ ကတၱဳကမ်တာ၊ ကုသိုလ္တရားကို လိုလားမႈ ကုသလဓမၼစဿဆနဿဒ - ဤဆနဿဒတို့ကို ျဖစ္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေစ၏၊ ထေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထေစ၏၊ ျဖစ္ေပၚေစ၏၊ အသစ္ ျဖစ္ေပၚေစ၏၊
၃၉၃။ လုံ႔လျပဳ၏ဟု ဆိုရာ၌ - စိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေသာအားထုတ္မႈ ဝိရိယာရမဿဘ၊ အားထုတ္မွု၏ အျဖစ္၊ ျပဳလိုသည္၏ အျဖစ္၊ ကုသိုလ္တရားကို အားထုတ္မွု- တို့ကို- ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ သမၼာဝါယာမ ရွိ၏၊ ဤလုံ႔လတို့နွင့္ ျပည့္စံုေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ျပည့္စံုေစ၏၊ ျပည့္စံု၏၊ ေကာင္းစြာ ျပည့္စံု၏၊ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ေကာင္းစြာ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္၏။
၃၉၄။ လုံ႔လထုတ္၏ ဟု ဆိုရာ၌ - စိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေသာအားထုတ္မႈ ဝိရိယာရမဿဘ၊ အားထုတ္မွု၏ အျဖစ္၊ ျပဳလိုသည္၏ အျဖစ္၊ ကုသိုလ္တရားကို အားထုတ္မွု- တို့ကို- ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ သမၼာဝါယာမ ရွိ၏၊ ဤလုံ႔လတို့ကို ထုတ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္၏၊ မွီဝဲ၏၊ တိုးပြါးေစ၏၊ အႀကိမ္မ်ားစြာျပဳ၏၊
၃၉၅။ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္္၏ဟု ဆိုရာ၌ - ဆန္းၾကယ္မႈ စိတၱ၊ သိမႈ သေဘာ မန၊ သိျခင္းသေဘာ မာနသ၊ စသည္-- ထိုစိတ္ အားေလ်ာ္
ေသာ အထူးသိမႈ သေဘာ တဇၨာမေနာဝိညာဏဓာတ္ သည္ ရွိ၏။ ဤသေဘာကို စိတ္ဟု ဆို၏။ ဤစိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္္၏၊ ေကာင္းစြာ ေျမႇာက္ပင့္္၏၊ ေထာက္ပံ့၏၊ အထပ္ထပ္ ေထာက္ပံ့၏၊
၃၉၆။ အဆက္မျပတ္အားထုတ္၏ဟု ဆိုရာ၌ - စိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေသာအားထုတ္မႈ ဝီရိယာရမဿဘ---စသည္-- ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယာမ
သည္ ရွိ၏။ ဤအားထုတ္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏။------- ေကာင္းစြာ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆက္ မျပတ္အားထုတ္၏ ဟု ဆို၏။
************************************************************************************************
အကုသိုလ္ တရားယုတ္ မ်ား -
*လိုခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘ၊
*ေလာဘနွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ကိေလသာ
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ ခံစားမႈ အစု
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ မွတ္သားမႈ အစု
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ ျပဳျပင္မႈ အစု
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ အစု
*ေလာဘ ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
*ေလာဘ ေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ
*ေလာဘ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
**ၾကမ္းတမ္းမႈ ေဒါသ၊
**ေဒါသနွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ကိေလသာ
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ ခံစားမႈ အစု
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ မွတ္သားမႈ အစု
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ ျပဳျပင္မႈ အစု
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ အစု
**ေဒါသ ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
**ေဒါသ ေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ
**ေဒါသ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
*ေတြေဝမႈ (အမွန္မသိမႈ) ေမာဟ
*ေမာဟနွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ကိေလသာ
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ ခံစားမႈ အစု
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ မွတ္သားမႈ အစု
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ ျပဳျပင္မႈ အစု
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ အစု
*ေမာဟ ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
*ေမာဟ ေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ
*ေမာဟ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
************************************************************************************************
ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ အကုသိုလ္ တရားတို့၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္၏။
************************************************************************************************
(တရားအားထုတ္ျခင္း လုံ႔လ ေလးမ်ဳိး)
(၁) အကုသိုလ္ မျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားမႈ
မျဖစ္ေသးေသာ အကုသိုလ္ တရားယုတ္တို႔ မျဖစ္ေပၚေအာင္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လ ထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္ အားထုတ္၏။
(၂) အကုသိုလ္ပယ္ရန္ ႀကိဳးစားမႈ
ျဖစ္ၿပီးေသာ (မျဖစ္ေတာ့ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ) အကုသိုလ္ တရားယုတ္တို႔ကို ပယ္ရန္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္အားထုတ္၏။
(၃) ကုသိုလ္ျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားမႈ
မျဖစ္ဖူးေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ေပၚရန္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္ အားထုတ္၏။
(၄) ကုသိုလ္တည္တံ့တိုးပြါးရန္ ႀကိဳးစားမႈ
ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ တည္တံ့ရန္ မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ မ်ားစြာျဖစ္ပြါးရန္ ျပန္႔ေျပာရန္ တိုးပြါးရန္ ျပည့္စံုေစရန္ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ လုံ႔လထုတ္၏၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္၏၊ အဆက္မျပတ္ အားထုတ္၏။
*************************************************************************************************
၃၉၂။ ဆနဿဒကို ျဖစ္ေစ၏ဟု ဆိုရာ၌ - လိုလားမႈ ဆနဿဒ၊ လိုလားသည္၏ အျဖစ္ ဆနဿဒိကတာ၊ ျပဳလိုသည္၏ အျဖစ္ ကတၱဳကမ်တာ၊ ကုသိုလ္တရားကို လိုလားမႈ ကုသလဓမၼစဿဆနဿဒ - ဤဆနဿဒတို့ကို ျဖစ္ေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေစ၏၊ ထေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ထေစ၏၊ ျဖစ္ေပၚေစ၏၊ အသစ္ ျဖစ္ေပၚေစ၏၊
၃၉၃။ လုံ႔လျပဳ၏ဟု ဆိုရာ၌ - စိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေသာအားထုတ္မႈ ဝိရိယာရမဿဘ၊ အားထုတ္မွု၏ အျဖစ္၊ ျပဳလိုသည္၏ အျဖစ္၊ ကုသိုလ္တရားကို အားထုတ္မွု- တို့ကို- ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ သမၼာဝါယာမ ရွိ၏၊ ဤလုံ႔လတို့နွင့္ ျပည့္စံုေစ၏၊ ေကာင္းစြာ ျပည့္စံုေစ၏၊ ျပည့္စံု၏၊ ေကာင္းစြာ ျပည့္စံု၏၊ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ေကာင္းစြာ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္၏။
၃၉၄။ လုံ႔လထုတ္၏ ဟု ဆိုရာ၌ - စိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေသာအားထုတ္မႈ ဝိရိယာရမဿဘ၊ အားထုတ္မွု၏ အျဖစ္၊ ျပဳလိုသည္၏ အျဖစ္၊ ကုသိုလ္တရားကို အားထုတ္မွု- တို့ကို- ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ သမၼာဝါယာမ ရွိ၏၊ ဤလုံ႔လတို့ကို ထုတ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္၏၊ မွီဝဲ၏၊ တိုးပြါးေစ၏၊ အႀကိမ္မ်ားစြာျပဳ၏၊
၃၉၅။ စိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္္၏ဟု ဆိုရာ၌ - ဆန္းၾကယ္မႈ စိတၱ၊ သိမႈ သေဘာ မန၊ သိျခင္းသေဘာ မာနသ၊ စသည္-- ထိုစိတ္ အားေလ်ာ္
ေသာ အထူးသိမႈ သေဘာ တဇၨာမေနာဝိညာဏဓာတ္ သည္ ရွိ၏။ ဤသေဘာကို စိတ္ဟု ဆို၏။ ဤစိတ္ကို ေျမႇာက္ပင့္္၏၊ ေကာင္းစြာ ေျမႇာက္ပင့္္၏၊ ေထာက္ပံ့၏၊ အထပ္ထပ္ ေထာက္ပံ့၏၊
၃၉၆။ အဆက္မျပတ္အားထုတ္၏ဟု ဆိုရာ၌ - စိတ္၌ ျဖစ္ေပၚေသာအားထုတ္မႈ ဝီရိယာရမဿဘ---စသည္-- ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယာမ
သည္ ရွိ၏။ ဤအားထုတ္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏။------- ေကာင္းစြာ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆက္ မျပတ္အားထုတ္၏ ဟု ဆို၏။
************************************************************************************************
အကုသိုလ္ တရားယုတ္ မ်ား -
*လိုခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘ၊
*ေလာဘနွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ကိေလသာ
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ ခံစားမႈ အစု
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ မွတ္သားမႈ အစု
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ ျပဳျပင္မႈ အစု
*ေလာဘနွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ အစု
*ေလာဘ ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
*ေလာဘ ေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ
*ေလာဘ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
**ၾကမ္းတမ္းမႈ ေဒါသ၊
**ေဒါသနွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ကိေလသာ
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ ခံစားမႈ အစု
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ မွတ္သားမႈ အစု
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ ျပဳျပင္မႈ အစု
**ေဒါသနွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ အစု
**ေဒါသ ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
**ေဒါသ ေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ
**ေဒါသ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
*ေတြေဝမႈ (အမွန္မသိမႈ) ေမာဟ
*ေမာဟနွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ကိေလသာ
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ ခံစားမႈ အစု
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ မွတ္သားမႈ အစု
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ ျပဳျပင္မႈ အစု
*ေမာဟနွင့္ ယွဥ္ေသာ သိမႈ အစု
*ေမာဟ ေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
*ေမာဟ ေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ျပဳေသာ အမႈ
*ေမာဟ ေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ အမႈ
************************************************************************************************
ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ အကုသိုလ္ တရားတို့၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္၏။
************************************************************************************************
ဆဲေရးတတ္သူ၊ စြပ္စဲြတတ္သူ
ဆဲေရးတတ္သူ၊ စြပ္စဲြတတ္သူသည္ ေအာက္ပါ ပ်က္စီးျခင္း တစ္ဆယ့္တစ္မ်ဳိးမွ လြဲရသည္ မရွိ-
