ဓမၼစကၠ ပဝတၱန
ဘိကၡဴနံ ပၪၥ ဝဂၢီနံ၊ ဣသိပတန
နာမေက၊ မိဂဒါေယ ဓမၼဝရံ၊ ယံ တံ နိဗၺာန ပါပကံ။
သဟမၸတိ နာမေကန၊ မဟာ ျဗေဟၼန
ယာစိေတာ၊ စတု သစၥံ ပကာသေႏၲာ၊ ေလာကနာေထာ အေဒသယိ။
နိႏၵိတံ သဗၺေဒေဝဟိ၊ သဗၺ
သမၸတၱိ သာဓကံ၊ သဗၺ ေလာက ဟိတတၳာယ၊ ဓမၼစကၠံ ဘဏာမေဟ။
ပုဂၢိဳလ္ ငါးဦးအား ဣသိပတနဟု အမည္ရေသာ
သမင္ ေဘးမဲ့ေတာ၌ ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ တရားကို ေဟာ၏။ သဟမၸတိဟု
အမည္ရေသာ ျမတ္ေသာ ျဗဟၼာႀကီးက ေတာင္းပန္သျဖင့္ ေလးခုေသာ မွန္ေသာတရားတို႔ကို ေလာက၏
ကိုးကြယ္ရာက ေဟာ၍ ျပ၏။ နတ္အားလံုး ႏွစ္သက္၏။ အလံုးစံု ခ်မ္းသာေၾကာင္း၏ သာဓက ျဖစ္၏။
ေလာကလံုးစံု၌ ရွိသူ အေပါင္း၏ အက်ိဳးအတြက္ ဓမၼစကၠ တရားကို ရြတ္ၾကစို႔။
ဧဝံ ေမ သုတံ ဧကံ သမယံ၊ ဘဂဝါ
ဗာရာဏသိယံ၊ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ၊ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပၪၥဝဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ။
ဤသို႔ ကၽြန္ုပ္ မွတ္သားရ၏။
တစ္ခါက ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီရွိ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ သမင္ ေဘးမဲ့ေတာ၌ ေနစဉ္ သူေတာ္စဉ္
ငါးဦးအား ေဟာ၏။
ေဒြ ေမ ဘိကၡေဝ၊ အႏၲာ ပဗၺဇိေတန
နေသဝိ တဗၺာ။
ကတေမ ေဒြ၊
ေယာ စာယံ ကာေမသု ကာမသုခလႅိကာ ႏုေယာေဂါ၊
ဟီေနာ ဂေမၼာ ေပါထုဇၨနိေကာ အနရိေယာ အနတၱ သံဟိေတာ။
ေယာ စာယံ အတၱကိလမထာ ႏုေယာေဂါ၊
ဒုေကၡာ အနရိေယာ အနတၱ သံဟိေတာ။
ႏွစ္ခုရွိ၏။ တရားရွာမွီးသူသည္
အစြန္း ႏွစ္ဘက္ ကို ေရွာင္ရမည္။
ဤႏွစ္ပါးသည္ ကာမခ်မ္းသာကို
ခံစားလ်က္ က်င့္ျခင္းသည္ ယုတ္ညံ့၏။ ရြာသူ ဓေလ့ ျဖစ္၏။ ပုထုဇဉ္တို႔ အက်င့္ ျဖစ္၏။
အစီးအပြားႏွင့္ မယွဉ္ေသာ အက်င့္ ျဖစ္၏။
ကိုယ္ကို ပင္ပန္းေစေသာ
အက်င့္သည္ ဆင္းရဲ၏။ အစီးအပြားႏွင့္ မယွဉ္ေသာ အက်င့္ ျဖစ္၏။
ဧေတ ေခါ ဘိကၡေဝ၊ ဥေဘာ အေႏၲ အႏုပဂမၼ
မဇၩ ိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶာ၊
စကၡဳ ကရဏီ၊ ဉာဏ ကရဏီ၊ ဥပသမာယ၊
အဘိညာယ၊ သေမၺာဓါယ၊ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
ဤ အစြန္းေရာက္ေသာ အက်င့္ ႏွစ္ပါးကို
ေရွာင္၍ (ငါ) ဘုရားသည္ အလယ္အလတ္ က်င့္စဉ္ကို ထိုးထြင္း ေတြ႕ရွိၿပီ။ ျမင္ေစခဲ့ၿပီ။
သိေစခဲ့ၿပီ။ ၿငိမ္းေအးျခင္းအတြက္ နိဗၺာန္အတြက္ ဟု ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ မွန္စြာ သိၿပီ။
ကတမာ စ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ
ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶာ၊
စကၡဳ ကရဏီ၊ ဉာဏ ကရဏီ၊ ဥပသမာယ၊
အဘိညာယ၊ သေမၺာဓာယ၊ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
(ငါ) ဘုရားသည္ ဆိုၿပီးေသာ
အလယ္အလတ္ က်င့္စဉ္ကို ထိုးထြင္း ေတြ႕ရွိၿပီ။ ျမင္ေစခဲ့ၿပီ။ သိေစခဲ့ၿပီ။ ၿငိမ္းေအးျခင္းအတြက္
နိဗၺာန္အတြက္ ဟု ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ မွန္စြာ သိၿပီ။
အယေမဝ အရိေယာ အဌဂႋေကာ မေဂၢါ။
ေသယ်ထိဒံ
သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤေပၸါ၊
သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼေႏၲာ၊ သမၼာအာဇီေဝါ၊ သမၼာဝါယေမာ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ။
ျမတ္ေသာ လမ္းျပ တရား ရွစ္ပါး
ျဖစ္၏။
အေသးစိတ္ ဆိုေသာှ
ေကာင္းစြာ ယူဆျခင္း၊
ေကာင္းစြာ ၾကံဆျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေျပာျခင္း၊ ေကာင္းစြာ လုပ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ
အသက္ေမြးျခင္း၊ ေကာင္းစြာ လုံ႔လစိုက္ထုတ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊
ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း တို႔ျဖစ္၏။