၁၊ မရေသးသည့္ တရားထူးကုိ မရ၊
၂၊ ရၿပီးတရားထူးမွ ယုတ္ေလ်ာ့၏၊
၃၊ သူေတာ္ေကာင္း တရားတို႔သည္ မျဖဴစင္ကုန္၊
၄၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ (မရဘဲ ရၿပီးၿပီဟု) အထင္ႀကီးသူျဖစ္၏၊
၅၊ မေမြ႕ေလ်ာ္ဘဲလ်က္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္သံုးရ၏၊
၆၊ ညစ္ႏြမ္းေသာ အာပတ္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးသို႔ေသာ္လည္း ေရာက္ရ၏၊
၇၊ သိကၡာခ်၍ေသာ္လည္း လူထြက္ ရ၏၊
၈၊ ျပင္းျပေသာ ေဆးကုခက္ေသာ ေရာဂါနာက်င္မႈ ကုိေသာ္လည္း ေတြ႕ထိရ၏၊
၉၊ ရူးသြပ္ျခင္း စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း သို႔ေသာ္လည္း ေရာက္ရ၏၊
၁၀၊ ေတြေတြေဝေဝ ကြယ္လြန္ရ၏၊
၁၁၊ ခႏဿဓာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ အပါယ္ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။
၁၊ မရေသးသည့္ တရားထူးကုိ မရ၊
၂၊ ရၿပီးတရားထူးမွ ယုတ္ေလ်ာ့၏၊
၃၊ သူေတာ္ေကာင္း တရားတို႔သည္ မျဖဴစင္ကုန္၊
၄၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ (မရဘဲ ရၿပီးၿပီဟု) အထင္ႀကီးသူျဖစ္၏၊
၅၊ မေမြ႕ေလ်ာ္ဘဲလ်က္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္သံုးရ၏၊
၆၊ ညစ္ႏြမ္းေသာ အာပတ္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးသို႔ေသာ္လည္း ေရာက္ရ၏၊
၇၊ သိကၡာခ်၍ေသာ္လည္း လူထြက္ ရ၏၊
၈၊ ျပင္းျပေသာ ေဆးကုခက္ေသာ ေရာဂါနာက်င္မႈ ကုိေသာ္လည္း ေတြ႕ထိရ၏၊
၉၊ ရူးသြပ္ျခင္း စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း သို႔ေသာ္လည္း ေရာက္ရ၏၊
၁၀၊ ေတြေတြေဝေဝ ကြယ္လြန္ရ၏၊
၁၁၊ ခႏဿဓာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ အပါယ္ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။
Sunday, September 20, 2009
သတိပဌာနသုတ္
မဟာဝဂ္ပါဠိေတာ္
မဟာသတိပ႒ာနသုတ္
၃၇၂။ ကုရုတုိင္း ကမၼာသဓမၼနိဂံုး၌ (ကမၼာသဒမၼ-မူကြဲ)
ရဟန္းတို႔ ဟု ဘုရားရွင္ ေခါ္ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဟု ရဟန္းမ်ား ေျဖျက၏။
ဤသတိပဌာန္ တရားေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္
၃၇၃။ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္စင္ၾကယ္ရန္၊ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း ငိုေျကြးျခင္း တို႔ကုိ လြန္ေျမာက္ရန္၊ ကုိယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲတို႔ ခ်ဳပ္ ၿငိမ္းရန္၊ အရိယမဂ္ကုိ ရရန္၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ ခရီးလမ္းကား သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ ျဖစ္၏။
(၁) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ( ေအာက္ေမ့ျခင္း) ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ(လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း)၊ ေဒါမနႆ(နွလံုးမသာျခင္း)ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
(၂) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ၊ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
(၃) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ၊ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
(၄) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ၊ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ၿပီး၏။
ထြက္သက္ဝင္သက္ကုိ ရွုဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၄။ ေတာ၌ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ၌ျဖစ္ေစ၊ တင္ပလဿလင္ေခြလွ်က္ ကုိယ္ကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာ ထား၍ သတိျဖင့္ ထုိင္၏။ သတိျဖင့္သာ ထြက္သက္ေလ ထုတ္၏၊ သတိျဖင့္သာ ဝင္သက္ေလကို ရွဴ၏၊ ရွည္ရွည္ ထြက္လွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ ထြက္သည္ ဟု သိ၏၊ ရွည္ရွည္ရွဴလွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ရွဴသည္ ဟုသိ၏၊ တုိတုိထြက္လွ်င္လည္း တုိတုိထြက္သည္ ဟု သိ၏၊ တုိတုိရွဴလွ်င္လည္း တုိတုိရွဴသည္ ဟု သိ၏၊ (ထြက္သက္ေလ၏) အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ရုပ္အေပါင္းကုိ ထင္ရွားသိလ်က္ ထုတ္မည္ ဟုက်င့္၏၊ (ဝင္သက္ေလ၏) အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ရုပ္အေပါင္းကုိ ထင္ရွားသိလ်က္ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏၊ ရုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ကုိ ၿငိမ္းေစလ်က္ ထုတ္မည္ ဟု က်င့္၏၊ ရုန့္ရင္းေသာ ဝင္သက္ကုိ ၿငိမ္းေစလ်က္ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏။
ဥပမာ ေသာ္ကား ကြၽမ္းက်င္ေသာ ပြတ္သမားသည္ လည္းေကာင္း ပြတ္သမား၏ တပည့္သည္ လည္းေကာင္း (ပြတ္ႀကိဳးကုိ) ရွည္ရွည္ဆြဲငင္လွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ဆြဲငင္သည္ ဟု သိ၏၊(ပြတ္ႀကိဳးကုိ) တုိတုိ ဆြဲငင္လွ်င္လည္း တုိတုိဆြဲငင္သည္ ဟု သိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ရဟန္းသည္ ရွည္ရွည္ ထုတ္လွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ထုတ္သည္ ဟု သိ၏၊ ရွည္ရွည္ရွဴလွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ရွဴသည္ ဟု သိ၏၊ တုိတုိထုတ္လွ်င္လည္း တုိတုိထုတ္သည္ ဟု သိ၏၊ တုိတုိရွဴလွ်င္လည္း တုိတုိရွဴသည္ ဟု သိ၏၊
ထြက္သက္ ထုတ္ျခင္း ျဖစ္စဉ္တစ္ခုလုံး အစ အလယ္ အဆံုး ရုပ္အေပါင္းကုိ ထင္ရွားစြာ သိလ်က္ ထုတ္မည္ ဟု က်င့္၏၊ ဝင္သက္ ရူျခင္း ျဖစ္စဉ္တစ္ခုလုံး အစ အလယ္ အဆံုး ရုပ္အေပါင္းကုိထင္ရွား သိလ်က္ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏၊ သက္သာစြာသာ ထုတ္မည္ ဟု က်င့္၏၊ သက္သာစြာသာ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ဣရိယာပုထ္ကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၅။ သြားျခင္းကို သိ၏၊ ရပ္ျခင္းကို သိ၏၊ ထိုင္ျခင္းကို သိ၏၊ ေလ်ာင္းျခင္းကို သိ၏၊ ရုပ္အေပါင္းသည္ ဤ(သြား၊ ရပ္၊ ထိုင္၊ ေလ်ာင္း) အမူအရာတို့ျဖင့္ တည္ေန၏၊ ထုိအမူအရာတို့ကို ဆင္ျခင္ျခင္းအားျဖင့္ ထုိရုပ္အေပါင္းကုိ သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
သတိသမၸဇဥ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၆။ ေရွ႕သို႔တုိးရာ ေနာက္သို႔ဆုတ္ရာ၌ သိလ်က္ျပဳ ေလ့ရွိ၏၊ တူရူၾကည့္ရာ တေစာင္းၾကည့္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ေကြးရာ ဆန္႔ရာ၌ သိလ်က္ျပဳ ေလ့ရွိ၏၊ ဒုကုဋ္ သပိတ္ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ စားရာ ေသာက္ရာ ခဲရာလ်က္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ စြန္႔ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ သြားရာ ရပ္ရာထုိင္ရာ အိပ္ရာ ႏုိးရာ ေျပာရာ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာဟု ႏွလံုးသြင္းျခင္း
၃၇၇။ ေျခဖဝါးမွ ဆံပင္ဖ်ားထိ ဝန္းက်င္ အေရပါး အဆံုးရွိေသာ မစင္ၾကယ္သည့္ အရာအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ျပည့္လ်က္ရွိေသာ ဤရုပ္အေပါင္းကုိပင္ စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏၊ ဤရုပ္အေပါင္း၌ ဆံပင္၊ အေမြး၊ ေျခသည္း လက္သည္း၊ သြား၊ အေရ၊ အသား၊ အေၾကာ၊ အရိုး၊ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ၊ အညိႇဳ႕ ႏွလံုး၊ အသည္း၊ အေျမႇး၊ အဖ်ဥ္း၊ အဆုပ္၊ အူမ၊ အူသိမ္၊ အစာသစ္၊ အစာေဟာင္း၊ ဦးေႏွာက္၊ သည္းေျခ၊ သလိပ္၊ ျပည္၊ ေသြး၊ ေခြၽး၊ အဆီခဲ၊ မ်က္ရည္၊ ဆီၾကည္၊ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ အေစး၊ က်င္ငယ္ တို့ရွိ၏ ဟု စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏။
ဥပမာ စပါးအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ျပည့္ေသာအိတ္တြင္ သေလးစပါး ေကာက္ႀကီးစပါး ပဲေနာက္ ပဲႀကီး ႏွမ္း ဆန္တို႔ ပါရွိ၏။ မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ထုိအိတ္ကုိ ေျဖ၍ ဤကား သေလးစပါး၊ ဤကား ေကာက္ႀကီး စပါး၊ ဤကား ပဲေနာက္၊ ဤကား ပဲႀကီး၊ ဤကား ႏွမ္း၊ ဤကား ဆန္ဟု စူးစိုက္ ဆင္ျခင္ သကဲ့သို႔ ရုပ္အေပါင္းကုိ စူးစုိက္ ဆင္ျခင္၏၊
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ဓာတ္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း
၃၇၈။ ရုပ္အေပါင္း၌ ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္ မီးဓာတ္ ေလဓာတ္တို့ ရွိ၏ ဟု ဤရုပ္အေပါင္းကုိ အရွိအတုိင္း ဓာတ္အားျဖင့္ စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏။
ဥပမာ ကြၽမ္းက်င္ေသာ ႏြားသတ္သမားသည္ လည္းေကာင္း ႏြားသတ္သမား၏ တပည့္သည္ လည္းေကာင္း ႏြားကုိ သတ္၍ လမ္းေလးခြ ဆံုရာ၌ အသား အရိုး တူရာ စုပံု ခြဲျခား ထားသကဲ့သို႔ ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္ မီးဓာတ္ ေလဓာတ္တို့ ရွိ၏ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ အရွိအတုိင္း ဓာတ္အားျဖင့္ စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
သူေသေကာင္ ကုိးမ်ဳိးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၉။ ေသ၍ တစ္ရက္ရွိေသာ သူေသေကာင္၊ ေသ၍ ႏွစ္ရက္ရွိေသာ သူေသေကာင္၊ ေသ၍ သံုးရက္ရွိေသာ သူေသေကာင္၊ ဖူးေရာင္ေနေသာ သူေသေကာင္၊ ရုပ္ဆင္း ပ်က္လ်က္ ညိဳမဲေနေသာ သူေသေကာင္၊ ျပည္ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အပုပ္ရည္ ယုိစီးေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ျမင္သကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္း သည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
က်ီးတို႔ စားေသာ၊ စြန္ရဲတို႔ စားေသာ၊ လင္းတတို႔ စားေသာ၊ ဘံုမတီးငွက္တို႔ စားေသာ၊ ေခြးတို႔ စားေသာ၊ က်ားတို႔ စားေသာ၊ သစ္တို႔ စားေသာ ေျမေခြးတို႔ စားေသာ၊ ပိုးအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ စားေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ျမင္သကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္းသည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
အသားအေသြး ရွိေသးေသာ၊ အေၾကာတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႕ထားေသာ၊ အရိုးဆက္လ်က္ ရွိေသးေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ---
အသားကင္း၍ ေသြးတို႔ျဖင့္ ေပက်ံလ်က္ အေၾကာတို့ျဖင့္ ဖြဲ႕ထားေသာ၊ အရိုးဆက္လ်က္ ရွိေသးေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ---
အသားအေသြးကင္းလ်က္ အေၾကာတို႔ ျဖင့္ ဖြဲ႕ထားေသာ၊ အရိုးဆက္လ်က္ ရွိေသးေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ---
လက္ရိုး တစ္ေနရာ၊ ေျခရိုး တစ္ေနရာ၊ ေျခဖမ်က္ရိုး တစ္ေနရာ၊ ျမင္းေခါင္းရိုး တစ္ေနရာ၊ ေပါင္ရိုး တစ္ေနရာ၊ ခါးရိုး တစ္ေနရာ၊ နံရိုး တစ္ေနရာ၊ ေက်ာက္ကုန္းရိုး တစ္ေနရာ၊ ပခံုးရိုးတစ္ေနရာ၊ လည္ပင္းရိုး တစ္ေနရာ၊ ေမးရိုး တစ္ေနရာ၊ သြားရိုး တစ္ေနရာ၊ ဦးေခါင္းခြံ တစ္ေနရာ အားျဖင့္ တစစီ ျကဲျပန့္ ေနေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အရိုးစု သူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္သကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္းသည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
ခရုသင္းအဆင္းႏွင့္ အတူ ျဖဴေဖြးေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အရိုးစုသူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္ရာသကဲ့သို႔ ---
နွစ္လြန္လ်က္ စုပံုေန ေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အရိုးစုသူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္ရာသကဲ့သို႔ ---
ေဆြးေျမ႕လ်က္ အမႈန္႔ ျဖစ္ကုန္ေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားအပ္ကုန္ေသာ အရိုးစုသူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္ရာသကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္းသည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ေဝဒနာကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း ကိုးပါး
၃၈ဝ။ သုခေဝဒနာ (ခ်မ္းသာေသာခံစားျခင္း)ကုိ ခံစားလွ်င္လည္း သုခေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏။ ဒုကၡေဝဒနာ (ဆင္းရဲေသာခံစားျခင္း)ကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ဒုကၡေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏။ အဒုကၡမသုခေဝဒနာ (ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာခံစားျခင္း) ကုိ ခံစားလွ်င္လည္း အဒုကၡမသုခေဝဒနာကုိခံစားသည္ဟု သိ၏။
ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစား လွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္မစပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ဟုသိ၏။ ကာမဂုဏ္ ႏွင့္စပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟုသိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ စပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစား လွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ သူတစ္ပါး၏ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏။ ေဝဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမႀ္ကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ ေဝဒနာ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ ေဝဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ ထို႔ျပင္ ေဝဒနာသာလွ်င္ ရွိ၏ ဟု သတိတြင္ ရွင္းစြာ ထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
စိတ္ကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး
၃၈၁။ ရာဂ(တပ္မက္ျခင္း) ပါေသာစိတ္ကုိ ရာဂပါေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ ရာဂကင္းေသာ စိတ္ကုိ ရာဂကင္းေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ ေဒါသ(အမ်က္ထြက္ျခင္း) ေနွာေသာ စိတ္ကုိ ေဒါသေနွာေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ ေဒါသကင္းေသာ စိတ္ကုိ ေဒါသကင္းေသာ စိတ္ ဟု သိ၏၊ ေမာဟ (ေတြေဝျခင္း)ပါေသာ စိတ္ကုိလည္း ေမာဟပါေသာ စိတ္ဟု သိ၏၊ ေမာဟကင္းေသာ စိတ္ကုိလည္း ေမာဟကင္းေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ သံခိတၱ (က်ုံ့ေသာ)စိတ္ကုိ သံခိတၱစိတ္ ဟု သိ၏၊ ဝိကၡိတဿတ (ပ်ံ့ေသာ)စိတ္ကုိလည္း ဝိကၡိတၱစိတ္ဟု သိ၏၊ မဟဂဿဂုတ္ (ရူပအရူပ)စိတ္ကုိလည္း မဟဂဿဂုတ္စိတ္ ဟု သိ၏၊ အမဟဂဿဂုတ္(ကာမာဝစရ)စိတ္ စိတ္ကုိလည္း အမဟဂဿဂုတ္စိတ္ဟု သိ၏၊ သဥတၱရ(ကာမာဝစရ)စိတ္ ကုိလည္း သဥတၱရစိတ္ဟု သိ၏၊ အႏုတၱရ(ရူပအရူပ)စိတ္ ကိုလည္း အႏုတၱရစိတ္ဟု သိ၏၊ သမာဟိတ(တည္ျကည္ေသာ)စိတ္ ကုိလည္း သမာဟိတစိတ္ဟု သိ၏၊ အသမာဟိတ(မတည္ျကည္ေသာ)စိတ္ ကုိလည္း အသမာဟိတစိတ္ဟု သိ၏၊ ဝိမုတၱ(လြတ္ေျမာက္ေသာ) စိတ္ကုိလည္း ဝိမုတၱစိတ္ဟု သိ၏၊ အဝိမုတၱ(မလြတ္ေျမာက္ေသာ)စိတ္ကုိလည္း အဝိမုတၱစိတ္ဟု သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ စိတ္ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ စိတ္ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ စိတ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ စိတ္သာရွိ၏ ဟု သတိတြင္ ရွင္းစြာ ထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
၁
သေဘာတရားကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း ငါးပါး
(၁) နီဝရဏ(အပိတ္အပင္)တရား ငါးပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၂။ မိမိသႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ(ကာမဂုဏ္အလို) ရွိလွ်င္ ငါ၏ သႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ကာမစဿဆနဿဒ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကာမစဿဆနဿဒ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ကာမစဿဆနဿဒ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒ(သူတစ္ပါးပ်က္စီးေစလုိျခင္းသေဘာ) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဗ်ာပါဒ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဗ်ာပါဒ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ဗ်ာပါဒ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ( ေလးလံထုိင္းမွိဳင္းျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ထိနမိဒဿဓ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ထိနမိဒဿဓ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ထိနမိဒဿဓ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥ(ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း) ကုကၠဳစၥ( ႏွလံုးမသာယာျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥမရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာ(မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာ ရွိ၏ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာမရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဝိစိကိစဿဆာ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဝိစိကိစဿဆာ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ဝိစိကိစဿဆာ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိအႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္းပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ ထို႔ျပင္ သေဘာတရားသာ ရွိ၏ ဟု ထုိရဟန္းအား သတိတြင္ ထင္ရွား သိ၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ခနဿဓာငါးပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၃။ ဤကားရုပ္တည္း၊ ဤကား ရုပ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ရုပ္၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား ေဝဒနာတည္း၊ ဤကား ေဝဒနာ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ေဝဒနာ၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား သညာ၁တည္း၊ ဤကား သညာ၏ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား သညာ၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤသည္တို႔ကား သခၤါရ၂တို႔တည္း၊ ဤကားသခၤါရတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား သခၤါရတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား ဝိညာဏ္၃တည္း၊ ဤကားဝိညာဏ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ဝိညာဏ္၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း ဟု ရွုေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရား တို႔ သာလွ်င္ ရွိ၏ ဟု သတိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
အာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၄။ မ်က္စိ၊ အဆင္း နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
နား၊ အသံ နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
နွာခါင္း၊ အနံ႕နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္း ကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
လွ်ာ၊ အရသာ နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္း ကုိလည္း၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိ သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
ကုိယ္၊ အေတြ႕အထိ နွစ္ပါးစံုမွ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
စိတ္၊ သေဘာတရား နွစ္ပါးစံုကုိ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျခင္း ကုိလည္း သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
၁
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသေဘာ ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ ထို႔ျပင္ သေဘာတရားသာ ရွိ၏ ဟု သတိသည္ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
အာယတနတစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္းအပိုင္း ၿပီး၏။
၁။ ျဖစ္ရာ တည္ရာ အေၾကာင္း
ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၅။ မိမိသႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေအာက္ေမ့ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သတိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သတိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တရားသေဘာကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အားထုတ္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္(မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကုိယ္စိတ္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟုသိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္(မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟုသိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟုသိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္(မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အညီအမွ်ရွုျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟုသိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟုသိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ ထို႔ျပင္ သေဘာတရားသာ ရွိ၏ ဟု သတိသည္ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
သစၥာေလးပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၆။ ဤကား ဒုကၡ (ဆင္းရဲ) ဟု ဟုတ္မွန္သည့္အတုိင္း သိ၏၊ ဤကား ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း ဟု ဟုတ္မွန္သည့္ အတုိင္း သိ၏၊ ဤကား ဒုကၡခ်ဳပ္ရာတည္း ဟု ဟုတ္မွန္သည့္ အတုိင္း သိ၏၊ ဤကား ဒုကၡခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ ဟု ဟုတ္မွန္သည့္ အတုိင္း သိ၏။
ဒုကၡအရိယသစၥာ
၃၈၇။ ဒုကၡသစၥာ တို့မွာ
၁၊ဇာတိ ၂၊ဇရာ ၃၊မရဏ ၄၊ေသာက ၅၊ ပရိေဒဝ ၆၊ဒုကၡ ၇၊ေဒါမနႆ ၈၊ဥပါယာသ ၉၊မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ဖြယ္တို႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေပါင္းသင္းရျခင္း ၁၀၊ခ်စ္ႏွစ္လုိဖြယ္တို႔ႏွင့္ ကြဲကြာေကြကြင္းရျခင္း ၁၁၊အလုိရွိသည္ကုိ မရျခင္း
၁၊ ၃၈၈။ ဇာတိ ။ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ျခင္း၊ ျပည့္စံုစြာျဖစ္ျခင္း၊ (အမိဝမ္းတြင္း ဥခြံတြင္းသို႔) သက္ဝင္ျခင္း ကုိယ္ထင္ရွားျဖစ္ျခင္း ခနဿဓာတို႔၏ ထင္ရွားျဖစ္ျခင္း အာယတနတို႔ကုိ ရျခင္း