အယံ ေခါ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ
ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶာ၊
စကၡဳ ကရဏီ၊ ဉာဏ ကရဏီ၊ ဥပသမာယ၊
အဘိညာယ၊ သေမၺာဓာယ၊ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
ဤသို႔လ်ွင္ (ငါ) ဘုရားသည္
အလယ္အလတ္ က်င့္စဉ္ကို ထိုးထြင္း ေတြ႕ရွိၿပီ။ ျမင္ေစခဲ့ၿပီ။ သိေစခဲ့ၿပီ။ ၿငိမ္းေအးျခင္းအတြက္
နိဗၺာန္အတြက္ ဟု ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ မွန္စြာ သိၿပီ။
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ၊ ဒုကၡံ အရိယ
သစၥံ၊ ဇာတိပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ မရဏံပိ ဒုကၡံ၊ အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ
ဒုေကၡာ၊ ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ယံပစၦံ န လဘတိ တံပိ ဒုကၡံ၊ သံခိေတၱန ပၪၥုပါဒါနကၡႏၶာ
ဒုကၡာ။
ဆင္းရဲျခင္းသည္ အမွန္တရား
ျဖစ္သည္။ ေမြးဖြား ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ အို ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ နာ ရျခင္းသည္
ဆင္းရဲ၏။ ေသ ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ မခ်စ္သူႏွင့္ အတူ ေန ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ ခ်စ္သူႏွင့္
ကြဲကြာ ေန ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ လိုခ်င္သည္ကို မရႏိုင္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ အက်ဉ္းခ်ဳပ္ဆိုေသာ္
စြဲလန္းမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ (အစုအေဝး) ငါးပါးသည္ ဆင္းရဲ၏။
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ၊ ဒုကၡသမုဒေယာ
အရိယ သစၥံ၊ ယာယံ တဏွာ ေပါေနာဗၻဝိကာ နႏၵီ ရာဂ သဟဂတာ တၾတ တၾတာဘိ နႏၵိနီ၊ ေသယ်ထိဒံ၊
ကာမတဏွာ၊ ဘဝတဏွာ၊ ဝိဘဝတဏွာ။
ဆင္းရဲေစေသာ စြဲလမ္းျခင္းသည္
အမွန္တရား ျဖစ္သည္။ ဤတဏွာသည္ ဘဝသစ္ကို ျဖစ္ေစ၏။ မခြဲခြာႏိုင္ေအာင္ စြဲမက္ ႏွစ္သက္မႈႏွင့္
ယွဉ္တြဲ ေန၏။ ထိုထို ျဖစ္ရာရာကို အလြန္ ႏွစ္သက္ေနေစ၏။ စြဲလမ္းျခင္းတြင္ လူ့ေလာက၏
အာရံုမ်ားကို တပ္မက္ျခင္း၊ ျဖစ္ေပါှ
သက္ရွင္ တည္ရွိေနမႈကို တပ္မက္ျခင္း၊ အထူး ျဖစ္ေပၚ လာႏိုင္မႈကို တပ္မက္ျခင္း တို႔
ျဖစ္၏။
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ၊ ဒုကၡနိေရာေဓါ
အရိယ သစၥံ၊ ေယာတႆာ ေယဝ တဏွာယ အေသသ ဝိရာဂ နိေရာေဓါ စာေဂါ ပဋိနိဿေဂၢါ မုတၱိ အနာလေယာ။
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာသည္
အမွန္တရား ျဖစ္သည္။ ဤတဏွာမွ ကင္းရာ ေျပာက္ရာေနရာသည္ အႂကြင္းမဲ့ ေျပာက္ကြယ္ရာ
ေနရာသည္ စြန့္ရာ အရပ္သည္ လြတ္ရာအရပ္သည္ မတြယ္တာရာသည္ (နိဗၺာန္သည္) ရွိ၏။
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ၊ ဒုကၡနိေရာဓ
ဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယ သစၥံ၊ အယေမဝ အရိေယာ အဌဂႋေကာ မေဂၢါ။
ေသယ်ထိဒံ
သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤေပၸါ၊
သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼေႏၲာ၊ သမၼာအာဇီေဝါ၊ သမၼာဝါယေမာ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ။
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာ
(နည္း)လမ္းသည္ အမွန္တရား ျဖစ္သည္။ လမ္းျပ တရား ရွစ္ပါး ျဖစ္၏။
အေသးစိတ္ ဆိုေသာ္
ေကာင္းစြာ ယူဆျခင္း၊
ေကာင္းစြာ ၾကံဆျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေျပာျခင္း၊ ေကာင္းစြာ လုပ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ
အသက္ေမြးျခင္း၊ ေကာင္းစြာ လုံ႔လစိုက္ထုတ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊
ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း တို႔ျဖစ္၏။
ဣဒံ ဒုကၡံ အရိယ သစၥႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊
ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ
ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။
ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယ သစၥံ
ပရိေညယ်ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု
ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို
ပိုင္ႏိုင္စြာ သိအပ္၏။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို (ငါ)
ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယ သစၥံ
ပရိညာတႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု
ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို
ပိုင္ႏိုင္စြာ သိၿပီ။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို (ငါ)
ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
ဣဒံ ဒုကၡ သမုဒေယာ အရိယ သစၥႏၲိ
ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ
ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ
ဆင္းရဲေစေသာ စြဲလမ္းျခင္း အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။
တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ သမုဒေယာ
အရိယ သစၥံ ပရိေညယ်ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု
ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲေစေသာ စြဲလမ္းျခင္း
အမွန္တရားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိအပ္၏။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ ဆင္းရဲျခင္း
အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက
ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ သမုဒေယာ
အရိယ သစၥံ ပရိညာတႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု
ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲေစေသာ စြဲလမ္းျခင္း
အမွန္တရားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိၿပီ။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ ဆင္းရဲျခင္း
အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက
ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
ဣဒံ ဒုကၡ နိေရာေဓါ အရိယ သစၥႏၲိ
ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုဿုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ
ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာ အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။
သိၿပီ။ ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ နိေရာေဓါ
အရိယ သစၥံ ပရိေညယ်ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ
ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေပ်ာက္ရာ
အမွန္တရားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိအပ္၏။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ ဆင္းရဲျခင္း
အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက
ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ နိေရာေဓါ
အရိယ သစၥံ ပရိညာတႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊
ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာ
အမွန္တရားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိၿပီ။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ ဆင္းရဲျခင္း
အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက
ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
ဣဒံ ဒုကၡ နိေရာဓ ဂါမိနီ
ပဋိပဒါ အရိယ သစၥႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ
ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာ (နည္း)လမ္း အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္
ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။ ေလာက ပိုင္းျခား မရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ နိေရာဓ ဂါမိနီ
ပဋိပဒါ အရိယ သစၥံ ပရိေညယ်ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာ
(နည္း)လမ္း အမွန္တရားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိအပ္၏။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ
ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။
ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ နိေရာဓ ဂါမိနီ
ပဋိပဒါ အရိယ သစၥံ ပရိညာတႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ၊ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡဳံ ဥဒပါဒိ၊
ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
ဆင္းရဲကုန္ရာ ေျပာက္ရာ
(နည္း)လမ္း အမွန္တရားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိၿပီ။ ဤ ေရွးက ၾကားပင္ မၾကားဘူးေသာ
ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရားကို (ငါ) ဘုရားသည္ ျမင္ၿပီ။ ဉာဏ္တြင္ ထင္ၿပီ။ တတ္ၿပီ။ သိၿပီ။
ေလာက ပိုင္းျခားမရွိၿပီ။
ယာဝကီယၪၥ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု
စတူသု အရိယ သေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝဋဿဋံ
ဒြာဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏ ဒႆနံ န ဝိသုဒၵံ အေဟာသိ။
ယခင္ကာလက ငါသည္ ဤ အရိယသစၥာ
ေလးပါး၊ တစ္ပါးစီတြင္ အဆင့္ သံုးခု (သစၥ၊ ကိစၥ၊ ကတ) ကို ဉာဏ္အျမင္
မရွင္းလင္းစြာခဲ့ေသး။
ေနဝ တာဝါဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက
ေလာေက သ မာရေက သ ျဗဟၼေဏ သႆ မဏ ျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝ မႏုႆာယ အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ
အဘိသမၺဳေဒၶာတိ ပစၥညာသႎ။
ဤကာလအတြင္း ငာသည္ နတ္ႏွင့္တကြ
မာရ္နတ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာႏွင့္တကြ ရဟန္းပုဏၰားႏွင့္တကြ လူမင္းႏွင့္ကတြ ေသာ ေလာကတြင္
အျမတ္ဆံုးေသာ အမွန္တရားကို ထိုးထြင္းသိရွိႏိုင္သူ ျဖစ္ၿပီဟု ဝန္မခံခဲ့။
ယေတာ စ ေခါ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု
စတူသု အရိယ သေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝဋဿဋံ
ဒြာဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏ ဒႆနံ န ဝိသုဒၵံ အေဟာသိ။
ဤအခါ၌ကား ငါသည္ ဤ (သစၥာ)
အမွန္တရားျမတ္ကို အဆင့္ သံုးခု (သစၥ၊ ကိစၥ၊ ကတ) ကို ဉာဏ္အျမင္တြင္ ရွင္းလင္းစြာသိၿပီ။
အထာဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သ
မာရေက သ ျဗဟၼေဏ သႆ မဏ ျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝ မႏုႆာယ အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶာတိ
ပစၥညာသႎ။
ထိုသို႔ ရွင္းလင္းစြာသိၿပီျဖစ္၍
ငါသည္ နတ္ႏွင့္တကြ မာရ္နတ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာႏွင့္တကြ ရဟန္းပုဏၰားႏွင့္တကြ လူမင္းႏွင့္ကတြ
ေသာ ေလာကတြင္ အျမတ္ဆံုးေသာ အမွန္တရားကို ထိုးထြင္းသိရွိႏိုင္သူ ျဖစ္ၿပီဟု ဝန္ခံၿပီ။
(ငာသည္ ဘုရား ျဖစ္ၿပီ)။
ဉာဏၪၥ ပန ေမ ဒႆနံ ဥဒပါဒိ၊ အကုပၸာ
ေမ ဝိမုတၱိ၊ အယမႏၲိမာ ဇာတိ၊ နတၳိ ဒါနိ ပုနဗၻေဝါတိ။