၂၊ ၃၈၉။ ဇာရာ ။ ထုိထုိသတၱဝါအေပါင္း၌ အုိျခင္း အုိေသာ အျခင္းအရာ သြားက်ိဳးျခင္း ဆံျဖဴျခင္း အေရတြန္႔ရွု့ံျခင္း ရုပ္အသက္ဆုတ္ယုတ္ျခင္း (မ်က္စိစေသာ) ဣေျနဿဒတို႔၏ ရင့္ျခင္း
၃၊ ၃၉ဝ။ မရဏ ။ ထုိထုိသတၱဝါ အေပါင္းမွ ေရြ႕ေလ်ာျခင္း ေရြ႕ေလ်ာေသာ အျခင္းအရာ ပ်က္စီးျခင္း ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္း သက္ျပတ္ ေသဆံုးျခင္း ကြယ္လြန္ျခင္း ခနဿဓာတို႔၏ ပ်က္စီးျခင္း ကုိယ္ကုိပစ္ခ်ျခင္း ဇီဝိတိေႁႏဿဒ၏ ျပတ္စဲျခင္း
၄၊ ၃၉၁။ ေသာက ။ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မလြတ္ကင္းေသာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆင္းရဲေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ေသာသတၱဝါ၏ စုိးရိမ္ျခင္း စုိးရိမ္ေသာ အျခင္းအရာ စုိးရိမ္သည္၏အျဖစ္ အတြင္း၌စုိးရိမ္ျခင္း အတြင္း၌ ျပင္းစြာ စုိးရိမ္ျခင္း
၅၊ ၃၉၂။ ပရိေဒဝ ။ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မလြတ္ကင္းေသာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆင္းရဲေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ေသာ သတၱဝါ၏ ငိုေျကြး ျခင္း ျပင္းစြာ ငိုေျကြးျခင္း ငိုေျကြး ေသာ အျခင္းအရာ ျပင္းစြာငုိေျကြးေသာ အျခင္းအရာ ငိုေျကြးသည္၏အျဖစ္ ျပင္းစြာ ငိုေျကြးသည္၏ အျဖစ္
၆၊ ၃၉၃။ ဒုကၡ ။ ကုိယ္၌ျဖစ္ေသာဆင္းရဲျခင္း ကုိယ္၌ျဖစ္ေသာ မသာယာျခင္း ကုိယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ မသာယာအပ္ေသာ ခံစားျခင္း
၇၊ ၃၉၄။ ေဒါမနႆ ။ စိတ္၌ျဖစ္ေသာဆင္းရဲျခင္း စိတ္၌ ျဖစ္ေသာ မသာယာျခင္း စိတ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ မသာယာအပ္ေသာ ခံစားျခင္း
၈၊ ၃၉၅။ ဥပါယာသ ။ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မလြတ္ကင္းေသာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာ သတၱဝါ၏ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပင္ပန္းသည္၏ အျဖစ္ ျပင္းစြာ ပင္ပန္းသည္၏ အျဖစ္
၉၊ ၃၉၆။ မခ်စ္မႏွစ္လုိဖြယ္တို႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေပါင္းသင္းရျခင္း ဆင္းရဲ ။ ဤေလာက၌ မလုိလား မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏုိးအပ္ကုန္ေသာ အဆင္း အသံ အနံ႕ အရသာ အေတြ႕ သေဘာ တရားတို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးမဲ့ျခင္း အစီးအပြါးမဲ့ျခင္း မခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမၿငိမ္းျခင္း ကုိ လုိလားေသာ အာရုံ၊ သတၱဝါ တို႔ႏွင့္တကြ ေတြ႕ရျခင္း ဆံုရျခင္း ေပါင္းေဖာ္ရျခင္း ေရာေႏွာရျခင္း
၁၀၊ ၃၉၇။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လုိဖြယ္တို႔ႏွင့္ ကဲြကြာေကြကြင္းရျခင္း ဆင္းရဲ ။ ဤေလာက၌ လုိလားႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးအပ္ကုန္ေသာ အဆင္း အသံ အနံ႕ အရသာ အထိ သေဘာတရား တို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး အစီးအပြါး ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးကင္းျခင္းကုိ လုိလား ေသာ အမိ အဖ ညီ အစ္ကုိ ႏွမ အစ္မ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း တို႔ႏွင့္ မေတြ႕ရျခင္း မဆံုရျခင္း မေပါင္းေဖာ္ ရျခင္း မေရာေႏွာရျခင္း
၁၁၊ ၃၉၈။ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲ ။ သတဿတဝါတို့သည္ ဇာတိ (ေမြးဖြားျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ ဇာတိသေဘာ မရွိလို၊ ဇာတိ မလာေစလို ဟုေတာင့္တ ေသာ္လည္း (ဇာတိမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။ ဇရာ (အိုမင္းျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ မအိုမင္းလို၊ ဇရာ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တေသာ္လည္း (ဇရာမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။ ဗ်ာဓိ(နာျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ နာျခင္း မျဖစ္လို၊ ဗ်ာဓိ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တ ေသာ္လည္း (ဗ်ာဓိမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။
မရဏ(ေသျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ မေသလို၊ မရဏ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တေသာ္လည္း
(မရဏမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။
ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ သေဘာ မရွိၾကလို၊ ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသတို့ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တေသာ္လည္း (ေသာက စသည္တို႔ မလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။
၃၉၉။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ငါးပါးေသာ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ (ဥပါဒါန္ အာရုံ တရားစု) တို႔သည္
ရုပ္ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
ေဝဒနာ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
သညာ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
သခၤါရ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
ဝိညာဏ္ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ
ဒုကၡသမုဒယ အရိယသစၥာ (ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္း အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ အမွန္တရား)
၄ဝဝ။ ဒုကၡသမုဒယအရိယသစၥာသည္ ဘဝသစ္တစ္ဖန္ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ႏွစ္သက္ တပ္မက္ျခင္း ရွိေသာ ဘဝအာရုံ၌ အလြန္ႏွစ္သက္ေသာ တဏွာ(တပ္မက္ျခင္း)ျဖစ္၏။
တဏွာ ။ ကာမတဏွာ - ကာမဘံု၌ တပ္မက္ျခင္း၊ ဘဝတဏွာ - ရူပ၊ အရူပဘံုတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း၊ ဝိဘဝတဏွာ - ဥေစဿဆဒဒိ႒ိႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္ျခင္း
တဏွာသည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ တည္၏။
ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္ သေဘာသည္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ တို့ ျဖစ္၏။
ရူပါရုံ (အဆင္း)၊ သဒဿဒါရုံ(အသံ)၊ ဂႏဿဓာရုံ အန့ံ၊ ရသာရုံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ အေတြ့အထိ၊တရားသေဘာတို႔သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတရားသေဘာတို႔၌ ျဖစ္၏။ ဤတရားသေဘာတို႔၌ တည္၏။
စကၡဳဝိညာဏ္ (မ်က္စိ၌မွီေသာစိတ္)၊ ေသာတဝိညာဏ္ (နား၌မွီေသာစိတ္)၊ ဃာနဝိညာဏ္ (နွာေခါင္း ၌မွီေသာစိတ္)၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္ (လွ်ာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ကာယဝိညာဏ္ (ကိုယ္၌မွီေသာစိတ္)၊ မေနာဝိညာဏ္ (မေနာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဝိညာဏ္တို့၌ ျဖစ္၏။ ဤဝိညာဏ္တို့၌ တည္၏။
စကၡဳသမၹႆ (မ်က္စိအေတြ့)၊ ေသာတသမၹႆ (နားအေတြ့)၊ ဃာနသမၹႆ (နွာေခါင္းအေတြ့)၊ဇိဝွါသမၹႆ (လွ်ာအေတြ့)၊ ကာယသမၹႆ (ကိုယ္အေတြ့)၊ မေနာသမၹႆ (မေနာအေတြ့)၊ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသမၹႆတို့၌ တည္၏။ စကၡဳသမၹႆဇာေဝဒနာ(မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ေသာတသမၹႆဇာေဝဒနာ (နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဃာနသမၹႆဇာေဝဒနာ (နွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဇိဝွါသမၹႆဇာေဝဒနာ (လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ကာယသမၹႆဇာေဝဒနာ (ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ မေနာသမၹႆဇာေဝဒနာ (မေနာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း) တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ တည္၏။
ရူပသညာ (ရူပါရုံ၌ မွတ္သားျခင္း)၊ သဒဿဒသညာ၊ ဂႏဿဓသညာ၊ ရသသညာ၊ ေဖာ႒ဗၺသညာ၊ ဓမၼသညာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤ သညာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသညာတို့၌ တည္၏။
ေလာက၌ ရူပသေဉဿစတနာ(ရူပါရုံ၌ ေစ့ေဆာ္ျခင္း)၊ သဒဿဒသေဉဿစတနာ၊ ဂႏဿဓသေဉဿစတနာ၊ ရသသေဉဿစတနာ၊ ေဖာ႒ဗၺသေဉဿစတနာ၊ ဓမၼသေဉဿစတနာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ တည္၏။
ရူပတဏွာ(ရူပါရုံ၌ တပ္မက္ျခင္း)၊ သဒဿဒတဏွာ၊ ဂနဿဓတဏွာ၊ ရသတဏွာ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ဓမၼတဏွာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတဏွာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤတဏွာတို့၌ တည္၏။
ရူပဝိတက္(ရူပါရုံ၌ ၾကံစည္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိတက္၊ ဂနဿဓဝိတက္၊ ရသဝိတက္၊ ေဖာ႒ဗၺဝိတက္၊ ဓမၼဝိတက္တို့သည္ ခ်စ္ခင္ ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တပ္မက္ျခင္း တဏွာ သည္ ဤဝိတက္တို့၌ ျဖစ္၏။ ဤဝိတက္တို့၌ တည္၏။ ေလာက၌ ရူပဝိစာရ(ရူပါရုံ၌ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိစာရ၊ ဂနဿဓဝိစာရ၊ ရသဝိစာရ၊ ေဖာ႒ဗၺဝိစာရ၊ ဓမၼဝိစာရတို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤဝိစာရတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤဝိစာရတို့၌ တည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသေဘာကို အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ ဒုကၡသမုဒယအရိယသစၥာ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဒုကၡနိေရာဓ အရိယသစၥာ (ဒုကၡ၏ခ်ဳပ္ရာ အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ အမွန္တရား)
၄ဝ၁။ ဒုကၡနိေရာဓအရိယသစၥာသည္ တဏွာ အျကြင္းမရွိ ကင္းခ်ဳပ္ရာ၊ တဏွာကို စြန္႔ရာ၊ တဏွာကို ေဝးစြာ စြန္႔ရာ၊ တဏွာမွ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ တဏွာျဖင့္မကပ္ ၿငိရာ (နိဗၺာန္) ျဖစ္၏။
တဏွာသည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ပယ္အပ္၏၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ ခ်ုပ္၏
ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္ သေဘာသည္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ တို့ ျဖစ္၏။
ရူပါရုံ (အဆင္း)၊ သဒဿဒါရုံ(အသံ)၊ ဂႏဿဓာရုံ အန့ံ၊ ရသာရုံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ အေတြ့အထိ၊တရားသေဘာတို႔သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတရားသေဘာတို႔၌ ပယ္အပ္၏။ ဤတရားသေဘာတို႔၌ ခ်ုပ္၏။
စကၡဳဝိညာဏ္ (မ်က္စိ၌မွီေသာစိတ္)၊ ေသာတဝိညာဏ္ (နား၌မွီေသာစိတ္)၊ ဃာနဝိညာဏ္ (နွာေခါင္း ၌မွီေသာစိတ္)၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္ (လွ်ာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ကာယဝိညာဏ္ (ကိုယ္၌မွီေသာစိတ္)၊ မေနာဝိညာဏ္ (မေနာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဝိညာဏ္တို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤဝိညာဏ္တို့၌ ခ်ုပ္၏။
စကၡဳသမၹႆ (မ်က္စိအေတြ့)၊ ေသာတသမၹႆ (နားအေတြ့)၊ ဃာနသမၹႆ (နွာေခါင္းအေတြ့)၊ဇိဝွါသမၹႆ (လွ်ာအေတြ့)၊ ကာယသမၹႆ (ကိုယ္အေတြ့)၊ မေနာသမၹႆ (မေနာအေတြ့)၊ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသမၹႆတို့၌ ခ်ုပ္၏။ စကၡဳသမၹႆဇာေဝဒနာ(မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ေသာတသမၹႆဇာေဝဒနာ (နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဃာနသမၹႆဇာေဝဒနာ (နွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဇိဝွါသမၹႆဇာေဝဒနာ (လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ကာယသမၹႆဇာေဝဒနာ (ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ မေနာသမၹႆဇာေဝဒနာ (မေနာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း) တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရူပသညာ (ရူပါရုံ၌ မွတ္သားျခင္း)၊ သဒဿဒသညာ၊ ဂႏဿဓသညာ၊ ရသသညာ၊ ေဖာ႒ဗၺသညာ၊ ဓမၼသညာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤ သညာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသညာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ေလာက၌ ရူပသေဉဿစတနာ(ရူပါရုံ၌ ေစ့ေဆာ္ျခင္း)၊ သဒဿဒသေဉဿစတနာ၊ ဂႏဿဓသေဉဿစတနာ၊ ရသသေဉဿစတနာ၊ ေဖာ႒ဗၺသေဉဿစတနာ၊ ဓမၼသေဉဿစတနာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရူပတဏွာ(ရူပါရုံ၌ တပ္မက္ျခင္း)၊ သဒဿဒတဏွာ၊ ဂနဿဓတဏွာ၊ ရသတဏွာ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ဓမၼတဏွာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတဏွာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤတဏွာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရူပဝိတက္(ရူပါရုံ၌ ၾကံစည္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိတက္၊ ဂနဿဓဝိတက္၊ ရသဝိတက္၊ ေဖာ႒ဗၺဝိတက္၊ ဓမၼဝိတက္တို့သည္ ခ်စ္ခင္ ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တပ္မက္ျခင္း တဏွာ သည္ ဤဝိတက္တို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤဝိတက္တို့၌ ခ်ုပ္၏ ေလာက၌ ရူပဝိစာရ(ရူပါရုံ၌ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိစာရ၊ ဂနဿဓဝိစာရ၊ ရသဝိစာရ၊ ေဖာ႒ဗၺဝိစာရ၊ ဓမၼဝိစာရတို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤဝိစာရတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤဝိစာရတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသေဘာကို ဒုကၡနိေရာဓအရိယသစၥာ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
၁။ ဒုကၡ၏ခ်ဳပ္ရာ အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ အမွန္တရား
၄ဝ၄။ မည္သည့္ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး ေဟာျပေသာ နည္းျဖင့္ ပြားပါက ထိုပုဂဿဂိုလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ျဖစ္ေစ ဥပါဒါန္ အျကြင္း ရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို အမွန္ရေပမည္။
ခုနစ္ႏွစ္ကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ေျခာက္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး။ ငါးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ ေလးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ သံုးႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး။ ႏွစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ တစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။
တစ္ႏွစ္ကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္လတို႔ပတ္လံုး ပြားပါက ထိုပုဂဿဂိုလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ျဖစ္ေစ ဥပါဒါန္ အျကြင္း ရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို အမွန္ရေပမည္။
ခုနစ္လကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ေျခာက္လတို႔ ပတ္လံုး။ ငါးလတို႔ပတ္လံုး။ ေလးလတို႔ပတ္လံုး။ သံုးလတို႔ ပတ္လုံး။ ႏွစ္လတို႔ပတ္လုံး။ တစ္လပတ္လံုး။ လခြဲပတ္လံုး။
လခြဲကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္လတို႔ပတ္လံုး ပြားပါက ထိုပုဂဿဂိုလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ျဖစ္ေစ ဥပါဒါန္ အျကြင္း ရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို အမွန္ရေပမည္။
၄ဝ၅။ ဤခရီးလမ္းသည္ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္စင္ၾကယ္ရန္၊ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း ငိုေျကြးျခင္းတို႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္းတို႔ ခ်ဳပ္ ၿငိမ္းရန္၊ အရိယမဂ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တစ္ေၾကာင္း တည္းေသာ ခရီးလမ္းျဖစ္၏၊ ခရီးလမ္းကား ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါး ပင္ျဖစ္၏ ဟု ေၾကညာခ်က္ကို ငါ (ဘုရားရွင္)ဆို၏။
ကိုးခုေျမာက္ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ ၿပီး၏။
မဟာသတိပ႒ာနသုတ္
၃၇၂။ ကုရုတုိင္း ကမၼာသဓမၼနိဂံုး၌ (ကမၼာသဒမၼ-မူကြဲ)
ရဟန္းတို႔ ဟု ဘုရားရွင္ ေခါ္ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဟု ရဟန္းမ်ား ေျဖျက၏။
ဤသတိပဌာန္ တရားေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္
၃၇၃။ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္စင္ၾကယ္ရန္၊ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း ငိုေျကြးျခင္း တို႔ကုိ လြန္ေျမာက္ရန္၊ ကုိယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲတို႔ ခ်ဳပ္ ၿငိမ္းရန္၊ အရိယမဂ္ကုိ ရရန္၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ ခရီးလမ္းကား သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ ျဖစ္၏။
(၁) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ( ေအာက္ေမ့ျခင္း) ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ(လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း)၊ ေဒါမနႆ(နွလံုးမသာျခင္း)ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
(၂) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ၊ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
(၃) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ၊ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
(၄) ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ ရွိေသာ၊ သတိ ရွိေသာ၊ အဘိဇၥ်ာ၊ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ေန၏။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ၿပီး၏။
ထြက္သက္ဝင္သက္ကုိ ရွုဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၄။ ေတာ၌ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ၌ျဖစ္ေစ၊ တင္ပလဿလင္ေခြလွ်က္ ကုိယ္ကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာ ထား၍ သတိျဖင့္ ထုိင္၏။ သတိျဖင့္သာ ထြက္သက္ေလ ထုတ္၏၊ သတိျဖင့္သာ ဝင္သက္ေလကို ရွဴ၏၊ ရွည္ရွည္ ထြက္လွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ ထြက္သည္ ဟု သိ၏၊ ရွည္ရွည္ရွဴလွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ရွဴသည္ ဟုသိ၏၊ တုိတုိထြက္လွ်င္လည္း တုိတုိထြက္သည္ ဟု သိ၏၊ တုိတုိရွဴလွ်င္လည္း တုိတုိရွဴသည္ ဟု သိ၏၊ (ထြက္သက္ေလ၏) အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ရုပ္အေပါင္းကုိ ထင္ရွားသိလ်က္ ထုတ္မည္ ဟုက်င့္၏၊ (ဝင္သက္ေလ၏) အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ရုပ္အေပါင္းကုိ ထင္ရွားသိလ်က္ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏၊ ရုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ကုိ ၿငိမ္းေစလ်က္ ထုတ္မည္ ဟု က်င့္၏၊ ရုန့္ရင္းေသာ ဝင္သက္ကုိ ၿငိမ္းေစလ်က္ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏။
ဥပမာ ေသာ္ကား ကြၽမ္းက်င္ေသာ ပြတ္သမားသည္ လည္းေကာင္း ပြတ္သမား၏ တပည့္သည္ လည္းေကာင္း (ပြတ္ႀကိဳးကုိ) ရွည္ရွည္ဆြဲငင္လွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ဆြဲငင္သည္ ဟု သိ၏၊(ပြတ္ႀကိဳးကုိ) တုိတုိ ဆြဲငင္လွ်င္လည္း တုိတုိဆြဲငင္သည္ ဟု သိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ရဟန္းသည္ ရွည္ရွည္ ထုတ္လွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ထုတ္သည္ ဟု သိ၏၊ ရွည္ရွည္ရွဴလွ်င္လည္း ရွည္ရွည္ရွဴသည္ ဟု သိ၏၊ တုိတုိထုတ္လွ်င္လည္း တုိတုိထုတ္သည္ ဟု သိ၏၊ တုိတုိရွဴလွ်င္လည္း တုိတုိရွဴသည္ ဟု သိ၏၊
ထြက္သက္ ထုတ္ျခင္း ျဖစ္စဉ္တစ္ခုလုံး အစ အလယ္ အဆံုး ရုပ္အေပါင္းကုိ ထင္ရွားစြာ သိလ်က္ ထုတ္မည္ ဟု က်င့္၏၊ ဝင္သက္ ရူျခင္း ျဖစ္စဉ္တစ္ခုလုံး အစ အလယ္ အဆံုး ရုပ္အေပါင္းကုိထင္ရွား သိလ်က္ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏၊ သက္သာစြာသာ ထုတ္မည္ ဟု က်င့္၏၊ သက္သာစြာသာ ရွဴမည္ ဟု က်င့္၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ဣရိယာပုထ္ကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၅။ သြားျခင္းကို သိ၏၊ ရပ္ျခင္းကို သိ၏၊ ထိုင္ျခင္းကို သိ၏၊ ေလ်ာင္းျခင္းကို သိ၏၊ ရုပ္အေပါင္းသည္ ဤ(သြား၊ ရပ္၊ ထိုင္၊ ေလ်ာင္း) အမူအရာတို့ျဖင့္ တည္ေန၏၊ ထုိအမူအရာတို့ကို ဆင္ျခင္ျခင္းအားျဖင့္ ထုိရုပ္အေပါင္းကုိ သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
သတိသမၸဇဥ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၆။ ေရွ႕သို႔တုိးရာ ေနာက္သို႔ဆုတ္ရာ၌ သိလ်က္ျပဳ ေလ့ရွိ၏၊ တူရူၾကည့္ရာ တေစာင္းၾကည့္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ေကြးရာ ဆန္႔ရာ၌ သိလ်က္ျပဳ ေလ့ရွိ၏၊ ဒုကုဋ္ သပိတ္ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ စားရာ ေသာက္ရာ ခဲရာလ်က္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ စြန္႔ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ သြားရာ ရပ္ရာထုိင္ရာ အိပ္ရာ ႏုိးရာ ေျပာရာ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာဟု ႏွလံုးသြင္းျခင္း
၃၇၇။ ေျခဖဝါးမွ ဆံပင္ဖ်ားထိ ဝန္းက်င္ အေရပါး အဆံုးရွိေသာ မစင္ၾကယ္သည့္ အရာအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ျပည့္လ်က္ရွိေသာ ဤရုပ္အေပါင္းကုိပင္ စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏၊ ဤရုပ္အေပါင္း၌ ဆံပင္၊ အေမြး၊ ေျခသည္း လက္သည္း၊ သြား၊ အေရ၊ အသား၊ အေၾကာ၊ အရိုး၊ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ၊ အညိႇဳ႕ ႏွလံုး၊ အသည္း၊ အေျမႇး၊ အဖ်ဥ္း၊ အဆုပ္၊ အူမ၊ အူသိမ္၊ အစာသစ္၊ အစာေဟာင္း၊ ဦးေႏွာက္၊ သည္းေျခ၊ သလိပ္၊ ျပည္၊ ေသြး၊ ေခြၽး၊ အဆီခဲ၊ မ်က္ရည္၊ ဆီၾကည္၊ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ အေစး၊ က်င္ငယ္ တို့ရွိ၏ ဟု စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏။
ဥပမာ စပါးအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ျပည့္ေသာအိတ္တြင္ သေလးစပါး ေကာက္ႀကီးစပါး ပဲေနာက္ ပဲႀကီး ႏွမ္း ဆန္တို႔ ပါရွိ၏။ မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ထုိအိတ္ကုိ ေျဖ၍ ဤကား သေလးစပါး၊ ဤကား ေကာက္ႀကီး စပါး၊ ဤကား ပဲေနာက္၊ ဤကား ပဲႀကီး၊ ဤကား ႏွမ္း၊ ဤကား ဆန္ဟု စူးစိုက္ ဆင္ျခင္ သကဲ့သို႔ ရုပ္အေပါင္းကုိ စူးစုိက္ ဆင္ျခင္၏၊
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ဓာတ္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း