ငါ၏ ဉာဏ္အေတြးတြင္
ထင္လာသည္ကား ငါသည္ လြတ္ေျမာက္ၿပီ။ ငါ၏ ေနာက္ဆံုး ေမြးဖြားလာျခင္း ျဖစ္ၿပီ။ ယခုအခါ
ေနာက္ျဖစ္ရန္ (ဘဝ) သည္ မရွိေတာ့။
ဣဒမေဝါစ ဘဂဝါ။
အတၱ မနာ ပၪၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ
ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။
ဘုရားရွင္သည္ ဤ တရားကို
ေဟာအပ္ၿပီ။
ဘုရားရွင္ ေဟာအပ္ေသာ တရားကို
ငါးဦးေသာ အစုက အလြန္ ႏွစ္သက္စြာ လက္ခံၿပီ။
ဣမသၼႎ စ ပန ေဝယ်ာ ကရဏသၼႎ ဘည
မာေန အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ဝီရဇံ ဝီတမလံ ဓမၼစကၡဳံ ဥဒပါယိ ယံကိၪၥိ သမုဒယ ဓမၼံ၊ သဗၺံတံ
နိေရာဓ ဓမၼႏၲိ။
ဤ ဂာထာမဟုတ္ အေမးအေျဖ သက္သက္
တရားကို ေဟာၾကားသည္ႏွင့္ အရွင္ ေကာ႑ည ၏ ျမဴခိုးကင္းေသာ တရားမ်က္လံုးတြင္ ျဖစ္ေသာ
သေဘာ အားလံုး အႂကြင္းမဲ့စြာ ပ်က္ေသာ သေဘာရွိ၏ ဟု ထင္ရွားစြာ ျဖစ္၏။
ပဝတၱိေတ စ ပန ဘဂဝတာ ဓမၼစေကၠ
ဘုမၼာ ေဒဝါ သဒၵ မႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼ စကၠံ
ပဝတၱိယံ အပဋိဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ ေလာကသၼိႏၲိ။
ဘုရားရွင္သည္ တရားဘီး
(ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီးေသာအခါ ေျမ၌ေနေသာ နတ္တို႔က ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္
ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ တရားဘီး (ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္
ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
ဘုမၼာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ
စတုမဟာရာဇိကာ ေဒဝါ သဒၵ မႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ
ေလာကသၼိႏၲိ။
ေျမ၌ေနေသာ နတ္တို႔၏ အသံကို
ၾကားေသာ စတုမဟာရာဇ္ နတ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ
တရားဘီး (ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္
ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
စတုမဟာရာဇိကာ ေဒဝါနံ သဒၵံ
သုတြာ တာဝတႎသာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ
ေလာကသၼိႏၲိ။
စတုမဟာရာဇ္ နတ္တို႔၏ အသံကို
ၾကားေသာ တာဝတႎသာ နတ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ
တရားဘီး (ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္
ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
တာဝတႎသာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ
ယာမာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ
ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ ေလာကသၼိႏၲိ။
တာဝတႎသာ နတ္တို႔၏ အသံကို
ၾကားေသာ ယာမာ နတ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ တရားဘီး
(ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ ျဗဟၼာ
မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
ယာမာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ
တုသိတာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ
ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ ေလာကသၼိႏၲိ။
ယာမာ နတ္တို႔၏ အသံကို ၾကားေသာ
တုသိတာ နတ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ တရားဘီး (ဓမၼစကၠ)
ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္ ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား
သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
တုသိတာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ
နိမၼာနရတီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ
ေလာကသၼိႏၲိ။
တုသိတာ နတ္တို႔၏ အသံကို
ၾကားေသာ နိမၼာနရတိ နတ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ
တရားဘီး (ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္
ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
နိမၼာနရတီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ
သုတြာ ပရနိမၼိတဝသဝတၱိ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ
ေလာကသၼိႏၲိ။
နိမၼာနရတိ နတ္တို႔၏ အသံကို
ၾကားေသာ ပရနိမၼိတဝသဝတၱိ နတ္တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္
ျမတ္ေသာ တရားဘီး (ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား
နတ္ ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
ပရနိမၼိတဝသဝတၱိနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ
သုတြာ ျဗဟၼကာယိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိယံ အပၸတိ ပဝတၱိယံ သမေဏနဝါ ျဗာဟၼေဏနဝါ ေဒေဝနဝါ ျဗဟၼဳနာဝါ ေကနစိဝါ
ေလာကသၼိႏၲိ။
ပရနိမၼိတဝသဝတၱိ နတ္တို႔၏
အသံကို ၾကားေသာ ျဗဟၼာ တို႔သည္ ဘုရားရွင္သည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ ေတာတြင္ ျမတ္ေသာ
တရားဘီး (ဓမၼစကၠ) ကို လည္ေစၿပီ၊ ေျပာင္းျပန္ လည္ေအာင္ မည္သည့္ ရဟန္း ပုဏၰား နတ္
ျဗဟၼာ မာရ္နတ္ အျခား သူ တို႔ မတတ္ႏိုင္ ဟု ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။
ဣတိဟ ေတန ခေဏန ေတန လေယန ေတန
မုဟုေတၱန ယာဝ ျဗဟၼေလာကာ သေဒၵါ အဗၺဳဂၢစၦိ။
ဤသို႔လ်ွင္ ခဏျဖင့္
လ်ွပ္တစ္ပ်က္ တမဟုတ္ခ်င္း ျဗဟၼာ ေလာက တိုင္ေအာင္ အသံသည္ ပ်ံ႕ႏွံ၏။
အယၪၥ ဒသသဟႆီ ေလာကဓာတု သံကမၸိ
သမၸကမၸိ သမၸေဝဓိ။
တစ္ေသာင္းေသာ ေလာက ဓာတ္သည္
တက္တံု သက္တံု ယိမ္းတံု ႏြဲ႕တံု ျဖစ္၏။
အပၸမာေဏာ စ ဥဠာေရာ ဩဘာေသာ
ေလာေက ပါတုရေဟာသိ အတိကၠမၼ ေဒဝါနံ ေဒဝါႏုဘာဝႏၲိ။
မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ပ်ံ႕ေသာ
ဩဘာသည္ နတ္တို႔၏ တန္ခိုးကို လြန္၍ ျဖစ္၏။
အထ ေခါ ဘဂဝါ ဣမံ ဥဒါနံ
ဥဒါေနသိ၊ အညာသိ ဝတေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ အညာသိ ဝတေဘာ ေကာ႑ေညာတိ။ ဣတိဟိဒံ အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ
အညာသိ ေကာ႑ေညာ ေတြဝ နာမံ အေဟာသိ။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္သည္ ေကာ႑ည သိၿပီ၊
ေကာ႑ည သိၿပီ ဟု ဥဒါန္းကို ၾကဴးရင့္၏။ အညာသိ ေကာ႑ည ဟူေသာ အမည္ တြင္ခဲ့ေလေတာ့၏။
အထ ေခါ အာယသၼာ အညာသိ ေကာ႑ေညာ
ဒိ႒ဓေမၼာ ပတၱဓေမၼာ ဝိဒိတဓေမၼာ ပရိေယာဂာဠဳဓေမၼာ တိဏၰဝိစိကိေစၦာ ဝိဂတ ကတံ ကေထာ ေဝသာရဇၨပၸေတၱာ
အပရပၸစၥေယာ သတၳဳသာသေန ဘဂဝႏၲံ ဧတဒေဝါစ လေဘယ်ာဟံ ဘေႏၲ ဘဂဝေတာ သႏၲိေက ပဗၺဇၨံ၊ လေဘယ်ဳံ
ဥပသမၸဒႏၲိ။
ထိုအခါ အညာသိ ေကာ႑ည သည္
ျမင္အပ္ေသာ၊ ဆိုက္ေရာက္ေသာ၊ ထိုးထြင္းသိေသာ၊ ယံုမွားမႈကင္းေသာ၊ သို႔ေလာသို႔ေလာ
မေတြးေတာ့ေသာ တရားသိျမင္ေသသူ၊ ရဲတင္းေသာ၊ ကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္၍ ကိုးကြယ္သူ ျဖစ္၍
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။ အရွင္ဘုရား၏ ထံပါး၌ ရွင္ အျဖစ္ ရလိုပါ၏။ ရဟန္း အျဖစ္ ရလိုပါ၏။
ဧဟိ ဘိကၡဴတိ ဘဂဝါ အေဝါစ၊ သြာကၡာေတာ
ဓေမၼာ၊ စရ ျဗဟၼစရိယံ သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၲကိရိယာယာတိ။ သာဝ တႆ အယသၼေတာ ဥပသမၸဒါ အေဟာသီတိ။
ရဟန္း အျဖစ္ လက္ခံေလာ့ ဟု
ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တရားကို ေကာင္းစြာ ေဟာအပ္ၿပီ။ ဆင္းရဲျခင္း အဆံုးသို႔
ရရွိေစျခင္းအတြက္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေလာ့။ ဘုရားရွင္၏ မိန္႔ၾကားေသာ
စကားျဖင့္ပင္ ျမတ္ေသာ ရဟန္း အျဖစ္သည္ ျဖစ္၏။