၃၇၈။ ရုပ္အေပါင္း၌ ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္ မီးဓာတ္ ေလဓာတ္တို့ ရွိ၏ ဟု ဤရုပ္အေပါင္းကုိ အရွိအတုိင္း ဓာတ္အားျဖင့္ စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏။
ဥပမာ ကြၽမ္းက်င္ေသာ ႏြားသတ္သမားသည္ လည္းေကာင္း ႏြားသတ္သမား၏ တပည့္သည္ လည္းေကာင္း ႏြားကုိ သတ္၍ လမ္းေလးခြ ဆံုရာ၌ အသား အရိုး တူရာ စုပံု ခြဲျခား ထားသကဲ့သို႔ ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္ မီးဓာတ္ ေလဓာတ္တို့ ရွိ၏ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ အရွိအတုိင္း ဓာတ္အားျဖင့္ စူးစုိက္ဆင္ျခင္၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
သူေသေကာင္ ကုိးမ်ဳိးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၇၉။ ေသ၍ တစ္ရက္ရွိေသာ သူေသေကာင္၊ ေသ၍ ႏွစ္ရက္ရွိေသာ သူေသေကာင္၊ ေသ၍ သံုးရက္ရွိေသာ သူေသေကာင္၊ ဖူးေရာင္ေနေသာ သူေသေကာင္၊ ရုပ္ဆင္း ပ်က္လ်က္ ညိဳမဲေနေသာ သူေသေကာင္၊ ျပည္ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အပုပ္ရည္ ယုိစီးေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ျမင္သကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္း သည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
က်ီးတို႔ စားေသာ၊ စြန္ရဲတို႔ စားေသာ၊ လင္းတတို႔ စားေသာ၊ ဘံုမတီးငွက္တို႔ စားေသာ၊ ေခြးတို႔ စားေသာ၊ က်ားတို႔ စားေသာ၊ သစ္တို႔ စားေသာ ေျမေခြးတို႔ စားေသာ၊ ပိုးအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ စားေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ျမင္သကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္းသည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
အသားအေသြး ရွိေသးေသာ၊ အေၾကာတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႕ထားေသာ၊ အရိုးဆက္လ်က္ ရွိေသးေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ---
အသားကင္း၍ ေသြးတို႔ျဖင့္ ေပက်ံလ်က္ အေၾကာတို့ျဖင့္ ဖြဲ႕ထားေသာ၊ အရိုးဆက္လ်က္ ရွိေသးေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ---
အသားအေသြးကင္းလ်က္ အေၾကာတို႔ ျဖင့္ ဖြဲ႕ထားေသာ၊ အရိုးဆက္လ်က္ ရွိေသးေသာ၊ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူေသေကာင္ကုိ ---
လက္ရိုး တစ္ေနရာ၊ ေျခရိုး တစ္ေနရာ၊ ေျခဖမ်က္ရိုး တစ္ေနရာ၊ ျမင္းေခါင္းရိုး တစ္ေနရာ၊ ေပါင္ရိုး တစ္ေနရာ၊ ခါးရိုး တစ္ေနရာ၊ နံရိုး တစ္ေနရာ၊ ေက်ာက္ကုန္းရိုး တစ္ေနရာ၊ ပခံုးရိုးတစ္ေနရာ၊ လည္ပင္းရိုး တစ္ေနရာ၊ ေမးရိုး တစ္ေနရာ၊ သြားရိုး တစ္ေနရာ၊ ဦးေခါင္းခြံ တစ္ေနရာ အားျဖင့္ တစစီ ျကဲျပန့္ ေနေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အရိုးစု သူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္သကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္းသည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
ခရုသင္းအဆင္းႏွင့္ အတူ ျဖဴေဖြးေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အရိုးစုသူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္ရာသကဲ့သို႔ ---
နွစ္လြန္လ်က္ စုပံုေန ေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အရိုးစုသူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္ရာသကဲ့သို႔ ---
ေဆြးေျမ႕လ်က္ အမႈန္႔ ျဖစ္ကုန္ေသာ သခဿဿငိ်ုင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားအပ္ကုန္ေသာ အရိုးစုသူေသေကာင္တို႔ကုိ ျမင္ရာသကဲ့သို႔ ငါ၏ ရုပ္အေပါင္းသည္လည္း ဤသေဘာရွိ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္သာ၊ ဤသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ ဟု ရုပ္အေပါင္းကုိ ႏိႈင္းစာ၍ ရွု၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္၊ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ မိမိနွင့္ သူတစ္ပါး၏ ရုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုလ်က္ ေန၏၊ ရုပ္အေပါင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍မူလည္း ေန၏၊ ထို႔ျပင္ ရုပ္အေပါင္းသည္သာလွ်င္ ရွိသည္ဟု သတိ၌ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ေဝဒနာကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း ကိုးပါး
၃၈ဝ။ သုခေဝဒနာ (ခ်မ္းသာေသာခံစားျခင္း)ကုိ ခံစားလွ်င္လည္း သုခေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏။ ဒုကၡေဝဒနာ (ဆင္းရဲေသာခံစားျခင္း)ကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ဒုကၡေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏။ အဒုကၡမသုခေဝဒနာ (ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာခံစားျခင္း) ကုိ ခံစားလွ်င္လည္း အဒုကၡမသုခေဝဒနာကုိခံစားသည္ဟု သိ၏။
ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစား လွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္မစပ္ေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ဟုသိ၏။ ကာမဂုဏ္ ႏွင့္စပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟုသိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ စပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားလွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစား လွ်င္လည္း ကာမဂုဏ္ႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ ခ်မ္းသာမဟုတ္ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားသည္ ဟု သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ သူတစ္ပါး၏ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ ေဝဒနာတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏။ ေဝဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမႀ္ကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ ေဝဒနာ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ ေဝဒနာ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွုေလ့ရွိ၏၊ ထို႔ျပင္ ေဝဒနာသာလွ်င္ ရွိ၏ ဟု သတိတြင္ ရွင္းစြာ ထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
စိတ္ကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး
၃၈၁။ ရာဂ(တပ္မက္ျခင္း) ပါေသာစိတ္ကုိ ရာဂပါေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ ရာဂကင္းေသာ စိတ္ကုိ ရာဂကင္းေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ ေဒါသ(အမ်က္ထြက္ျခင္း) ေနွာေသာ စိတ္ကုိ ေဒါသေနွာေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ ေဒါသကင္းေသာ စိတ္ကုိ ေဒါသကင္းေသာ စိတ္ ဟု သိ၏၊ ေမာဟ (ေတြေဝျခင္း)ပါေသာ စိတ္ကုိလည္း ေမာဟပါေသာ စိတ္ဟု သိ၏၊ ေမာဟကင္းေသာ စိတ္ကုိလည္း ေမာဟကင္းေသာစိတ္ ဟု သိ၏၊ သံခိတၱ (က်ုံ့ေသာ)စိတ္ကုိ သံခိတၱစိတ္ ဟု သိ၏၊ ဝိကၡိတဿတ (ပ်ံ့ေသာ)စိတ္ကုိလည္း ဝိကၡိတၱစိတ္ဟု သိ၏၊ မဟဂဿဂုတ္ (ရူပအရူပ)စိတ္ကုိလည္း မဟဂဿဂုတ္စိတ္ ဟု သိ၏၊ အမဟဂဿဂုတ္(ကာမာဝစရ)စိတ္ စိတ္ကုိလည္း အမဟဂဿဂုတ္စိတ္ဟု သိ၏၊ သဥတၱရ(ကာမာဝစရ)စိတ္ ကုိလည္း သဥတၱရစိတ္ဟု သိ၏၊ အႏုတၱရ(ရူပအရူပ)စိတ္ ကိုလည္း အႏုတၱရစိတ္ဟု သိ၏၊ သမာဟိတ(တည္ျကည္ေသာ)စိတ္ ကုိလည္း သမာဟိတစိတ္ဟု သိ၏၊ အသမာဟိတ(မတည္ျကည္ေသာ)စိတ္ ကုိလည္း အသမာဟိတစိတ္ဟု သိ၏၊ ဝိမုတၱ(လြတ္ေျမာက္ေသာ) စိတ္ကုိလည္း ဝိမုတၱစိတ္ဟု သိ၏၊ အဝိမုတၱ(မလြတ္ေျမာက္ေသာ)စိတ္ကုိလည္း အဝိမုတၱစိတ္ဟု သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ စိတ္ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ စိတ္ ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ စိတ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္း တရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ စိတ္သာရွိ၏ ဟု သတိတြင္ ရွင္းစြာ ထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
၁
သေဘာတရားကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း ငါးပါး
(၁) နီဝရဏ(အပိတ္အပင္)တရား ငါးပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၂။ မိမိသႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ(ကာမဂုဏ္အလို) ရွိလွ်င္ ငါ၏ သႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ကာမစဿဆနဿဒ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ကာမစဿဆနဿဒ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကာမစဿဆနဿဒ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ကာမစဿဆနဿဒ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒ(သူတစ္ပါးပ်က္စီးေစလုိျခင္းသေဘာ) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဗ်ာပါဒ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဗ်ာပါဒ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဗ်ာပါဒ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ဗ်ာပါဒ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ( ေလးလံထုိင္းမွိဳင္းျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ထိနမိဒဿဓ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ထိနမိဒဿဓ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ထိနမိဒဿဓ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ထိနမိဒဿဓ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥ(ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း) ကုကၠဳစၥ( ႏွလံုးမသာယာျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥမရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ဥဒဿဓစၥကုကၠဳစၥ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာ(မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာ ရွိ၏ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝိစိကိစဿဆာမရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဝိစိကိစဿဆာ၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဝိစိကိစဿဆာ၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ ဝိစိကိစဿဆာ၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိအႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္းပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ ထို႔ျပင္ သေဘာတရားသာ ရွိ၏ ဟု ထုိရဟန္းအား သတိတြင္ ထင္ရွား သိ၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
ခနဿဓာငါးပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၃။ ဤကားရုပ္တည္း၊ ဤကား ရုပ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ရုပ္၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား ေဝဒနာတည္း၊ ဤကား ေဝဒနာ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ေဝဒနာ၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား သညာ၁တည္း၊ ဤကား သညာ၏ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား သညာ၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤသည္တို႔ကား သခၤါရ၂တို႔တည္း၊ ဤကားသခၤါရတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား သခၤါရတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း၊ ဤကား ဝိညာဏ္၃တည္း၊ ဤကားဝိညာဏ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း၊ ဤကား ဝိညာဏ္၏ ခ်ဳပ္ရာတည္း ဟု ရွုေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရား တို႔ သာလွ်င္ ရွိ၏ ဟု သတိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
အာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၄။ မ်က္စိ၊ အဆင္း နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
နား၊ အသံ နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
နွာခါင္း၊ အနံ႕နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္း ကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
လွ်ာ၊ အရသာ နွစ္ပါးစံုကုိ စြဲ၍ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္း ကုိလည္း၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိ သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
ကုိယ္၊ အေတြ႕အထိ နွစ္ပါးစံုမွ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
စိတ္၊ သေဘာတရား နွစ္ပါးစံုကုိ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျခင္း ကုိလည္း သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ပယ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏၊ ပယ္ၿပီးေသာ သံေယာဇဥ္၏ ေနာင္အခါ မျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိ၏။
၁
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသေဘာ ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ ထို႔ျပင္ သေဘာတရားသာ ရွိ၏ ဟု သတိသည္ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
အာယတနတစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္းအပိုင္း ၿပီး၏။
၁။ ျဖစ္ရာ တည္ရာ အေၾကာင္း
ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၅။ မိမိသႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေအာက္ေမ့ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သတိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သတိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သတိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တရားသေဘာကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဓမၼဝိစယ သေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အားထုတ္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဝီရိယသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ (မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟု သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပီတိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္(မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကုိယ္စိတ္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟုသိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟု သိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပႆဒဿဓိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္(မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တည္ၾကည္ျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟုသိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟုသိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
မိမိသႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္(မဂ္ဉာဏ္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အညီအမွ်ရွုျခင္း) ရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ ရွိသည္ ဟုသိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ မရွိလွ်င္လည္း ငါ၏ သႏၲာန္၌ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ မရွိ ဟုသိ၏၊ မျဖစ္ေသးေသာ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ကုိ ပြါးေစျခင္းငွါ ျပည့္စံုျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိလည္း သိ၏။
ဤသို႔ မိမိ၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ မိမိ သူတစ္ပါး၏ သေဘာတရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏၊ သေဘာတရားတို႔၌ ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ပ်က္ျခင္းသေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွု၏။ သေဘာတရားတို႔၌ ျဖစ္ေၾကာင္း ပ်က္ေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း သေဘာကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွု၏။ ထို႔ျပင္ သေဘာတရားသာ ရွိ၏ ဟု သတိသည္ ရွင္းစြာထင္၏၊ (ထုိသတိ သည္) အသိဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ သတိ အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားျခင္းသာ ျဖစ္ေစ၏၊ (တဏွာဒိ႒ိတို႔) မကပ္တြယ္ပဲ ေန၏၊ ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ရာကုိမွ်လည္း (ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု) မစြဲလမ္းပဲ ေန၏။
သစၥာေလးပါးကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း
၃၈၆။ ဤကား ဒုကၡ (ဆင္းရဲ) ဟု ဟုတ္မွန္သည့္အတုိင္း သိ၏၊ ဤကား ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း ဟု ဟုတ္မွန္သည့္ အတုိင္း သိ၏၊ ဤကား ဒုကၡခ်ဳပ္ရာတည္း ဟု ဟုတ္မွန္သည့္ အတုိင္း သိ၏၊ ဤကား ဒုကၡခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ ဟု ဟုတ္မွန္သည့္ အတုိင္း သိ၏။
ဒုကၡအရိယသစၥာ
၃၈၇။ ဒုကၡသစၥာ တို့မွာ
၁၊ဇာတိ ၂၊ဇရာ ၃၊မရဏ ၄၊ေသာက ၅၊ ပရိေဒဝ ၆၊ဒုကၡ ၇၊ေဒါမနႆ ၈၊ဥပါယာသ ၉၊မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ဖြယ္တို႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေပါင္းသင္းရျခင္း ၁၀၊ခ်စ္ႏွစ္လုိဖြယ္တို႔ႏွင့္ ကြဲကြာေကြကြင္းရျခင္း ၁၁၊အလုိရွိသည္ကုိ မရျခင္း
၁၊ ၃၈၈။ ဇာတိ ။ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ျခင္း၊ ျပည့္စံုစြာျဖစ္ျခင္း၊ (အမိဝမ္းတြင္း ဥခြံတြင္းသို႔) သက္ဝင္ျခင္း ကုိယ္ထင္ရွားျဖစ္ျခင္း ခနဿဓာတို႔၏ ထင္ရွားျဖစ္ျခင္း အာယတနတို႔ကုိ ရျခင္း
၂၊ ၃၈၉။ ဇာရာ ။ ထုိထုိသတၱဝါအေပါင္း၌ အုိျခင္း အုိေသာ အျခင္းအရာ သြားက်ိဳးျခင္း ဆံျဖဴျခင္း အေရတြန္႔ရွု့ံျခင္း ရုပ္အသက္ဆုတ္ယုတ္ျခင္း (မ်က္စိစေသာ) ဣေျနဿဒတို႔၏ ရင့္ျခင္း
၃၊ ၃၉ဝ။ မရဏ ။ ထုိထုိသတၱဝါ အေပါင္းမွ ေရြ႕ေလ်ာျခင္း ေရြ႕ေလ်ာေသာ အျခင္းအရာ ပ်က္စီးျခင္း ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္း သက္ျပတ္ ေသဆံုးျခင္း ကြယ္လြန္ျခင္း ခနဿဓာတို႔၏ ပ်က္စီးျခင္း ကုိယ္ကုိပစ္ခ်ျခင္း ဇီဝိတိေႁႏဿဒ၏ ျပတ္စဲျခင္း
၄၊ ၃၉၁။ ေသာက ။ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မလြတ္ကင္းေသာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆင္းရဲေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ေသာသတၱဝါ၏ စုိးရိမ္ျခင္း စုိးရိမ္ေသာ အျခင္းအရာ စုိးရိမ္သည္၏အျဖစ္ အတြင္း၌စုိးရိမ္ျခင္း အတြင္း၌ ျပင္းစြာ စုိးရိမ္ျခင္း
၅၊ ၃၉၂။ ပရိေဒဝ ။ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မလြတ္ကင္းေသာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆင္းရဲေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ေသာ သတၱဝါ၏ ငိုေျကြး ျခင္း ျပင္းစြာ ငိုေျကြးျခင္း ငိုေျကြး ေသာ အျခင္းအရာ ျပင္းစြာငုိေျကြးေသာ အျခင္းအရာ ငိုေျကြးသည္၏အျဖစ္ ျပင္းစြာ ငိုေျကြးသည္၏ အျဖစ္
၆၊ ၃၉၃။ ဒုကၡ ။ ကုိယ္၌ျဖစ္ေသာဆင္းရဲျခင္း ကုိယ္၌ျဖစ္ေသာ မသာယာျခင္း ကုိယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ မသာယာအပ္ေသာ ခံစားျခင္း
၇၊ ၃၉၄။ ေဒါမနႆ ။ စိတ္၌ျဖစ္ေသာဆင္းရဲျခင္း စိတ္၌ ျဖစ္ေသာ မသာယာျခင္း စိတ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲေသာ မသာယာအပ္ေသာ ခံစားျခင္း
၈၊ ၃၉၅။ ဥပါယာသ ။ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ မလြတ္ကင္းေသာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာ သတၱဝါ၏ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပင္ပန္းသည္၏ အျဖစ္ ျပင္းစြာ ပင္ပန္းသည္၏ အျဖစ္
၉၊ ၃၉၆။ မခ်စ္မႏွစ္လုိဖြယ္တို႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေပါင္းသင္းရျခင္း ဆင္းရဲ ။ ဤေလာက၌ မလုိလား မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏုိးအပ္ကုန္ေသာ အဆင္း အသံ အနံ႕ အရသာ အေတြ႕ သေဘာ တရားတို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးမဲ့ျခင္း အစီးအပြါးမဲ့ျခင္း မခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမၿငိမ္းျခင္း ကုိ လုိလားေသာ အာရုံ၊ သတၱဝါ တို႔ႏွင့္တကြ ေတြ႕ရျခင္း ဆံုရျခင္း ေပါင္းေဖာ္ရျခင္း ေရာေႏွာရျခင္း
၁၀၊ ၃၉၇။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လုိဖြယ္တို႔ႏွင့္ ကဲြကြာေကြကြင္းရျခင္း ဆင္းရဲ ။ ဤေလာက၌ လုိလားႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးအပ္ကုန္ေသာ အဆင္း အသံ အနံ႕ အရသာ အထိ သေဘာတရား တို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး အစီးအပြါး ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးကင္းျခင္းကုိ လုိလား ေသာ အမိ အဖ ညီ အစ္ကုိ ႏွမ အစ္မ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း တို႔ႏွင့္ မေတြ႕ရျခင္း မဆံုရျခင္း မေပါင္းေဖာ္ ရျခင္း မေရာေႏွာရျခင္း
၁၁၊ ၃၉၈။ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲ ။ သတဿတဝါတို့သည္ ဇာတိ (ေမြးဖြားျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ ဇာတိသေဘာ မရွိလို၊ ဇာတိ မလာေစလို ဟုေတာင့္တ ေသာ္လည္း (ဇာတိမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။ ဇရာ (အိုမင္းျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ မအိုမင္းလို၊ ဇရာ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တေသာ္လည္း (ဇရာမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။ ဗ်ာဓိ(နာျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ နာျခင္း မျဖစ္လို၊ ဗ်ာဓိ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တ ေသာ္လည္း (ဗ်ာဓိမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။
မရဏ(ေသျခင္း) သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ မေသလို၊ မရဏ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တေသာ္လည္း
(မရဏမလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။
ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ သေဘာ ရွိျကရာ ငါတို႔သည္ ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ သေဘာ မရွိၾကလို၊ ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသတို့ မလာေစလို ဟု ေတာင့္တေသာ္လည္း (ေသာက စသည္တို႔ မလာျခင္း) ကို ေတာင့္တ၍ မရ၊ အလိုရွိသည္ကို မရျခင္း ဆင္းရဲမည္၏။
၃၉၉။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ငါးပါးေသာ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ (ဥပါဒါန္ အာရုံ တရားစု) တို႔သည္
ရုပ္ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
ေဝဒနာ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
သညာ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
သခၤါရ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ၊
ဝိညာဏ္ ဥပါဒါနကဿခနဿဓာ
ဒုကၡသမုဒယ အရိယသစၥာ (ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္း အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ အမွန္တရား)
၄ဝဝ။ ဒုကၡသမုဒယအရိယသစၥာသည္ ဘဝသစ္တစ္ဖန္ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ႏွစ္သက္ တပ္မက္ျခင္း ရွိေသာ ဘဝအာရုံ၌ အလြန္ႏွစ္သက္ေသာ တဏွာ(တပ္မက္ျခင္း)ျဖစ္၏။
တဏွာ ။ ကာမတဏွာ - ကာမဘံု၌ တပ္မက္ျခင္း၊ ဘဝတဏွာ - ရူပ၊ အရူပဘံုတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း၊ ဝိဘဝတဏွာ - ဥေစဿဆဒဒိ႒ိႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္ျခင္း
တဏွာသည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ တည္၏။
ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္ သေဘာသည္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ တို့ ျဖစ္၏။
ရူပါရုံ (အဆင္း)၊ သဒဿဒါရုံ(အသံ)၊ ဂႏဿဓာရုံ အန့ံ၊ ရသာရုံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ အေတြ့အထိ၊တရားသေဘာတို႔သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတရားသေဘာတို႔၌ ျဖစ္၏။ ဤတရားသေဘာတို႔၌ တည္၏။
စကၡဳဝိညာဏ္ (မ်က္စိ၌မွီေသာစိတ္)၊ ေသာတဝိညာဏ္ (နား၌မွီေသာစိတ္)၊ ဃာနဝိညာဏ္ (နွာေခါင္း ၌မွီေသာစိတ္)၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္ (လွ်ာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ကာယဝိညာဏ္ (ကိုယ္၌မွီေသာစိတ္)၊ မေနာဝိညာဏ္ (မေနာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဝိညာဏ္တို့၌ ျဖစ္၏။ ဤဝိညာဏ္တို့၌ တည္၏။
စကၡဳသမၹႆ (မ်က္စိအေတြ့)၊ ေသာတသမၹႆ (နားအေတြ့)၊ ဃာနသမၹႆ (နွာေခါင္းအေတြ့)၊ဇိဝွါသမၹႆ (လွ်ာအေတြ့)၊ ကာယသမၹႆ (ကိုယ္အေတြ့)၊ မေနာသမၹႆ (မေနာအေတြ့)၊ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသမၹႆတို့၌ တည္၏။ စကၡဳသမၹႆဇာေဝဒနာ(မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ေသာတသမၹႆဇာေဝဒနာ (နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဃာနသမၹႆဇာေဝဒနာ (နွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဇိဝွါသမၹႆဇာေဝဒနာ (လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ကာယသမၹႆဇာေဝဒနာ (ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ မေနာသမၹႆဇာေဝဒနာ (မေနာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း) တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ တည္၏။
ရူပသညာ (ရူပါရုံ၌ မွတ္သားျခင္း)၊ သဒဿဒသညာ၊ ဂႏဿဓသညာ၊ ရသသညာ၊ ေဖာ႒ဗၺသညာ၊ ဓမၼသညာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤ သညာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသညာတို့၌ တည္၏။
ေလာက၌ ရူပသေဉဿစတနာ(ရူပါရုံ၌ ေစ့ေဆာ္ျခင္း)၊ သဒဿဒသေဉဿစတနာ၊ ဂႏဿဓသေဉဿစတနာ၊ ရသသေဉဿစတနာ၊ ေဖာ႒ဗၺသေဉဿစတနာ၊ ဓမၼသေဉဿစတနာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ တည္၏။
ရူပတဏွာ(ရူပါရုံ၌ တပ္မက္ျခင္း)၊ သဒဿဒတဏွာ၊ ဂနဿဓတဏွာ၊ ရသတဏွာ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ဓမၼတဏွာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတဏွာတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤတဏွာတို့၌ တည္၏။
ရူပဝိတက္(ရူပါရုံ၌ ၾကံစည္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိတက္၊ ဂနဿဓဝိတက္၊ ရသဝိတက္၊ ေဖာ႒ဗၺဝိတက္၊ ဓမၼဝိတက္တို့သည္ ခ်စ္ခင္ ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တပ္မက္ျခင္း တဏွာ သည္ ဤဝိတက္တို့၌ ျဖစ္၏။ ဤဝိတက္တို့၌ တည္၏။ ေလာက၌ ရူပဝိစာရ(ရူပါရုံ၌ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိစာရ၊ ဂနဿဓဝိစာရ၊ ရသဝိစာရ၊ ေဖာ႒ဗၺဝိစာရ၊ ဓမၼဝိစာရတို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤဝိစာရတို့၌ ျဖစ္၏။ ဤဝိစာရတို့၌ တည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသေဘာကို အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ ဒုကၡသမုဒယအရိယသစၥာ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဒုကၡနိေရာဓ အရိယသစၥာ (ဒုကၡ၏ခ်ဳပ္ရာ အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ အမွန္တရား)
၄ဝ၁။ ဒုကၡနိေရာဓအရိယသစၥာသည္ တဏွာ အျကြင္းမရွိ ကင္းခ်ဳပ္ရာ၊ တဏွာကို စြန္႔ရာ၊ တဏွာကို ေဝးစြာ စြန္႔ရာ၊ တဏွာမွ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ တဏွာျဖင့္မကပ္ ၿငိရာ (နိဗၺာန္) ျဖစ္၏။
တဏွာသည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ပယ္အပ္၏၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ အာရုံ ၌ ခ်ုပ္၏
ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္ သေဘာသည္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ တို့ ျဖစ္၏။
ရူပါရုံ (အဆင္း)၊ သဒဿဒါရုံ(အသံ)၊ ဂႏဿဓာရုံ အန့ံ၊ ရသာရုံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာရုံ အေတြ့အထိ၊တရားသေဘာတို႔သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတရားသေဘာတို႔၌ ပယ္အပ္၏။ ဤတရားသေဘာတို႔၌ ခ်ုပ္၏။
စကၡဳဝိညာဏ္ (မ်က္စိ၌မွီေသာစိတ္)၊ ေသာတဝိညာဏ္ (နား၌မွီေသာစိတ္)၊ ဃာနဝိညာဏ္ (နွာေခါင္း ၌မွီေသာစိတ္)၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္ (လွ်ာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ကာယဝိညာဏ္ (ကိုယ္၌မွီေသာစိတ္)၊ မေနာဝိညာဏ္ (မေနာ၌မွီေသာစိတ္)၊ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဝိညာဏ္တို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤဝိညာဏ္တို့၌ ခ်ုပ္၏။
စကၡဳသမၹႆ (မ်က္စိအေတြ့)၊ ေသာတသမၹႆ (နားအေတြ့)၊ ဃာနသမၹႆ (နွာေခါင္းအေတြ့)၊ဇိဝွါသမၹႆ (လွ်ာအေတြ့)၊ ကာယသမၹႆ (ကိုယ္အေတြ့)၊ မေနာသမၹႆ (မေနာအေတြ့)၊ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသမၹႆတို့၌ ခ်ုပ္၏။ စကၡဳသမၹႆဇာေဝဒနာ(မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ေသာတသမၹႆဇာေဝဒနာ (နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဃာနသမၹႆဇာေဝဒနာ (နွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ဇိဝွါသမၹႆဇာေဝဒနာ (လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ ကာယသမၹႆဇာေဝဒနာ (ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း)၊ မေနာသမၹႆဇာေဝဒနာ (မေနာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားျခင္း) တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသမၹႆဇာေဝဒနာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရူပသညာ (ရူပါရုံ၌ မွတ္သားျခင္း)၊ သဒဿဒသညာ၊ ဂႏဿဓသညာ၊ ရသသညာ၊ ေဖာ႒ဗၺသညာ၊ ဓမၼသညာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤ သညာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသညာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ေလာက၌ ရူပသေဉဿစတနာ(ရူပါရုံ၌ ေစ့ေဆာ္ျခင္း)၊ သဒဿဒသေဉဿစတနာ၊ ဂႏဿဓသေဉဿစတနာ၊ ရသသေဉဿစတနာ၊ ေဖာ႒ဗၺသေဉဿစတနာ၊ ဓမၼသေဉဿစတနာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သာယာဖြယ္သေဘာ ျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤသေဉဿစတနာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရူပတဏွာ(ရူပါရုံ၌ တပ္မက္ျခင္း)၊ သဒဿဒတဏွာ၊ ဂနဿဓတဏွာ၊ ရသတဏွာ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ဓမၼတဏွာ တို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤတဏွာတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤတဏွာတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရူပဝိတက္(ရူပါရုံ၌ ၾကံစည္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိတက္၊ ဂနဿဓဝိတက္၊ ရသဝိတက္၊ ေဖာ႒ဗၺဝိတက္၊ ဓမၼဝိတက္တို့သည္ ခ်စ္ခင္ ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တပ္မက္ျခင္း တဏွာ သည္ ဤဝိတက္တို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤဝိတက္တို့၌ ခ်ုပ္၏ ေလာက၌ ရူပဝိစာရ(ရူပါရုံ၌ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း)၊ သဒဿဒဝိစာရ၊ ဂနဿဓဝိစာရ၊ ရသဝိစာရ၊ ေဖာ႒ဗၺဝိစာရ၊ ဓမၼဝိစာရတို့သည္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ သေဘာျဖစ္၏၊ တဏွာသည္ ဤဝိစာရတို့၌ ပယ္အပ္၏။ ဤဝိစာရတို့၌ ခ်ုပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသေဘာကို ဒုကၡနိေရာဓအရိယသစၥာ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
၁။ ဒုကၡ၏ခ်ဳပ္ရာ အရိယာတို႔ သိအပ္ေသာ အမွန္တရား
၄ဝ၄။ မည္သည့္ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး ေဟာျပေသာ နည္းျဖင့္ ပြားပါက ထိုပုဂဿဂိုလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ျဖစ္ေစ ဥပါဒါန္ အျကြင္း ရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို အမွန္ရေပမည္။
ခုနစ္ႏွစ္ကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ေျခာက္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး။ ငါးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ ေလးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ သံုးႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး။ ႏွစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ တစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။
တစ္ႏွစ္ကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္လတို႔ပတ္လံုး ပြားပါက ထိုပုဂဿဂိုလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ျဖစ္ေစ ဥပါဒါန္ အျကြင္း ရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို အမွန္ရေပမည္။
ခုနစ္လကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ေျခာက္လတို႔ ပတ္လံုး။ ငါးလတို႔ပတ္လံုး။ ေလးလတို႔ပတ္လံုး။ သံုးလတို႔ ပတ္လုံး။ ႏွစ္လတို႔ပတ္လုံး။ တစ္လပတ္လံုး။ လခြဲပတ္လံုး။
လခြဲကို ထားဘိဦး။ မည္သည့္ ပုဂဿဂိုလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္လတို႔ပတ္လံုး ပြားပါက ထိုပုဂဿဂိုလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ျဖစ္ေစ ဥပါဒါန္ အျကြင္း ရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို အမွန္ရေပမည္။
၄ဝ၅။ ဤခရီးလမ္းသည္ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္စင္ၾကယ္ရန္၊ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း ငိုေျကြးျခင္းတို႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္းတို႔ ခ်ဳပ္ ၿငိမ္းရန္၊ အရိယမဂ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ တစ္ေၾကာင္း တည္းေသာ ခရီးလမ္းျဖစ္၏၊ ခရီးလမ္းကား ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါး ပင္ျဖစ္၏ ဟု ေၾကညာခ်က္ကို ငါ (ဘုရားရွင္)ဆို၏။
ကိုးခုေျမာက္ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ ၿပီး၏။
Subscribe to:
Posts (Atom)